Μια ταινία παλιά ωστόσο επίκαιρη, γιατί πραγματεύεται τον έρωτα, την αγάπη και το sex – ζητήματα διαχρονικά που αφορούν μια σημαντική πτυχή τής ζωής τού άνθρώπου. Αν και γυρίστηκε για να ασκήσει κριτική στη συντηρητική πλευρά της Αμερικής εκείνης της εποχής, μπορεί κανείς παράλληλα να διακρίνει σε αυτήν γιατί ο Θεός έθεσε τις σεξουαλικές σχέσεις να λειτουργούν μέσα σε μια δέσμευση αγάπης, τον γάμο.
Αντικρούοντας την ιδέα ενός παράξενου Θεού που είναι όλο κανόνες και απαγορεύσεις, είναι σημαντικό να θυμίσω ότι το sex δεν το σκέφτηκε ο διάβολος, δεν το εφηύραν οι άνθρωποι, αλλά ο Θεός ήταν εκείνος που το σχεδίασε και το πρόσφερε στο ανθρώπινο γένος. Όσοι κάνουν λόγο για μια “απαγορευμένη απόλαυση” και υποστηρίζουν ότι το «μήλο» που έφαγαν οι πρωτόπλαστοι -που δεν ήταν μήλο- ήταν το sex, δεν ξέρουν τι λένε. Δεν σκέφτονται ότι τα γεννητικά όργανα δεν “φύτρωσαν” όταν έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό ή ότι ο Θεός απ’ την αρχή τους ευλόγησε και τους είπε να αυξάνονται και να πληθύνονται.
Τη σεξουαλικότητά μας όμως, που αποτελεί κομμάτι του ίδιου του εαυτού μας, ο Θεός δεν την έδωσε να τη μοιραζόμαστε με πολλούς. Ανήκει μόνο σε έναν, σε αυτόν που κρίνουμε άξιο να μοιραστούμε την καρδιά μας, σε αυτόν που θα αγαπήσουμε και θα μας αγαπήσει. Διότι δεν είμαστε βιολογικές μηχανές, όπως ίσως κάποιοι νομίζουν αλλά κάτι πέρα από αυτό· έχουμε νου και ψυχή, συναισθήματα, προσωπικότητα, είμαστε πνευματικές οντότητες που κατοικούν προσωρινά μέσα σε ένα υλικό σώμα.
Οι οδηγίες χρήσης του Δημιουργού σχετικά με τη διαχείριση αυτού του πολύτιμου δώρου δεν έχουν σκοπό να στερήσουν το δώρο που ο Ίδιος έδωσε, αλλά αντίθετα να προστατεύσουν τον άνθρωπο απ’ τις συνέπειες μιας λάθος διαχείρισης. Κάθε οδηγία δεν δόθηκε υπό τη μορφή απαγόρευσης, έτσι καθένας έχει την ελευθερία να πράττει ό,τι νομίζει χωρίς να πέφτουν κεραυνοί να τον κάψουν. Ωστόσο, αν κάτι είναι λάθος σε σχέση με τις οδηγίες που δόθηκαν εξ αρχής, το διαπιστώνουμε απ’ τα αποτελέσματα που αυτό επιφέρει.
