Γιατί απ’ την ανάποδη; Διότι η ιστορία είναι ειπωμένη όχι απ’ το στόμα του Δημιουργού αλλά του διαβόλου, που απ’ αρχής κόσμου αρέσκεται να διαστρεβλώνει τα πράγματα και να διαστρέφει τους ίσιους δρόμους του Κυρίου. Η αλήθεια βέβαια είναι απλή και καθένας θα μπορούσε να τη βρει εάν έμπαινε στον κόπο να κάνει μια απλή ανάγνωση του βιβλίου της Γένεσης, επικεντρωνόμενος στα κεφάλαια 5 έως 9. Επειδή, όμως, η νέα γενιά δεν διαβάζει ιδιαίτερα, αρέσκεται στο «έτοιμο φαγητό», είναι γεμάτη από προκαταλήψεις, εντυπώσεις απ’ το περιβάλλον της και βαριέται να ψάξει (καθώς χωρία που συνθέτουν τα γεγονότα είναι διάσπαρτα σε άλλα σημεία της Γραφής), αναγκάζομαι να κάνω αυτήν την ανάλυση για όποιον ενδιαφέρεται να τη διαβάσει.
1. ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Η ταινία ξεκινά με την πληροφορία ότι μετά την έξωση απ’ την Εδέμ και τη δολοφονία του Άβελ από τον Κάιν, μια στρατιά αγγέλων αναλαμβάνει την προστασία του: οι φύλακες. Να θυμίσω ότι ο Θεός είχε σημαδέψει τον Κάιν, ώστε όποιος τολμήσει να τον εκδικηθεί, να τιμωρηθεί επταπλάσια. Άρα, παρότι δολοφόνος, ήταν ήδη προστατευμένος από τον Παντοδύναμο Θεό. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι άγγελοι να θέλουν να τον προστατεύσουν; Λίγο αργότερα μας λέει ότι τον βοήθησαν να αναπτυχθεί δυναμικά. Γιατί να θέλουν άγγελοι όχι μόνο να προστατεύσουν έναν αδελφοκτόνο αλλά και να τον βοηθήσουν να αναπτυχθεί δυναμικά; Η απάντηση είναι ότι δεν πρόκειται περί καλών αγγέλων, αλλά περί αγγέλων του σκότους οι οποίοι σφετερίστηκαν το κενό που άφησε η απουσία του Θεού που δίδασκε τον άνθρωπο και τον βοηθούσε να προχωρήσει μπροστά, και παίρνοντας οι ίδιοι τον ρόλο αυτό, τον έσπρωξαν στην ανταρσία του προς τον Θεό. Ο σκοπός τους ήταν να τον κάνουν όλο και πιο ανεξάρτητο απ’ τον Θεό και δυνατό χωρίς τη δύναμη του Πανάγαθου. Στο 6ο κεφάλαιο της Γένεσης, αναφέρεται μάλιστα ότι πήραν γυναίκες και τεκνοποίησαν μαζί τους, έτσι από αυτούς προήλθαν οι γίγαντες. Εδώ βλέπουμε να μολύνουν το ανθρώπινο σπέρμα με προσμίξεις για τις οποίες πληροφορούσε το βιβλίο του Ενώχ. Το βιβλίο, όμως, αυτό έχει χαθεί και το κείμενο που έχουμε είναι ψευδεπίγραφο. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, δηλαδή, με βεβαιότητα τι απ’ όλα αυτά που λέει είναι αληθή, ποια είναι πράγματι προφητεία του Ενώχ ή ποια σημεία είναι αναμεμειγμένα με άλλα λόγια. Πάντως, στο βιβλίο της Γένεσης φαίνεται ότι ο Θεός δεν θέλει να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για τα έργα του σκότους. Μπορούμε, ωστόσο, να συμπεράνουμε ότι αυτοί οι άγγελοι δεν ήταν καλοί, όπως παρουσιάζονται και στο σενάριο. Οι ίδιοι, μάλιστα, ομολογούν στην ταινία ότι παράκουσαν τον Θεό για να «βοηθήσουν» τους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα ήταν οι πόλεις του Κάιν να σπείρουν κακία διαφθείροντας τον κόσμο, όπως και πάλι μας πληροφορεί η ταινία! Πώς μπορούν, λοιπόν, να αποποιούνται αυτής της ευθύνης; «Διδάξαμε τους ανθρώπους ό,τι γνωρίζαμε για την πλάση», λέει ένας απ’ αυτούς. «Με τη βοήθειά μας έγιναν μεγάλοι και τρανοί, αλλά μετέτρεψαν τα δώρα μας σε βία». Δηλαδή, έχουμε παρακοή τού θελήματος τού Θεού το οποίο επέφερε κακό αποτέλεσμα – συνεπώς, με ποια κριτήρια χαρακτηρίζονται “μεγάλοι και τρανοί”;
Τι σημαίνει “τρανός” για τον Θεό και τι για τον άνθρωπο και τα πονηρά πνεύματα; Να θυμίσω εδώ ότι σκοπός της ύπαρξης του ανθρώπου είναι να διαχειρίζεται τη δόξα του Θεού ζώντας σε ενότητα μαζί Του. Αυτό σημαίνει πραγματικά “τρανός” και όχι να γίνει ο άνθρωπος μεγάλος με γνώμονα το εγώ του και τη ματαιοδοξία του. Να θυμίσω επίσης ότι όλη αυτή η διδαχή των φυλάκων -που στην πραγματικότητα είναι δαίμονες και πνεύματα που έχουν διαφθαρεί-, λειτουργεί εκτός θελήματος του Θεού, δεν έχει καμία σχέση με το δέντρο της ζωής που αντιπροσωπεύει τον Θεό, αλλά ανήκει στο δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, που αντιπροσωπεύει τον διάβολο. Το δέντρο που αντιπροσωπεύει τον διάβολο δεν είναι μόνο “του κακού” αλλά και “του καλού”. Όμως, του “καλού” χωρίς τον Θεό. Ερώτημα: Υπάρχει καλό χωρίς τον Θεό; Στην πραγματικότητα όχι. Είναι μια ψευδαίσθηση ότι ο άνθρωπος χωρίς τον Κύριο έχει καλό ή μπορεί να παράγει καλό. Όμως, ο Θεός που δημιούργησε όντα με ελεύθερη βούληση άφησε τα πλάσματά Του να δοκιμάσουν τα ίδια αν υπάρχει καλό χωρίς Αυτόν. Μάλιστα, βρισκόμαστε ακόμα σε αυτήν τη δοκιμή, η οποία ακόμα δεν έχει τελειώσει..
2. ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ
Στη Γένεση, οι δύο γενεαλογίες που παρουσιάζονται δεν είναι απλώς δύο διαφορετικές γραμμές από το ίδιο κλαδί, αλλά δυο διαφορετικά στρατόπεδα. Το ένα, του Σηθ, συντάσσεται με τον Θεό ενώ το άλλο, του Κάιν, με τον διάβολο. Αν και το φίδι πείραξε τον άνθρωπο και θεωρείται εχθρός από τους απογόνους του Σηθ, ωστόσο στην ταινία εκείνοι έχουν το δέρμα του σαν φυλαχτό και το περνούν από γενιά σε γενιά σαν σύμβολο των πρωτοτοκίων. Τα πρωτοτόκια της γενιάς του Θεού διαφυλάσσονται μέσα από το δέρμα του φιδιού που τους πείραξε στην Εδέμ! Όμως αυτό δεν είναι το πιο τρελό. Το δέρμα αυτό το διεκδικούν και οι απόγονοι του Κάιν. Τι υπονοείται εδώ; Ότι το φίδι τελικά, μπορεί να μην ήταν κάτι κακό αλλά κάτι καλό, κάτι χρήσιμο και πολύτιμο. Πίσω από αυτήν τη σατανική ιδέα, κρύβεται η σπορά ενός ολόκληρου οικοδομήματος συλλογισμών, τα οποία συναντά κανείς μέσα στον γνωστικισμό και τις αποκρυφιστικές ομάδες που λατρεύουν τον διάβολο.
