Γράφει ο Γιάννης Τόλιας
«Οι Ιουδαίοι, λοιπόν, τον ζητούσαν στη γιορτή, και έλεγαν: Πού είναι εκείνος; Και υπήρχε γι’ αυτόν μεγάλος γογγυσμός ανάμεσα στα πλήθη· άλλοι μεν έλεγαν, ότι: Είναι καλός· και άλλοι έλεγαν: Όχι· αλλά, πλανάει το πλήθος. Κανένας, όμως, δεν μιλούσε ανοιχτά γι’ αυτόν, εξαιτίας τού φόβου των Ιουδαίων». (Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη 7:11-13).
Είναι έργο Αγίου Πνεύματος ένας άνθρωπος να μάθει να μιλά ανοιχτά, χωρίς φόβο για το τι θα πουν οι άλλοι γύρω του. Κι όπως διαβάζουμε στο παραπάνω εδάφιο, κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν θέση ξεκάθαρη για τον Ιησού κι αυτό οφειλόταν στον φόβο των Ιουδαίων. Οι κρυφοί φόβοι που κουβαλάμε μέσα μας εμποδίζουν την ευθύτητα να εκδηλωθεί. Κάθε περιστατικό διπλωματίας όπως θα δούμε συνοδεύεται και από έναν κρυμμένο φόβο!! «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα». (Παροιμίες 9:25).
Στην προς Εφεσίους επιστολή διαβάζουμε ότι το πρώτο εξάρτημα της πανοπλίας του πιστού είναι «η ζώνη της αλήθειας» την οποία αν δεν φορούμε υπάρχει ο κίνδυνος να περπατάμε πνευματικά γυμνοί και να φαίνεται η ντροπή της γύμνιας μας στον πνευματικό χώρο: «μακάριος όποιος αγρυπνάει, και φυλάττει τα ιμάτιά του, για να μη περπατάει γυμνός, και βλέπουν την ασχημοσύνη του» (ΑΠΟΚ 16:15). Το να μην φορά κάνεις την ζώνη της αλήθειας σημαίνει σε ένα μεγάλο βαθμό: διπλωματία!! Αν δεν φοράς την ζώνη σου σφιχτά δεμένη τότε σου πέφτουν τα ρούχα και περπατάς «γυμνός» χωρίς να το καταλαβαίνεις. Είναι δικιά σου ευθύνη να είναι η ζώνη πάνω σου πάντοτε σφιχτά δεμένη. Στον Ψαλμό 25:8 διαβάζουμε ότι ο Κύριος είναι ευθύς, επίσης ότι ο λόγος Του είναι ευθύς (ΨΑΛ 33:4) και ότι αρέσκεται στην ευθύτητα (Α’ ΧΡΩΝ 29:17). Η διπλωματία υπάρχει σήμερα στην σχέση μας με τον Θεό, στην σχέση μας με τον πλησίον άλλα ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η διπλωματία είναι σαν τον χαμαιλέοντα που αλλάζει χρώματα ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται.
Ενώ ο Κύριος δίδαξε το «ναι» να είναι «ναι» και το «όχι» «όχι», δηλαδή το «ναι» στην καρδιά να είναι «ναι» στο στόμα και το «όχι» στην καρδιά να είναι «όχι» και στο στόμα, εμείς κάνουμε το αντίθετο. Έχουμε «ναι» στην καρδιά άλλα βγάζουμε «όχι» από το στόμα ή έχουμε «όχι» στην καρδιά και λέμε «ναι» στο στόμα και έτσι τα πράγματα περιπλέκονται στην ζωή μας. «Ναι» στην καρδιά, «ναι» και στο στόμα, «όχι» στην καρδιά «όχι» και στο στόμα. Αυτός είναι ο ορισμός της ευθύτητας. Η καρδιά σου να συμφωνεί με το στόμα σου. Κάτι το οποίο ακούγεται εύκολο άλλα σπανίζει στις μέρες μας. Θυμήσου τον Κύριο που έλεγε ότι «αυτός ο λαός με το στόμα με τιμά, η καρδιά του όμως είναι μακριά από Μένα..». Δες επίσης στην επιστολή προς Ρωμαίους, εδάφια 10:9-10 την ταύτιση καρδιάς και στόματος που οδηγεί στην σωτηρία!!
