«Ας ξημερωθούμε στους αμπελώνες· ας δούμε αν βλάστησε η άμπελος, αν άνοιξε το άνθος τού σταφυλιού, κι αν άνθισαν οι ροδιές· εκεί θα δώσω την αγάπη μου σε σένα». (ΑΣΜ 7:12).
«Πιάστε για μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπούδες, που αφανίζουν τις αμπέλους· επειδή, οι άμπελοί μας βρίσκονται σε άνθηση». (ΑΣΜ 2:15)
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΕ ΤΑ ΣΑΠΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ
Στις 15 Ιανουαρίου 2021 ο Κύριος έδειξε στην αδερφή Ναυσικά Καυσωμένου από την Κρήτη ένα όνειρο. Είδε ένα περιβόλι με εσπεριδοειδή και με καρπούς που εξωτερικά φαίνονταν καλοί. Είχαν ωραίο χρώμα και εμφάνιση και τα κλαδιά των δέντρων έγερναν μέχρι την γη. Όταν όμως πλησίασε είδε ότι όλοι ο καρποί ήταν σάπιοι. Μάλιστα δεν βρέθηκε ούτε ένας που να είναι εντελώς υγιής.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε είναι ότι το όνειρο αυτό περιέχει ένα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΜΗΝΥΜΑ που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ληφθεί με ελαφρά την καρδιά επειδή έχει να κάνει με την ΗΜΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ για την οποία μίλησα σε προηγούμενο άρθρο του «Όλα στο φως»: Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μπει ήδη σε μια περίοδο που ο Κύριος επισκέπτεται άτομα, εκκλησίες και διακονίες, εξετάζει το έργο και δίνει προειδοποιήσεις για αλλαγή και συμμόρφωση. Ύστερα από λίγο θα έρθει και ανάλογα την ανταπόκριση και το τελικό αποτέλεσμα που θα βρει θα αποδώσει μισθό. Αυτούς που τους βρήκε πιστούς θα τους δώσει προαγωγή ενώ εκείνοι που έκαναν «τα δικά τους» θα λάβουν κατά τα έργα τους. Ύστερα θα μπούμε σε μια νέα εποχή που κατά κάποιο τρόπο τα πράγματα θα ξεκινήσουν απ’ την αρχή. Ο Κύριος θα κάνει νέα πράγματα, θα καλέσει νέους εργάτες, και θα αναθέσει νέες αποστολές.
ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Ο ΟΠΩΡΩΝΑΣ, ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΠΟΣ
Ο οπωρώνας είναι το πνευματικό έδαφος της Ελλάδας που ο Θεός έδωσε σε διάφορους αδελφούς εξουσιοδότηση να εργαστούν. Τα δέντρα είναι οι εκκλησίες που είναι φυτεμένες μέσα σε αυτό και οι καρποί συμβολίζουν τους πιστούς. Το όνειρο μας λέει ότι μετά από μια περίοδο δουλειάς στο χωράφι του Θεού, ο Κύριος επισκέφθηκε τον οπωρώνα Του, εξέτασε τα δέντρα και μας ανακοίνωσε το πόρισμα. Κι αυτό είναι ότι: «Ούτε ένας καρπός δεν είναι τελείως υγιής». Εξωτερικά μπορεί να φαίνεται καλός αλλά ο Κύριος βλέπει και το μέσα και αυτό που μας λέει είναι ότι εσωτερικά υπάρχει πρόβλημα και στην πραγματικότητα ο καρπός δεν τρώγεται.
Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να πούμε ότι αν περιμένουμε να ακούμε απ’ τον Κύριο μόνο λόγους ενθάρρυνσης μάλλον λατρεύουμε λάθος θεό. Ο Κύριος κάποιες φορές μας ελέγχει όπως λέει ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής: «Επειδή, όποιον ο Κύριος αγαπάει, τον περνάει από παιδεία· και μαστιγώνει κάθε γιο τον οποίο παραδέχεται» (ΕΒ 12:6).
Το Άγιο Πνεύμα μου επιβεβαίωσε το όνειρο θυμίζοντας μου ένα εδάφιο από τον Ησαΐα. Παρεμπιπτόντως αυτός ο λόγος σχετίζεται πάλι με ημέρα επισκοπής.