Αυτοί πιστεύουν ότι ο “κακός” δεν ήταν το φίδι αλλά ο Θεός που έφτιαξε την ύλη, ενώ το φίδι τους έδειξε τον δρόμο προς την ελευθερία! Πιθανώς και ο σκηνοθέτης να ανήκει σε κάποια τέτοια ομάδα, καθώς μέχρι και οι τίτλοι αρχής και τέλους είναι σχεδιασμένοι έτσι ώστε να μοιάζουν με αυτό το δέρμα του φιδιού. Αυτό μας οδηγεί στη σκέψη ότι κάθε ψέμα είναι εσκεμμένο και ότι η ταινία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα συνονθύλευμα ψεμάτων για τον Θεό από το ίδιο το φίδι (ο σκηνοθέτης είναι πεπεισμένος ότι πρόκειται περί αληθειών;), περιτυλιγμένα με το δέρμα τού φιδιού!! Δηλαδή, πρόκειται για ένα είδος σοφίας που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο ίδιος ο διάβολος.
Εδώ, λοιπόν, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η γενιά του Σηθ δεν είχε κανένα δέρμα φιδιού σαν φυλαχτό, αλλά πίστευε στο δέρμα του Αρνιού και περίμενε το σπέρμα της γυναίκας που θα σύντριβε το κεφάλι του φιδιού. Με δέρμα αρνιού κάλυψε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα μετά την πτώση και αυτή ήταν η υπόσχεση και η ελπίδα τους για σωτηρία και επιστροφή στην Εδέμ, δηλαδή στην ίδια την Παρουσία του Θεού. Το φίδι το μόνο που κάνει, είναι να δίνει στείρα γνώση, η οποία φουσκώνει τον άνθρωπο με υπερηφάνεια και τον οδηγεί σε απώλεια.
Αυτή ήταν και η αποστολή της γενιάς του Σηθ, να φέρουν αυτό το σπέρμα μέσα στον κόσμο. Όμως, η ταινία τους παρουσιάζει σαν φύλακες αυτού που απέμεινε απ’ την κτίση. Μια άλλη παρατυπία είναι ότι η κτίση μπαίνει πάνω από τον άνθρωπο. Ο Νώε παρουσιάζεται σαν ένας οικολόγος που φροντίζει τα φυτά και τα ζώα, αλλά σκοτώνει ανθρώπους αν χρειαστεί! Η αλήθεια σχετικά με την πραγματική αποστολή τού κατ΄εικόνα Θεού πλασθέντος ανθρώπου, η οποία είναι ότι ο άνθρωπος βρίκεται πάνω απ’ τη φύση και όχι εκείνη πάνω απ’ αυτόν, ακούγεται από το στόμα του Θουβάλ-Κάιν την ώρα που είναι λαθρεπιβάτης στην κιβωτό και τρώει ζώα που βρίσκονται μέσα! Ακόμη και το αμάρτημα της Εδέμ δεν ξεκαθαρίζεται ποιο ήταν, έμμεσα μόνο αναφέρεται πως ήταν η καταστροφή της φύσης από τον άνθρωπο και το ότι άρχισε να τρώει κρέας(!), και όχι ότι θέλησε να ζήσει χωριστά απ’ τον Δημιουργό.
Επίσης, η ταινία δείχνει τους φύλακες μία να είναι με τη γενιά του Καιν, μία με τη γενιά του Σηθ. Ο Μαθουσάλας τούς σώζει σε κάποια φάση, ενώ αργότερα τους βλέπουμε να βοηθούν τον Νώε να φτιάξει την κιβωτό (εδώ έχουμε και μια «ορθολογιστική» εξήγηση για το πώς ο Νώε κατάφερε να χτίσει κάτι τόσο μεγάλο). Μέσα απ’ αυτήν τη βοήθεια, η ταινία μάς λέει ότι εξιλεώνονται και επιστρέφουν πίσω στον Δημιουργό. Η Γραφή, βέβαια, δεν αναφέρει ούτε ότι βοήθησαν στην κατασκευή της κιβωτού ούτε ότι εξιλεώθηκαν από τη στιγμή που πέρασαν τα όρια που τους έβαλε ο Θεός και μόλυναν το ανθρώπινο γένος, αλλά ότι ο Θεός τους έριξε στα τάρταρα δεμένους με αλυσίδες σκότους για να φυλάγονται μέχρι την κρίση της μεγάλης ημέρας. Β’ ΠΕΤ 2:4 και ΙΟΥΔ 6. Είναι τρομερό να πέσει κάποιος στα χέρια του Ζωντανού Θεού.
