«Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος, σύμφωνα με το πολύ του έλεος μας αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα, διαμέσου τής ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς» (Α΄ΠΕΤ 1:3).
Αναγεννηθήκαμε για να ζούμε στον χώρο του Θεού, στην επουράνια διάσταση. Αν και το σώμα μας δεν μπορεί να βρεθεί εκεί, δεν ισχύει το ίδιο για το πνεύμα μας.
Το πνεύμα μας δεν τελεί κάτω από τον περιορισμό του φυσικού χώρου. Για παράδειγμα ο απόστολος Παύλος ομολόγησε ότι αρπάχτηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό και άκουσε λόγια ανεκλάλητα. Ο ίδιος δεν ήταν βέβαιος αν ήταν μέσα στο σώμα του ή έξω απ’ αυτό. Το πιο πιθανό όμως ήταν να ήταν έξω, γιατί το φυσικό σώμα δεν μπορεί να αντέξει την επουράνια διάσταση. Αυτό που πρέπει να έγινε ήταν το σώμα του να έμεινε εδώ ενώ το πνεύμα του να ήταν στον ουρανό. Την ίδια εμπειρία είχε ο Ιωάννης. Το σώμα του ήταν στην Πάτμο το πνεύμα του όμως μπήκε στους επουράνιους χώρους. Ο ίδιος ομολογεί ότι την ημέρα Κυριακή έγινα εν Πνεύματι. Αυτό σημαίνει ότι μπήκε στο πνεύμα, μπήκε σε εκείνη την διάσταση που είναι ο κόσμος του Θεού και έγινε μέτοχος των όσων διαδραματίζονταν εκεί.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι για ορισμένους αναγεννημένους μόνο, (κάποια πνευματική ελίτ) δεν είναι για κάποιες στιγμές μόνο που είναι η εξαίρεση στον υπόλοιπο κανόνα, αλλά είναι το φυσιολογικό του αναγεννημένου πιστού. Είναι το περιβάλλον που έχει γεννηθεί για να ζει. Ο Ιησούς είπε ότι την ημέρα εκείνη (που θα λάβετε το Άγιο Πνεύμα) εσείς θα είστε μέσα σε μένα κι εγώ μέσα σε εσάς». (ΙΩΑΝ 14:20). Δηλαδή το Πνεύμα Του θα κατοικεί μέσα στο δικό μας και το πνεύμα μας μέσα στο δικό Του. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει συνεχή ροή πραγμάτων της βασιλείας σε εμάς και αντίληψη των όσων λαμβάνουν χώρα εκεί. Αυτό είχε στο νου του ο απόστολος Παύλος όταν είπε: «αδιαλείπτως προσεύχεστε». Όχι απλά την εκφορών κάποιων λόγων από το στόμα αλλά την ακατάπαυστη σύνδεση (online) με την ατμόσφαιρα του Θεού. Δίδαξε επίσης ότι μας έχει δοθεί να γνωρίσουμε τα βάθη του Θεού (Α΄ΚΟΡ 2:10).
Αυτό δεν λειτουργεί αυτόματα αλλά προϋποθέτει την υπομονετική καλλιέργεια με την Παρουσία του Θεού και την καθημερινή μας εκζήτηση. «Τα ελέη του ανανεώνονται κατά τα πρωινά» λέει ο Ιερεμίας, (ΘΡ 3:22) που σημαίνει ότι ο Θεός κάθε μέρα εκχέει νέα ζωή. Επίσης ο Δαβίδ λέει ότι: «το πρωί Κύριε θα ακούσεις τη φωνή μου· το πρωί θα παρασταθώ σε σένα, και θα προσδοκώ» (ΨΑΛ 5:3) που σημαίνει ότι την πρωινή ώρα ο πνευματικός ουρανός είναι καθαρός και δεν υπάρχουν παρεμβολές.
Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι στην πνευματική διάσταση μεσολαβεί ο δεύτερος ουρανός και γι’ αυτό δεν είναι πάντα εύκολο να βρούμε τον Κύριο. Μπορεί κάποια στιγμή να Τον χάσουμε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να Τον βρούμε πάλι. Είναι ένας διαρκής αγώνας. Η δουλειά του διαβόλου είναι να μας αποκόβει από την Παρουσία Του είτε μέσω πτώσης σε κάποιο παράπτωμα όπου σβήνουμε το Πνεύμα του Θεού, είτε μέσω συσκότισης του πνευματικού χώρου, όπου απ’ την μεριά μας πρέπει να σπρώξουμε για διάνοιξη.
Όταν ο Κύριος μας λέει να κρούουμε και να επιμένουμε στην προσευχή, δεν είναι επειδή δεν θέλει να μας απαντήσει αλλά επειδή γνωρίζει ότι απ’ την πλευρά του εχθρού υπάρχει αντίσταση.
Όλα αυτά είναι παντελώς άγνωστα σε ένα χριστιανό που περιφρονεί κάθε τι που σχετίζεται με το πνεύμα και ζει μόνο με την διάνοια. Ουσιαστικά ζει αποκομμένος απ’ το Πνεύμα του Θεού και αυτό που ονομάζει «ζωή Θεού» είναι η διανοητική επεξεργασία που κάνει πάνω σε ότι έχει ακούσει για τον Θεό ή πάνω στα γραφόμενα της Αγίας Γραφής.
Δεν μπορεί να αντιληφθεί πότε ο πνευματικός ουρανός είναι ανοιχτός και πότε κλειστός. Πότε είναι γεμάτος σύννεφα, πότε έχει λιακάδα και πότε βροχή.. Ούτε μπορεί να αντιληφθεί πότε ο Κύριος είναι ευχαριστημένος μαζί του, πότε λυπάται, πότε ανάβει ο θυμός του, πότε κάνει έλεος. Όλα γι’ αυτόν είναι μια επίπεδη κατάσταση. Κι αυτό γιατί δεν ζει με το Πρόσωπο Του αλλά με την (κατά αυτόν) σωστή θεωρία που έχει πλάσει για Αυτόν. Τα πάντα για εκείνον είναι σκέψεις, λόγια και θεωρήσεις.
Δεν μπορεί να ανακρίνει πνευματικά, αλλά όταν συναντά κάποιον που ανακρίνει, τον νομίζει υπερβολικό, υπερπνευματικό και «παράξενο» και είναι ακριβώς αυτό που λέει ο λόγος του Θεού: «Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού· επειδή είναι σ’ αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι, ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο». (Α΄ΚΟΡ 2:10). Δεν μιλάμε για κάποιον άπιστο αλλά για κάποιον που ονομάζει τον εαυτό του αναγεννημένο (θεωρητικά).
ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;
«και καθένας που αγαπάει αυτόν που τον γέννησε, αγαπάει και εκείνον που γεννήθηκε απ’ αυτόν». (Α΄ΙΩΑΝ 5:1)
Αυτό είναι μια ενστικτώδη αντίδραση. Αν έχεις εξοικειωθεί με την Παρουσία του Θεού αναγνωρίζεις και οποιοδήποτε άλλο που ζει στο ίδιο περιβάλλον.
Αν για παράδειγμα κάποιος που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κίνα αλλά για κάποιο λόγο τα τελευταία χρόνια ζει στην Ελλάδα συναντήσει στον δρόμο έναν ομοεθνή του, αμέσως θα τον καταλάβει. Δεν είναι μόνο η ίδια γλώσσα αλλά όλα αυτά που τους συνδέουν. Η ίδια ιστορία, το ίδιο πολιτισμικό υπόβαθρο, κουλτούρα και πάνω απ’ όλα ο ίδιος τόπος! Αν ποτέ δεν έχεις βρεθεί στην Κίνα και μιλάς για αυτήν από ταξιδιωτικούς οδηγούς αυτό δεν σε κάνει Κινέζο!
Αν όμως παρόλο που δηλώνεις αναγεννημένος στην πρακτική καθημερινή ζωή δεν ζεις σε αυτό το περιβάλλον, δεν μπορείς να αναγνωρίσεις αυτόν που ζει. Αλλά από άλλα στοιχεία περιμένεις να τον αναγνωρίσεις ως «αδελφό» σου, όπως αν έχει την ίδια εκκλησιαστική παράδοση, την ίδια θεολογία και γενικότερα τις ίδιες απόψεις περί Θεού. Δεν είναι δηλαδή το σημείο αναφοράς ένα περιβάλλον και η ζωή που υπάρχει εκεί αλλά μια άποψη περί του Θεού. Όπου αν δεν συμφωνεί με την δική σου δεν τον δέχεσαι σαν αδερφό σου ή τον αποκαλείς πλανεμένο αδερφό ή αιρετικό.
