Το άρθρο που θα διαβάσεις είναι μέρος από το βιβλίο ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ που θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Έχουμε μπει σε μια εποχή που ο Κύριος έχει σηκώσει την σημαία του ΑΓΙΑΣΜΟΥ – ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ – ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΥ καθώς θα έρθει να παραλάβει μια εκκλησία χωρίς κηλίδα και χωρίς ρυτίδα. Πάλι στην προς Εβραίους επιστολή μας λέει ότι χωρίς τον αγιασμό κανένας δεν θα δει τον Κύριο. (ΕΒ 12:14). Είναι μόνο μια πλευρά της αλήθειας ότι δεν μπορούμε να αγιαστούμε με δική μας δύναμη. Η άλλη πλευρά είναι ότι ο Θεός μας αγιάζει. Αυτό μας μαρτυρεί και η εμπειρία του Αποστόλου Παύλου στο δικό του προσωπικό ταξίδι προς τον αγιασμό. Αν παρατηρήσουμε θα δούμε τρία στάδια:
Α) «Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού θανάτου;» (ΡΩΜ 7:24). Το πρώτο στάδιο έχει να κάνει με την αναγνώριση της αμαρτίας και πως ότι κι αν κάνει απ’ την μεριά του δεν μπορεί να ελευθερωθεί, αλλά η αμαρτία έχει πλήρη κυριότητα επάνω του.
Β) «Όμως, τώρα δεν το κάνω αυτό πλέον εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου». (7:17). Το δεύτερο είναι η πάλη με την αμαρτία και η άρνηση της που φέρνει νίκη στον επίπεδο των αισθήσεων. Δηλαδή όταν ο άνθρωπος είναι ξύπνιος και συνειδητά απαρνιέται την σάρκα του σηκώνοντας τον σταυρό του καθημερινά μπορεί να έχει ένα μέτρο νίκης, αλλά όχι ολοκληρωτική. Γιατί τα ακάθαρτα πνεύματα που συνδέονται με την σάρκα θα συνεχίζουν να εργάζονται την αμαρτία όταν ο εξωτερικός άνθρωπος κοιμάται και η συνείδηση γυρνάει στο ψυχικό βασίλειο που ο άνθρωπος δεν έχει τον πλήρη έλεγχο του εαυτού του.
Γ) «Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, που υπάρχει στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο τής αμαρτίας και του θανάτου». (ΡΩΜ 8:2). Εδώ ο Παύλος δεν μιλάει για μια προσωρινή απελευθέρωση, για μερική νίκη αλλά για επικράτηση όχι μόνο στην αμαρτία αλλά και πάνω στον θάνατο. Δεν είναι τυχαίο που στο ίδιο κεφάλαιο μιλάει για την απολύτρωση των υιών του Θεού. Και πως θα μιλούσε αν δεν είχε ξεκλειδώσει και εμπειριστεί πρώτα στον εαυτό του;
Τι είναι όμως ακριβώς ο νόμος του Πνεύματος της ζωής που υπάρχει στον Ιησού Χριστό; Πολλοί αρέσκονται να λένε ότι τα Πνεύμα με ελευθέρωσε απ’ το ένα και το άλλο, αλλά αν παρατηρήσεις θα δεις εκδηλώσεις της σάρκας να υπάρχουν ακόμη στις ζωές τους και το ερώτημα είναι, ξέρουν πραγματικά για τι πράγμα μιλάνε; Ας ξεκαθαρίσουμε ότι ο Παύλος δεν μιλάει απλά για το Άγιο Πνεύμα αλλά για τον ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ που βρίσκεται στον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Ο οποίος «κυβερνούσε επάνω του» όχι μόνο όταν ήταν στον ουρανό αλλά και όταν ήταν στην γη στο ομοίωμα της σάρκας αμαρτίας. Μας λέει δηλαδή ότι στον Ιησού πρώτα υπήρχε ένας νόμος που τον έκανε να είναι αδύνατο να αμαρτήσει. Ούτε μια φορά!
Για να καταλάβουμε ποιος είναι αυτός ο νόμος πρέπει να δούμε κάποια άλλα σχετικά εδάφια:
ΙΩΑΝΝΗΣ 8:23-24. «Και τους είπε: Εσείς είστε εκ των κάτω, εγώ είμαι εκ των άνω. Εσείς είστε από τούτο τον κόσμο, εγώ δεν είμαι από τούτο τον κόσμο. Σας είπα, λοιπόν, ότι θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας· επειδή, αν δεν πιστέψετε ότι εγώ είμαι, θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας».
