Ο Κύριος πολλές φορές μιλούσε με παραβολές για να καταλαβαίνουν αυτοί που θέλουν να καταλάβουν και να σκοντάφτουν αυτοί που αποδοκιμάζουν. Η εξήγηση που ακολουθεί αφορά αυτούς που θέλουν να καταλάβουν, αλλά αποτελεί και μια μαρτυρία σε αυτούς που θέλουν να μείνουν πεισματικά στους στρεβλούς τους δρόμους, ότι υπήρξε προειδοποίηση αλλά δεν την δέχτηκαν.
Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ «ΧΡΥΣΟΥ ΜΟΣΧΑΡΙΟΥ»
Ζούμε σε μια εποχή που το «χρυσό μοσχάρι» όχι μόνο λατρεύεται και τιμάται αλλά έχει γίνει και σημείο αναφοράς καύχησης μεταξύ μας. Ζούμε επίσης σε μια εποχή που ο Κύριος κρίνει το «χρυσό μοσχάρι» και την ασυδοσία που αυτό φέρνει στο λαό του Θεού μαζί με καυτηριασμό της συνείδησης και αποκοπή από την αληθινή άμπελο και το κλήμα.
«Κάθε κλήμα σε μένα, το οποίο δεν φέρνει καρπό, το αποκόπτει·». (ΙΩΑΝ 15:2α).
ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ
Οι Ισραηλίτες αρνήθηκαν να γνωρίσουν τον Θεό όπως τους φανερώθηκε στο όρος Σινά και όταν ο Μωυσής ανέβηκε για να παραλάβει τον νόμο και καθυστερούσε να κατέβει, Του έδωσαν μορφή σύμφωνα με το πώς οι ίδιοι Τον ήθελαν και σύμφωνα με το τι ταίριαζε στον ψυχισμό τους την δεδομένη στιγμή. Έφτιαξαν έναν θεό που ταίριαζε στα συναισθήματα της ψυχής τους και στις σαρκικές τους επιδιώξεις. Έναν θεό που δεν θα τους έλεγχε για τίποτα, που δεν θα απαιτούσε κάποια συμμόρφωση σε δικαιοσύνη, αλλά θα τους άφηνε «ήσυχους» να εκφράσουν και τις πιο ποταπές τους επιθυμίες.
«Όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ’ εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων». (Α΄ΚΟΡ 10:11).
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΟΣΧΑΡΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ
Είναι η θεολογική τοποθέτηση που απορρίπτει τον Θεό της δικαιοσύνης και δέχεται μόνο τον Θεό της αγάπης, όχι όμως όπως ακριβώς διδάσκεται στην Αγία Γραφή, αλλά όπως τον καταλαβαίνει ο ανθρώπινος ψυχισμός μας, καθώς τον περνάει από το φίλτρο των ανθρώπινων συναισθημάτων. Είναι η κατασκευή ενός θεού που ταιριάζει στα συναισθήματα και στις επιθυμίες μας. Ο ψυχικός τρόπος όρασης των πνευματικών αληθειών και της αντίληψης για την σωτηρία.
Να ένα ενδεικτικό δείγμα αυτού του φρονήματος και αυτής της διδασκαλίας που κατασκευάζει χρυσά μοσχάρια: «Ο Θεός μάς αγαπά τόσο πολύ που είναι αδύνατον να μην συγχωρέσει τις αμαρτίες που σαν άνθρωποι με αδυναμίες καθημερινά πράττουμε. Άλλωστε γι’ αυτό έδωσε και τον Υιό Του. Κάνε ότι θέλεις αρκεί να μην σε ελέγχει η συνείδηση σου και να μην προσβάλλεις τον διπλανό σου. Ζήσε μέσα στην ελευθερία και εκφράσου με την δική σου μοναδικότητα, αφήνοντας το στίγμα της θεοσέβειας σου, χωρίς να επιβάλεις στο διπλανό σου τον δικό σου τρόπο κατανόησης. Σύμφωνα με την ελεύθερη βούλησή σου εκφράσου και άσε τους άλλους να εκφραστούν, επιδιώκοντας με όλους αρμονικές σχέσεις και την ειρήνη, όπως και την αγάπη που είναι ο σύνδεσμος της τελειότητας. «Τι καλό και τι τερπνό να ζούνε με ομόνοια οι αδελφοί». Πόσο ευχαριστιέται ο Θεός να ζούμε σε συμβίωση ενότητας μεταξύ μας».
ΧΡΥΣΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙΑ
Το υλικό απ’ το οποίο παράγεται το μοσχάρι. Η προβολή των δικών μας απόψεων περί του Θεού τις οποίες αποκαλούμε «ο Θεός». Δογματικές διδασκαλίες που έχουμε φορέσει, οι οποίες γεννούν ευχαρίστηση στον ψυχικό άνθρωπο.
Διδασκαλίες πλάνης και αυταπάτης που προβάλλουν μόνο την μια πλευρά του χαρακτήρα του Θεού (αυτή που έχει να κάνει με το έλεος) εις βάρος της άλλης πλευράς που έχει να κάνει με την αγιότητα και τον σεβασμό Του. Διδασκαλίες που δεν περιέχουν ποτέ έλεγχο περί αμαρτίας αλλά κολακεύουν την σάρκα, χαϊδεύουν τα αυτιά, κοιμίζουν την συνείδηση και εξαπατούν την καρδιά στο να μην φοβάται τον Θεό αλλά να φλερτάρει με την αμαρτία τρώγοντας από τα εδέσματα του σατανά. Μάλιστα το θεωρεί και δικό της προνόμιο, την απελευθέρωσή της από «θρησκευτικά δεσμά», που την κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους στο σώμα του Χριστού και να καυχάται μάλιστα σε αυτό που οι άλλοι δεν «έφθασαν» ακόμα εξαιτίας της «περιοριστικής τους αντίληψης»…
«Λέω, μάλιστα, σε σας και προς τους υπόλοιπους που είναι στα Θυάτειρα, όσοι δεν έχουν αυτή τη διδασκαλία, και οι οποίοι δεν γνώρισαν τα βάθη τού σατανά..» (ΑΠΟΚ 2:24).
Αυτά δεν γίνονται σε μια νύχτα αλλά είναι όπως ο βάτραχος στην κατσαρόλα. Όσο ζεσταίνεται σιγά- σιγά το νερό, το συνηθίζει και σταδιακά καταλήγει να βράσει χωρίς καμία αντίδραση. Το λάθος του εξαρχής είναι ότι πήδηξε μέσα στην κατσαρόλα.
Αυτά είναι τα σκουλαρίκια, η επίδειξη των διδασκαλιών που έχουμε υιοθετήσει, οι οποίες μας ελευθέρωσαν από (δήθεν) θρησκευτικό τρόπο σκέψης, που μας εμπόδιζε να ζήσουμε στις ποικίλες επιθυμίες της καρδιάς μας.
Στο βιβλίο των Παροιμιών λέει: «Ψεύτικη είναι η χάρη, και μάταιη η ομορφιά· η γυναίκα η οποία φοβάται τον Κύριο, αυτή θα επαινείται». (ΠΑΡ 31:30).
Είναι με βάση την υπερ – χάρη που εκκλησίες ολόκληρες χάνουν τον φόβο του Θεού και επιδίδονται σε βίο που δοξάζει την σάρκα και τις εγωιστικές επιθυμίες, παρά τον Κύριο που τις αγόρασε με το αίμα Του. Κι όλα αυτά με αφορμή την χάρη, την οποία σταδιακά μετατρέπουν σε ασέλγεια (ΙΟΥΔ 1:24).
Αυτή η χάρη είναι μάταιη και αυτού του είδους η «ομορφιά» είναι βδέλυγμα μπροστά στον Κύριο των δυνάμεων.
Την «γυναίκα» που πορνεύει με ξένους θεούς ο Ιησούς δεν την αναγνωρίζει ως δικιά Του. Αλλά μόνον αυτή που Τον φοβάται αληθινά, που ο βίος της φανερώνει ότι έχει αξιολογήσει σωστά την θυσία Του στον Γολγοθά και ότι η Χάρη Του δεν έγινε μάταιη.
«Αλλά, με τη χάρη τού Θεού είμαι ό,τι είμαι· και η χάρη του σε μένα δεν έγινε μάταιη..» (Β΄ ΚΟΡ 15:10).
ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ
Συμβολίζουν συνθήκες που έχουμε κάνει με άλλους θεούς. Συνθήκη με τους θεούς: Χρήματος (μαμμωνάς), Φιλοδοξίας, Κοσμικές Απολαύσεις, Επιθυμίες, Υπερηφάνεια και Αυταπάτη.
