γράφει η Νάνσυ Καραγιάννη
«Και ο Κύριος του είπε: Τι είναι αυτό που έχεις στο χέρι σου; Κι εκείνος είπε: Ράβδος. Και είπε: Ρίξ’ την καταγής. Και την έριξε καταγής, και έγινε φίδι· και ο Μωυσής έφυγε από μπροστά του». (ΕΞ 4:2-3).
Το ραβδί, η ράβδος του Μωυσή είναι το φίδι.. Όλη η σοφία των Αιγυπτίων έχει μέσα της μαγεία. Η μαγεία είναι το φίδι που είναι μεν φρόνιμο όμως σε εξαπατάει.
Κινείται προς διαφορετικές κατευθύνσεις με συριγμό, έχει την γνώση «περί πολλών θεμάτων» όμως κινείται επάνω στο χώμα, τρώγοντας χώμα.. Το ίδιο και ο άνθρωπος ο οποίος είναι χώμα, περπατάει με φαντασία και ζει μέσα στις αυταπάτες του νου του και της μολυσμένης από αυτές συνείδησης. «Με χώμα θα τρέφεσαι» είπε ο Θεός στο φίδι και «στο χώμα θα σέρνεσαι όλες τις ημέρες της ζωής σου». Μήπως αυτή η δήλωση δεν ισχύει για κάθε άνθρωπο που γεννιέται στην γήινη ατμόσφαιρα και παραμένει γεννημένος στην σάρκα αλλά όχι στο πνεύμα;
Ο σατανάς στον κήπο της Εδέμ παρουσιάστηκε ως το φρονιμότερο απ’ όλα τα ζώα, ως φίδι, για να ξεγελάσει και να πλανήσει τον άνθρωπο. Άραγε τυχαίο;
Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στον άνθρωπο για να πλησιάσει στον Θεό; Μήπως όχι ο ανθρώπινο νους του, που διερευνά τα πάντα γύρω του αλλά δεν μπορεί να ανακρίνει τα πνευματικά «τα του Θεού» διότι ανακρίνονται διαμέσου του Πνεύματος Του; (Α΄ΚΟΡ 2:14-15). Ναι ο σατανάς ξεγέλασε τον άνθρωπο ασκώντας την μαγεία στον νου του, την μαγεία που υπερέχει κάθε γνώσης, κάθε ανθρώπινο επίτευγμα, την μαγεία που προσφέρει την γνώση του καλού και του κακού σαν θεοί, ως θεότητες απαλλοτριωμένες και ξένες από τον Θεό της δημιουργίας, στον Οποίο κάθε δημιούργημα υποτάσσεται γνωρίζοντας τον Κύριο αυτού..
Η αλαζονεία και η υπερηφάνεια της γνώσης ξεχώρισε τον άνθρωπο απ’ τον Θεό, τους διαχώρισε, έκανε το ένα (ενότητα) σε δύο, ώστε ο άνθρωπος, το δέντρο το σαπρό που γεννάει το θάνατο να το δει ως δέντρο επιθυμητό στο να δίνει γνώση, αρεστό στα μάτια του (ΓΕΝ 3:6).
Γι’ αυτό και ο σατανάς στον κήπο της Εδέμ ντύθηκε ένδυμα φιδιού, το ένδυμα της σοφίας και της φρόνησης, παρασύροντας και δελεάζοντας τον πρωτόπλαστο διαμέσου της ίδιας του επιθυμίας για γνώση και κυριαρχία, για εξουσία, φυτεύοντας μέσα του τον θάνατο, γιατί η σπορά της αμαρτίας είναι ο θάνατος. Και κάθε σπόρος της αιώνιας ζωής του Θεού νικήθηκε απ’ τον σπόρο του θανάτου, τον σπόρο κάθε κατάρας, ώστε αντί πλέον η γη να βλαστάνει κάθε καλό καρπό και λογής χορτάρι, η γη με την οποία ο ίδιος ο Αδάμ ήταν συνδεδεμένος και κατ’ επέκταση και ο ίδιος ο Αδάμ ως γη Θεού, να βλαστάνει τριβόλια και αγκάθια. (ΓΕΝ 3:18).
Ναι, ο καρπός της γνώσης του καλού και του κακού είναι γεμάτος μέσα του από σκουλήκια, που όμως με γυμνό μάτι δεν μπορεί να τα δει.
