Καθώς προσευχόμουν για να σβήσουν οι φωτιές ένα εδάφιο μου ήρθε στο μυαλό:
Δέστε, λίγη φωτιά πόσο μεγάλη ύλη ανάβει· και η γλώσσα είναι φωτιά, ο κόσμος τής αδικίας. Έτσι, ανάμεσα στα μέλη μας, η γλώσσα είναι που μολύνει ολόκληρο το σώμα, και η οποία φλογίζει τον τροχό τού βίου, και φλογίζεται από τη γέεννα. (ΙΑΚ 3:5Β -6).
Το ερώτημα που πηγάζει είναι ποια η σχέση των λόγων που βγάζουμε από το στόμα μας με τις φυσικές φωτιές; Για να το απαντήσουμε αυτό πρέπει πρώτα να καταλάβουμε την σύνδεση που έχουμε ως δημιουργία με την γη που μας έβαλε. Ας δούμε κάποια εδάφια.
Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΓΗ
«Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα τής γης·». (ΓΕΝ 2:7).
«Και ο Κύριος ο Θεός πήρε τον άνθρωπο, και τον έβαλε στον παράδεισο της Εδέμ για να τον εργάζεται, και να τον φυλάττει». (ΓΕΝ 2:15).
«Οι ουρανοί των ουρανών είναι τού Κυρίου, τη γη όμως την έδωσε στους γιους των ανθρώπων». (ΨΑΛ 115:16).
Αυτό που βλέπουμε από αυτά τα εδάφια είναι ότι: Α) Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο από την γη. Β) Τον έβαλε να την εργάζεται. Γ) Του έδωσε εξουσία πάνω σε αυτή.
Ο ΛΟΓΟΣ ΩΣ ΒΑΣΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η εξουσία που είχε ο Αδάμ πάνω στην γη ήταν με τον λόγο του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το καταλάβουμε γιατί το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της πραγματικότητας ότι είμαστε κατ’ εικόνα Θεού είναι η δυνατότητα του λόγου και ότι μέσα στον λόγο υπάρχει εξουσία διακυβέρνησης. Όπως ο Θεός κυβερνάει το σύμπαν με το λόγο Του και συγκρατεί τα πάντα με αυτόν, με παρόμοιο τρόπο έδωσε εξουσία στον άνθρωπο να κυβερνάει την γη και τα πλάσματα που βρίσκονται μέσα σε αυτή. Όμως με τον όρο της ευθυγράμμισης με το δικό Του θέλημα όπου όσο θα έμενε σε υπακοή θα ήταν μια αντανάκλαση του τρόπου που Εκείνος ασκούσε διακυβέρνηση στον ουρανό!
Η γη θα έμενε υποταγμένη σε αυτόν όσο εκείνος έμενε υποταγμένος στον Θεό. Όταν παράκουσε τον Θεό και έπαψε να υποτάσσεται στον λόγο Του έπαψε και η γη να υποτάσσεται σε αυτόν. Έπρεπε τότε με τον ιδρώτα του προσώπου του να βγάζει το ψωμί του.
«Επειδή υπάκουσες στον λόγο τής γυναίκας σου, και έφαγες από το δέντρο, από το οποίο σε είχα προστάξει λέγοντας: Μη φας απ’ αυτό, καταραμένη να είναι η γη εξαιτίας σου· με λύπες θα τρως τους καρπούς της όλες τις ημέρες τής ζωής σου· αγκάθια δε και τριβόλια θα βλαστάνει σε σένα· και θα τρως το χορτάρι τού χωραφιού· με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, μέχρις ότου επιστρέψεις στη γη, από την οποία πάρθηκες· επειδή, γη είσαι και σε γη θα επιστρέψεις». (ΓΕΝ 3:17-19).
Ο Θεός είχε συνδέσει τον άνθρωπο με την γη με ένα πνευματικό τρόπο που δεν είναι ακριβώς γνωστός σε εμάς, όμως οι επιλογές του και οι πράξεις του δεν θα είχαν επιπτώσεις στον ίδιο μόνο, αλλά και στην γη η οποία τον φιλοξενούσε. Ο Θεός δεν καταράστηκε τον Αδάμ όταν αμάρτησε, αλλά την γη με την οποία ήταν συνδεδεμένος. Τα αγκάθια και τα τριβόλια δεν ήταν ακριβώς τιμωρία από μέρους του Θεού αλλά η αντανάκλαση αυτού που είχε συμβεί στο έδαφος της καρδιάς του. Απλά του ανακοίνωνε ότι η συνέπεια που θα έβλεπε στην φυσική γη ήταν αντικατοπτρισμός από αυτά που είχε γεμίσει η καρδιά του. Από τα πνευματικά αγκάθια και τριβόλια καθώς η γη της καρδιάς του δεν ήταν πλέον καλό έδαφος. Είχε γεμίσει με κατηγορίες κατά του Θεού και της γυναίκας που του έδωσε, με παράπονα, φόβο, ενοχή, κατάκριση κ.α.