Μια άλλη περίπτωση είναι να αδυνατείς να αναγνωρίσεις το Πνεύμα το Άγιο σε ένα χώρο, γιατί όταν έρχεσαι σε επαφή με αυτό αυτόματα προβάλεις την θρησκεία σου, την παράδοση σου, τις διδασκαλίες που έχεις δεχθεί ως αλήθεια, τις πρακτικές της εκκλησίας σου και κάθε τι που το έχεις ταυτίσει με τον Θεό και ως ορθό τα οποία υψώνονται σαν τείχος που σε εμποδίζει να δεις.
Δεν σου περνάει απ’ το μυαλό ότι ο Θεός ίσως να είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που σου δίδαξαν για Αυτόν, μάλιστα μπορεί να μην έχει καμία σχέση. Στην περίπτωση αυτή λατρεύεις ένα είδωλο, μια εικόνα που έχει φτιαχτεί και ραφτεί από διδασκαλίες ανθρώπων οι οποίες σου έδωσαν την ψευδαίσθηση ότι Τον ξέρεις ενώ Εκείνος είναι κάτι άλλο.
Κάθε τι που λέγεται για τον Θεό και περιέχει το Όνομα Του δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι προέρχεται απ’ τον Θεό.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ;
Μην βιάζεσαι να πεις ποιος ο Θεός είναι με την διάνοια σου, άσε Εκείνον να σου αποκαλύψει με το Πνεύμα Του. Είναι αδύνατον χωρίς το Πνεύμα Του να Τον γνωρίσουμε, (και να εξακολουθούμε να Τον γνωρίζουμε) όπου γι’ αυτό τον σκοπό μας χορηγεί. Γιατί το Πνεύμα μας φέρνει σε προσωπική επαφή μαζί Του και τότε Τον γνωρίζουμε. Η μελέτη της Αγίας Γραφής χωρίς το Άγιο Πνεύμα μόνο πληροφορίες μπορεί να προσφέρει περί του Θεού, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να έρχεσαι σε επαφή με τον Ίδιο. Το πνεύμα σου με το Πνεύμα Του, η καρδιά σου με τη καρδιά Του.
Ακόμα μην βιάζεσαι να πεις Ποιος Είναι από όσα άλλοι μπορούν να σου πουν για Αυτόν. Πολλοί από εμάς λαμβάνουμε μια ερμηνευτική προσέγγιση πάνω στο Θεό και στα πνευματικά από δασκάλους με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή στο εκκλησιαστικό περιβάλλον που γεννηθήκαμε ή που βρεθήκαμε για πρώτη φορά, οπότε κάθε τι που ακούγεται το λαμβάνουμε ως αυτονόητα σωστό, ενώ κάθε τι που προέρχεται από ένα άλλο χώρο το θεωρούμε αυτόματα λάθος. Το χειρότερο είναι ότι όταν η διδασκαλία γίνεται ένα στερεότυπο αδυνατούμε να λάβουμε απ’ τον Θεό οτιδήποτε μπορεί να μας πει έξω από αυτό ή να λάβουμε την ερμηνεία του Θεού πάνω σε γεγονότα της ζωής, καθώς προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις από τις περιορισμένες διανοητικές διδασκαλίες της στερεοποιημένης μας γνώσης. Αυτό έχει σαν συνέπεια να δίνουμε τελείως λάθος ερμηνείες σε γεγονότα ή να ξεστομίζουμε το χιλιοειπωμένο «άγνωστες οι βουλές του Κυρίου».