Σκουλήκια αμέτρητα, υπερηφάνειας και ματαιότητας, φιλοδοξίας και αλαζονείας και κενοδοξίας και αυτά είναι και τα σκουλήκια που δεν πεθαίνουν και θα τον βασανίζουν μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος, όπως είναι γραμμένο στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα: «Και θα βγουν και θα δουν τα νεκρά σώματα των ανθρώπων, που στάθηκαν παραβάτες εναντίον μου· επειδή, το σκουλήκι τους δεν θα τελευτήσει, και η φωτιά τους δεν θα σβήσει· και θα είναι αηδία σε κάθε σάρκα». (ΗΣ 66:24). Γιατί πήραν τροφή από την σάρκα σου και πάχυναν υπερβολικά και θα συνεχίσουν να τρέφονται από αυτήν και αφού κλείσεις τα μάτια σου, γιατί δεν μεταμορφώθηκες, δεν εξαγνίστηκες από το ζωντανό νερό του λόγου Του και το Άγιο Πνεύμα.
Το ραβδί που κρατάς στο χέρι σου, η ράβδος στην οποία στηρίχτηκες απ’ την νιότη σου, είναι το φίδι της Εδέμ, ο διάβολος και όταν ο Κύριος σού ζητήσει να την πετάξεις κάτω, κάνε όπως ακριβώς και ο Μωυσής, ο οποίος παραιτήθηκε απ’ την «σοφία των Αιγυπτίων» και κοιτάζοντας μέσα στον κόρφο του άνοιξαν τα μάτια του και είδε την λέπρα του, αναγνωρίζοντας την αμαρτία του! «Και ο Κύριος του είπε ακόμα: Βάλε τώρα το χέρι σου στον κόρφο σου. Και έβαλε το χέρι του στον κόρφο του· και όταν το έβγαλε, να, το χέρι του ήταν λεπρό σαν χιόνι». (ΕΞ 4:6).
Ο Θεός βλέπει πέρα από αυτό που μπορούν να δουν τα ανθρώπινα μάτια, την πνευματική διάσταση των πραγμάτων. Το σημείο με τον δεξί βραχίονα σήμαινε δυο πράγματα για τον Ισραήλ: Α) Ότι δεν θα κατάφερναν να ελευθερωθούν με την δύναμη τους ,γιατί αυτό που θεωρούσαν δυνατό, ήταν στην πραγματικότητα άρρωστο. Β) Ότι όλος ο λαός, απ’ το κεφάλι (ο Μωυσής όπου σ’ αυτόν φανερώθηκε η κατάσταση της λέπρας) μέχρι το πέλμα, ήταν άρρωστος. Γι’ αυτό ο Θεός, όταν τους έβγαλε απ’ την Αίγυπτο, τούς είπε: «Εγώ Είμαι ο Θεός που σε θεραπεύω». (ΕΞ 15:26). Ο Θεός, αν και μιλούσε σε ένα ολόκληρο λαό, χρησιμοποίησε τον ενικό αριθμό για να γίνει κατανοητό ότι απευθύνεται στον καθένα προσωπικά και δεν εξαιρούνταν κανένας από τον παρονομαστή της αρρώστιας και την ανάγκη για θεραπεία. Δεν αρκούσε η έξοδος από την Αίγυπτο για να μπουν στην γη της υπόσχεσης, έπρεπε να τους θεραπεύσει ώστε η λέπρα της καρδιάς να μην μολύνει την νέα γη. Αυτή η λέπρα φάνηκε στον δρόμο για την γη της υπόσχεσης. Δεν θέλησαν όμως να θεραπευτούν, γι’ αυτό και τα σώματα τους καταστρώθηκαν στην έρημο.
Τα ίδια ισχύουν και για την εκκλησία σήμερα. Κοιτάξτε τι λέει ο Θεός μέσα απ’ τον προφήτη Ησαΐα: «Από το πέλμα τού ποδιού μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει σ’ αυτόν ακεραιότητα, αλλά τραύματα, και μελανιές, και σάπια έλκη·» (ΗΣ 1:6).
Η διάγνωση που κάνει ο Θεός μέσω του προφήτη ,δεν αναφέρεται μόνο στον Ισραήλ, αλλά γράφτηκε για να αφορά προφητικά και την εκκλησία.
«Όλα αυτά έγιναν παραδείγματα σ’ εκείνους, και γράφτηκαν για τη νουθεσία μας, στους οποίους έφτασαν τα τέλη των αιώνων». (Α΄ΚΟΡ 10:11).
