Οι πνευματικές μάχες νικιόνται στα επουράνια και όχι στην γη. Ακριβώς όπως στον φυσικό πόλεμο η έκβαση κρίνεται απ’ το ποιος θα επικρατήσει στον αέρα (άρα από την αεροπορία) και ύστερα δίνοντας το πλεονέκτημα στο ναυτικό και στο πεζικό είναι θέμα ωρών με τις κατάλληλες στρατηγικές ενέργειες να λάβουν την τελική νίκη, έτσι και στον πνευματικό.
Αν η εκκλησία δεν επικρατήσει στις αρχές και στις εξουσίες στα επουράνια δια της προσευχής, είναι αδύνατον να αλλάξει το πνευματικό καθεστώς της γης ώστε άνθρωποι να βγουν απ’ τις αιχμαλωσίες και τα πονηρά πνεύματα που τους κατακρατούν και να έρθουν στον Χριστό. Δεν μιλάμε για τυπικές προσευχές που γίνονται από υποχρέωση ως προς τον «καθήκον της προσευχής» ή που φέρνουμε στον Θεό έναν κατάλογο με αιτήματα λέγοντας Του τι πρέπει να κάνει. Αλλά για εκείνη την προσευχή που ενεργοποιείται όταν είσαι εν Πνεύματι, όταν μπαίνεις στην Παρουσία του Θεού κι Εκείνος σου δίνει όραση τι να προσευχηθείς. Μιλάμε για εκείνη την διάσταση που έρχεται σε επαφή με τον πνευματικό κόσμο και τι λαμβάνει χώρα στους επουράνιους χώρους όπου η προσευχή μοιάζει με απάντηση πυρών σε πεδίο μάχης και είναι η φυσική ανταπόκριση σε όσα βλέπεις να διαδραματίζονται καθώς τα μάτια σου είναι ανοιχτά.
Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος της εκκλησίας σήμερα δεν αντιλαμβάνεται αυτή την πραγματικότητα. Αγνοεί την πνευματική διάσταση, περιφρονεί την προσευχή και τρέχει σε δραστηριότητες που σχετίζονται αποκλειστικά με την υπηρεσία στον άνθρωπο νομίζοντας ότι ο καρπός θα είναι ανάλογος του κόπου και της ενέργειας που θα καταναλώσει. Όπου ακόμα κι αν δεν έρχεται καρπός συνεχίζει εμμονικά στην ίδια κατεύθυνση.
Στο βιβλίο των Βασιλειών διαβάζουμε για την Ιερουσαλήμ μου ήταν σε πολιορκία από τους Ασσύριους και φόβος είχε πέσει στους Ισραηλίτες. Το ίδιο φοβόταν και ο υπηρέτης του προφήτη Ελισσαιέ. Τότε προσευχήθηκε για τον δούλο του, να ανοίξει ο Θεός τα μάτια για να δει το ιππικό του Θεού. «Και ο Κύριος άνοιξε τα μάτια τού υπηρέτη, και είδε· και να, το βουνό ήταν γεμάτο από άλογα και πύρινες άμαξες γύρω από τον Ελισσαιέ». (Β΄ ΒΑΣ 6:17). Μέχρι εκείνο το σημείο ο δούλος του λογάριαζε μόνο με τις ανθρώπινες δυνάμεις γιατί δεν έβλεπε τις επουράνιες.
Το ίδιο συμβαίνει σε ηγέτες εκκλησιών και διακονιών. Δεν βλέπουν τις επουράνιες δυνάμεις και λογαριάζουν μόνο με τις ανθρώπινες. Ξέρουν τα εδάφια από την Εφεσίους που μιλάνε για το ότι «η πάλη μας δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου τού αιώνα, ενάντια στα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια» αλλά αυτό είναι μόνο μια διανοητική γνώση παρά αποκάλυψη που να οδηγήσει σε ζωή εν πνεύματι κάτω από την οδηγία του Αρχιστράτηγου που είναι το Άγιο Πνεύμα. Είναι μια δυσάρεστη αλήθεια ότι ο πνευματικός κόσμος που μας περιβάλει φαντάζει σαν την χώρα του Πήτερ Πάν σε πολλούς πιστούς καθώς κοσμοθεωρίες από το πνεύμα του κόσμου τον κρύβουν απ’ τα μάτια τους ακόμη κι αν μιλάει για αυτόν η Αγία Γραφή, την οποία επικαλούνται. Κι όμως μας επηρεάζει και συμπλέκεται ακατάπαυστα με την δική μας γήινη πραγματικότητα. Μάλιστα είναι αυτός που καθορίζει πολλά γεγονότα της γης και το καθεστώς που τελικά επικρατεί είναι δικό τους έργο. Εμποδίζει δε να έρθει η βασιλεία του Θεού στην γη.