Ο Κύριος έχει απαντήσεις για τα πάντα και αν όχι όλες, τις περισσότερες έχει την πρόθεση να μας τις δώσει ενόσω είμαστε στην γη (και όχι μόνο όταν θα πάμε στον ουρανό), αλλά θα τις λάβουμε μόνο αν ανοιχτούμε σε Αυτόν ξεπερνώντας τον φόβο της πλάνης και της αμφιβολίας που γεννάει απιστία. Και ποια είναι η πίστη που θέλει να έχουμε; Θέλει να πιστεύουμε περισσότερο στην δύναμη που έχει να μας μαθαίνει να διακρίνουμε την φωνή Του παρά στην δύναμη του διαβόλου να πλανάει μιμούμενος την φωνή Του ή άλλες φωνές. Αυτή είναι πίστη που τιμάει τον Θεό κι αυτή την πίστη ο Θεός θα τιμήσει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να γίνει κάποιος αληθινά μαθητής.
Ο Κύριος λέει: «Μπορώ να οδηγήσω σε όλη την αλήθεια μόνο εκείνον που Με εμπιστεύεται πάνω από κάθε τι άλλο και που η δίψα του για το Πρόσωπο Μου είναι δυνατότερη από τον φόβο της πλάνης που βρίσκεται στην καρδιά του».
Πολλοί περιφρονούν το Άγιο Πνεύμα και προκρίνουν την διανοητική γνώση γιατί δεν έχει κόστος στη σάρκα ούτε απαιτεί εκζήτηση του Προσώπου του Κυρίου. Ο Κύριος όμως δεν παύει να επιζητά προσωπική επαφή με τον καθένα. Δεν πρέπει να εφυσηχάζεσαι σε κάποια εμπειρία που έζησες κάποτε με τον Θεό αλλά να Τον ψάχνεις συνεχώς. Ο Θεός είναι Θεός του τώρα!
Αυτό που χρειάζεται είναι να επιστρέψουμε και να γίνουμε πάλι σαν παιδιά. Να αφήσουμε κατά μέρος αυτά που διδαχθήκαμε για τον Θεό μέσα απ’ τα οποία τώρα Τον «βλέπουμε» και να διδαχθούμε απ’ την αρχή σαν να μην Τον μάθαμε ποτέ. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό ενός μικρού παιδιού; Δεν έχουν καταγραφεί ακόμη πληροφορίες μέσα του οι οποίες λίγο αργότερα να γίνουν τα φίλτρα μέσα απ’ τα οποία θα βλέπει τον κόσμο και θα ανακρίνει το κάθε τι. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε «προσέχετε πως ακούτε». Όχι τι ακούτε αλλά πως. Δηλαδή μέσα από ποια φίλτρα επεξεργάζεστε αυτά που ακούτε.
Αν δεν γίνει αυτό θα πλανιόμαστε μέσα στην καρδιά μας και θα παραμένουμε μέσα στην εξαπάτηση του νου μας.
Αν είσαι κάποιος που έχεις κοινωνία με τον Θεό και θέλεις να αυξηθεί η πνευματική σου διάκριση και να οξυνθούν τα πνευματικά σου αισθητήρια πέρνα χρόνο στην Παρουσία του Θεού. Να είσαι ανοιχτός σε αλλαγές και προσθαφαιρέσεις. Μην φαντάζεσαι τον εαυτό σου σοφό. Μην έχεις ισχυρή πεποίθηση στις απόψεις σου. Υπάρχουν πολλά επίπεδα δόξας που δεν έχεις γνωρίσει αλλά και πλανημένες αντιλήψεις που φαντάζουν αληθινές αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Όσο ορθοτομημένο και αν θεωρείς το εκκλησιαστικό περιβάλλον απ’ το οποίο γαλουχήθηκες, ο Θεός έχει να σου δώσει νέα πράγματα, να σου μιλήσει, να σου εξηγήσει, να σου ξεκαθαρίσει, να σε πλουτήσει, να σε ελευθερώσει από πλάνες που είχες εκλάβει ως αλήθειες, να σε ανακαινίσει, να σε αυξήσει. Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν ταβάνι ο Θεός όχι.
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΘΕΣΠΙΖΕΙ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ
Από τον Γιώργο Μαρκάκη.