Η αναγέννηση δεν είναι αυτόματη θεραπεία απ’ τις πνευματικές και ψυχικές λέπρες που κουβαλάμε από το παρελθόν μας και εξακολουθούμε να φέρουμε μέσα μας. Ούτε ενεργεί αυτόματα καθαρισμό. Για να κατακτήσουμε τις υποσχέσεις του Θεού στην γη των ζωντανών, πρέπει να θεραπευτούμε απ’ την «σοφία των Αιγυπτίων», τις πληγές της δουλείας και απ’ την ανομία που φέρουμε μέσα μας, όπου αυτό είναι μια διαδικασία και ένα μονοπάτι που περπατάμε μαζί με τον Κύριο. Επειδή χωρίς τον αγιασμό κανείς δεν θα δει τον Θεό. (ΕΒ 12:14).
Το χέρι είναι λεπρό. Η λέπρα ξεκινάει από τον κόρφο, το κρυφό. Εκείνο το σημείο του σώματος, που μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να ξεσκεπάσει αποκαλύπτοντας το. Το έργο του Θεού, ξεκινάει στο «κρυφό εκείνο μέρος», κάνοντας περιτομή στην ακροβυστία της καρδιάς μας. Ειδάλλως «ο άγγελος Του», θα ζητήσει να μας θανατώσει…
(Δες και: Έξοδος 4:24, Ψαλμοί 7:13, Ρωμαίους 13:4)
Ο Θεός δεν είναι μόνο αγάπη είναι και δικαιοσύνη, είναι και εκδικητής του κακού. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε ανθρώπους που δεν έχουν γνωρίσει ακόμη την χάρη Του. Αν κρατάμε μόνο την θετική πλευρά του χαρακτήρα Του, εξαπατούμε τον εαυτό μας. Ας δούμε ένα ενδεικτικό εδάφιο που η εκδίκηση αναφέρεται για μέσα στον λαό του Θεού: «Να ξέρει κάθε ένας από σας να κρατάει το δικό του σκεύος σε αγιασμό και τιμή· όχι σε πάθος επιθυμίας, όπως και τα έθνη, αυτά που δεν γνωρίζουν τον Θεό. Να μη υπερβαίνει κάποιος και αδικεί τον αδελφό του σ’ αυτό το πράγμα· επειδή, ο Θεός είναι εκδικητής για όλα αυτά, όπως και σας προείπαμε, και βεβαιώσαμε με μαρτυρίες. Δεδομένου ότι, ο Θεός δεν μας κάλεσε σε ακαθαρσία, αλλά σε αγιασμό». (Α΄ΘΕΣΣ 4:6-7).
Αν δεν Του επιτρέψουμε να αφαιρέσει την «ακροβυστία μας», θα μπούμε στην διαδικασία της φθοράς, γιατί κανείς δεν μπορεί ταυτόχρονα να υπηρετεί δυο κυρίους, διότι η σάρκα μας είναι εχθρός του Πνεύματος και έχει σαν φρόνημα της τον θάνατο. (ΡΩΜ 8:6). Εκείνο λοιπόν το οποίο σπέρνουμε εκείνο και θα θερίσουμε. Αν σπέρνουμε στην σάρκα θα θερίσουμε από αυτήν φθορά και θάνατο. Και αυτό ισχύει για κάθε άνθρωπο επάνω στην γη, δεν εξαιρείται κανένας από αυτό τον πνευματικό νόμο (ΡΩΜ 8:4) όσο κοντά κι αν πιστεύει πως βρίσκεται στον Θεό, όσο βαθιά κι αν πιστεύει.
«Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν, όμως, διαμέσου τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε» (ΡΩΜ 8:13).
Κανένας λοιπόν, μα κανένας άνθρωπος επάνω στην γη δεν μπορεί να κάνει το έργο του Θεού, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει, όσο κι αν έχει εξαγνιστεί, χωρίς το Άγιο Πνεύμα! Γιατί; Επειδή είναι αδύνατον στον άνθρωπο να ευαρεστήσει τον Θεό, επειδή κάθε άνθρωπος είναι ακατάλληλος για το έργο του Θεού.
«Επειδή η δικαιοσύνη μας είναι σαν ρυπαρό ιμάτιο μπροστά Του». (ΗΣ 64:6).
