Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το θέμα των λόγων είναι σημαντικό να αναφέρω μια όραση που έδειξε ο Κύριος στον αδερφό Αντρέα Ζαχαράτο η οποία θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πολύ σοβαρές αλήθειες και πραγματικότητες που αφορούν άμεσα τις ζωές μας.
Ήμουν σε ώρα προσευχής όταν ξαφνικά βρέθηκα πάνω από τη γη σε μία πνευματική περιοχή η οποία ήταν αρκετά σκοτεινή όμως μπορούσες να διακρίνεις τι γίνεται. Ξαφνικά ένα πονηρό πνεύμα έρχεται βιαστικό έχοντας κι ένα σακί μαζί του. Άρχισε να μαζεύει και να βάζει καρπούς στο μέγεθος περίπου ενός πικρού πεπονιού σκοτεινούς και μαύρους μέσα στο σακί. Ένα άλλο πονηρό πνεύμα τον ρώτησε: «Τι κάνεις εκεί τόσο βιαστικός;» Και τότε η απάντηση ήταν: «το αφεντικό μου ζήτησε να πάω όλες τις μεγαλοστομίες του (τάδε αδελφού) που έχει μιλήσει γιατί πρέπει να απαντηθούν». Άκουσα και το όνομα του συγκεκριμένου ανθρώπου όπου ήξερα λόγια που έχει πει, κατηγορίες που έχει μιλήσει για άλλους ανθρώπους καθώς και μεγαλορρημοσύνες.
Στ’ αλήθεια ποια είναι η απάντηση που δίνει ο εχθρός; Όταν λέμε ότι είμαστε του Χριστού αλλά τα λόγια μας είναι ευθυγραμμισμένα με το φρόνημα του διαβόλου αποκτάει δικαίωμα επάνω μας. Όχι να μας κλέψει την σωτηρία όπως πολλοί ίσως φοβούνται αλλά να προκαλέσει άλλα άσχημα γεγονότα.
ΜA Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ;
Ο Θεός δεν θα έρθει ενάντια στους πνευματικούς νόμους που έχει θέσει οι οποίοι πηγάζουν από την Άγια Φύση Του. Και ποιοι είναι αυτοί οι νόμοι; Ότι σπέρνει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει. Μέσα στην λέξη άνθρωπος είναι και ο πιστός. Όχι δεν εξαιρείται από αυτό τον πνευματικό νόμο επειδή είναι του Χριστού. Άλλωστε ο απόστολος Παύλος σε πιστούς απευθύνεται όταν γράφει τα συγκεκριμένα λόγια.
Όταν ο απόστολος Παύλος μιλάει για θερισμό από την σάρκα δεν αναφέρεται μόνο σε πράξεις αλλά και σε λόγια. Όταν για παράδειγμα στην Γαλάτας 5:19-21 αναφέρει τα έργα της σάρκας μιλάει και για φιλονικίες, διαπληκτισμούς, διχοστασίες τα οποία αφορούν αποκλειστικά την γλώσσα.
Τα λόγια που βγάζουμε απ’ το στόμα μας δεν είναι απλοί ήχοι που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα και ύστερα χάνονται αλλά έχουν βαρύτητα. Είναι αυτά που δημιουργούν το πνευματικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε. Είναι αυτά που παράγουν το είδος της σχέσης που θα έχουμε με τους ανθρώπους γύρω μας. Είναι αυτά που έχουν την δύναμη να φέρουν ζωή ή να δώσουν χώρο στο σκοτάδι να έχει μέρος στην ζωή μας ή στην ζωή άλλων.
Ας έρθουμε τώρα στην όραση βάζοντας δίπλα και ένα απόλυτα σχετικό εδάφιο: «Θάνατος και ζωή είναι στο χέρι τής γλώσσας· και εκείνοι που την αγαπούν, θα φάνε από τους καρπούς της» (ΠΑΡ 18:21). Αναφέρω επίσης ένα ακόμα: «Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας». (ΡΩΜ 6:23).
ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΕΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Έχουμε συνηθίσει να καταλαβαίνουμε την λέξη «θάνατος» ως το σταμάτημα τα φυσικής μας ζωής επάνω στην γη. Παρομοίως έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε την λέξη αιώνια ζωή ως την είσοδο στον ουρανό. Σε πολλά σημεία της Αγίας Γραφής όμως ο θάνατος και η ζωή είναι καταστάσεις που τις ζούμε από τώρα. Και λαμβάνουμε τμηματικά γεύσεις και δόσεις τους πριν από την τελική κατάληξη μας. Για παράδειγμα o Ιωάννης λέει στο ευαγγέλιο του: «Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν εσένα τον μόνον αληθινό Θεό, και εκείνον τον οποίον απέστειλες, τον Ιησού Χριστό». (ΙΩΑΝ 17:3). Αιώνια ζωή λοιπόν δεν είναι μόνο ο ουρανός αλλά η γεύση της ζωντανής επαφής και κοινωνίας με τον Πατέρα και τον Υιό κατά το γήινο περπάτημα μας από αυτή την γη. Επίσης ο Ιησούς είπε: «τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω· και με ακολουθούν. Και εγώ δίνω σ’ αυτά αιώνια ζωή·» (ΙΩΑΝ 10:27-28). Εδώ η αιώνια ζωή έχει να κάνει με τα ζωντανά ρήματα που βγαίνουν απ’ το στόμα του Ιησού στα παιδιά Του τα οποία τους δίνουν φως, κατεύθυνση, παρηγοριά, δύναμη, ανανέωση, οδηγούν σε μεταμόρφωση και γενικά είναι πνεύμα και ζωή. Αντίστοιχα όταν ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής μιλάει για το «κράτος του θανάτου», δεν αναφέρεται μόνο στον Άδη αλλά σε κάθε μορφή θανάτου που υπάρχει πάνω στην γη.
Στην αποκάλυψη πληροφορούμαστε ότι είναι πρόσωπο (ΑΠΟΚ 6:8, 20:14) ενώ στην Ρωμαίους επιστολή (ΡΩΜ 5:12) ότι ασκεί με κάποιο τρόπο εξουσία σε κάθε άνθρωπο και δεν μιλώ μόνο για την διαδικασία γήρανσης και φθοράς που ενεργείται σε κάθε ένα που φορά το γήινο σαρκίο. Θάνατος είναι η έλλειψη ζωής όπως την οραματίστηκε και την πρόσφερε ο Θεός στον άνθρωπο, και η κυριαρχία κάθε αντίθετου χαρακτηριστικού σε διάφορες περιοχές της ζωής του. Για παράδειγμα η έλλειψη χαράς και η κατάθλιψη είναι μια μορφή εκδήλωσης του θανάτου. Η συνεχής οικονομική ανέχεια επίσης. Η έλλειψη υγείας και διαφόρων ειδών ασθένειες που συχνά ενεργούν πονηρά πνεύματα. Η παραίτηση απ’ την ζωή, η τάση να κάνω κακό στον εαυτό μου ή η αυτοκτονία.
Ας επανέλθουμε στο εδάφιο που μας ενδιαφέρει: «Θάνατος και ζωή είναι στο χέρι τής γλώσσας· και εκείνοι που την αγαπούν, θα φάνε από τους καρπούς της» (ΠΑΡ 18:21).
ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙ ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ;
Το πρώτο δεδομένο που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι ο διάβολος εκτός από άρχων του κόσμου τούτου ονομάζεται κατήγορος των αδελφών που τους κατηγορεί μπροστά στον Θεό ημέρα και νύχτα. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να παραστεί στην αίθουσα του θρόνου του Θεού αλλά απ’ όποιο σημείο κι αν το κάνει ξέρει ότι εισακούγεται γιατί ο Θεός είναι παντού.
Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες τώρα πάνω σε αυτό γιατί το θέμα που μας ενδιαφέρει είναι πώς να αποφύγουμε αυτές τις κατηγορίες και πώς να τις σβήσουμε. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι κάθε πράξη ή λόγος που βγαίνει απ’ το στόμα μας έχει ένα αντίκτυπο στα επουράνια. Εμείς μπορεί να έχουμε την αίσθηση ότι τέλειωσε γιατί ο χρόνος προχωράει μπροστά και στην συνείδηση μας ο λόγος που είπαμε είναι κάτι που έχει μείνει στο παρελθόν. Η αμαρτία όμως για τον πνευματικό κόσμο δεν είναι κάτι που γίνεται και ξεχνιέται αλλά μια πραγματικότητα που μένει και υφίσταται! Ούτε θα πρέπει να εξαπατούμε τον εαυτό μας διατηρώντας την ψευδαίσθηση ότι το Αίμα τους Χριστού τις σβήνει αυτόματα χωρίς εμείς να τις αναγνωρίσουμε, να μετανοήσουμε και να τις αποκηρύξουμε απ’ τις ζωές μας. Όταν λοιπόν αμαρτάνουμε με το στόμα μας ο διάβολος θα πάρει αυτά τα λόγια, θα τα παραστήσει μπροστά στον Θεό και σύμφωνα με τον νόμο περί δικαιοσύνης θα διεκδικήσει να φέρει αρνητικές συνέπειες στην ζωή μας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όταν μιλάμε έναν λόγο κατηγορίας -για παράδειγμα απέναντι σε κάποιον αδελφό- θα έρθουν άμεσα οι συνέπειες. Αλλά όπως ο αδελφός είδε στο όραμα οι συνέπειες έρχονται όταν πράττουμε κάτι κατ’ εξακολούθηση, που φανερώνει ότι υπάρχει κάποιο βαθύτερο πρόβλημα στη καρδιά που ακόμα δεν έχει λυθεί. Όταν λοιπόν μιλάει λόγια κατηγορίας αυτά συσσωρεύονται και μοιάζουν με μαύρους καρπούς που μαζεύονται σε ένα σάκο. Όταν αυτός ο σάκος γεμίσει, που σημαίνει ότι μια σαρκική εκδήλωση έχει φτάσει εκεί που δεν παίρνει άλλο, έρχεται «η απάντηση», ο θερισμός δηλαδή και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Αυτός θα είναι ένα είδος θανάτου σύμφωνα με τα λόγια θανάτου που είχαμε μιλήσει. Ο θάνατος δηλαδή που είχαμε σπείρει σε ζωές άλλων με το στόμα μας θα επιστρέψει σε εμάς. Για παράδειγμα αν είχαμε σπείρει κατάκριση σε ζωές άλλων μπορεί να θερίσουμε κατάθλιψη στην δική μας ζωή ή κάποιου είδους οικονομικό περιορισμό ή ακόμη και ασθένεια. Οι μεγαλορρημοσύνες επίσης δίνουν το δικαίωμα στον εχθρό να βάζει συνεχή εμπόδια για να μην εκπληρώσουμε στόχους που έχουμε βάλει.
ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ
Ο Θεός τα επιτρέπει όλα αυτά γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μας βάλει στην διαδικασία να σκεφτούμε που υπάρχει πρόβλημα στην ζωή μας. Ώστε αν μπούμε στην διαδικασία να μας αποκαλύψει τις ρίζες και τις αιτίες που μας οδήγησαν σε μια κατάσταση, να Τον αφήσουμε να εργαστεί για να μας ελευθερώσει και να μας μεταμορφώσει. Σοβαρότερο πρόβλημα δημιουργείται όταν αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε τις αιτίες των προβλημάτων, τοποθετούμε τον εαυτό μας στην θέση του θύματος και συνεχίζουμε να ρίχνουμε την ευθύνη σε άλλους. Αυτό αντί να μας βγάζει από την κατάσταση μας σπρώχνει όλο και πιο βαθιά.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ
«Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου». (ΑΠΟΚ 12:11).