Όταν η σοφία του Θεού μας αποκαλύπτει τον Υιό του Θεού που είναι ο Λόγος, τότε λάμπει Φως στην καρδιά και μπορούμε να δούμε το Φως του κόσμου, να γνωρίσουμε όπως και γνωριστήκαμε, να κατανοήσουμε το Πρόσωπο και να ακούσουμε τη Φωνή Του. Τότε έρχεται η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος μέσα μας που μας οδηγεί σε όλη την Αλήθεια, λάμπει Φως, υπερχειλίζει Ζωή, υπάρχει αύξηση και καρποφορία, και τελικά επικρατεί η Αγάπη του Πατέρα για κάθε δικό Του παιδί. Υπάρχει αναγνώριση της φύσης του Πατέρα μέσα σε κάθε παιδί Θεού όπου υπάρχει η Ζωή, το Φως, η Αγάπη, η Παρουσία του Θεού.
Τότε μπορούμε να έχουμε κοινωνία με τα αδέλφια μας, άσχετα με το πως η διάνοια μας επεξεργάζεται τον γραπτό Λόγο ή πως εξηγούμε και καταλαβαίνουμε τον Θεό μέσα στους περιορισμούς της σαρκικής μας φύσης. Τότε αυτό που μας ενώνει είναι η ενέργεια του Θεού μέσα μας, είναι το ίδιο Φως που υπάρχει στις καρδιές μας.
Όταν όμως η ανθρώπινη σοφία έχει δημιουργήσει είδωλα περί Θεού στη διάνοια μας και μας έχει εκπαιδεύσει να πιστεύουμε μόνο σε συγκεκριμένες διανοητικές απόψεις και διδαχές περί Θεού, και να απορρίπτουμε κάθε άλλη διανοητική προσέγγιση, τότε έχουμε κάνει είδωλο την δική μας διάνοια και διδασκαλία, την δική μας παράδοση και εκκλησιολογία, που έχουν αντικαταστήσει την Παρουσία, την Φωνή και την Ενέργεια ενός Προσώπου.
Αντί για το ζωντανό Πρόσωπο, έχουμε ταυτίσει τον Θεό με ένα άλλο σημείο αναφοράς, που δεν είναι αυτό το εξωγενές και αυθύπαρκτο Πρόσωπο που έχει δική Του Φωνή και βούληση, αλλά είναι η δική μας άποψη περί αυτού του Προσώπου, όπου η δική μας διάνοια ψάχνει να βρει συμφωνία στην εμφάνιση του ειδώλου, δηλαδή με ποιον τρόπο γίνεται κατανοητή η θεότητα και τα περί της θεότητας από την διάνοια των άλλων. Τότε, όπου υπάρχει συμφωνία με μέτρο και σημείο αναφοράς την διάνοια και τις διδασκαλίες, τότε αυτού του είδους οι Χριστιανοί μπορούν να έχουν κοινωνία μεταξύ τους αλλά απορρίπτουν κάθε άλλον που δεν έχει το ίδιο σημείο αναφοράς και συμφωνίας. Τότε η διάνοια έχει θεσπίσει το νόμο της διχόνοιας, όπου “θεός” είναι η δική μου επεξεργασία του Λόγου σύμφωνα με τα δικά μου μέτρα και σταθμά, απόψεις, γνώμες, διδασκαλίες, παραδόσεις κλπ.
Όπου επικρατεί η αποκάλυψη που έρχεται από το Πνεύμα του Θεού, η συμφωνία της διάνοιας είναι αδιάφορη, άσχετη και δεν είναι απαραίτητο χαρακτηριστικό για να υπάρχει κοινωνία, επειδή δεν είναι πλέον η διάνοια του ανθρώπου που καθορίζει την κοινωνία, αλλά η καρδιά και το πνεύμα που επικρατεί μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, το Πνεύμα του Θεού μέσα μας φέρνει ενότητα με το Πνεύμα του Θεού στα άλλα παιδιά του Θεού. Το πνεύμα της διχόνοιας μέσα στους Χριστιανούς που κυριαρχούνται από τον θεό της διάνοιας τους φέρνει σε ενότητα μόνον με όσους αποδέχονται τις ίδιες διδασκαλίες και πρακτικές, αφού το Πνεύμα του Θεού, ακόμη κι αν υπάρχει μέσα τους, είναι «αδύναμο» να τους οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια.