Το μπέρδεμα συνεχίζεται και με τον Μαθουσάλα, τον οποίο η ταινία δεν παρουσιάζει σαν άνθρωπο του Θεού αλλά σαν μάγο. Ο Θεός, όμως, δεν είναι μαγικός αλλά Υπερφυσικός. Αυτό που γίνεται φανερό εδώ είναι ότι ο σκηνοθέτης δεν γνωρίζει την Εν Πνεύματι Ζωή, ούτε την κοινωνία με τον Κύριο και ότι οι άνθρωποι του Θεού δεν χρειάζονται μαγεία, δηλαδή τις δυνάμεις του εχθρού, για να επικοινωνήσουν με τον Θεό, αλλά το Πνεύμα Του είναι αρκετό. Γενικότερα, δείχνει και τα δύο στρατόπεδα να χρησιμοποιούν τρόπους και δυνάμεις του εχθρού για να λύσουν τα προβλήματά τους, ενώ ο Θεός παρουσιάζεται σαν ένας απόμακρος τον οποίο ούτε καν ο Νώε δεν φαίνεται ακριβώς αν Τον γνωρίζει, αν έχει σχέση μαζί Του και, αν τελικά έχει, τι είδους σχέση είναι αυτή ακριβώς. Ακόμα και ο ίδιος ο Νώε κάποια στιγμή στην ταινία παρουσιάζεται κακός κι αυτός, ότι δεν διαφέρει απ’ τους άλλους, και άρα ότι θα πρέπει κι εκείνος να πεθάνει (;) και να επιζήσει μόνο η άκακη κτίση.
Σημ. Ο Μαθουσάλας, που ήταν άνθρωπος του Θεού, δεν γνώριζε για τον κατακλυσμό (δεν γνωρίζουμε τι γνώριζε και μέχρι ποιο σημείο). Αυτό που η Γραφή λέει ξεκάθαρα είναι ότι ο γιός του ο Λάμεχ και πατέρας του Νώε, μόλις γέννησε τον Νώε είπε: Αυτός θα μας ανακουφίσει από το έργο μας, και από τον μόχθο των χεριών μας, εξαιτίας της γης, που ο Κύριος καταράστηκε (ΓΕΝ 5:29). Είχε δηλαδή την ελπίδα κάποιας λύτρωσης με βάση τη γνώση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός για το υποσχόμενο σπέρμα στην Εδέμ, αλλά δεν γνώριζε ακριβώς με ποιο τρόπο θα έρθει αυτή. Πιθανώς να έλπιζε ότι ο Νώε -που σημαίνει ανακούφιση από τον κόπο μας- θα ήταν το υποσχόμενο σπέρμα. Αν και ο Νώε δεν ήταν ο ίδιος ο Μεσσίας, ο Θεός τον χρησιμοποίησε για να κάνει ένα είδος επανεκκίνησης μέσω του κατακλυσμού και της κιβωτού, κάτι που δεν φαίνεται να γνώριζε ο πατέρας του γιατί δεν είχε περαιτέρω αποκάλυψη. Αυτός που ειδοποιήθηκε από τον Θεό ήταν ο Νώε, όπως αναφέρεται ξεκάθαρα στο ΓΕΝ 6:13-21, αλλά και στην Εβραίους επιστολή, της οποίας παραθέτω το σχετικό χωρίο: Με πίστη ο Νώε, αφού ειδοποιήθηκε από τον Θεό για εκείνα που ακόμα δεν βλέπονταν, φοβήθηκε, και κατασκεύασε μια κιβωτό για σωτηρία της οικογένειάς του· διαμέσου της οποίας κατέκρινε τον κόσμο, και έγινε κληρονόμος της δικαιοσύνης διαμέσου της πίστης (ΕΒ 11:7). Επίσης, ο Μαθουσάλας δεν πνίγηκε από τον κατακλυσμό όπως ανοήτως μας δείχνει η ταινία, αλλά απεβίωσε ένα χρόνο πριν τον κατακλυσμό. Ο Θεός, δηλαδή, φρόντισε ο άνθρωπος ο δικός Του να μην γευτεί την κρίση Του, αλλά τον πήρε κοντά Του με φυσικό θάνατο, πριν αυτή ξεσπάσει, όπως και τον πατέρα τού Νώε, Λάμεχ.