ΙΩΑΝΝΗΣ 3:13 «Και κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό, ο Υιός τού ανθρώπου, αυτός που είναι στον ουρανό».
Ά ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15:47: «Ο πρώτος άνθρωπος είναι από τη γη, χωματένιος· ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος από τον ουρανό».
Τι μας λένε οι μαρτυρίες του Ιησού για τον εαυτό Του αλλά και ο Παύλος; Ότι ο Κύριος δεν μπορούσε να αμαρτήσει γιατί ήρθε από έναν άλλο πολιτισμό που κυριαρχεί η ζωή. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι πάρα πολύ σημαντικό στο σημείο αυτό. Ήρθε χωρίς να φύγει. Με το σώμα του ήταν στην γη αλλά με το πνεύμα του συνέχιζε να είναι στον ουρανό. Πολλοί ερμηνεύουν τον λόγο του στον Νικόδημο ότι υποδηλώνει την Πανταχού Παρουσία Του και τον χρησιμοποιήσουν για να υποστηρίξουν την θεότητα Του. Δεν είναι όμως αυτό που ήθελε να πει ο Ιησούς στην συγκεκριμένη περικοπή. Αλλά ότι «αν και σωματικά είμαι στην γη ποτέ δεν έφυγα από τον ουρανό αλλά το πνεύμα μου εκεί κατοικεί. Από εκεί μιλάω, από εκεί αισθάνομαι, από εκεί πράττω». Γι’ αυτό ονομάστηκε ο δεύτερος Αδάμ γιατί και ο πρώτος με παρόμοιο τρόπο έζησε πριν να αμαρτήσει.
Κάθε άνθρωπος πάνω στην γη ζει ταυτόχρονα σε τρεις διαστάσεις επειδή είναι τρισυπόστατος. Αποτελείται δηλαδή από τρεις διαφορετικές υποστάσεις, τρεις ανθρώπους συνδεδεμένους μεταξύ τους και αλληλοεπιδρώμενους. Η πρώτη, η σωματική βρίσκεται επάνω στην γη. Η δεύτερη η ψυχική στην γη και ταυτόχρονα στην ψυχική διάσταση ή σε αυτό που ονομάζουμε δεύτερο ουρανό. Είναι ο κόσμος που αν και ζούμε μέσα σε αυτόν ερχόμαστε σε συνείδηση όταν κοιμόμαστε και στην παρούσα φάση ονομάζουμε «των ονείρων».
Η τρίτη η πνευματική όπου αν ο άνθρωπος είναι αναγεννημένος το πνεύμα του υπάρχει στον τρίτο ουρανό. Γι’ αυτό ο Παύλος είπε ότι είμαστε συγκαθισμένοι με τον Χριστό στα επουράνια. Αυτή η πραγματικότητα όμως πρέπει να γίνει συνείδηση με πλήρη τρόπο για να γίνει και βίωμα στην καθημερινότητα μας, στην οποία συνήθως κυριαρχεί η ψυχή και το σώμα δυστυχώς. Πρέπει δηλαδή η ψυχή να έρθει σε πλήρη συνείδηση τι ζει το πνεύμα, να συντονιστεί με αυτό και να κυριαρχηθεί. Μόνο τότε θα φέρει την βασιλεία του Θεού στην γη (όπως στον ουρανό έτσι και στην γη) αφού αν και το σώμα του θα παραμένει στην γη θα ζει από τον ουρανό. Με αυτό τον τρόπο έζησε ο Κύριος αλλά και μέλη της αρχαίας εκκλησίας με εξέχουσα πρόσωπα τον Πέτρο και τον Παύλο.
Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να γίνει γιατί για να συντονιστεί η ψυχή με το πνεύμα πρέπει να ταξιδέψει στον δεύτερο ουρανό -που θα αποκαλέσουμε ενδιάμεσο- νικώντας όλα τα ακάθαρτα πνεύματα που θα προσπαθήσουν να την εμποδίσουν χρησιμοποιώντας το όπλο της κατηγορίας. «..ο κατήγορος των αδελφών μας, που τους κατηγορεί μπροστά στον Θεό μας ημέρα και νύχτα». (ΑΠΟΚ 12:10Β)
Θα χρησιμοποιήσουν δηλαδή τον νόμο του Θεού για να πουν ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει το δικαίωμα να βρίσκεται στον ουρανό. Ότι έκανε ο διάβολος στον Αδάμ όταν έφαγε απ’ τον καρπό που του έδωσε. Τον κατηγόρησε στον Θεό, όχι αυθαίρετα αλλά με βάση την εντολή που του είχε δώσει να τηρεί κι εκείνος παραβίασε. Γι’ αυτό δεν μπορούσε άλλο να βρίσκεται στον παράδεισο της Εδέμ αλλά ο Θεός φορώντας του το δέρμα ενός ζώου που είχε θανατώσει τον επέστρεψε στην γη απ’ όπου τον είχε πάρει.