«Ολόκληρο το κεφάλι είναι άρρωστο, και όλη η καρδιά εξαντλημένη· από το πέλμα τού ποδιού μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει σ’ αυτόν ακεραιότητα, αλλά τραύματα, και μελανιές, και σάπια έλκη· δεν πιέστηκαν ούτε δέθηκαν ούτε μαλακώθηκαν με αλοιφή· η γη σας είναι έρημη, οι πόλεις σας πυροκαμένες· τη γη σας, την κατατρώνε μπροστά σας ξένοι· και είναι έρημη, σαν πορθημένη από αλλόφυλους· και η θυγατέρα Σιών εγκαταλειμμένη σαν καλύβα μέσα σε αμπελώνα, σαν οπωροφυλάκιο σε κήπο αγγουριών· σαν πόλη που πολιορκείται». (ΗΣ 1:5-8).
Το μήνυμα αυτό ήρθε να επιβεβαιώσει ένα ακόμη όνειρο που δόθηκε τέσσερις μέρες μετά σε άλλον αδελφό από άλλη πόλη και εκκλησία.
Η ΟΡΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΑΠΙΣΜΕΝΟ ΡΟΔΙ
Ο αδελφός Αναστάσιος Αρώνης στις 19 Ιανουαρίου 2021 (έξι μέρες μετά) είδε ένα ρόδι που εξωτερικά φαινόταν πολύ γλυκό και όμορφο. Ο Κύριος όμως του έδειξε το εσωτερικό. Στο κέντρο του ροδιού υπήρχε ένα σκουλήκι. Στην αρχή οι σβώλοι γύρω του ήταν κόκκινοι αλλά καθώς το σκουλήκι τους μόλυνε σιγά – σιγά γίνονταν καφέ».
Μπορεί να ακούσεις την διήγηση της όρασης από τον ίδιο. Ξεκινάει από το 2:20 μέχρι το 3:30.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
Σαν χριστιανοί φαινόμαστε καλοί στην όψη. Δεν είμαστε όμως για φάγωμα. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος μας γνωρίσει καλύτερα και μας ζήσει από κοντά για ένα διάστημα που κάνει να ξεπεραστούν οι πρώτες εντυπώσεις, θα δει στοιχεία που αντί να τον ελκύσουν στον Χριστό θα τον απομακρύνουν.
Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι ο Κύριος είναι αυτός που παράγει τον καρπό από τους χυμούς της γης και τα ζωντανά νερά με τα οποία ποτίζει την αγαπημένη Του. Το πρόβλημα βρίσκεται στην έλλειψη καθαρισμού, στην επίτρεψη ξένων στοιχείων που καταστρέφουν το εσωτερικό. Η Γραφή μας λέει ότι ο διάβολος δεν έρχεται παρά να κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρεύσει. Το πρόβλημα είναι όταν δεν τον αναγνωρίζουμε σαν διάβολο αλλά καθώς παραμένουμε ταυτισμένοι μαζί του στα στοιχεία που είναι κοινά μας, τον αφήνουμε να καταστρέφει τον καρπό.
Το εσωτερικό είναι η καρδιά. Ο Κύριος είπε ότι «Από αυτήν βγαίνουν πονηροί συλλογισμοί, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες. Αυτά είναι που μολύνουν τον άνθρωπο·» (ΜΑΤΘ 15:19). Γι’ αυτό ο Παύλος μας λέει να θανατώνουμε τις πράξεις του σώματος επειδή διαφορετικά δεν θα ζήσουμε. (ΡΩΜ 8:13). Αυτό που υπάρχει στο εσωτερικό θα μας θανατώσει. Στις παροιμίες λέει «Με κάθε φύλαξη φύλαγε την καρδιά σου· επειδή, απ’ αυτή προέρχονται οι εκβάσεις τής ζωής» (ΠΑΡ 4:23). Κι αυτή η έκβαση μπορεί να είναι θάνατος αν δεν φρουρήσουμε το στόμιο απ’ το οποίο βγαίνουν ακάθαρτα πράγματα.
ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙ
Ο αδερφός Αναστάσιος είπε τρία πράγματα: Υπερηφάνεια, ανυπακοή, σκληρότητα. Ο Κύριος μου έδωσε μια επιπλέον μαρτυρία για το σκουλήκι. Μου είπε ότι είναι η φιλοδοξία κι αυτή είναι που μολύνει τον πολύτιμο καρπό. Μου μίλησε επίσης για τρία είδη φιλοδοξίας μέσα στο σώμα του Χριστού.
- Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΔΙΑΚΟΝΙΕΣ
«Εγώ, σύμφωνα με τη χάρη τού Θεού, που μου δόθηκε, σαν σοφός αρχιτέκτονας, έβαλα το θεμέλιο· άλλος, όμως, οικοδομεί επάνω σ’ αυτό· κάθε ένας, πάντως, ας βλέπει πώς οικοδομεί επάνω σ’ αυτό. Επειδή, άλλο θεμέλιο δεν μπορεί να βάλει κανένας, παρά εκείνο που έχει τεθεί, το οποίο είναι ο Ιησούς Χριστός. Και αν κάποιος οικοδομεί επάνω σε τούτο το θεμέλιο, χρυσάφι, ασήμι, πολύτιμες πέτρες, ξύλα, χορτάρι, καλαμιά· καθενός το έργο θα φανερωθεί· επειδή, η ημέρα θα το φανερώσει· δεδομένου ότι, αποκαλύπτεται με φωτιά· και η φωτιά θα δοκιμάσει ποιο είναι το έργο τού καθενός. Αν το έργο κάποιου που οικοδόμησε μένει, θα πάρει μισθό· αν το έργο κάποιου κατακαεί, θα ζημιωθεί· αυτός, όμως, θα σωθεί, αλλά με τέτοιον τρόπο, σαν μέσα από φωτιά». (Α΄ΚΟΡ 3:10-15).
Είναι εκείνο το είδος που ότι κάνει κάποιος έχει από πίσω το κίνητρο της εξύψωσης του εαυτού του. Μπορεί να μην φαίνεται στους άλλους ή να μην βλάπτει κάποιον τρίτο όμως στο τέλος θα ζημιώσει τον ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι όταν έρθει η ώρα της εξέτασης των έργων του από τον Κύριο, τίποτα δεν θα γίνει δεκτό στον Θεό γιατί πριν ξεκινήσει τα καλά έργα και τις διάφορες δραστηριότητες δεν είχε δώσει την καρδιά του σε εξέταση ενώπιων των ματιών του Κυρίου (ΨΑΛ 139:23-24) και σε καθαρισμό (Α΄ ΙΩΑΝ 1:9) ώστε ότι κάνει μετά να είναι με αγαθά κίνητρα, με αυτά που κάθε τι γίνεται από αγάπη για τον Κύριο. Η διδασκαλία αυτή υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στην νουθεσία του Κυρίου στους μαθητές με αφορμή το αρνητικό παράδειγμα των Φαρισαίων. (ΜΑΤΘ 6:1-8, 16-18).
Στην ουσία αυτό που λέει είναι «μην γίνεις κι εσύ Φαρισαίος, πρόσεξες από αυτή την ζύμη. Εξέταζε από πριν την καρδιά σου, διέκρινε τον εαυτό σου και ότι κάνεις κάντο από αγάπη για Μένα και επιθυμία για την βασιλεία Μου. Τότε θα Είμαι ευχαριστημένος μαζί σου και θα έχεις μισθό». Τι είναι η φωτιά; Είναι πύρινοι λόγοι που εξέρχονται από το στόμα του Κυρίου, κατά την εξέταση των έργων. Λόγοι που περιέχουν φως, αλήθεια και δικαιοκρισία. Αυτή είναι η φωτιά μέσα απ’ την οποία τα έργα μας θα περάσουν και θα τεσταριστούν σύμφωνα με τις αξίες του Θεού. Αν δεν ανταποκρίνονται σε αυτές θα χαθούν για πάντα, τα μολυσμένα κομμάτια της καρδιάς μας θα καθαριστούν εκείνη την ύστατη στιγμή κι εμείς θα μπούμε στην βασιλεία μέσα απ’ αυτή την φωτιά, την οποία είχε ο Κύριος για την γη, αλλά εμείς με κάθε τρόπο την είχαμε αποφύγει.
- Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΠΟΥ ΦΘΕΙΡΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ: ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ
«Αν κάποιος φθείρει τον ναό τού Θεού, τούτον θα τον φθείρει ο Θεός· επειδή, ο ναός τού Θεού είναι άγιος, ο οποίος είστε εσείς». (Α΄ΚΟΡ 3:17).
