«παρατηρώντας μήπως κάποιος στερείται τη χάρη τού Θεού· «μήπως κάποια ρίζα πικρίας, που αναφύεται, φέρνει ενόχληση», και διαμέσου αυτής μολυνθούν πολλοί». (ΕΒ 12:15).
ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΗ ΠΙΚΡΙΑ
Η πικρία υπάρχει είτε εναντίον συνανθρώπων είτε απέναντι του Θεού. Αν είμαι πικραμένος με τον Θεό ηθελημένα ή άθελα θα μεταφέρεται και στους πλησίον μου. Αν είμαι πικραμένος με τον πλησίον μου θα επηρεάζει την σχέση μου με τον Θεό ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνομαι. Μπορεί να νομίζω ότι όλα είναι καλά με τον Θεό αλλά στην πραγματικότητα η ασυγχωρησία προς τον συνάνθρωπο με κάνει αδόκιμο να λάβω την συγχώρεση του Θεού. Ας θυμηθούμε τον νόμο της Σιών: «Επειδή, αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, θα συγχωρήσει και σε σας ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν, όμως, δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει σε σας τα πταίσματά σας». (ΜΑΤΘ 6:14-15). Αυτό σημαίνει ότι βγάζω τον εαυτό μου έξω από την σωτηρία και «στερούμε την χάρη του Θεού».
Δεν μπορεί πλέον η διαθήκη της χάρης να ισχύει για έναν άνθρωπο που δεν συγχωρεί. Έχει βγάλει τον εαυτό του από αυτήν. Ακόμη κι αν κράζει ότι πιστεύει στην χάρη του Θεού έχει παραβιάσει την βασικότερη προϋπόθεση της. Να κάνει κι εκείνος χάρη. Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια που είχα θυμώσει στην γυναίκα μου για ένα πταίσμα της και αμέσως η ειρήνη του Θεού έσβησε απ’ την καρδιά μου. Κατάλαβα ότι η Παρουσία του Θεού απομακρύνθηκε από μένα. Τότε άκουσα την φωνή του Αγίου Πνεύματος: «Κάνε χάρη για να είσαι κεχαριτωμένος». Γι’ αυτό έχει δοθεί η μετάνοια στην εκκλησία. Η οποία όταν εκφράζεται μέσω της εξομολόγησης και της επίκλησης του αίματος του Χριστού αποκαθιστά κάποιον μπροστά στον Θεό. Τον βάζει πάλι στο μονοπάτι της ζωής.
ΓΙΑΤΙ Η ΠΙΚΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ;
Γιατί εμπεριέχει το στοιχείο του θυμού, της ασυγχωρησίας, της κατηγορίας, άδικων κρίσεων (πολλές φορές) και επιθυμία για εκδίκηση. «Μα εμένα με έχουν πληγώσει» θα αντιτείνει κάποιος. «Ξέρεις τι μου έχουν κάνει;» «Αυτό που μου έκαναν είναι ασυγχώρητο». Οι περισσότεροι από εμάς θα επιχειρηματολογούσαν στο «δικαίωμα» να κρατήσουν την πικρία τους. Πιθανώς να πιστεύουν ότι και ο Θεός συναινεί. Αισθάνονται ότι τους λυπάται και τους καταλαβαίνει αν θέλουν να συνεχίσουν να είναι πικραμένοι.
Οι δρόμοι Του όμως δεν είναι δρόμοι μας. Και η πραγματικότητα είναι ότι ο Θεός δεν είναι καθόλου εντάξει με την πικρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτόματα μας καταδικάζει αλλά η πρόθεση Του είναι να μας θεραπεύσει. Θα μας δώσει μια περίοδο χάριτος για να μετανοήσουμε και να του δώσουμε χώρο να εργαστεί. Αν όμως δεν του δώσουμε χώρο και επιμείνουμε σε αυτή, όταν περάσει η περίοδος της χάριτος θα επιτρέψει να έρθουν επάνω μας οι συνέπειες.
Αυτό το βλέπουμε στην περίπτωση των Ισραηλιτών. Μπορεί ο Θεός να τους ελευθέρωσε απ’ την δουλεία της Αιγύπτου αλλά στην καρδιά τους ήταν κρυμμένη πικρία απέναντι Του. Πιθανώς σκέφτονταν ότι ήταν άδικο που επέτρεψε να γίνουν δούλοι ή ότι θα έπρεπε να τους είχε ελευθερώσει νωρίτερα.