Το πολύτιμο και άγιο Αίμα του Ιησού είναι η απάντηση. Όμως το Αίμα του Ιησού δεν μπορεί να ενεργηθεί επάνω μας αν δεν έρθουμε σε συναίσθηση κάποιας αμαρτίας, δεν μετανοήσουμε και δεν Του ζητήσουμε να μας συγχωρέσει και να μας καθαρίσει. Ο λόγος της μαρτυρίας είναι η προσωπική μας κατάθεση στο δικαστήριο του Θεού όταν ακούγονται απ’ το στόμα μας λόγοι μετάνοιας, συντριβής, απάρνησης της συγκεκριμένης αμαρτίας. Τότε λαμβάνει το δικαίωμα να μιλήσει το Αίμα του Ιησού υπέρ μας το οποίο κράζει για έλεος. Τότε ο πονηρός πέφτει, χάνει κάθε δικαίωμα και δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο πάνω σε αυτή την αμαρτία στην ζωή μας.
Βεβαίως το έργο του Θεού προχωράει στην αποβολή αυτής της σαρκικής εκδήλωσης και στην καθημερινή απόφαση συσταύρωσης όταν βλέπω μέσα μου την τάση προς αυτή την κατεύθυνση, που περιλαμβάνεται στο «δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου». Με αυτό τον τρόπο ο πονηρός εκβάλλεται απ’ την ζωή μας, ο Κύριος μας ελευθερώνει απ’ τον κύκλο της φθοράς και τα χρησιμοποιεί όλα για να βγάλει καλό για την ζωή μας που θα μείνει.
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΤΟ ΘΕΤΙΚΟ
Ο Παύλος λέει: «Γι’ αυτό, αφού απορρίψετε το ψέμα, «μιλάτε αλήθεια κάθε ένας με τον πλησίον του»· επειδή, είμαστε μέλη ο ένας τού άλλου. Κανένας σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος είναι καλός για οικοδομή τής ανάγκης, για να δώσει χάρη σ’ αυτούς που ακούν». (ΕΦ 4:25,29). Δεν λέει μόνο να πάψει να μιλάει το αρνητικό. Αλλά στην θέση του να μιλάει το θετικό. Ο Δαβίδ λέει επίσης: «Ποιος είναι ο άνθρωπος, που θέλει ζωή, αγαπάει ημέρες, για να δει καλό; Φύλαγε τη γλώσσα σου από κακό, και τα χείλη σου από το να μιλούν δόλο· ξέκλινε από το κακό, και πράττε το αγαθό· ζήτα ειρήνη, και κυνήγα την». (ΨΑΛ 34:12-14). Πρέπει να εξασκήσουμε την σκέψη μας, τα συναισθήματα μας και το στόμα μας να μιλούν μόνο το αγαθό. Τότε ο διάβολος δεν μπορεί να μας βλάψει αλλά η γλώσσα μας λειτουργεί προστατευτικά και για άλλους ανθρώπους. Ο ιερέας της Π. Διαθήκης ήταν διορισμένος να μιλάει ευλογία στον λαό (ΑΡΙΘ 6:22-27). και εμείς έχουμε καλεστεί να είμαστε ιερείς της Καινής Διαθήκης. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει να ευλογούμε και να μην καταριόμαστε. Η ευλογία δεν είναι απλά θετικός λόγος για την ζωή κάποιου είναι άμυνα απέναντι στον εχθρό της ψυχής του. Τότε θα είμαστε τέλειοι άνδρες όπως λέει ο Ιάκωβος και θα θερίζουμε τον αντίστοιχο καρπό.