Σημαντική σημείωση: Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι στην Αγία Γραφή γη δεν ονομάζεται μόνο το φυσικό έδαφος αλλά το ευρύτερο περιβάλλον μέσα στο οποίο τοποθετήθηκε ο άνθρωπος. Ο πνευματικός χώρος στον οποίο απελευθερώνονται λόγια από διαθέσεις, σκέψεις και στάσεις της καρδιάς.
Ο Αδάμ δεν είχε βλάψει την γη αλλά την προσωπική του σχέση με τον Θεό. Επίσης δεν υπήρξε μετάνοια αλλά ενός είδους αυτοδικαίωση και η τάση να καλύψει τον εαυτό του με δικαιολογίες. Οι λόγοι που απελευθέρωσε στον πνευματικό χώρο απέναντι στον Θεό έφεραν αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα στην φυσική γη. Η Παρουσία του Θεού δεν αποτραβήχτηκε μόνο στον απ’ τον Αδάμ αλλά και απ’ την γη η οποία όχι μόνο θα έπαυε να λειτουργεί υπερφυσικά αλλά θα του έδινε καρπό για ζωή με κόπο και με μόχθο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το ποιόν των λόγων που βγαίνουν απ’ το στόμα μας στον πνευματικό χώρο, φαίνεται από το αποτέλεσμα που φέρνουν στην φυσική γη και το ευρύτερο περιβάλλον της.
Ο ΛΟΓΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
«Θάνατος και ζωή είναι στο χέρι τής γλώσσας· και εκείνοι που την αγαπούν, θα φάνε από τους καρπούς της». (ΠΑΡ 18:21)
Ακόμη κι ως πεσμένα όντα η δύναμη των λόγων να φέρνουν ζωή ή θάνατο παραμένουν. Ακόμη μεγαλύτερη εξουσία έχουν οι λόγοι των αναγεννημένων χριστιανών όταν εκείνοι ζουν σε ζωντανή ενότητα με τον Αναστημένο Χριστό. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι τα λόγια που σπέρνουμε στον πνευματικό χώρο πιστοί και άπιστοι θα τα θερίσουμε. Όπως η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Λόγος του Θεού όταν βγαίνει απ’ το στόμα Του δεν επιστρέφει κενός αλλά φέρνει το αποτέλεσμα για το οποίο τον αποστέλλει, το ίδιο συμβαίνει και με τα δικά μας λόγια. Δεν είναι απλά αέρας που δονείται, λόγια που λέγονται και χάνονται, που δεν έχουν καμία σημασία, αλλά στον ανάλογο χρόνο φέρνουν το αποτέλεσμα του περιεχομένου που περιέχουν. Αυτό σχετίζεται με τον νόμο της σποράς και του θερισμού καθώς οι λόγοι είναι πνευματικοί σπόροι που σπέρνονται στην πνευματική ατμόσφαιρα. Αυτό που θα γεννήσουν θα είναι σύμφωνο με το είδος των λόγων που είχαμε βγάλει από το στόμα μας, τα οποία ξεχειλίζουν από το περίσσευμα της καρδιάς! Μάλιστα αν και τα λόγια είναι πνευματικά ο καρπός που θα φυτρώσει θα είναι ορατός στην φυσική ζωή και στην φυσική γη!
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ
Ο νόμος της σποράς και του θερισμού είναι κατ’ εξοχήν ένας πνευματικός νόμος τις επιπτώσεις του οποίου όμως γνωρίζουμε και στην φυσική ζωή. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που ενεργείται αυτός ο νόμος. Αν για παράδειγμα κάποιος χρησιμοποιεί το σώμα του ως όχημα έκφρασης αμαρτωλών παθών μέσα απ’ τα οποία επιδιώκει να ικανοποιήσει τις αισθήσεις του, θα έρθει η ώρα να τα θερίσει με φθορά πάνω στο ίδιο του το σώμα. Αν κάποιος αδικεί θα έρθει η ώρα που κι εκείνον θα τον αδικήσουν. Όποιος προκαλεί πόνο στους άλλους θα πονέσει και ο ίδιος. Όποιος κάνει το καλό πάλι θα το θερίσει στον ανάλογο καιρό. Η σπορά μπορεί να είναι σκέψεις, αποφάσεις, λόγια και πράξεις.