Ο Θεός έφερε στην επιφάνεια την πικρία της καρδιάς τους μέσα απ’ τα πικρά νερά. Ήθελε να τους κάνει γνωστό ότι γνωρίζει το κομμάτι που δεν «ήταν εντάξει» μέσα τους αλλά και να τους πληροφορήσει ότι η γεύση των συναισθημάτων που φιλοξενούσαν στην ψυχή τους ήταν πικρή και για Εκείνον. Αν αυτή κατάσταση αποκτούσε μόνιμο χαρακτήρα δεν θα μπορούσαν να είχαν σχέση μαζί Του. Τους είπε ότι αν τον υπακούσουν θα τους θεραπεύσει.
Ο συνεχής γογγυσμός και η αχαριστία φανέρωσαν ότι δεν έδωσαν χώρο στον Θεό να εργαστεί. Αυτό έφερε σαν συνέπεια να κάνουν κύκλους στην έρημο μέχρι να αφήσουν τα σώματα τους εκεί.
Επειδή, μερικοί, αφού άκουσαν, προκάλεσαν σ’ αυτόν έντονη πικρία· όχι, όμως, όλοι που βγήκαν από την Αίγυπτο με τον Μωυσή. Σε ποιους, όμως, παροργίστηκε για 40 χρόνια; Όχι σ’ αυτούς που αμάρτησαν, των οποίων τα κόκαλα έπεσαν μέσα στην έρημο; (ΕΒ 3:16-17).
Ακριβώς τα ίδια δεδομένα ισχύουν και σήμερα που είμαστε στην Καινή Διαθήκη. Ας θυμηθούμε το χωρίο απ’ την προς Εβραίους: «Γι’ αυτό, το Πνεύμα το Άγιο λέει: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην πρόκληση της έντονης πικρίας, κατά την ημέρα τού πειρασμού μέσα στην έρημο· όπου οι πατέρες σας με πείραξαν, με δοκίμασαν, και είδαν τα έργα μου, 40 χρόνια. Γι’ αυτό, δυσαρεστήθηκα στη γενεά εκείνη, και είπα: Πάντοτε πλανιούνται μέσα στην καρδιά τους· κι αυτοί δεν γνώρισαν τους δρόμους μου. Έτσι, μέσα στην οργή μου, ορκίστηκα: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου». Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχει σε κανέναν από σας πονηρή καρδιά απιστίας, ώστε κάποιος να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό· αλλά, προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το «σήμερα»· για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη τής αμαρτίας· επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή τής πεποίθησης· καθόσον λέγεται: «Σήμερα αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην πρόκληση της έντονης πικρίας». (ΕΒ 3:7-15).
Τι μας διδάσκει ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής; Φέρνει σε εμάς ως παράδειγμα τους Ισραηλίτες και μας προτρέπει να αποφύγουμε να κάνουμε το ίδιο για να κληρονομήσουμε τις υποσχέσεις του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η υπομονή του Θεού για αλλαγή έχει όρια. Δεν θα περιμένει επ’ αόριστο να υπακούσουμε στις οδηγίες Του. Αν απειθούμε θα πεθάνουμε όπως είδαμε να πάει να συμβεί στην περίπτωση του Τζέφ.
Κάθε αμαρτία ακόμη κι αν αντλεί δικαίωμα από κάποια αδικία του παρελθόντος κουβαλάει μέσα της μια μερίδα θανάτου. Ένα μέτρο αποκοπής από τον Θεό. Αυτό αντίστοιχα έλκει ακάθαρτα πνεύματα να πάρουν τον άδειο χώρο και να εργάζονται τα δικά τους θελήματα. Δεν υπάρχει έλος που να μην έλκει κουνούπια και άλλα μολυσματικά έντομα. Το ίδιο ακριβώς είναι η πικρία στην πνευματική διάσταση. Βρώμικα νερά που έλκουν πνεύματα κατηγορίας, γογγυσμού και φθόνου τα οποία θα με χρησιμοποιούν ως σκεύος τους και πνευματικό πομπό για να εκτοξεύσουν μέσα από μένα κατηγορίες στο επουράνιο δικαστήριο εναντίον άλλων. Στο περιβάλλον αυτό ο Θεός δεν μπορεί να κατοικήσει αλλά ούτε η καρδιά ενός τέτοιου ανθρώπου βρίσκεται σε θέση να έχει σχέση με τον Θεό.