Δεν θέλει ο Κύριος θυσία και προσφορά, δεν ευαρεστείται σε όλα αυτά, αλλά επιθυμεί εμάς να κατακτήσει, σε εμάς τους ίδιους το Πνεύμα να κυριαρχήσει και όχι σε όλα αυτά που γύρω μας χτίσαμε και χτίζουμε. Επιθυμεί ανθρώπους που να κινούνται με τον άνεμο του Πνεύματος, που η φωτιά Του δεν θα τους καταναλώνει γιατί θα είναι οι ίδιοι αναμμένα δαδιά της φλόγας της Παρουσία Του, της καιόμενης βάτου Του, που καίει έξω στο σκοτάδι αυτού του κόσμου, για να φέρει κι άλλους υιούς στην δόξα Του!
Μέχρι ο Κύριος να συλλέξει όλα τα χαμένα πρόβατα η πρόσκληση είναι η ίδια:
«Γι’ αυτό, μπαίνοντας μέσα στον κόσμο, λέει: «Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα. Σε ολοκαυτώματα και προσφορές περί αμαρτίας δεν ευαρεστήθηκες. Τότε, είπα: Δες, έρχομαι, (στον τόμο τού βιβλίου είναι γραμμένο για μένα), για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου». (ΕΒ 10:5-7).
(Δες και: Ψαλμό 40:6, Ησαΐας 1:11).
– Ναι έρχομαι ω Θεέ για να κάνω το θέλημα Σου!
Σίγουρα δεν είναι αρκετό το ότι κάποτε μετανοήσαμε και αναγεννηθήκαμε. Χρωστούμε στον Θεό να περπατούμε όπως Εκείνος περπάτησε!
«Άρα, λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες, όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα». (ΡΩΜ 8:12)
«Όποιος λέει ότι μένει σ’ αυτόν, οφείλει, όπως εκείνος περπάτησε, έτσι κι αυτός να περπατάει. (Α΄ΙΩΑΝ 2:6).
Ας αποδώσουμε λοιπόν στον Θεό αυτό που Του ανήκει, γιατί δικό Του ποίημα είμαστε, δική Του εικόνα που έχει την επιγραφή και την σφραγίδα Του, δικό Του νόμισμα που εξαγοράστηκε με το πολύτιμο και τίμιο αίμα Του και με αυτό καθαριζόμαστε και πορευόμαστε από πίστη σε πίστη, έχοντας πάντοτε στο νου μας ότι ο Κύριος, ναι ο Κύριος, είναι Θεός Ζηλότυπος! Και ναι, είναι φωτιά που κατακαίει!
«Επειδή, δεν θα προσκυνήσεις άλλον θεό· για τον λόγο ότι ο Κύριος, του οποίου το όνομα είναι Ζηλότυπος, είναι Θεός ζηλότυπος». (ΕΞ 34:14).
Άκουσε χριστιανέ, δεν αρκεί που αναγεννήθηκες, μού χρωστάς την ζωή σου. Αν παρόλο που αναγεννήθηκες στο βασίλειο το δικό Μου, συνεχίζεις να ζεις με την σάρκα, θα θερίσεις τον μισθό της όπως και οι υπόλοιποι, που είναι θάνατος και αιώνιος αποχωρισμός από Εμένα. Σύμφωνα με αυτό που ζεις αυτό και θα λάβεις. Εγώ Είμαι Θεός ζηλότυπος που δεν εμπαίζεται και δεν θα αφήσω την ανομία ατιμώρητη.
Μην στηρίζεσαι στο ραβδί της γνώσης σου για Μένα, αλλά έλα σε επίγνωση διαμέσου του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο θα σε οδηγεί στο να καθαρίζεσαι και να μην εφησυχάζεσαι. Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να γίνει το ραβδί που σου δείχνει τον δρόμο και στο Οποίο μπορείς να στηρίζεσαι για να Με γνωρίζεις περισσότερο.
Περπατάτε ενόσω είναι μέρα γιατί έρχεται νύχτα επάνω στην γη και πρέπει να είστε έτοιμοι. Επειδή το σκοτάδι έχει ήδη μεγαλώσει και είναι η ώρα που ο Κύριος φέρνει την κρίση Του σαν φως μέσα στο σκοτάδι αυτού του κόσμου. Και ήδη ο άρχοντας αυτού του κόσμου έχει κριθεί. Καθένας λοιπόν που πράττει τα έργα της σάρκας είναι ήδη κριμένος.
«Κι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά». (ΙΩΑΝ 3:19).
Όποιος έρθει στο φως τα έργα του θα έρθουν σε κρίση και τότε θα γνωρίσει την αλήθεια που ελευθερώνει. Περπατάτε ενόσω είναι μέρα ειδάλλως θα σας καταφτάσει το σκοτάδι, ενόσω έχετε το φως, για να γίνετε γιοί του φωτός.