Είναι σημαντικό επίσης να πούμε ότι υπάρχουν σπορές και θερισμοί που λαμβάνουν χώρα σε ατομικό επίπεδο και σε συλλογικό. Σε επίπεδο οικογενειακό, εκκλησιών, επιχειρήσεων, πόλεων, εθνών και παγκόσμιο. Όταν συμβαίνει μια φυσική καταστροφή σε μια πολιτεία αν και στα μάτια μας μπορεί να φαίνεται ένα ανεξέλεγκτο γεγονός, δεν είναι ποτέ χωρίς αιτία αλλά πάντα έχει προηγηθεί ενός είδους σπορά. Για παράδειγμα είναι γνωστό πως συχνές φωτιές στην Καλιφόρνια είναι εξαιτίας έντονης σατανιστικής δραστηριότητας που συμβαίνει εκεί. Η έκρηξη του Βεζούβιου ήταν συνδεδεμένη με τα όργια που γίνονταν στην Πομπηία όπου το ποτήρι της ανομίας είχε ξεχειλίσει. Ο κατακλυσμός του Νώε ήταν ένας παγκόσμιος θερισμός από σπορά κακίας όλων των ανθρώπων καθώς η Γραφή μας λέει ότι όλοι οι σκοποί των διαλογισμών των καρδιών των ανθρώπων ήταν μόνον κακία όλες τις ημέρες και κάθε σάρκα είχε διαφθείρει τον δρόμο της επάνω στη γη (ΓΕΝ 6:5,12).
Ας επιστρέψουμε τώρα στην σπορά και στον θερισμό που έχουν να κάνουν με λόγια.
ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ
«Διαμέσου αυτής ευλογούμε τον Θεό και Πατέρα, και διαμέσου αυτής καταριόμαστε τους ανθρώπους, που πλάστηκαν καθ’ ομοίωση του Θεού». (ΙΑΚ 3:9).
Αν οι λόγοι μας είναι ευθυγραμμισμένοι με το θέλημα του Θεού θα φέρουν ζωή. Αν όμως είναι συνταυτισμένοι με τον διάβολο εκείνος δεν θα τους αφήσει να πέσουν κάτω αλλά θα εκμεταλλευτεί για να κάνει την δική του δουλειά που να είναι να κλέβει, να εξολοθρεύει και να σκοτώνει. Όταν απ’ το στόμα μας απελευθερώνεται μια κατάρα, ένας αρνητικός λόγος, μια βρισιά ο διάβολος την παίρνει και ως κατήγορος απαιτεί από τον Θεό τον ανάλογο θερισμό. Αυτό δεν ισχύει μόνο για αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό αλλά και για τους πιστούς οι οποίοι δεν εξαιρούνται από τον νόμο της σποράς και του θερισμού ούτε απ’ την ενέργεια του κατήγορου ο οποίος στο βιβλίο της Αποκάλυψης ονομάζεται «ο κατήγορος των αδελφών».
Ο θερισμός δεν έρχεται αμέσως εξαιτίας του ελέους και της μακροθυμίας του Θεού, όμως θα έρθει και τότε κανείς δεν μπορεί να τον αποτρέψει.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ;
Ύστερα από αυτές τις αρχές ας επιτρέψουμε στο αρχικό εδάφιο που μας ενδιαφέρει για να απαντήσουμε στο ερώτημα: «Γιατί η γη γέμισε από φωτιές το τελευταίο διάστημα;»
Δέστε, λίγη φωτιά πόσο μεγάλη ύλη ανάβει· και η γλώσσα είναι φωτιά, ο κόσμος τής αδικίας. Έτσι, ανάμεσα στα μέλη μας, η γλώσσα είναι που μολύνει ολόκληρο το σώμα, και η οποία φλογίζει τον τροχό τού βίου, και φλογίζεται από τη γέεννα. (ΙΑΚ 3:5Β -6).
