ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΕΣΩ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι ο Θεός είναι ένα δημιούργημα του νου και εμείς φτιάξαμε τον Θεό. Και ποιος έκανε τον Θεό; Ρώτησε ο άθεος Φασμπίντερ. Ο άνθρωπος! Ο προφήτης Δαβίδ όμως είχε προλάβει να απαντήσει σε αυτή την δήλωση πολλά χρόνια πριν, ακόμη κι όταν δεν είχε ξεστομιστεί και μάλιστα με έναν πολύ απλό τρόπο. Είχε πει: «Ο Θεός μας έκανε και όχι εμείς».

Ένα φοβερό και τρομερό πειστήριο της πραγματικότητας αυτής είναι η ίδια η συνείδηση μας. Όσο κι αν ο άνθρωπος προσπάθησε να απαλλαγεί από αυτήν δεν μπόρεσε. Είναι εκείνη που αόρατα μας πληροφορεί μέσα μας τι είναι σωστό και τι λάθος με τρόπο χωρίς να το έχουμε διδαχτεί. Είναι ένα εσωτερικό σύστημα πληροφόρησης δικαίου που λειτουργεί αυτόματα. Αν και είναι μέσα μας όλοι γνωρίσουμε ότι υπάρχει όταν βγάζουμε απ’ το στόμα μας αυτού του είδους τους συλλογισμούς. Εάν δεν υπήρχε συνείδηση δεν θα υπήρχε συζήτηση περί ηθικής, δεν θα υπήρχαν νόμοι, νομικά βιβλία, κρατικό δίκαιο, δικαστήρια, δικαστές, δικογραφίες, φάκελοι, αστυνομία, ποινές. Όλα αυτά πηγάζουν από αυτή την εσωτερική πληροφόρηση που μας λέει το σωστό και το λάθος και την διάκριση μεταξύ των δύο. Εάν δεν υπήρχε συνείδηση τότε η κοινωνία θα ήταν τελείως διαφορετική. Θα μοιάζαμε με άγρια θηρία ή με κάτι ακόμα χειρότερο.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;

Ένα εσωτερικό δικαστήριο που καταγράφει τις παραβάσεις μας, καταμαρτυρεί εναντίον μας και κάθε τόσο φωνάζει ένοχος! Από αυτή την λειτουργία έχει βγει και η λέξη «ενοχή». Συχνά ακούς δηλώσεις από ανθρώπους όπως: νιώθω ένοχος για αυτό που έκανα, δηλώνω την ενοχή μου, έχω ενοχές κ.α.

Εάν δεν υπήρχε Θεός δεν θα υπήρχε και η συνείδηση μας. Θα κάναμε ότι μας κατέβαινε στο κεφάλι χωρίς κανένα έλεγχο. Πως γίνεται όμως ακόμη και ο δολοφόνος πριν πράξει κάτι ανήθικο να νιώθει αναστολές μέσα στην καρδιά του; Τι είναι αυτό που τον σταματά και δεν κάνει το άδικο τόσο εύκολο; Πως γίνεται ακόμη και σε απολίτιστες φυλές να βρίσκεις ένα κώδικα ηθικής; Πως γίνεται άνθρωποι που δηλώνουν άθεοι να δυσκολεύονται να πράξουν ανηθικότητες; Ή αφού τις πράξουν να μην μπορούν να ζήσουν φυσιολογικά, χωρίς τίποτα να τους ενοχλεί εσωτερικά; Μήπως είναι αυτή η φωνή που φωνάζει μέσα μας έχεις λερωθεί, είσαι βρώμικος, η σχέση σου με τον Θεό είναι ατακτοποίητη, στέκει σε εκκρεμότητα;

Πως βρέθηκε όμως αυτή η λειτουργία μέσα μας; Πολλοί λένε ότι είναι η κοινωνία, ο πολιτισμός, τα ήθη και τα έθιμα που επιτάσσουν σε κάποιον πώς να φέρεται. Κι αυτά από πού προήλθαν; Πως γίνεται κάποιος που απορρίπτει όλα αυτά να αντιμετωπίζει και πάλι εσωτερική πάλη όταν πάει να πράξει άσχημες πράξεις; Να μην μπορεί να την αποβάλει ακόμη κι όταν έχει πάρει την απόφαση να ζει χωρίς κανόνες και όρια; Ή όταν προσπαθεί να την αγνοήσει ζώντας μέσα σε ασυδοσία να βασανίζεται από τύψεις και εσωτερικές αναταραχές;