«Αν, λοιπόν, το φως που είναι μέσα σου είναι σκοτάδι, το σκοτάδι πόσο είναι; Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους· επειδή, ή τον έναν θα μισήσει, και τον άλλον θα αγαπήσει· ή στον έναν θα προσκολληθεί, και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και τον Μαμμωνά. Γι’ αυτό, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε και τι να πιείτε· ούτε για το σώμα σας τι να ντυθείτε. Δεν είναι η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα;» (ΜΑΤΘ 6:23-25).
ΧΡΥΣΑ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΑ ΜΕ ΧΟΝΤΡΕΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ
Είναι τα πάθη των αμαρτιών που μας έχει δέσει ο σατανάς αλλά εμείς δεν αναγνωρίζουμε ως πάθη. Αντίθετα κομπάζουμε για αυτά και τα επιδεικνύουμε στους γύρω μας.
Φαγητά, ποτά, κραιπάλες, μεθύσια, γλεντοκόπια, διασκεδάσεις, styling, φτιασιδώματα, επιδείξεις κοσμικών απολαύσεων, συμμόρφωση με το σχήμα του αιώνα τούτου για να είμαστε μη απορρίψιμοι και αρεστοί στο κοσμικό σύνολο.
ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΕΝΔΥΜΑΤΑ
Το ένδυμα της κάλπικης ευσέβειας, της ψεύτικης ταπεινοφροσύνης, της ουμανιστικής αγάπης, του καθωσπρεπισμού που προβάλουμε ως αγιασμό και των φιλοφρονήσεων που ανταλλάζουμε μεταξύ μας.
ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΕΤΡΕΣ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ
Το καύχημα στα έργα μας και στα επιτεύγματα μας. Το μάταιο καύχημα στον ευφυή μας νου και στην μόρφωσή μας. Η καύχηση στις θεολογικές μου αποκαλύψεις και στην δόση αλήθειας που έλαβα. Στην διακονία μου και στο χρίσμα που μου δόθηκε.
ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Οι ανθρώπινες προσφορές που έχουν σαν κίνητρο την ανθρώπινη προβολή σε Θεό και ανθρώπους και την εξαγορά της εύνοιας του Θεού. Αυτοσυστάσεις μπροστά στον Θεό μέσα από την τήρηση θρησκευτικών καθηκόντων, εκκλησιαστικών θέσεων και λειτουργημάτων.
Ο Ιησούς είπε: «Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε· αλλ’ αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς». (ΜΑΤΘ 7:21).
Τίποτα από αυτά δεν μας συνιστά μπροστά στον Θεό. Ο Ιησούς δεν εξαγοράζεται με κολακείες οποιουδήποτε είδους. Το μόνο που έχει σημασία είναι η υπακοή στην Φωνή Του και στα συγκεκριμένα που ζητάει την κάθε φορά για να αυξήσει τον χαρακτήρα Του μέσα μας. Αυτό φέρνει σαν αποτέλεσμα αύξηση στην ευσέβεια και στην δικαιοσύνη.
Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Συχνά η ρίζα για όλα τα λάθη που προαναφέραμε είναι η απουσία αυτής της Φωνής στην ζωή μας. Όχι από λάθος αλλά γιατί εμείς έχουμε επιλέξει να μην την ακούμε. Κοιτάξτε τί αποφάσισε ο λαός Ισραήλ όταν άκουσε την ζωντανή φωνή του Κυρίου στο όρος Σινά. «Και είπαν στον Μωυσή: Μίλησε εσύ σε μας, και θα ακούσουμε· κι ας μη μιλήσει σε μας ο Θεός, για να μη πεθάνουμε. Και ο Μωυσής είπε στον λαό: Μη φοβάστε· επειδή, ο Θεός ήρθε για να σας δοκιμάσει, και για να είναι ο φόβος του μπροστά σας, για να μη αμαρτάνετε». (ΕΞ 20:19-20).