Όταν, δηλαδή, ο Θεός λέει όχι στο sex πριν τον γάμο, το κάνει γιατί θέλει να προστατεύσει την Alice απ’ το να βρεθεί με ένα μωρό, το οποίο ούτε εκείνη ούτε κι αυτός που κοιμήθηκε μαζί της δεν επιθυμούν. Είναι για να την προστατεύσει απ’ το να πάρει την απόφαση να το σκοτώσει μέσα στην ίδια τη μήτρα της ή να αναγκαστεί να το μεγαλώσει μόνη της. Είναι για να την προστατεύσει απ’ το να πληγωθούν τα συναισθήματά της καθώς χρησιμοποιήθηκε ως αντικείμενο για μία μόνο χρήση, την ώρα που εκείνη έλπιζε ότι ήταν κάτι πολυτιμότερο από αυτό. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο άνθρωποι προσποιούνται και δεν λένε ξεκάθαρα από την αρχή τι ακριβώς θέλουν. Ο George προσποιούνταν ότι βλέπει την Alice σαν κάτι σοβαρό, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε μόνο να περάσει καλά μαζί της για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η Alice τον ήθελε πραγματικά, όμως δεν είπε ότι τον βλέπει σοβαρά, γιατί διαισθανόταν ότι εκείνος δεν θα είχε την ίδια άποψη και φοβόταν ότι θα τον χάσει. Η αλήθεια και η ειλικρίνεια είναι θεμέλια πάνω στα οποία μπορείς να χτίσεις τη ζωή σου χωρίς να έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Ο Θεός λέει όχι στο sex πριν τον γάμο, γιατί θέλει να προστατεύσει τον George. Θέλει να τον προστατεύσει απ’ το να δεθεί με ένα πρόσωπο που στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί και έτσι, όταν έρθει η ώρα να αγαπήσει αληθινά, να βρίσκεται σε θέση που να μην μπορεί να ζήσει αυτό που ποθεί η καρδιά του. Έτσι, εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση απ’ την οποία δεν μπορούσε να ξεφύγει, να οδηγηθεί σε επιλογές που θα του κοστίσουν τη ζωή του. Εάν είχε ακούσει τις αρχές που η μητέρα του τον είχε διδάξει, ακόμη και τον -για εργασιακούς λόγους- κανόνα του εργοστασίου, το πεδίο για αυτήν που σκίρτησε η καρδιά του θα ήταν ελεύθερο χωρίς κανένα εμπόδιο στην ευτυχία του. Όμως, δεν σεβάστηκε τους κανόνες και το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο ίδιος προκάλεσε τα εμπόδια στην ευτυχία του με την παραβίασή τους.
Δύο πράγματα που στην εποχή μας ονειδίζονται ασύστολα είναι οι κανόνες και η εγκράτεια. Όσον αφορά τους πρώτους, θεωρούμε ότι η ύπαρξη κανόνων είναι φορτική, ανωφελής και συνεπώς, όποιος τους παραβιάζει, θεωρείται “μάγκας”. Αντίθετα, αυτό που εξυψώνεται στις μέρες μας είναι η ασυδοσία, το να κάνεις δηλαδή ό,τι θέλεις, να ζεις όπως θέλεις, χωρίς περιορισμούς και χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Η δε εγκράτεια θεωρείται ανοησία, και όποιος περιμένει να έχει σεξουαλικές σχέσεις μέχρι τον γάμο του, θεωρείται βλαμμένος και ανεγκέφαλος. Αντιθέτως, “σωστό πρότυπο” καθίσταται αυτός που αφήνεται έρμαιο στα ένστικτά του, που ζει στα όρια του ζώου, παραδομένος στις απολαύσεις χωρίς κανέναν έλεγχο. Όταν, όμως, έρχονται οι επιπτώσεις αυτού του τρόπου ζωής, κανείς δεν μιλά για αυτές. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, τους διεστραμμένους τρόπους τακτοποίησης αυτών των συνεπειών έχουμε ονομάσει “ανθρώπινο δικαίωμα”. Αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα δεν είναι τίποτα άλλο από νομιμοποίηση του εξευτελισμού που φτάνει μέχρι τον φόνο μιας άλλης αθώας ανθρώπινης ύπαρξης.
Επανερχόμαστε, όμως, στην αρχική ερώτηση: Γιατί ο Θεός έθεσε το sex μέσα στον γάμο; Επειδή η αξία που πιστεύει ότι έχει το δημιούργημα που έπλασε, είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που του δίνουμε εμείς. Την αξία που έχουμε για Αυτόν, ο Θεός την έδειξε όταν έγινε ο ίδιος ένας από εμάς και έχυσε το αίμα Του για καθέναν από εμάς. Ο πρώτος, όμως, που θέλει να ευτελίσει αυτήν την αξία, είναι ο διάβολος, απευθυνόμενος στα κατώτερα ένστικτά μας. Γι’ αυτόν δεν είμαστε κάτι περισσότερο από μια μάζα κρέατος που θέλει να πολτοποιήσει με την πρώτη ευκαιρία. Ένας απ’ τους μηχανισμούς πλύσης εγκεφάλου που χρησιμοποιεί για να μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα όπως αυτός, είναι οι διαφημίσεις και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζουν το ανθρώπινο σώμα: σαν άλλο ένα προϊόν προς κατανάλωση και όχι ως να ανήκει σε πρόσωπο, σε μιαν ανθρώπινη ψυχή. Αυτό μας δείχνει και η αφίσα της γυναίκας με το μαγιό στο πρώτο πλάνο της ταινίας.