3. ΤΑ ΖΩΑ
Στην ταινία, ο σκηνοθέτης -ο οποίος συμμετείχε και στη συγγραφή του σεναρίου- μας λέει ότι τα ζώα άξιζαν να σωθούν γιατί ήταν άκακα. Στη Γένεση, όμως, πληροφορούμαστε ότι κι αυτά είχαν μολυνθεί από την αμαρτία. Στην αρχή, πράγματι αναφέρεται ότι ο Θεός τους είχε δώσει κάθε χλωρό χορτάρι για τροφή. Και είπε ο Θεός: Δέστε, σας έδωσα κάθε χορτάρι που κάνει σπόρο, που είναι επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης, και κάθε δέντρο, που έχει μέσα του καρπό, δέντρο που κάνει σπόρο· αυτά θα είναι σε σας για τροφή. και σε όλα τα ζώα της γης, και σε όλα τα πουλιά τού ουρανού, και σε κάθε ερπετό που σέρνεται επάνω στη γη, και έχει μέσα του ψυχή που ζει, έδωσα κάθε χλωρό χορτάρι για τροφή. Και έγινε έτσι (ΓΕΝ 1:29-30). Μετά την πτώση του ανθρώπου, όμως, έπεσαν κι αυτά, εφόσον ο Θεός τα είχε βάλει υπό την εξουσία του, με συνέπεια να μην τον υπακούνε πλέον και από ήμερα να εξαγριωθούν σε τέτοιον βαθμό, που ακόμα κι ο άνθρωπος να πρέπει να φυλάγεται από αυτά. Ο Θεός, λοιπόν, έσωσε τα ζώα όχι επειδή ήταν αθώα, αλλά για να διατηρήσει τη ζωή επάνω στη γη.
4. Ο ΣΗΜ Ο ΧΑΜ ΚΑΙ Ο ΙΑΦΕΘ
Από τους γιους του Νώε, ο Χαμ και ο Ιάφεθ παρουσιάζονται να μην έχουν γυναίκες εκτός από τον Σημ, που κι αυτού η γυναίκα είναι στείρα. Η Γραφή μάς πληροφορεί ότι στην κιβωτό μπήκαν 8 άτομα. Ο Νώε, η γυναίκα του, οι τρεις γιοι του μαζί με τις γυναίκες τους. Δεν υπήρξε κανένα «μαγικό» του Μαθουσάλα που να έκανε τη στείρα γυναίκα τού Σημ να πιάσει δύο δίδυμα κορίτσια, τα οποία ύστερα θα παντρεύονταν ο Χαμ και ο Ιάφεθ, οι οποίοι, βέβαια, έπρεπε πρώτα να περιμένουν πολλά χρόνια ώστε τα κορίτσια να μεγαλώσουν. Αυτά είναι μπούρδες και απορώ κι εξίσταμαι και μόνο που λέγονται.