Η Ζωντανή φωνή του Θεού προκαλεί φόβο και ανασφάλεια. Είναι όμως αυτή που βάζει το θεμέλιο της ευσέβειας και μιας ζωής άγιου περπατήματος μπροστά Του. Γιατί αρνούμαστε να την ακούμε; Φοβούμαστε μήπως ο Θεός μάς στερήσει από κάποια «προνόμια» και γήινες απολαύσεις. Γι’ αυτό προκρίνουμε να ακούμε κάποιον δούλο του. Ακόμη χειρότερα προκρίνουμε τον δούλο που δεν θα μας ελέγχει αλλά θα συμβιβάζεται με τις αμαρτωλές μας επιθυμίες. Τέτοιος ήταν ο Ααρών. Μέσω του Μωυσή είχε μια καλή αντίληψη για το Ποιος Είναι ο Κύριος αλλά συμβιβάστηκε με τις επιθυμίες του λαού.
Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΤΥΠΟΥ «ΑΑΡΩΝ»
Είναι ο τύπος του εργάτη που δεν σου λέει ότι έχει κόστος να λατρεύεις τον ζωντανό Θεό. Αλλά ότι μπορείς να Τον λατρεύεις ακολουθώντας και τις σαρκικές σου επιθυμίες. Είναι αυτοί που μιλούν για τον σταυρό του Χριστού χωρίς όμως την απάρνηση του εαυτού. Χρησιμοποιούν τα εδάφια που μιλούν για το ποιο είναι το μέρος του Θεού και αποφεύγουν να μιλήσουν για εκείνα που αφορούν το μέρος του ανθρώπου.
Στρέφονται να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του λαού παρά να είναι ευάρεστοι στον Κύριο που έχουν καλεστεί να υπηρετούν. Είναι υπεύθυνοι για την κατασκευή του «θεού» που δεν μιλάει, δεν ακούει, αλλά είναι ένα νεκρό είδωλο.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ ΧΡΥΣΑ ΜΟΣΧΑΡΙΑ
Στις μέρες μας υπάρχουν πιστοί που αρνούνται να δεχθούν ότι υπάρχει η ζωντανή φωνή του Θεού. Είναι αυτοί που μιλούν ενάντια στο Άγιο Πνεύμα και σε κάθε τι που ενεργεί. Αυτοί αποζητούν τον «Ααρών» για να τους φτιάξει τα χρυσά μοσχάρια. Δηλαδή ανθρώπους που ξέρουν την «τέχνη της θεολογίας» και πώς να χαράσσουν τον «θεό» μέσα σε ανθρώπινες διάνοιες και καρδιές.
«Επειδή, θάρθει καιρός, όταν δεν θα υποφέρουν την υγιαίνουσα διδασκαλία· αλλά, θα συγκεντρώσουν στον εαυτό τους έναν σωρό δασκάλους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, για να γαργαλίζονται στην ακοή·». (Β΄ ΤΙΜ 4:3).
Είναι αυτοί που διακηρύττουν ότι ο Θεός δεν μιλάει, δεν ακούει, δεν θεραπεύει, δεν κάνει θαύματα, δεν είναι ο ίδιος χτες σήμερα και στους αιώνες. Έναν θεό που παράγει απιστία προς κάθε ενεργή ιδιότητα του Αληθινού Θεού και που όταν αληθινά Τον χρειαστούν, δεν είναι σε θέση να λάβουν αυτό που ο Ίδιος Είναι πραγματικά, αφού όσον αφορά τους εαυτούς τους, Τον έχουν απογυμνώσει απ’ αυτές τις ιδιότητες, με αποτέλεσμα να ενδυναμώνεται η στρεβλή πεποίθηση και να παγιδεύονται σε ένα φαύλο κύκλο απιστίας που περιλαμβάνει και γενιές που έρχονται ύστερα από αυτούς.
«Και δεν μπορούσε να κάνει εκεί κανένα θαύμα, παρά μονάχα βάζοντας τα χέρια του επάνω σε λίγους αρρώστους, τους θεράπευσε». (ΜΑΡΚ 6:5).
«Τα είδωλά τους είναι ασήμι και χρυσάφι, έργα χεριών ανθρώπων· στόμα έχουν, και δεν μιλούν· μάτια έχουν, και δεν βλέπουν· αυτιά έχουν, και δεν ακούν· ρουθούνια έχουν, και όσφρηση δεν έχουν· χέρια έχουν, και δεν ψηλαφούν· πόδια έχουν, και δεν περπατούν· ούτε μιλούν με τον λάρυγγά τους. Όμοιοι μ’ αυτά ας γίνουν αυτοί που τα φτιάχνουν, καθένας που ελπίζει σ’ αυτά». (ΨΑΛ 115:4-8).
Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΤΕΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ!
Δεν θα πρέπει να μας προβληματίζει που δεν γευόμαστε σχεδόν καμία ιδιότητα του Θεού, όταν έχουμε αποδοκιμάσει να Τον γνωρίζουμε. (ΡΩΜ 1:21-22). Όπου το μόνο που απομένει ύστερα, είναι τα λόγια που αναμασάμε, βάση της κατανόησης που μπορεί να μας χαρίσει η διάνοια μας πάνω στην Αγία Γραφή.
Μια επιπρόσθετη αμαρτία που δεν αντιλαμβανόμαστε, είναι η ιδέα ότι μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον γραπτό Λόγο του Θεού όπως νομίζουμε εμείς, μέσα απ’ την πεποίθηση ότι ξέρουμε τι λέει, μόνο και μόνο επειδή τον έχουμε στα χέρια μας. Μόνο ο Θεός έχει εξουσία να ερμηνεύει τον Λόγο Του δια του Αγίου Πνεύματος. Παίρνοντας εμείς αυτή την εξουσία στα χέρια μας, γινόμαστε θεοί στην θέση του Θεού. Μοιάζουμε με τον μαθητευόμενο μάγο, που όταν φάνηκε να λείπει για λίγο ο δάσκαλος του, φόρεσε το καπέλο του και πήρε το βιβλίο του στα χέρια του, για να κοντέψει να πνιγεί λίγο αργότερα από τα αποτελέσματα που έφερε.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
«Γνώριζε, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θαρθούν κακοί καιροί· επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι…. τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, ενώ μεν έχουν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της·» (Β΄ΤΙΜ 3:1-2α,4).
Το ευαγγέλιο δεν μπορεί να είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία (ΡΩΜ 1:16) αν απορρίπτεται η ζωντανή Του φωνή. Ούτε σε οδηγεί στην αιώνια ζωή η διατήρηση της γνώσης του ευαγγελίου στην μνήμη της διάνοιας σου υπό την μορφή μιας θεωρητικής αλήθειας, σαν αυτό να είναι όλο κι όλο που ζητάει από σένα ο Θεός. Αυτό είναι ένα πλαστό ευαγγέλιο που σου έχει πουλήσει ο μάστορας της εξαπάτησης σατανάς, το οποίο παράγει την ψευδαίσθηση της ευσέβειας την ίδια στιγμή που το πνευματικό σου σώμα μπορεί να είναι γεμάτο από σάπια έλκη που δεν έχουν θεραπευτεί. (ΗΣ 1:5-6).
Και θα υπάρξουν πολλοί εκείνη την ημέρα που ενώ θα νομίζουν ότι Τον γνωρίζουν Εκείνος δεν θα τους γνωρίζει.«Και ύστερα, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: Κύριε, Κύριε, άνοιξέ μας. Και εκείνος απαντώντας είπε: Σας διαβεβαιώνω, δεν σας γνωρίζω». (ΜΑΤΘ 25:11-12). Είναι απ’ τον (όπως νόμιζαν) «ρομαντικό Ιησού» που θα ακούσουν αυτά τα λόγια. Τον οποίο ομολογούσαν με το στόμα τους αλλά αρνιόντουσαν με τις πράξεις τους. Τότε θα καταρρεύσουν όλα τα ψέματα αλλά θα είναι αργά.
Γιατί ο Κύριος χρησιμοποίησε το ρήμα «διαβεβαιώνω;» (Το αρχαίο κείμενο έχει τις λέξεις «αμήν λέγω» δηλαδή στα αλήθεια είναι έτσι). Γιατί εκείνοι απ’ την μεριά τους ήταν βέβαιοι ότι Τον γνώριζαν. Και μετά τους λέει την λέξη «αγρυπνείτε» που είναι το αντίθετο από τον ύπνο. Σε άλλο σημείο μας λέει: «Προσέχετε, μάλιστα, στον εαυτό σας, μήπως και βαρύνουν οι καρδιές σας μέσα σε κραιπάλη και μεθύσι και βιοτικές μέριμνες, και έρθει επάνω σας ξαφνικά εκείνη η ημέρα·» (ΛΟΥΚ 21:34). Δεν αναφέρεται σε μια πτώση όπου απ’ αυτή θα σε καταδικάσει, αλλά στην καλλιέργεια ενός τρόπου ζωής που δεν δοξάζει τον Θεό αλλά την σάρκα.