Ήταν πριν λίγες μέρες την στιγμή που έκανα ντους και αναρωτιόμουν την αιτία των φωτιών όταν την στιγμή που έκλεισα τα μάτια μου ο Θεός που έδειξε μια όραση. Είδα κάτι σαν πράσινη ομίχλη η οποία αποτελούταν από δαίμονες. Στο κέντρο είδα ξεκάθαρα το πρόσωπο ενός δαίμονα που φαινόταν να είναι ο αρχηγός. Έμοιαζε με τον Γιόντα από την ταινία Star Wars με την διαφορά ότι το πρόσωπο του ήταν πιο άγριο και τα μάτια του κόκκινα. Τότε έλαβα στο πνεύμα μου ότι αυτός είναι ο δαίμονας της φωτιάς. Στο μυαλό μου ήρθε επίσης η φράση: «τα πυρωμένα βέλη του πονηρού». Σε συνδυασμό και με το εδάφιο από τον Ιάκωβο που μου έδωσε μετά από δύο μέρες ο Κύριος κατάλαβα ότι οι φωτιές είναι ένας θερισμός από λόγια βλαστήμιας και κατάρας, που έχουν απελευθερωθεί στον πνευματικό χώρο εναντίον του Θεού και ανθρώπων που πλάστηκαν σύμφωνα με την εικόνα του Θεού, το τελευταίο διάστημα (το οποίο δεν μπορώ να ξέρω πόσο μπορεί να είναι αλλά ίσως έχει να κάνει και με χρόνια). Τα λόγια αυτά ο διάβολος έχει πάει στον Θεό και απαιτήσει να δώσει απάντηση στην ανθρωπότητα. Οι κατηγορίες του είναι τα πυρωμένα βέλη του εναντίον μας. Η φωτιά λοιπόν είναι φυσική συνέπεια λόγων που έχουν ξεστομίσει ανθρώπινες γλώσσες και έχουν κινήσει τους τροχούς της κρίσης πάνω στον ανθρώπινο βίο.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η απάντηση είναι η εκκλησία, όταν όμως αυτή δεν κοιμάται ή δεν έχει ηττηθεί και η ίδια από τον διάβολο.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ;
Κοιμάται σημαίνει να αγνοεί τους πνευματικούς νόμους ώστε αν λειτουργούσε σύμφωνα με αυτούς να σταματούσε το κακό. Ας θυμηθούμε ότι οι πιστοί είναι το αλάτι της γης όπου την συντηρούν στο να μην καταστραφεί εντελώς. Αυτό όμως συμβαίνει όταν κι εκείνοι δεν διαφθείρονται. Η εκκλησία έχει εξουσία να σβήνει τα πυρωμένα βέλη του πονηρού στα επουράνια. Κι αυτό συμβαίνει όταν εκείνη προσεύχεται μεσιτικά υπέρ των αδίκων ζητώντας συγχώρεση εκ μέρους τους, περνώντας την θέση τους στο δικαστήριο του Θεού όπως ο Χριστός πήρε την δική της θέση στο σταυρό. Αυτό είναι ιερατεία στα επουράνια σύμφωνα με την ιερατεία του Ιησού, του οποίου είναι προέκταση στην γη και Τον αντιπροσωπεύει ως σώμα Του.
Το θέμα αυτό είναι πολύ σοβαρό και στην πραγματικότητα θεμελιώδες για τον ρόλο και την διακονία της εκκλησίας στην γη. Όποιος επιθυμεί να εμβαθύνει τον προτρέπω να ακούσει το μήνυμα του Γιώργου Μαρκάκη: «Τι είναι εκκλησία».
Αυτός όμως προϋποθέτει ενότητα στην προσευχή και όχι ατομικές προσευχές μόνο. «Οι κανόνες του παιχνιδιού» που ο Θεός έχει θέσει είναι η δύναμη της προσευχής να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά όταν δυο συμφωνούν μαζί. «Σας διαβεβαιώνω: Όσα αν δέσετε επάνω στη γη, θα είναι δεμένα στον ουρανό· και όσα αν λύσετε επάνω στη γη, θα είναι λυμένα στον ουρανό. Σας λέω ξανά ότι, αν δύο από σας συμφωνήσουν επάνω στη γη, για κάθε πράγμα, για το οποίο θα έκαναν αίτηση, θα γίνει σ’ αυτούς από τον Πατέρα μου, που είναι στους ουρανούς. Επειδή, όπου είναι δύο ή τρεις συγκεντρωμένοι στο όνομά μου, εκεί είμαι εγώ ανάμεσά τους». (ΜΑΤΘ 18:18-20). Πόσο μάλλον τέσσερεις ή δώδεκα ή εικοσιτέσσερεις από διαφορετικούς τόπους. Πόσο πάλλον εκκλησίες από διαφορετικές αποχρώσεις. Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία της εκκλησίας ξεπερνά το τοπικό επίπεδο και νικά τους δαιμονικούς άρχοντες.