Η ΠΙΚΡΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ
Σκεφτείτε πόσο χειρότερο είναι να φιλοξενεί κάποιος θυμό για τον Θεό. Η πικρία προς τον Θεό είναι κατηγορία και ασυγχωρησία απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Ο οποίος έζησε και πέθανε στην θέση μου για να μπορώ να συγχωρεθώ. Είναι σαν να κάνει κάποιος μήνυση στον δικηγόρο που τον υπερασπίζεται στο δικαστήριο για κάποια αδικήματα που διέπραξε και εκκρεμούν εναντίον του.
Τραβάει ο ίδιος το χαλί κάτω απ’ τα πόδια του πάνω στο οποίο στέκεται. Ας θυμηθούμε την μεγαλύτερη εντολή: «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου» (ΜΑΤΘ 22:37). Ο άνθρωπος με την πικρία είναι αδύνατον να υπακούσει γιατί έχει υψώσει ένα τείχος μπροστά στον Θεό. Ούτε βρίσκεται πλέον σε θέση να ανταποκριθεί στην αγάπη Του που πρώτος μας αγάπησε και περιμένει κι εμείς να τον αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά την οποία διεκδικεί.
Η ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΦΟΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Είναι πλάνη να πιστεύω ότι μια απόφαση που πήρα κάποτε στο να ανήκω στον Χριστό θα με καλύπτει εφάπαξ ανεξάρτητα νέες αποφάσεις η στάσεις καρδιάς που μπορώ να πάρω μετά. Η σωτηρία δεν είναι μαγικό εισιτήριο που απέκτησα μέσα από μια προσευχή για σωτηρία. Είναι δρόμος που περπατώ. Αν βρίσκομαι σε αυτόν πορεύομαι προς τη αιώνια ζωή. Αν ξεκλίνω δεν έχω ζωή όσο κι αν κράζω ότι «αγαπάω τον Θεό» ότι «η σωτηρία δεν χάνεται» ότι «πιστεύω στην χάρη του Θεού» κ.α.
Η άποψη που λέει ότι αν έχεις δεχθεί τον Χριστό είσαι κάτω από την χάρη ότι κι αν συμβαίνει στην καρδιά σου είναι λάθος και πλάνη.
Γιατί ο Ιησούς είπε: «Οργίζεστε και μη αμαρτάνετε;» Ο ήλιος ας μη δύει ενώ είστε ακόμα στον παροργισμό σας». (ΕΦΕΣ 4:26). Γιατί αν κοιμηθείς με την οργή και την μεταφέρεις στην επόμενη μέρα θα αρχίσει να βγάζει ρίζα στην καρδιά σου. Και η ρίζα θα μεγαλώνει χωρίς εσύ να κάνεις κάτι. Απλά επειδή δεν έβγαλες τον σπόρο της όταν έπεσε στο χωράφι της καρδιάς σου. Γι’ αυτό είναι γραμμένος ο λόγος: «Με κάθε φύλαξη φύλαγε την καρδιά σου· επειδή, απ’ αυτή προέρχονται οι εκβάσεις τής ζωής». (ΠΑΡ 4:23). Ποια ήταν η έκβαση στην ζωή του Τζεφ; Να χάσει την ψυχή του. Αν ο Θεός δεν έκανε ιδιαίτερη χάρει αυτό θα γινόταν.
Μια ασφαλιστική δικλείδα που βάζει ο Θεός στην ζωή μας είναι το σώμα Του στο οποίο μας προτρέπει να ανήκουμε. Αδελφούς και αδελφές που θα μας προσέχουν ως φύλακες. Ευθύνη των πνευματικών δεν είναι μόνο να κάνουν ωραία κυρήγματα φορώντας ακριβά κοστούμια πάνω στον άμβωνα. Είναι να παρατηρούν αν κάποιος έχει ξεπέσει από την χάρη και να τον βοηθήσουν να επανέλθει.