Κάθε ένας τώρα φέρει την αμαρτωλή κληρονομικότητα και τις προσωπικές του αμαρτίες όπου για να κάνει την αντίστροφη διαδρομή πρέπει να αποβάλει από πάνω του. Γι’ αυτό πέθανε ο Χριστός για να μας ανοίξει τον δρόμο να επιστρέψουμε χρησιμοποιώντας την εξομολόγηση, το Αίμα του και την πάλη με την αμαρτία μέχρι αίματος. Αυτό λέει στο επόμενο εδάφιο: «Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου» (ΑΠΟΚ 12:11).
Μόνο ένας άγιος μπορεί να επιστρέψει και στο βαθμό που έχει αγιαστεί τα ακάθαρτα πνεύματα δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν. Αυτή η διαδρομή ονομάζεται ανάβαση στο όρος του Κυρίου. Γι’ αυτό είναι γραμμένος ο λόγος: «Ποιος θα ανέβει στο βουνό τού Κυρίου; Και ποιος θα σταθεί στον άγιο τόπο του; Ο αθώος στα χέρια, και ο καθαρός στην καρδιά· εκείνος που δεν έδωσε την ψυχή του σε ματαιότητα, και δεν ορκίστηκε με δολιότητα». (ΨΑΛ 24:3-4).
Τι γίνεται με αυτούς που δεν είναι καθαροί στην καρδιά και τα χέρια τους είναι ακόμη λερωμένα; Ο Ιησούς είπε ένα λόγο. «Τα αδύνατα στους ανθρώπους είναι δυνατά στον Θεό». (ΛΟΥΚ 18:27). Ο τρόπος όμως του Θεού για την επίτευξη αυτού το στόχου είναι επώδυνος για την ψυχή και όχι χωρίς κόστος. Κι εδώ ερχόμαστε στην φωτιά.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είπε έναν λόγο για τον Ιησού: «αυτός θα σας βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά». (ΜΑΤΘ 3:11).
Μόνο το βάπτισμα στην φωτιά του Κυρίου μπορεί να μας εξαγνίσει και να μας κάνει αυτό που δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε από μόνοι μας, για να ανέβουμε και να δούμε τον Κύριο. Άρα δεν μπορεί να υπάρξει αγιασμός χωρίς φωτιά. Αυτήν την φωτιά βίωσε ο Παύλος στην έρημο της Αραβίας και ήταν τότε που αρπάχτηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό. (Β΄ ΚΟΡ 12:1-4). Προσοχή! Δεν αρπάχτηκε απλά στον τρίτο ουρανό αλλά μέχρι τον τρίτο ουρανό. Αυτό σημαίνει ότι πέρασε πρώτα από τον πρώτο και τον δεύτερο που βρίσκονται όλα τα ακάθαρτα πνεύματα. Επειδή πέρασε μπόρεσε να μας πει τα λόγια που αργότερα γράφτηκαν στην προς Εφεσίους επιστολή: «επειδή, η πάλη μας δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου τού αιώνα, ενάντια στα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια». (ΕΦ 6:12). Δεν θα μπορούσε όμως να φτάσει στον τρίτο αν πρώτα δεν περνούσε απ’ την εξαγνιστική φωτιά του Κυρίου.
ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΠΟΨΗ
Υπάρχει μια άποψη που έχει κηρυχθεί σε μεγάλο βαθμό από άμβωνες ότι η αρπαγή που βίωσε ο Παύλος δεν είναι για κάθε πιστό αλλά μόνο για εκείνον επειδή ήταν απόστολος και έπρεπε να λάβει το ευαγγέλιο. Όσοι το υποστηρίζουν ξεχνούν ότι ο Παύλος είπε ότι του αποκαλύφτηκαν μυστήρια και πράγματα που δεν του επιτρεπόταν να μιλήσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα τα έκρυβε σε όποιον τα αναζητούσε με επιμέλεια. (ΙΕΡ 33:3, ΠΑΡ 8:17). Παρότρυνε επίσης όλους τους πιστούς να τα ζητούν: «τα άνω ζητάτε, όπου είναι ο Χριστός καθισμένος στα δεξιά τού Θεού. Τα άνω φρονείτε, όχι αυτά που είναι επάνω στη γη». (ΚΟΛ 3:1-2). Και: «Εκείνα που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίμασε γι’ αυτούς που τον αγαπούν» (Ά ΚΟΡ 2:9). Υπάρχουν ακόμα μυστήρια που ο Θεός έχει να αποκαλύψει στους υιούς Του. Δε τέλειωσαν οι αποκαλύψεις Του. Ο Ιησούς είπε: «Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν εσένα τον μόνον αληθινό Θεό, και εκείνον τον οποίον απέστειλες, τον Ιησού Χριστό». (ΙΩΑΝ 17:3).