Συχνά νομίζουμε ότι οι κραιπάλες, η «διασκέδαση» με τους τρόπους που ξεδίνει ο κόσμος και ο εκμοντερνισμός μας, είναι κάτι αθώο και επιπλέον απελευθέρωση από το «θρησκευτικό πνεύμα». Δεν καταλαβαίνουμε ότι είναι αποκοπή από την πηγή των ζωντανών υδάτων καθώς ψάχνουμε αλλού να βρούμε νερό.
«Επειδή, δύο κακά έπραξε ο λαός μου· εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό». (ΙΕΡ 2:13).
ΠΟΤΕ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
1. Όταν η «φωνή της δικής του διάνοιας» του φαίνεται αρκετή για να Τον καταλάβει. 2. Όταν δεν θέλει να την ακούει. 3. Όταν επιλέγει να βλέπει τον Θεό μόνο στην μια όψη Του (της αγάπης) και όχι στο σύνολο του χαρακτήρα Του που περιλαμβάνει και την ιδιότητα της δικαιοσύνης. Κάθε επί μέρους στοιχείο που αποκόπτει απ’ τον υπόλοιπο Χαρακτήρα Του και παρουσιάζει σαν σύνολο στον εαυτό του, πλάθει ένα είδωλο στην καρδιά.
Τότε αδυνατεί να λάβει απαντήσεις ή να καταλάβει τις κρίσεις Του και το μόνο που του απομένει είναι να θέτει ρητορικές ερωτήσεις τύπου: «ποιος γνώρισε το νου του Κυρίου;» και «άγνωστες οι βουλές του Θεού». Αν εκ προοιμίου θεωρούμε τις απόψεις μας σωστές δεν μπορούμε να ακούσουμε και να ανακρίνουμε τίποτα πέρα από αυτές.
«Γιε ανθρώπου, οι άνδρες αυτοί ανέβασαν τα είδωλά τους στην καρδιά τους, και πήραν το πρόσκομμα της ανομίας τους μπροστά στο πρόσωπό τους· θα αναζητιόμουν πραγματικά απ’ αυτούς; Γι’ αυτό, μίλησέ τους, και πες τους: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Σε κάθε άνθρωπο από τον οίκο Ισραήλ, όποιος ανεβάσει τα είδωλά του στην καρδιά του, και βάλει το πρόσκομμα της ανομίας του μπροστά στο πρόσωπό του, και έρθει στον προφήτη, εγώ ο Κύριος θα του απαντήσω, καθώς έρχεται, σύμφωνα με το πλήθος των ειδώλων του· για να πιάσω τον οίκο Ισραήλ από την καρδιά τους, επειδή όλοι απαλλοτριώθηκαν από μένα διαμέσου των ειδώλων τους». (ΙΕΖ 14:3-5).
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ
Παρ’ όλες τις ακαθαρσίες μας ο Κύριος δεν θέλει να μας απωλέσει αλλά να μας καθαρίσει απ’ την σκουριά και τον κασσίτερο (ΗΣ 1:25) και να μας καταστήσει έντιμους. (ΗΣ 42:21). Υπάρχουν τρία πράγματα που θέλει να ενεργήσει και περιμένει την ανταπόκριση μας.
ΑΝΟΙΓΜΑ ΑΥΤΙΩΝ: Ο Δαβίδ είπε: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες· άνοιξες σε μένα αυτιά· ολοκαύτωμα και προσφορά για την αμαρτία δεν ζήτησες. Τότε είπα: Νάμαι, έρχομαι· στον τόμο τού βιβλίου είναι γραμμένο για μένα. Χαίρομαι, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι στο κέντρο τής καρδιάς μου». (ΨΑΛ 40:6-8).
Ο Κύριος δεν ενδιαφέρεται να μας φορέσει σκουλαρίκια αυταρέσκειας, θέλει να ανοίξει σε εμάς τα αυτιά. Αυτιά που να δέχονται διδασκαλία από Εκείνον και τους ελέγχους Του που θα γεννήσουν σε εμάς γνήσια σωτηρία και αύξηση δικαιοσύνης στην καρδιά. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο αν βγάλουμε τα σκουλαρίκια της κίβδηλης θρησκευτικότητας.
