(ΛΟΥΚ 16:19-31).
Λόγια του Ιησού Χριστού.
Υπάρχει έντονα η άποψη ότι η συγκεκριμένη εξιστόρηση του Ιησού δεν είναι πραγματική ιστορία αλλά άλλη μια παραβολή. Είναι όμως έτσι; Ας δούμε κάποια στοιχεία.
1) Όταν πρόκειται να ακούσουμε μια παραβολή οι ευαγγελιστές φροντίζουν να μας ενημερώσουν βάζοντας δίπλα μια σημείωση. Ας δούμε κάποια ενδεικτικά παραδείγματα: «Εσείς, λοιπόν, ακούστε την παραβολή εκείνου που σπέρνει» (ΜΑΤΘ 13:18). Ή «Τους παρέθεσε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με έναν κόκκο σιναπιού, τον οποίο, καθώς τον πήρε ένας άνθρωπος, τον έσπειρε στο χωράφι του·» (13:31). «Ακούστε μια άλλη παραβολή: Υπήρχε κάποιος άνθρωπος οικοδεσπότης, ο οποίος φύτεψε έναν αμπελώνα..» (21:33). Στο πλούσιο και τον Λάζαρο δεν υπάρχει καμία τέτοια εισαγωγή που να μας ειδοποιεί ότι πρόκειται να ακούσουμε μια παραβολή.
2) Ένα δεύτερο στοιχείο είναι ότι οι παραβολές δεν έχουν ποτέ ονόματα συγκεκριμένων ανθρώπων. Για παράδειγμα έχουμε τον άσωτο γιό, τον μεγάλο αδελφό, την χήρα, τον άδικο κριτή, τον πονηρό δούλο, τον άδικο οικονόμο κ.α. Εδώ όμως έχουμε ονόματα υπαρκτών προσώπων όπως του Αβραάμ! Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να θυμηθούμε τον λόγο του Ιησού στους Σαδουκαίους οι οποίοι έλεγαν ότι δεν υπάρχει ανάσταση, ούτε άγγελος ούτε πνεύμα (ΠΡΑΞ 23:8Α). «Για τους νεκρούς, όμως, ότι ανασταίνονται, δεν διαβάσατε στο βιβλίο τού Μωυσή, πώς είπε σ’ αυτόν ο Θεός, στην περίπτωση της βάτου, λέγοντας: «Εγώ είμαι ο Θεός τού Αβραάμ, και ο Θεός τού Ισαάκ, και ο Θεός τού Ιακώβ»; Δεν είναι ο Θεός νεκρών, αλλά Θεός ζωντανών· εσείς, λοιπόν, πλανιέστε πολύ» (ΜΑΡΚ 12:26-27). Το σημείο αυτό θέλει μεγάλη προσοχή. Ο Ιησούς δεν τους είπε ότι ο Θεός θα είναι Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ όταν αναστηθούν σωματικά. Αλλά αναφέρει το περιστατικό που ο Θεός μιλάει στον Μωυσή μέσα απ’ την βάτο για να τους πει ότι ο Θεός ήταν Θεός τους την στιγμή που μιλούσε με τον Μωυσή. Ότι εκείνοι δεν ήταν στο χώμα αλλά ζωντανοί στην Παρουσία Του. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών. Αν εκείνοι βρίσκονταν στο χώμα και οι ψυχές τους είχαν πάψει να υπάρχουν δεν θα μπορούσε να πει ότι είναι Θεός ζωντανών.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και απ’ την εμφάνιση του Μωυσή και του Ηλία στο όρος της μεταμόρφωσης. Λέει μάλιστα ότι συνομιλούσαν με τον Ιησού για τον θάνατό του, που επρόκειτο να εκπληρώσει στην Ιερουσαλήμ, δηλαδή για την θυσία του στο σταυρό! (ΛΟΥΚ 9:31). Αν είχαν πάψει να υφίστανται πως φανερώνονται στο όρος και όχι μόνο αλλά συνομιλούν με τον Ιησού για κάτι πολύ συγκεκριμένο! Όταν ο Ηλίας αρπάχτηκε στον ουρανό έπαψε να υπάρχει; Ή μετέβηκε σε άλλο τόπο; Μάλιστα δεν ήταν ο μόνος που είχε αρπαχτεί στον ουρανό. Το ίδιο είχε συμβεί και στον Ενώχ. Που βρίσκονταν λοιπόν όλοι αυτοί; Ο Ιησούς μας δίνει την απάντηση. Στον κόλπο του Αβραάμ. Ένας πνευματικός χώρος που πήγαιναν όλοι οι δίκαιοι κατά την οικονομία της Παλαιάς Διαθήκης. Σε αυτό τον χώρο αναφέρθηκε ο Ιησούς στον ληστή όταν του είπε: «Σε διαβεβαιώνω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο» (ΛΟΥΚ 23:43).».