5. ΝΩΕ
Η Γραφή τον ονομάζει “κήρυκα δικαιοσύνης”. Έχτιζε την κιβωτό και παράλληλε κήρυττε προειδοποιώντας τους ανθρώπους γι’ αυτό που επρόκειτο να επακολουθήσει. Η Γραφή λέει ότι οι άνθρωποι δεν πίστευαν στο κήρυγμα του Νώε, ο οποίος τους παρακαλούσε για 100 χρόνια να μπουν στην κιβωτό για να σωθούν, αλλά ότι τον περιγελούσαν. Η κιβωτός ήταν η μόνη ελπίδα σωτηρίας γι’ αυτούς. Εκείνοι ήταν που αρνήθηκαν να μπουν μέσα, γιατί τη θεώρησαν μωρία και τον Νώε πιθανώς ανόητο, αν και ήταν άνθρωπος πίστεως. Στην ταινία, ωστόσο, δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Οι άνθρωποι, την ώρα που αρχίζει να βρέχει, προσπαθούν να μπουν μέσα κι εκείνος με βία και με τη βοήθεια των πέτρινων τεράτων τους εμποδίζει!
Η Γραφή λέει πως πρώτα έκλεισε η πόρτα και μετά άρχισε να βρέχει. Τότε οι άνθρωποι θέλησαν να μπουν, αλλά δεν μπορούσαν πλέον γιατί ο Θεός είχε σφραγίσει την πόρτα και η περίοδος που τους περίμενε είχε τελειώσει. Με τον ίδιο τρόπο θα κλείσει και η πόρτα του Χριστού, ο οποίος είναι η κιβωτός της Καινής Διαθήκης. Μακάριος όποιος μπει μέσα την περίοδο που η πόρτα είναι ακόμη ανοιχτή και έχει μέρος στο γάμο του Αρνιού. Αν είσαι κάποιος που ακόμα δεν έχεις μπει, μην το αναβάλεις για αύριο. Δέξου το έργο του σταυρού, ζήτα τη συγχώρηση του Θεού και κάλεσε τον Ιησού να γίνει Κύριος και Σωτήρας της ζωής σου, ώστε να γίνεις ένα νέο δημιούργημα, κατάλληλο για τη βασιλεία Του.
6. ΜΙΞΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΗΜΟΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
Κάπου προς την μέση της ταινίας, κι αφού ο Νώε έχει μπει στην κιβωτό με την οικογένειά του, αρχίζει να τους διηγείται την ιστορία του κόσμου. Εκεί, λοιπόν, ο σκηνοθέτης μάς δείχνει ότι η ζωή στη γη ξεκινά απ’ το νερό παρουσιάζοντας αλλεπάλληλες μεταλλάξεις. Ένα ψάρι μετατρέπεται σε σαύρα, η σαύρα σε ιγκουάνα, το ιγκουάνα σε κάτι που μοιάζει με ένα είδος μικρής αρκούδας, αυτή σε πίθηκο -που αρχικά περπατά στα τέσσερα ενώ λίγο αργότερα πηδάει από κλαδί σε κλαδί-, και αμέσως μετά μας μεταφέρει στον Αδάμ και την Εύα στον κήπο της Εδέμ. Η ζωή δηλαδή στη γη δεν έγινε από πάνω προς τα κάτω αλλά από κάτω προς τα πάνω και ένα θεϊκό χέρι την καθοδηγούσε. Τι μπέρδεμα!