Η αιώνια ζωή δεν είναι απλά ένας τόπος ασφάλειας. Δεν είναι ένα μέρος με λουλούδια, ήμερα ζώα αγαπημένα πρόσωπα και θετικά συναισθήματα. Αν πας στον ουρανό και λείπει από κει ο Πατέρας και ο Υιός δεν θα είναι αιώνια ζωή. Και στην κόλαση θα υπάρχουν ψυχές αιώνια αλλά αυτό δεν θα είναι ζωή.
Ο Ιησούς έκανε μια επίπληξη στους Φαρισαίους, στους γραμματείς και στους νομικούς. Τους είπε: «Αλλοίμονο σε σας τους νομικούς, επειδή αφαιρέσατε το κλειδί τής γνώσης· εσείς δεν μπήκατε μέσα, και τους εισερχόμενους τους εμποδίσατε» (ΛΟΥΚ 11:52). Με ποιο τρόπο; Είναι η άποψη που λέει ότι «είναι βλασφημία να λέει κάποιος ότι μπορεί να επικοινωνήσει απευθείας με τον Θεό. Και ότι θα πρέπει απαραίτητα να περάσει από μένα που είμαι επίσκοπος, θεολόγος, ποιμένας και ο ειδικά εξουσιοδοτημένος να ερμηνεύω τις Γραφές..».
Ποιο είναι το κλειδί της γνώσης; Δεν μιλάει για ανθρώπινη διανοητική γνώση. Αλλά για εκείνη που προέρχεται απ’ το Πνεύμα της σοφίας και της Αποκάλυψης. Είναι ο θεματοφύλακας και ο ξεναγός των μυστηρίων του Θεού. Για πιστούς προσεύχεται ο Παύλος να το λάβουν. «..δεν παύω να ευχαριστώ τον Θεό για σας, αναφέροντας εσάς στις προσευχές μου· προκειμένου, ο Θεός τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας τής δόξας, να σας δώσει πνεύμα σοφίας και αποκάλυψης, σε επίγνωσή του· ώστε να φωτιστούν τα μάτια τού νου σας, στο να γνωρίσετε..» (ΕΦ 1:16-18). Το ότι έχεις αναγεννηθεί δεν σημαίνει ότι το έχεις. Ούτε το ότι έχεις δεχθεί τον Ιησού ως σωτήρα σου ότι έχουν φωτιστεί τα μάτια του νου σου. Μπορεί να έχεις λάβει το Άγιο Πνεύμα αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό.
Σημ. Στο βιβλίο μπορείς να μάθεις περισσότερα για το τι είναι το Πνεύμα της σοφίας και της Αποκάλυψης.
Σε ποιους δίνεται; Σε αυτούς που αναζητούν πολύτιμα μαργαριτάρια και αναγνωρίζουν ότι είναι φτωχοί στο πνεύμα. Στους άλλους όμως δεν δίνεται αλλά κλείνονται απ’ έξω. Αυτοί που κλείνουν την πόρτα και οι ίδιοι δεν μπαίνουν, μένουν απ’ έξω. Τότε ο Οικοδεσπότης αποφασίζει να επέμβει δραστικά. Κατεβαίνει και ανοίγει ο ίδιος την πόρτα στα πρόβατα για να εισέλθουν. Και τα δικά του πρόβατα ακούν την φωνή του. Διορίζει νέους ποιμένες κατά την καρδιά Του που γίνονται οι θυρωροί της βασιλείας.
ΜΙΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Η θύρα άνοιξε. Το καταπέτασμα σκίστηκε. Ο χώρος των επουρανίων για να ανέβουμε άνοιξε. Μέσα απ’ αυτές τις πραγματικότητες μπορούμε να καταλάβουμε ότι η άποψη που λέει ότι «αυτά ήταν μόνο για τον Παύλο και ότι είναι πνευματική αλαζονεία να τα ζητάμε κι εμείς» δεν είναι μόνο ανθρώπινη αλλά και δαιμονική. «Αυτή η σοφία δεν είναι εκείνη που κατεβαίνει από πάνω, αλλά είναι επίγεια, ζωώδης, δαιμονική». (ΙΑΚ 3:15). Ο διάβολος δεν θα σου πουλήσει τα ψέματα του ως ένα τρομακτικό όν με κέρατα και ουρές αλλά θα έρθει μέσα από κάποιον που θεωρείς πνευματικό και έχει στην συνείδηση σου εξουσία. Τα λόγια που θα ακούς θα φαίνονται σοφά, λογικά, ταπεινόφρονα αλλά δεν θα παύουν να αντλούν την προέλευση τους απ’ τον ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ που δεν θέλει οι πιστοί να ανέβουν και να ενεργούν από τον τρίτο ουρανό, γιατί τότε θα πάρουν εξουσία πάνω τους και θα καταστρέφουν τα έργα τους στην γη.
Όλη η προς Εφεσίους επιστολή έχει γραφτεί απ’ τον Παύλο ακριβώς γι’ αυτό τον σκοπό. Για να βοηθήσει τους πιστούς να ανέβουν όπως ανέβηκε κι εκείνος. Δεν είναι τυχαίο που είναι η πιο παραμελημένη επιστολή απ’ τους πιστούς αλλά και όταν κηρύττετε ερμηνεύεται μέσα από ένα θρησκευτικό πέπλο. Ο διάβολος κατάφερε να κρατήσει κρυμμένο από πολλές γενιές τον απώτερο σκοπό της σωτηρίας. Όπου δεν είναι απλά να μην πάμε στην κόλαση και μια μέρα να πάμε στον παράδεισο. Ο Χριστός πέθανε για να ανοίξει τον δρόμο να ανέβουμε και να ανακαταλάβουμε τις θέσεις μας. Χωρίς αυτή την κατανόηση δεν υπάρχει κίνητρο ζωής μέσα στη σωτηρία. Αλλά ότι απομένει ως σκοπός είναι να διατηρηθούμε σωσμένοι, πηγαινοερχόμενοι στις εκκλησίες, συμμετέχοντας σε κάποια διακονία «μαζεύοντας τουβλάκια για την έπαυλη μας στον ουρανό».
Ή να πείσουμε τους άλλους να κάνουν την προσευχή μετάνοιας για να πάρουν το «μαγικό εισιτήριο της αιώνιας ζωής» όπως νομίζουμε σύμφωνα με την ελλιπής μας κατανόηση. Γι’ αυτό μερικοί βαριούνται, χάνουν το κίνητρο να ζουν για τον Χριστό και αρχίζουν να κάνουν συμβιβασμούς με την αμαρτία. Ύστερα ο Κύριος αναγκάζεται να τους κρίνει περνώντας τους από φωτιά για να μην χάσουν και την ψυχή τους. Γι’ αυτό ξαφνικές δυσάρεστες καταστάσεις λαμβάνουν χώρα σε ζωές πιστών που σε μας είναι ανεξήγητες. Είναι όμως επειδή καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους δεν πέρασαν από φωτιά ούτε βρήκαν τον λόγο για κάτι τέτοιο γιατί είχαν διδαχθεί την σωτηρία με λάθος τρόπο. Είναι όμως συχνά το έλεος του Θεού για να μην κατακριθούν μαζί με τον κόσμο.
Κάθε πιστός που έχει έρθει σε συναίσθηση του σκοπού της σωτηρίας θα πρέπει να επιθυμεί και να προσεύχεται για την φωτιά του Κυρίου, καθώς αυτή σε κάνει να δεις το πρόσωπο του Χριστού (χωρίς κατ’ ανάγκη να περάσεις από τον φυσικό θάνατο*), να απολυτρώσεις το σώμα σου και να ζεις με την πληρότητα του Θεού, μέρος της οποίας είναι η εξουσία πάνω σε όλη την δύναμη του εχθρού.
* Η άποψη ότι πρώτα πρέπει πρώτα να πεθάνεις – φυσικά- για να δεις τον Κύριο, είναι άλλο ένα δαιμονικό λιθάρι στον δρόμο του πιστού. Θα ασχοληθούμε με τα δαιμονικά λιθάρια εκτενέστερα στο τέταρτο κεφάλαιο αυτής της μελέτης. (ΗΣ 62:10).
Το τι είναι αυτή η φωτιά και πως ενεργεί αγιασμό στην ζωή μας θα δούμε στο επόμενο μέρος.