Στις μέρες μας δε, αυτός ο τρόπος αποτύπωσης του ανθρώπου δεν είναι μόνο σε κάποιες αφίσες αλλά παντού· στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στο internet, στα διαφημιστικά stand, όπου και να κοιτάξεις, βομβαρδίζεσαι από εικόνες που παρουσιάζουν τον άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο. Έναν τρόπο μέσω του οποίου καλλιεργείται η εικόνα ενός αντικειμένου και ο οποίος σε οδηγεί να πάψεις να βλέπεις τον άνθρωπο ως πρόσωπο άξιο σεβασμού. Επιπλέον, διαχωρίζονται στον νου σου το sex από την αγάπη σαν δυο διαφορετικά πράγματα. Και με αυτήν τη θεώρηση αντιμετωπίζουμε τα πρόσωπα που συναντούμε τριγύρω μας. Μας δημιουργείται η αίσθηση ότι μπορούμε να ζούμε το sex και την αγάπη με διαφορετικούς συντρόφους, ανάλογα με το που κατατάσσουμε καθέναν. Αυτή η οπτική δεν είναι φυσιολογική, αλλά μια ξεπεσμένη κατάσταση.
Κάποιος θα πει ότι ο George δεν ήξερε τι ήθελε, ότι βρισκόταν σε μια ηλικία που δεν γνώριζε ακόμα αυτό που του ταίριαζε και δεν είχε συνειδητοποιήσει ακόμα την αξία του. Ακριβώς αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί η περίοδος της αναμονής· το να μη βιάζεσαι να κάνεις σχέση, το να περιμένεις σημαίνει ότι δίνεις χρόνο στον εαυτό σου πρώτα να ωριμάσει. Οι ιδέες σου, το γούστο σου, τα θέλω σου, διαμορφώνονται μέχρι να αποκτήσουν μια ώριμη και σταθερή μορφή. Δεν χρειάζεται να τα μαθαίνεις στην πορεία αφήνοντας πίσω σου πληγές και σπασμένα κομμάτια στις ζωές άλλων ανθρώπων. Όλα έχουν τον χρόνο τους. Αν δεν είσαι σίγουρος για κάτι, είναι καλύτερο να μην προχωράς. Κανείς δεν έπαθε τίποτα περιμένοντας, απεναντίας απόλαυσε στον έσχατο βαθμό το δώρο του Θεού.
Τελειώνοτας, η κοινωνία που ζούμε δεν είναι πλέον αυστηρή σε θέματα σχέσεων. Η μοιχεία έχει αποποινικοποιηθεί, οι εκτρώσεις έχουν νομιμοποιηθεί και η ομοφυλοφιλία θεωρείται φυσιολογική. Δεν υπάρχει καμία ποινή από νομικής πλευράς όσον αφορά τους τομείς αυτούς, αλλά καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς κανείς να τον ενοχλεί. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν συνέπειες τις οποίες αυτού του είδους οι επιλογές φέρουν μέσα τους· ότι δεν υπάρχουν πόνος, πληγές, ενοχές, ακαταστασία, κενότητα, θλίψη, φθορά. Επίσης δεν σημαίνει ότι μια μέρα ο Θεός δεν θα εκδικάσει κάθε αδικία σε αυτόν τον τομέα. Αντιθέτως, κάθε πρόκληση, κάθε εκδήλωση εκμετάλλευσης ενός άλλου ανθρώπου, κάθε πληγή θα λάβει δίκαιη ανταπόδοση.
