του Μανώλη Μαλεφάκη
Κάποιες φορές, βλέποντας σκηνές αβάσταχτου πόνου, θανάτου, πολέμου, φρίκης, αδικίας, μαζικών εγκλημάτων, αμαρτίας, μέσα στο μυαλό μου πολλαπλασιάζεται εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές, γιατί αυτή είναι η αλήθεια, για τέτοιες η παρόμοιες φρίκες στη γη μας και σε όλη την ιστορία της. Και τότε το μυαλό μου σταματάει. Αυτό όλο δε συλλαμβάνεται. Άλλες φορές πάλι, μια μικρή χαραμάδα ανοίγει στην κουρτίνα της ψυχής μου, για να Μου δείξει ποιος είμαι στην πραγματικότητα, χωρίς τη Χάρη Του Χριστού. Και τότε τρομάζω και πέφτω κάτω απ’ τη φρίκη.
Αυτό μπορεί να πολλαπλασιαστεί επί περίπου 13 φορές το σημερινό πληθυσμό της γης. Επειδή τόσοι υπολογίζεται ότι συνολικά έχουν περάσει από αυτό τον πλανήτη, σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας μέχρι τώρα. Ασύλληπτα μεγέθη. Και έρχεται αυτόματα η σκέψη: “Καλά πως τα άντεξε και τα αντέχει ο Θεός όλα αυτά; Τι κάνει; Και η απάντηση είναι τόσο “απλή” και χιλιοειπωμένη: Μα για όλα αυτά πλήρωσε ο Χριστός στο Σταυρό. Το καταλάβατε ε; Είναι τόσο απλό…
Και τότε το μυαλό γίνεται “σούπα”. Μα πως είναι δυνατόν, ένας μόνο άνθρωπος και μάλιστα χωρίς δική του αμαρτία να σηκώσει επάνω του τόση αμαρτία, σαν να την έχει διαπράξει ο ίδιος!!! Δεν έγινε ο πιο φρικτός αμαρτωλός σε όλη την ιστορία. Έγινε ο ίδιος Η ΑΜΑΡΤΙΑ!!! Και η επόμενη σκέψη: Λες ένα πιο χοντρό ψέμα και αισθάνεσαι ενοχή, κατηγορείς κάποιον από πίσω και έρχεται η συνείδηση σου να σε κάψει. Και τότε ξανά η άλλη σκέψη. Τέτοιο μέγεθος ενοχής για αυτό τον ασύλληπτο όγκο αμαρτίας πως ήταν δυνατόν να το αντέξει ένας άνθρωπος και μάλιστα Αναμάρτητος; Πώς αντέχεται όλο αυτό!!!
Και μετά, η τρομακτική και αμείλικτη οργή του Αγίου Θεού, για όλη αυτή την αμαρτία σε έναν άνθρωπο… Το παιδί Του!!! Πώς, Γιατί!!! Από Αγάπη. ΑΓΑΠΗ; ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ….!!! Εκείνο το τρίωρο στο Σταυρό, στο δικό μας το μέτρημα ήταν ένα μόνο τρίωρο. Στον πραγματικό χρόνο σίγουρα θα διήρκεσε μια ολόκληρη αιωνιότητα. Ο χρόνος δε μετράει παντού το ίδιο.
Κάθε αμαρτία, κάθε αδικία, κάθε φρίκη, κάθε οργανωμένο έγκλημα, κάθε μίσος, κάθε κακία, κάθε αποτρόπαιο έγκλημα, ονομάστηκε ομολογήθηκε από αυτόν που δε γνώρισε αμαρτία, ακριβώς σαν να την έχει κάνει ο Ίδιος. Και Όλη η οργή του Θεού γι’ αυτόν τον άπειρο όγκο της Αμαρτίας έπεσε πάνω στον Ένα. Το μοναδικό Αναμάρτητο. Τον Υιό Του. Το σφαγμένο αρνί πριν γίνει ο Κόσμος. Και το κόστος πληρώθηκε. Και όλη αυτή η περιγραφή είναι σαν ένα κεφάλι καρφίτσας μπροστά στον ωκεανό της πραγματικότητας αυτής.
Και καθώς το Αίμα του Αμνού χυνόταν, ακούστηκε το όνομα όλων αυτών των 13 επί 7 δισεκατομμυρίων της ιστορίας του πλανήτη, για να μη χρωστάει κανένας τίποτα! Για να γίνουμε εμείς Δικαιοσύνη του Θεού μέσα από αυτή τη θυσία του Χριστού. Για να μη ζήσουμε στον Αιώνιο Θάνατο. Για να είμαστε στην Ατελείωτη Αιωνιότητα μαζί Του, Παιδιά Του. Από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος. Και το μόνο που θα χρειάζεται είναι η αναγνώριση της Αμαρτίας και η Αποδοχή όλης αυτής της θυσίας Για Μένα! Και εκείνο το Ιωάννης 3:16 να πάρει μια διαφορετική, πιο δραματική αλλά ταυτόχρονα και λυτρωτική διάσταση:
Επειδή έτσι, όπως αναφέρεται παραπάνω, που λέει τόσα λίγα… Αγάπησε ο Θεός τον Κόσμο, ώστε έστειλε το Υιό του τον μονογενή για να μη χαθεί ΑΙΩΝΙΑ, ΟΠΟΙΟΣ πιστέψει Σ’ ΑΥΤΟΝ αλλά να έχει ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ.
Στ’ αλήθεια ποια Αιωνιότητα μπορεί να φτάσει, μόνο για να πούμε Ευχαριστώ!! Κάτι τόσο ασύλληπτο που μόνο ο Αιώνιος Θεός μπορούσε να συλλάβει και να πραγματοποιήσει. Πώς να μη Του ανήκει ΟΛΗ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, ΣΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΟΡΑΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ…..!!!