Ας δούμε τρία παραδείγματα διπλωματικής συμπεριφοράς μέσα από τα ευαγγέλια:
1. Γονείς εκ γενετής τυφλού
«Οι γονείς του αποκρίθηκαν σ’ αυτούς, και είπαν: Ξέρουμε ότι αυτός είναι ο γιος μας, και ότι γεννήθηκε τυφλός· πώς, όμως, τώρα βλέπει δεν ξέρουμε· ή, ποιος άνοιξε τα μάτια του, εμείς δεν ξέρουμε· αυτός έχει ηλικία, ρωτήστε τον ίδιο· αυτός θα μιλήσει για τον εαυτό του. Αυτά είπαν οι γονείς του, επειδή φοβόνταν τούς Ιουδαίους· για το ότι οι Ιουδαίοι είχαν ήδη συμφωνήσει, αν κάποιος τον ομολογήσει ως Χριστό, να γίνει αποσυνάγωγος».
Γι’ αυτό, οι γονείς του είπαν, ότι: «Έχει ηλικία, ρωτήστε τον ίδιο». (Ευαγγέλιο Ιωάννη 9:20-23).
Από τον φόβο τους μήπως γίνουν αποσυνάγωγοι και χάσουν την εύνοια των Ιουδαίων έδωσαν αυτή την φοβισμένη απάντηση στους Ιουδαίους λέγοντας: «Ρωτήστε τον, ηλικία έχει».
2. Οι άρχοντες των Ιουδαίων
«Αλλ’ όμως, και από τους άρχοντες πολλοί πίστεψαν σ’ αυτόν· εντούτοις, εξαιτίας των Φαρισαίων δεν ομολογούσαν, για να μη γίνουν αποσυνάγωγοι. Επειδή, αγάπησαν τη δόξα των ανθρώπων περισσότερο, παρά τη δόξα τού Θεού». (Ευαγγέλιο Ιωάννη 12:42-43).
Κι εδώ έχουμε πάλι το ίδιο. Δεν ομολογούσαν φανερά την πίστη τους για να μην αφοριστούν και διωχθούν από την συναγωγή. Κι εδώ φανερώνεται ξεκάθαρα ποια είναι η αιτία για την διπλωματία που έχουμε μέσα μας. Η αγάπη για την δόξα των ανθρώπων είναι μεγαλύτερη από την αγάπη για την δόξα του Θεού. Αυτή είναι η αιτία. Αγαπά λοιπόν ο άνθρωπος περισσότερο τις τιμές και τους επαίνους των ανθρώπων περισσότερο από τις τιμές και τους επαίνους του Θεού. Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος, η παγίδα, η πίστη να πέσει σε διπλωματία, σε συμβιβασμό, γιατί υπάρχουν μέσα μας και γύρω μας διάφοροι φόβοι. Κι αυτό που θα πρέπει να μας νοιάζει είναι όχι να γίνουμε αποσυνάγωγοι στις συνειδήσεις των ανθρώπων αλλά να μην γίνουμε αποσυνάγωγοι από την Παρουσία του Θεού.
3) Ο Πιλάτος: Το μεγαλύτερο παράδειγμα διπλωματίας
Στον Πιλάτο άλλα και σε σένα και σε μένα δίνονται καθημερινά χρυσές ευκαιρίες για να γραφτούν θαυμάσιες ιστορίες πίστης ή συμβιβασμού. Ο Ιησούς Χριστός ήρθε μπροστά στον Πιλάτο, όμως απέλυσε τον Βαραββά επειδή φοβόταν τον όχλο και τον Καίσαρα και όχι τον Θεό. Κι εμείς έχουμε σε διάφορα περιστατικά της ζωής μας μπροστά μας τον Ιησού και τον Βαραββά. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει το θέλημα του Θεού και ο Βαραββάς αντιπροσωπεύει το θέλημα των ανθρώπων. Σήμερα βλέπουμε ελεύθερο τον Βαραββά και δεμένο τον Κύριο Ιησού Χριστό σε διάφορα θέματα της ζωής.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα των εκτρώσεων. Πολλοί όπως ο Πιλάτος ακολουθούν την φωνή της πλειοψηφίας και όχι την φωνή του Λόγου του Θεού. Κι όταν ερωτηθούν γι’ αυτό το θέμα αρχίζουν και δίνουν απαντήσεις διπλωματικές χωρίς να παίρνουν ξεκάθαρη θέση. Καθημερινά καλείσαι να παίρνεις θέση είτε βρίσκεσαι μέσα σε μια εκκλησία, είτε στην εργασία σου, είτε με συγγενείς και φίλους, είτε γύρω από ένα τραπέζι με την οικογένειά σου. Όταν περάσει από μπροστά σου ο Ιησούς και ο Βαραββάς εσύ ποιον θα διαλέξεις; Πολλοί άνθρωποι εξαιτίας της πλειοψηφίας υποκύπτουν (όπως ο Πιλάτος) στο θέλημα των ανθρώπων. (Κατά Λουκά ευαγγέλιο 23:23).