Δεν πιστεύω ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με «δόσεις» και με αλλεπάλληλες μεταλλάξεις μέσα σε πάρα πολλά χρόνια, όπως αρέσκεται ο σατανάς να μας διηγείται. Αυτό θα σήμαινε ότι ο Θεός δεν γνώριζε απ’ την αρχή τι ήθελε να φτιάξει -σαν τον καλλιτέχνη που δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος με το έργο του και συνέχεια το αναπλάθει- και ότι γι’ αυτό πειραματιζόταν με διάφορα είδη κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων, μέχρι που κατέληξε στο τι ακριβώς ήταν αυτό που χρειαζόταν! Στο βιβλίο της Γένεσης, όμως, ο Θεός διαχωρίζει τον άνθρωπο απ’ όλα τα υπόλοιπα είδη, τα οποία δεν μεταλλάχτηκαν, καθώς ο Θεός δημιούργησε το κάθε είδος ξεχωριστά. Και έκανε ο Θεός τα ζώα της γης σύμφωνα με το είδος τους, και τα κτήνη σύμφωνα με το είδος τους, και κάθε ερπετό της γης σύμφωνα με το είδος του. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό (ΓΕΝ 1:25). Δεν είναι τυχαία γραμμένο το εδάφιο 25, το οποίο μας λέει ξεκάθαρα ότι το κάθε είδος ο Θεός το έφτιαξε ξεχωριστά, χωρίς να “ξεπηδήσει” το ένα μέσα από το άλλο. Γνώριζε ο Κύριος τις ιδέες που θα έσπειρε ο διαβολέας Του μέσω αρνητών της Θεότητάς Του και αφρόνων που επιλέγουν να ισχυρίζονται ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Κάθε άτομο, ωστόσο, είναι ελεύθερο να πιστεύει ό,τι θέλει, ακόμα κι αν ο Δημιουργός έχει γράψει την ύπαρξή Του μέσα σε κάθε έναν, όπως λέει ο Παύλος. Το ίδιο μας λέει, λοιπόν, και για τον άνθρωπο τον οποίο χωρίζει άπειρη απόσταση ακόμα κι απ’ το τελειότερο είδος του ζωικού βασιλείου. Ποια είναι αυτή η άπειρη απόσταση; Φαίνεται μέσα από μία λέξη: Εικόνα. Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα· σύμφωνα με την εικόνα τού Θεού τον δημιούργησε· αρσενικό και θηλυκό τούς δημιούργησε (ΓΕΝ 1:27).
Η Γραφή για κανένα άλλο είδος δεν μας λέει κάτι τέτοιο, παρά μόνο για τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο είναι βασιλιάς ειδικά εξουσιοδοτημένος από τον Δημιουργό να άρχει επάνω στη φύση, αλλά ότι έχει και άμεση συγγένεια με τον Ίδιο. Είναι το ίδιο το αποτύπωμα του Θεού επάνω στην υλική δημιουργία, ως τέλειος αντιπρόσωπός Του. Αυτή ήταν η αρχική του αποστολή και ο αρχικός του ρόλος, ασχέτως αν αργότερα επέλεξε να διαφθαρεί και να συμμαχήσει με τον εχθρό του, τον διάβολο, ο οποίος στη Γραφή καλείται από τον ίδιο τον Θεό “ανθρωποκτόνος”.
7. Ο ΘΕΟΣ
Ο Θεός δεν αναφέρεται πουθενά ως “Θεός” αλλά ως “Πλάστης” (the Creator). Τι δείχνει αυτό; Την έλλειψη αναγνώρισης του Θεού από μέρους του σκηνοθέτη ως υπέρτατης αρχής, και Προσώπου με την υπέρτατη δικαιοσύνη και καλοσύνη. Είναι πεπεισμένος από τα ψέματα της αντιπολίτευσης του διαβόλου, ο οποίος παρουσιάζει τον Θεό σαν έναν ιδιότροπο καλλιτέχνη, του Οποίου τον κήπο οι άνθρωποι μόλυναν και γι’ αυτό πρέπει να πεθάνουν, ώστε ο κόσμος να μείνει μόνος σαν κόσμημα στα χέρια Του, να το χαζεύει και να ευχαριστιέται. Σαν τις γυάλινες μπάλες που έχουμε ως διακοσμητικά και στολίζουμε το σαλόνι μας. Ακόμα και τα παιδιά που συνέλαβε η γυναίκα του Σημ, δεν ήταν στο θέλημα του Θεού, αλλά παρουσιάζονται σαν μια μπαγαποντιά του Μαθουσάλα. Γι’ αυτό και ο Θεός θέλησε στη συνέχεια να πεθάνουν και γι’ αυτό ο Νώε έπρεπε να τα σκοτώσει. Το θλιβερό σκηνικό έρχεται να συμπληρώσει η φράση του Νώε, όταν η γυναίκα προσπαθεί να τον μεταπείσει απ’ το να πράξει αυτό το φοβερό φονικό: «Όλοι τιμωρούμαστε».