Ο Κύριος μάς καλεί να μετανοήσουμε από αυτό το φρόνημα και να επιστρέψουμε σε Αυτόν.
«Μέχρι πότε, ω μωροί, θα αγαπάτε τη μωρία, και οι χλευαστές θα ευχαριστιούνται στους χλευασμούς τους, και οι άφρονες θα μισούν τη γνώση; Επιστρέψτε στους ελέγχους μου· δέστε, εγώ θα εκχέω το πνεύμα μου επάνω σας, θα σας κάνω να καταλάβετε τα λόγια μου». (ΠΑΡ 1:22-23).
Επίσης όλος ο έλεγχος του Ιησού στον άγγελο της εκκλησίας της Λαοδίκειας απευθύνεται σε αυτό τον τύπο ανθρώπου. Όταν ο Κύριος λέει: «Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω» για άνοιγμα αυτιών πρόκειται. Η θύρα είναι το πνευματικό αυτί. Και ο χτύπος είναι ο Ζωντανός του Λόγος δια του Αγίου Πνεύματος. «Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου». (ΑΠΟΚ 3:20).
ΚΟΛΛΥΡΙΟ: Είναι τα δάκρυα της μετάνοιας. Η μετάνοια δίνεται από τον Κύριο όταν ο άνθρωπος δέχεται την ετυμηγορία της αλήθειας και επιλέγει να ταπεινωθεί μπροστά Του. Αυτό ανοίγει τον χώρο στο Πνεύμα της Σοφίας και της Αποκάλυψης που ο Παύλος προσεύχεται για τους πιστούς, (ΕΦΕΣ 1:17) να ρίξει κάτω λέπια νεκρής θρησκείας και να φωτίσει τα μάτια της καρδιάς.
«Καθένας που είναι από την αλήθεια, ακούει τη φωνή μου. Και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». (ΙΩΑΝ 18:37β & 8:32).
ΧΡΥΣΑΦΙ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ: Είναι λόγοι που βγαίνουν απ’ το στόμα του Κυρίου (ΨΑΛ 19:7-10) που φέρνουν μετάνοια, καθαρισμό και γνήσια επίγνωση του Κυρίου. Πύρινοι λόγοι ελέγχου που κατακαίνε κάθε τι ανάξιο μέσα μου, κάθε ακαθαρσία που έχει βρει τόπο και είναι ξένη προς την άγια φύση του Θεού. Ο άγγελος της Λαοδίκειας νόμιζε ότι τα λόγια του ήταν από χρυσάφι (γι’ αυτό έλεγε: «πλούτησα») αλλά οικοδομούσε με άχυρα. Μιλώντας του αυτό τον λόγο ο Κύριος του φανερώνει την αληθινή ποιότητα των υλικών του και ότι το χρυσάφι είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που νομίζει. Πολύτιμη σαν το χρυσάφι είναι επίσης η παιδεία του Θεού που παρομοιάζεται με φωτιά αλλά προσθέτει δικαιοσύνη και βγάζει ένα δοκιμασμένο χαρακτήρα. Ένα σκεύος που μπορεί να γεμίσει με την δόξα Του και που η αξία του είναι χρυσάφι. «Θα κάνω έναν άνθρωπο περισσότερο πολύτιμον από καθαρό χρυσάφι· μάλιστα, έναν άνθρωπο περισσότερο από το χρυσάφι τού Οφείρ». (ΗΣ 13:12).
Αυτό δεν φέρνει ευχαρίστηση στην σάρκα και είναι επώδυνη διαδικασία για την ψυχή. Δεν υπάρχει όμως άλλος τρόπος αν δεν θέλουμε να κατακριθούμε με τον κόσμο αλλά να δούμε το Πρόσωπο του Πατέρα (ΕΒ 12:14).
«Αλλά, ποιος μπορεί να υπομείνει την ημέρα τής έλευσής του; Και ποιος μπορεί να σταθεί στην παρουσία του; Επειδή, αυτός είναι σαν φωτιά τού χωνευτή, και σαν σμίγμα γναφέων. Και θα καθήσει σαν εκείνον που λιώνει και καθαρίζει το ασήμι· και θα καθαρίσει τούς γιους τού Λευί, και θα τους στραγγίσει σαν το χρυσάφι και το ασήμι, και θα προσφέρουν προσφορά στον Κύριο με δικαιοσύνη». (ΜΑΛ 3:2-3)