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ
Σημαίνει ότι ξέρω πιο είναι το σωστό, το θέλημα του Θεού, όμως εξαιτίας πίεσης και φόβων δεν παίρνω ξεκάθαρη θέση. Δεν υπερισχύει μέσα μου το θέλημα του Θεού άλλα των ανθρώπων. Και έτσι αφήνω ελεύθερους τους Βαραββάδες και μαστιγώνω τον Ιησού. Καλούμε να επιλέξω αν θα είμαι φίλος του Καίσαρα, του Ηρώδη δηλαδή του κοσμικού τρόπου σκέψης ή φίλος του Θεού.
Το πνεύμα του Πιλάτου εφευρίσκει τρόπους για να αποφύγει την ευθύνη. Γι’ αυτό στέλνει τον Ιησού στον Ηρώδη (ΛΟΥΚ 23:5,12), γι’ αυτό ελευθερώνει τον Βαραββά (ΜΑΡΚ 6:15), γι’ αυτό πλένει τα χέρια στην λεκάνη (ΜΑΤΘ 27:24), γι’ αυτό αγνοεί το όνειρο της Κλαυδίας της γυναίκας του (ΜΑΤΘ 27:19). Ο Πιλάτος έκανε προσπάθειες να ελευθερώσει τον Ιησού όμως δεν άντεξε στην πίεση του όχλου (ΛΟΥΚ 23:23). Ιδίως όταν άρχισαν τα πλήθη να φωνάζουν το όνομα του Καίσαρα εκεί γονάτισε. (ΙΩΑΝ 19:15).
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΧΩΛΑΙΝΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ
Ήρθε η ώρα, η εποχή να βγάλουμε τα χέρια μας και από την δική μας «λεκάνη» και να δείξουμε ξεκάθαρα την αλήθεια που έχουμε μέσα μας. Χωρίς φόβο με όποιο κόστος.
Ας σταματήσουμε να γινόμαστε εφευρέτες διπλωματικών μεθόδων και απαντήσεων και ας τολμήσουμε να πούμε την αλήθεια!! Ας γίνουμε σαν τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία που πήρε ξεκάθαρη θέση μέσα στο συνέδριο (ΛΟΥΚ 23:51), που τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού (ΜΑΡΚ 15:43), που αγόρασε σεντόνι, τον κατέβασε από τον Σταυρό, τον έθεσε σε μνήμα και κύλησε τον λίθο (ΜΑΡΚ 15:46). Κανένας μαθητής δεν πήγε να παρουσιαστεί μπροστά στον Πιλάτο να ζητήσει το σώμα του Ιησού, πήγε όμως ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία κι από κρυφός μαθητής έγινε φανερός. «Τόλμησε» κι εσύ να πας στον Πιλάτο της εποχής σου, της γενιάς σου και ζήτα το σώμα του Ιησού!!!
Επίσης θυμήσου τον Πέτρο που ενώ έτρωγε με του εθνικούς μόλις ήρθαν κάποιοι «από Ιακώβου» άλλαξε συμπεριφορά και αποχωριζόταν από αυτούς «φοβούμενος τους εκ περιτομής». (Διάβασε Γαλάτας 2:11-14).
Πριν εμφανιστεί δημόσια η διακονία του Κυρίου Ιησού Χριστού προηγήθηκε η διακονία του Ιωάννη του Βαπτιστή που έλεγχε την θρησκευτική και πολιτική ηγεσία της εποχής του χωρίς κανένα φόβο.
«Κύριε,να αγαθοποιήσεις τους αγαθούς και τους ευθείς στην καρδιά.» (ΨΑΛ 125:4).
«Επειδή οι ευθείς θα κατοικήσουν τη γη και οι τέλειοι θα εναπομείνουν σε αυτή. Ενώ οι ασεβείς θα εκκοπούν από την γη και οι παράνομοι θα ξεριζωθούν απ’ αυτή». (ΠΑΡ 2:21-22).
«Οι ευθείς βλέπουν και ευφραίνονται και κάθε ανομία θα βουλώσει το στόμα της.» (ΨΑΛ 107:42).