Όπως συνέβη με τους πρεσβύτερους της εκκλησίας του Jeff. Αν όμως πιστεύουν ότι αυτό είναι αδύνατο να συμβεί σε κάποιον, δεν θα είναι σε θέση να τον βοηθήσουν καθώς η διάνοια τους έχει τυφλωθεί από πλάνη.
ΕΠΟΥΡΑΝΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η πικρία είναι μια από τις αμαρτίες που δίνει το νομικό δικαίωμα στον διάβολο να μας κατηγορεί στον Θεό και να απαιτεί να πληρώσουμε συνέπειες. Ας δούμε τα πνευματικά παρασκήνια. «Και ο Θεός είπε σ’ αυτόν: Άφρονα, αυτή εδώ τη νύχτα απαιτούν από σένα την ψυχή σου· όσα λοιπόν ετοίμασες, τίνος θα είναι;» (ΛΟΥΚ 12:20).
Οι συνέπειες μπορεί να ξεκινούν από οικονομικούς περιορισμούς, αρρώστιες μέχρι και θάνατο. Υπάρχουν αμαρτίες που δεν είναι προς θάνατο και άλλες που είναι. Γιατί η αμαρτία του Τζέφ ήταν προς θάνατο; Γιατί είχε πάψει να ζυγίζει σωστά το αίμα που χύθηκε γι’ αυτόν στον σταυρό. Κινούταν ενάντια σε αυτόν που πέθανε για λογαριασμό του. Αυτό έδωσε το δικαίωμα στον διάβολο να απαιτεί την ψυχή του.
Η σύζυγος του φοβόταν μην πάθει κάποιο ατύχημα όντας πιωμένος. Αν παρατηρήσεις το ατύχημα που του συνέβη δεν έγινε επειδή ήταν μεθυσμένος. Αυτό δείχνει την ενέργεια του σκότους. Δεν υπάρχει ατύχημα στην γη που δεν έχει προγραμματιστεί πρώτα στον δεύτερο ουρανό.
Εκεί βρίσκονται πνεύματα που τελούν κάτω από τον σατανά και ορίζουν γεγονότα της γης.
Στον ουρανό όμως δεν υπάρχουν μόνο κατήγοροι αλλά και συνήγοροι με πρώτο τον ίδιο τον Ιησού. Η γυναίκα που έβαλε δίπλα του ήταν μια έκφραση της αγάπης Του και αποτέλεσμα της μεσιτείας Του στον Πατέρα. Καθώς στεκόταν υπέρ του με ειλικρινές ενδιαφέρον και προσευχόταν γι’ αυτόν έγινε άλλος ένας λόγος που ο σατανάς δεν μπορούσε να πάρει την ψυχή του.
Αυτό που συμφωνήθηκε στον ουρανό ήταν να γίνει το ατύχημα, ο Τζεφ να βγει από το σώμα του αλλά να έχει την ευκαιρία να επικαλεστεί τον Ιησού. Και αν γινόταν αυτό ο Θεός θα τον αποκαθιστούσε όπως και τελικά έγινε.
Η ΟΡΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ
Τι σήμαινε η όραση με την μητέρα του που έπλενε το μπράτσο της; Να καθαρίσει την πράξη του. Οι αμαρτίες είναι κληρονομικές. Πιθανότατα να υπέφερε κι εκείνη από πικρία όπου αυτή να προκάλεσε τον καρκίνο μέσω του οποίου ο διάβολος αφαίρεσε την φυσική της ζωή από την γη. Μέσω της ασθένειας όμως μετανόησε και καθαρίστηκε για να μπει στον ουρανό. Αυτό ήταν το μήνυμα που της επέτρεψε να του στείλει.
Οι νόμοι του Θεού είναι τέλειοι. Δεν θα τους καταργήσει επειδή μπορεί να μην αρέσουν στα συναισθήματα μας. Πολλοί με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται την αγάπη του Θεού. Ότι μέσα από το έργο του Χριστού κατήργησε τους νόμους Του και ότι η αμαρτία δεν τον πειράζει πλέον. Αυτό είναι μεγάλη παρανόηση και εξαπάτηση του σατανά. Η αγάπη του Θεού είναι η προμήθεια του Ιησού. Οι νόμοι θα συνεχίσουν να ισχύουν όπως και οι συνέπειες αν κάποιος τους παραβαίνει. Μπορεί όμως να συγχωρεθεί και να ξεφύγει μέσα από το αίμα του Υιού Του. Δεν ευθύνεται ο Θεός αν τους παραβαίνουμε ή αν ύστερα δεν έχουμε μάθει να μετανοούμε και να χρησιμοποιούμε το αίμα του Χριστού.
Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΩΜΑΤΟΣ
«Επειδή, καθώς παραστήσατε τα μέλη σας δούλα στην ακαθαρσία και στην ανομία για την ανομία, έτσι τώρα να παραστήσετε τα μέλη σας δούλα στη δικαιοσύνη για αγιασμό». (ΡΩΜ 6:19).
Τα μέλη μας χρειάζονται καθαρισμό. Όταν ο απόστολος Παύλος μιλάει για τα μέλη δεν αναφέρεται αρχικώς στα φυσικά. Αλλά στο ψυχικό σώμα που είναι η ουσία της ύπαρξης μας.
Ο Χριστός είπε: «Και αν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψ’ το, και πέταξέ το από σένα· επειδή, σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου, και να μη ριχτεί ολόκληρο το σώμα σου στη γέεννα» (ΜΑΤΘ 5:30). Κάθε ενέργεια αγαθή ή αμαρτωλή διαπράττεται με κάποιο μέλος της εσωτερικής μας υπόστασης. Η πικρία ενεργούταν με το χέρι. Σε αυτό αντιστοιχεί η ασπίδα της πίστης με την οποία σβήνουμε τα πυρωμένα βέλη του εχθρού. Τι είναι αυτά τα πυρωμένα βέλη; Διανοήματα του πονηρού που αν μας πληγώσουν το αποτέλεσμα είναι πικρία. Δεν μπορούμε να πράξουμε τίποτα για τον Θεό αφού το χέρι μας είναι πληγωμένο και μολυσμένο. Με πιο τρόπο χρησιμοποιούσε ο Τζέφ το χέρι του; Για να φέρει το μπουκάλι με το αλκοόλ στο στόμα του. Όταν καθαρίστηκε το χρησιμοποιούσε για να σηκώσει άλλους πληγωμένους.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η ομολογία του Ιησού ως προσωπικό σωτήρα δεν τελειώνει κάτι αλλά μάλλον αρχίζει κάτι. Με βάζει στον δρόμο του αγιασμού χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Θεό. Επίσης με πιστοποιεί να χρησιμοποιήσω τα δωρισμένα εργαλεία για την μεταμόρφωση μου, που είναι το Αίμα, το Άγιο Πνεύμα και το άφθαρτο σπέρμα μέσω της συνεχής χρήσης του Λόγου του Θεού.
Πολλοί νομίζουμε ότι η μόνη «αγωνία» του Θεού είναι να δεχθούμε ως προσωπικό μας σωτήρα τον Υιό Του. Και ότι ύστερα δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μέλημα στον Θεό. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Ο Θεός περιμένει να καθαριστούμε και να αγιαστούμε. Αυτό είναι μεγαλύτερο μέλημα ακόμη κι απ’ την αποδοχή του Χριστού. Γιατί μόνο τότε είναι σε θέση να γίνει χρήσιμο σκεύος προς τον οικοδεσπότη που να γεμίζει με την δόξα Του και να πράττει το θέλημα Του. Αυτός είναι ο σκοπός της σωτηρίας. Τότε φανερώνει ότι η θυσία του Χριστού έπιασε τόπο. Και τότε ο Πατέρας χαίρεται. «Κατά τούτο δοξάζεται ο Πατέρας μου, στο να φέρετε πολύ καρπό». (ΙΩΑΝ 15:8). Αντίθετα αν κάποιος δεχτεί τον Χριστό αλλά παραμένει διαρκώς στην αμαρτία πιο το νόημα; Όχι μόνο δεν θα δει το πρόσωπο του Θεού αλλά θα έχει και μεγαλύτερη καταδίκη. «Και εκείνος ο δούλος, που γνώρισε το θέλημα του κυρίου του, αλλά δεν ετοίμασε ούτε έκανε σύμφωνα με το θέλημά του, θα δαρθεί πολύ» (ΛΟΥΚ 12:47).