Οι άγγελοι του Θεού είναι διαθέσιμοι σε εμάς και σήμερα. Είναι αυτοί που διακονούν στους ανθρώπους την σωτηρία του Ιησού (ΕΒ 1:14) και διώχνουν τους δαίμονες που κρατούν τους ανθρώπους στο σκοτάδι, όταν η εκκλησία πληρεί τις προϋποθέσεις. Που είναι η πίστη στην Ουράνια εξουσία, η οποία εκφράζεται με είσοδο στο ταμείο και με προσευχή ώστε η δύναμη του Θεού να απελευθερωθεί στην γη. Ο δεύτερος πνευματικός νόμος είναι η συμφωνία των πιστών. (Σας λέω ξανά ότι, αν δύο από σας συμφωνήσουν επάνω στη γη, για κάθε πράγμα, για το οποίο θα έκαναν αίτηση, θα γίνει σ’ αυτούς από τον Πατέρα μου, που είναι στους ουρανούς ΜΑΤΘ 18:19). Όταν συμφωνούμε είναι σαν ένα διάταγμα που υπογράφουμε (όπως οι άνθρωποι του κόσμου που μαζεύουν οι υπογραφές για να γίνει ένα αίτημα) στα επουράνια και δεν μπορεί παρά να εκπληρωθεί. Αυτές είναι βασικές αρχές του πνευματικού πολέμου.
Γι’ αυτό ο διάβολος χτυπάει στην ενότητα των αδελφών. Πολλούς μάλιστα καταφέρνει να τους πείσει ότι αυτές οι αλήθειες είναι πνευματικές φαντασιώσεις. Τους κρύβει την ζωή του πνεύματος μέσω της οποίας έρχεσαι σε επαφή με τον δεύτερο και τον τρίτο ουρανό περιορίζοντας τους στην διάνοια και σε θεωρητικού τύπου «πνευματική ζωή». Ύστερα τους στρέφει στην δύναμη της σάρκας όσον αφορά το έργο του Θεού. Επιπλέον δεν μπορούν να συμφωνήσουν με άλλους αδερφούς που επενδύουν στην προσευχή καθώς ο τρόπος με τον οποίο τους βλέπουν να εργάζονται τους φαίνεται αδρανής και ανούσιος, όπως και κάθε ενέργεια που δεν περιέχει άμεση δράση.
Με αυτό τον τρόπο ο εχθρός μας καθιστά ανίσχυρος και συνεχίζει να υπερισχύει στους «εναέριους χώρους». Τους οποίους διοικεί μέσω του «διαίρει και βασίλευε» στην εκκλησία. Αν δεν ευθυγραμμιστούμε με τον Αρχιστράτηγο δεν πρόκειται να δούμε καρπούς σε αυτή την δεμένη από το σκοτάδι χώρα. Θα μοιάζουμε με έναν άτακτο στρατό που διάφορα τμήματα του περιφέρονται από εδώ και από εκεί, νομίζοντας ότι εκτελούν σημαντικά καθήκοντα για λογαριασμό του βασιλιά τους, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να πετυχαίνουν καίρια πλήγματα στο στρατό του εχθρού.
Η προσευχή μου σήμερα είναι να γίνει στην εκκλησία το ίδιο πράγμα για το οποίο προσευχήθηκε ο Ελισσαιέ για τον δούλο του.
«Και, μάλιστα, γνωρίζοντας τον καιρό ότι είναι ήδη ώρα να εγερθούμε από τον ύπνο· επειδή, η σωτηρία βρίσκεται σε μας πλησιέστερα, παρά όταν πιστέψαμε. Η νύχτα προχώρησε, η δε ημέρα πλησίασε· ας απορρίψουμε, λοιπόν, τα έργα τού σκότους, και ας ντυθούμε τα όπλα τού φωτός». (ΡΩΜ 13:11-12).