Ας επιστρέψουμε όμως στην ιστορία του πλούσιου και του Λάζαρου. Είπαμε μέχρι τώρα ότι η ιστορία έχει μέσα τον Αβραάμ. Έχει επίσης τον Μωυσή και τους προφήτες. Έχει τον Λάζαρο. Ο μόνος που δεν έχει όνομα είναι ο πλούσιος. Όχι επειδή στην γη δεν είχε όνομα αλλά ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει ως δικό Του. Δεν είναι καταγραμμένος στο βιβλίο της ζωής. Γι’ αυτό το βιβλίο είχε πληροφορηθεί ο Μωυσής στον οποίο ο Θεός είπε: «βρήκες χάρη μπροστά μου και σε γνωρίζω με το όνομα σου» (ΕΞ 33:12). Όταν ο λαός αμάρτησε ο Μωυσής είπε στον Θεό «και τώρα, αν συγχωρήσεις την αμαρτία τους… αν όχι, εξάλειψέ με, παρακαλώ, από το βιβλίο σου, που έγραψες. Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Όποιος αμάρτησε εναντίον μου, αυτόν θα εξαλείψω από το βιβλίο μου·» (ΕΞ 32:32-33).
Βλέπουμε λοιπόν ότι η προσωπική γνωριμία με τον Θεό έχει να κάνει με το ότι μας ξέρει με το όνομα μας και ότι το έχει γράψει στο βιβλίο του, που λέγεται της ζωής. Ο πλούσιος ήταν Ισραηλίτης, ήταν τέκνο του Αβραάμ κατά σάρκα, αλλά για θεό του είχε τα πλούτη του και ο Θεός δεν τον αναγνώριζε ως δικό Του.
3) Έχουμε επίσης τους αδελφούς του πλούσιου που είναι ακόμα πάνω στην γη και ο πλούσιος παρακαλεί τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο να τους ειδοποιήσει. Αλλά ο Αβραάμ του είπε ότι «έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες· ας ακούσουν αυτούς», δηλαδή τις Γραφές. Κάτι που είναι κι αυτό πραγματικό.
4) Έχουμε επίσης αναφορά στους αγγέλους. Είναι οι άγγελοι παραβολικοί ή όντα του πνευματικού κόσμου; Και τέλος έχουμε την τελευταία συνομιλία μεταξύ του Αβραάμ και του πλούσιου. «Και εκείνος είπε: Όχι, πατέρα Αβραάμ· αλλά, αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς, θα μετανοήσουν». Υπάρχει κάτι παραβολικό σε αυτό; Όχι, αλλά ο Ιησούς μας κάνει μάρτυρες στην συνέχιση της ζωής μετά την έξοδο από τον κόσμο της ύλης και την σύνδεση των ανθρώπινων πνευμάτων με την προηγούμενη ζωή τους πάνω στην γη. Ο πλούσιος θυμάται τι έχει ζήσει, έχει επίγνωση για το ποιους έχει αφήσει πίσω, εκδηλώνει ενδιαφέρον. Την σύνδεση των δύο πλευρών βλέπουμε και στη απάντηση που του δίνει ο Αβραάμ: «Αν δεν ακούν τον Μωυσή και τους προφήτες, ούτε αν κάποιος αναστηθεί από τους νεκρούς θα πειστούν». Οι Γραφές είναι κάτι που έχει παραδοθεί στον κόσμο των ζωντανών και οποιοσδήποτε βρίσκεται εκεί μπορεί να έρθει σε επαφή. Κι ότι είναι πιο ισχυρή μαρτυρία ακόμη και απ’ την επιστροφή κάποιου που μετέβηκε στο βασίλειο των νεκρών.
Όλα αυτά δεν είναι παραβολικά αλλά ξεκάθαρα πνευματικές πραγματικότητες. Ο Ιησούς μας ρίχνει φως και μας ενημερώνει τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά.
Το να αλλάζουμε τα λόγια του Ιησού για να ταιριάζουν με τις απόψεις μας ή τα συναισθήματα μας δεν μας βοηθάει σε τίποτα και αν επιλέγουμε να αυταπατόμαστε αυτό δεν θα αλλάξει το δεδομένο της ύπαρξης της κόλασης. Είναι προτιμότερο να δεχτούμε τα λόγια του Ιησού και να κάνουμε τις ανάλογες ενέργειες για να συμφιλιωθούμε μαζί Του, παρά να τα ερμηνεύουμε με τρόπο που καθησυχάζουν την συνείδηση και τις καρδιές μας και στο τέλος να βρεθούμε προ υπερβολικά δυσάρεστων εκπλήξεων.
ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ ΚΑΙ ΔΕΞΟΥ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΩΣ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ
Εκείνος και σήμερα λέει: «Αν ακούς την φωνή Μου μην σκληραίνεις την καρδιά σου αλλά επέστρεψε σε Μένα με μετάνοια και συντριβή. Θα συγχωρέσω, θα θεραπεύσω, θα ανορθώσω, θα στρώσω το γιορτινό τραπέζι για σένα. Γιατί μεγάλη χαρά γίνεται στον ουρανό για ένα αμαρτωλό που μετανοεί».
Μπορείς να κάνεις την εξής προσευχή στον Θεό:
Κύριε ξέρω ότι είμαι αμαρτωλός και είμαι ένοχος μπροστά Σου. Σε ευχαριστώ όμως γιατί έστειλες τον Ιησού να πεθάνει για κάθε δική μου ξεχωριστή αμαρτία. Σου ζητώ να με συγχωρέσεις, να με καθαρίσεις και να με κάνεις παιδί Σου.