Στο Β΄ ΧΡΩΝ 7:14 λέει: «αν ο λαός μου επάνω στον οποίο ονομάστηκε το όνομά μου, ταπεινώσουν τον εαυτό τους, και προσευχηθούν, και εκζητήσουν το πρόσωπό μου, και επιστρέψουν από τους δρόμους τους, τους πονηρούς, τότε εγώ θα εισακούσω από τον ουρανό, και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους, και θα θεραπεύσω τη γη τους». Όχι «αν ο πιστός μου» ή λίγοι πιστοί μόνο προσευχηθούν θα θεραπεύσω την γη τους. Αλλά ολόκληρος λαός μου μαζί ως ένα. Τότε ο Κύριος σηκώνεται και σταματάει το κακό. Όσο μεταξύ μας υπάρχουν διαχωρισμοί αυτό δεν μπορεί να συμβεί.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΗΤΤΗΘΕΙ;
Σημαίνει ότι στην εκκλησία δεν επικρατεί το πολίτευμα που θέλει ο Θεός. Δεν υπάρχει ενότητα, επικρατούν διαιρέσεις, τσακωμοί, φιλονικίες, ανταγωνισμοί είτε σε επίπεδο πιστών είτε σε εκκλησιών. Σημαίνει ότι δεν έχει δικαίωμα να μεσιτεύσει υπέρ του κόσμου όταν εκκρεμούν ζητήματα που βαραίνουν την ίδια. Τότε δεν έχει εξουσία απέναντι στον διάβολο αλλά το σκοτάδι επικρατεί. Είναι γνωστό το ρητό: «διαίρει και βασίλευε». Αυτό ακριβώς κάνει ο εχθρός ανάμεσα μας. Κυβερνάει δια της διαιρέσεως και της έλλειψης συμφωνίας στα πιο ζωτικά θέματα.
Τις τελευταίες μέρες υπήρξαν μεμονωμένες απαντήσεις προσευχών και σε κάποια μέρη ο Θεός έριξε βροχή και οι φωτιές έσβησαν. Στην πραγματικότητα όπου υπήρξε συμφωνία αδελφών σε προσευχή με πνεύμα ενότητας και ταπείνωσης ενώπιων του Θεού υπήρξε και απάντηση. Αυτό όμως συνέβη σε περιορισμένη έκταση και όχι στην έκταση και στο βαθμό που θα θέλαμε. Το ότι ο Θεός δεν απάντησε ευρύτερα στις κραυγές πιστών για έλεος αντικατοπτρίζει την γενικότερη κατάσταση της εκκλησίας στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο.
Η αλήθεια είναι ότι ένας απ’ τους λόγους που ο Θεός επιτρέπει αυτό το κακό πάνω στην γη είναι για να ξυπνήσει την εκκλησία. Και υπάρχει μια ερώτηση εκ μέρους Του που εκπορεύεται μέσα απ’ αυτή την κατάσταση:
«Μέχρι πότε; Μέχρι πότε εκκλησία Μου θα κοιμάσαι; Μέχρι πότε δεν θα παίρνεις στα σοβαρά τις κρίσεις Μου και τους νόμους Μου; Μέχρις πότε θα βρίσκεσαι σε συναλλαγή με παιδιάστικά πράγματα αυτού του κόσμου που θα παρέλθουν; Επέστρεψε σε Μένα εκκλησία Μου και λάβε την θέση σου. Ντύσου την πανοπλία Μου και χρησιμοποίησε τα όπλα που σου έχω δώσει για νίκη. Η νίκη είναι δική σου αρκεί να την ενεργοποιήσεις στο όνομα Μου. Και τότε τα πάντα μπορούν να συμβούν!»
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ;
Πρέπει να ξεκινήσουμε από το να σβήσουμε τις φωτιές ανάμεσα μας, αυτές που ανάψαμε με τα λόγια μας, αδικώντας αδελφούς μας. Με άδικες κρίσεις, με βιαστικά συμπεράσματα, με επιθετικότητες, με προσβολές, εξουθενώσεις και χαρακτηρισμούς. Πρέπει να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε συγχώρεση από τον Θεό για την υπερηφάνεια, την έπαρση μας, την πεποίθηση ότι τα ξέρουμε όλα, την έλλειψη ελέους και πράου πνεύματος, τον φθόνο και τις κατηγορίες πολλές φορές απέναντι στους αδελφούς μας.
Να μετανοήσουμε ατομικά και συλλογικά και να κάνουμε μια νέα συνθήκη με τον Θεό και τους αδελφούς μας ότι δεν θα μιλάμε άστοχα με τις γλώσσες μας δίνοντας δικαίωμα στον εχθρό να μας κατηγορεί και να απενεργοποιεί την εξουσία που έχουμε λάβει Εν Χριστώ.