Μέσα από όλα αυτά, ο πονηρός υποκινεί αρνητικά συναισθήματα για τον Θεό. Τον παρουσιάζει ως παράλογο και εγωκεντρικό δικαιολογώντας την ανταρσία του ανθρώπου και υπονοώντας ότι ο πειρασμός ίσως να μην ήταν τελικά πειρασμός, αλλά απελευθέρωση από έναν Θεό «τύραννο». Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, ο Θουβάλ-Κάιν -η Γένεση δεν αναφέρει λαθρεπιβάτες στην κιβωτό- από “κακός’ μετατρέπεται σε “καλό”: τη στιγμή που η γυναίκα του Σημ είναι έτοιμη να γεννήσει τα 
δίδυμα στην κιβωτό, εκείνος παλεύει να σκοτώσει τον εν δυνάμει παιδοκτόνο Νώε. Μ’ αυτόν τον τρόπο, καταφέρνει να γίνεται συμπαθής και τα όρια μεταξύ αγαθού και πονηρού θολώνονται ακόμη περισσότερο. Η κιβωτός μετατρέπεται σε κλουβί για τα παιδιά του Νώε, η ταινία σε θρίλερ και ο ίδιος σε παράφρονα δολοφόνο, ο οποίος ως «εικόνα» του «Θεού» στην ταινία, δίνει τη χειρότερη εντύπωση. Τόσο σκληρός και απάνθρωπος είναι αυτός ο Θεός, που στο τέλος ούτε ο Νώε δεν μπορεί να υπακούσει στη φρικτή εντολή. Οι άνθρωποι, ακόμα και στην πιο αποτρόπαια μορφή τους, παρουσιάζονται πιο πονόψυχοι απ’ τον Θεό(! ) ο Οποίος, όπως λέει ο Ιωάννης, αγάπησε με τέτοιον τρόπο τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό Του τον Μονογενή για να μην χαθεί καθένας που πιστεύει σε Αυτόν αλλά να έχει αιώνια ζωή.
Η τελευταία ανοησία της ταινίας είναι αυτό που «φανερώνεται» στο τέλος. Αφού μας έχει πετάξει ένα σωρό δηλητήριο για τον χαρακτήρα του Θεού, τελικά μάς πληροφορεί ότι Εκείνος είχε αφήσει στον Νώε την επιλογή να αποφασίσει αν θα συνεχιστεί το ανθρώπινο είδος. Δεν μπορούσε ο Θεός να αποφασίσει ή δεν ήθελε; Δεν μας διευκρινίζεται. Τι είναι, όμως, αυτό που σίγουρα μας λέει; Ότι δεν θα ένοιαζε τον Θεό αν ο Νώε σκότωνε τα δίδυμα ή τα άφηνε να ζήσουν. Ας έκανε ό,τι ήθελε, για Εκείνον το ίδιο θα ήταν. Μια τόσο σημαντική απόφαση την είχε αφήσει σε έναν άνθρωπο, ο οποίος καλά καλά δεν Τον γνώριζε ή που στον οποίο δεν εξηγούσε το θέλημα Του! Εδώ πρέπει να πούμε ότι ο Θεός ποτέ δεν ζήτησε ανθρωποθυσία εκτός της περίπτωσης του Αβραάμ με τον Ισαάκ, που όμως τελικά ούτε και τότε άφησε ο Θεός να γίνει. Η μόνη «ανθρωποθυσία» που έγινε είναι αυτή που ανέφερα πριν, του Μονογενούς Υιού Του. Την απόφαση για το αν θα δεχτούμε αυτήν τη θυσία ή αν θα την απορρίψουμε την έχει αφήσει σε μας. Πραγματικά, είναι στην ευθύνη καθενός μας το αν θα ανταποκριθούμε σε αυτήν την άπειρη αγάπη ή αν θα της γυρίσουμε την πλάτη. Απ’ αυτήν τη στάση θα κριθεί και το αιώνιο μέλλον μας, το οποίο καθένας θα περάσει με αυτόν που διάλεξε. Η πόρτα της κιβωτού πάντως είναι ακόμα ανοιχτή..