Υπάρχουν άνθρωποι στον εκκλησιαστικό χώρο που έχουν το σύνδρομο των αδελφών του Ιωσήφ. Εξωτερικά μπορεί να φαίνονται καλοί, καθωσπρέπει και συχνά μπορεί να βρίσκονται σε κάποια θέση εξουσίας. Εσωτερικά όμως φθονούν και ζηλεύουν αδελφούς τους, στους οποίους βλέπουν επάνω ένα είδος χάρης απ’ τον Θεό. Θα έκαναν μάλιστα ότι περνάει απ’ το χέρι τους για να τους εμποδίσουν να φτάσουν στον προορισμό τους και θα δεν θα δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν κάθε λάκκο και φυλακή που έχουν διαθέσιμη για να τους σταματήσουν. Μέσα σε αυτούς κατοικούν τα πνεύματα της αποθάρρυνσης, της απογοήτευσης και της απόρριψης που σκοτίζουν σε κάποιον την ταυτότητα του Εν Χριστώ. Δεν τον αφήνουν να ζήσει σύμφωνα με το μέτρο της δόξας και της εικόνας που έχει για αυτόν ο Θεός ενώ όταν φανερώνει τον εαυτό του τον κατηγορούν για υπερηφάνεια. Ας δούμε ένα παράδειγμα από την ζωή του Δαβίδ. Όταν κατέβηκε στην κοιλάδα Ηλά για να πάει τις προμήθειες στους αδελφούς του που του είχε δώσει ο πατέρας του, ο μεγάλος του αδελφός του είπε: «Γιατί κατέβηκες εδώ; Και σε ποιον άφησες εκείνα τα λίγα πρόβατα στην έρημο; Εγώ ξέρω την υπερηφάνεια σου, και την πονηρία τής καρδιάς σου·» (Α΄ΣΑΜ 17:28). Παρόμοια μίλησαν και τα αδέλφια του Ιωσήφ για εκείνον όταν τους έφερε τις προμήθειες: «Και ο ένας είπε στον άλλον: Να, έρχεται εκείνος ο κύριος των ονείρων· ελάτε, λοιπόν, τώρα, και ας τον φονεύσουμε, και ας τον ρίξουμε σε έναν από τους λάκκους·» (ΓΕΝ 37:20).
Ένα άλλο είδος πνευμάτων που κατοικούν σε αυτούς τους αδελφούς είναι της καταδυνάστευσης και της δουλείας. Οι αδελφοί του Ιωσήφ τον πούλησαν στους Ισμαηλίτες οι οποίοι ήταν δουλέμποροι. Οι Ισμαηλίτες είχαν προέλθει από τον Αβραάμ και την Άγαρ που ήταν δούλη και γι’ αυτό είχαν επάνω τους το πνεύμα της δουλείας. Ύστερα κι εκείνοι με την σειρά τους τον πούλησαν στην Αίγυπτο.
Σημ. Το πνεύμα του Ισμαήλ, του Μαδιάμ, της Αιγύπτου και της Ασσυρίας είναι το ίδιο και δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι οι κρίσεις που ακούγονται μέσω των προφητών πάνω σε αυτά τα έθνη είναι σχεδόν πανομοιότυπες.
Αυτά τα πνεύματα κινούνται και σήμερα μέσα στους εκκλησιαστικούς χώρους χρησιμοποιώντας πιστούς οι οποίοι δεν ανέχονται αδελφούς που τους βλέπουν να ζουν σε ελευθερία Εν Χριστώ και στο χρίσμα του Θεού. Δεν αντέχουν εκείνοι να είναι δούλοι ενώ άλλοι να είναι ελεύθεροι. Έτσι με διάφορες προφάσεις αγωνίζονται να τους βάλουν κάτω από το δικό τους καθεστώς δουλείας. Δεν θέλουν να τους βλέπουν να αναπτύσσονται και να κληρονομούν τις ευλογίες του Θεού. Βέβαια πίσω από αυτό το πνεύμα είναι ο σατανάς ο οποίος θέλει να περιορίζει κάθε ένα που βλέπει ότι έχει κάποιο κάλεσμα απ’ τον Θεό και είναι ένας εν δυνάμει Ιωσήφ και Δαβίδ. Επειδή ξέρει ότι μέσα από τέτοιους ανθρώπους έρχεται η βασιλεία του Θεού στην γη, καταστρέφονται τα έργα του και έρχεται αληθινός καρπός που μένει.
Το τρίτο χαρακτηριστικό αυτών των πονηρών πνευμάτων είναι να καταστρέφουν τον καρπό όταν πάει να γεννηθεί. Τι έκαναν οι Μαδιανίτες στον Ισραήλ την εποχή των Κριτών; Μόλις έβγαιναν οι σοδειές απ’ τα χωράφια εκείνοι πήγαιναν και τις έκαιγαν. Ακριβώς αυτό κάνουν αυτοί οι αδελφοί. Κάθε φορά που στην καρδιά ενός καλεσμένου παιδιού του Θεού πάει να ανθίσει η σχέση του μαζί Του, βρίσκουν μια αφορμή να τον επιπλήξουν, να τον κάνουν να νιώσεις ενοχές, να χύσουν δηλητήριο στην ψυχή του. Κι αυτό είναι υποκινούμενο απ’ τον εχθρό της ψυχής.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ»
Η πρώτη επίπτωση είναι η καταστροφή των έργων τους, της διακονίας τους, κ.τ.λ. Η δεύτερη να μπουν σε φυλακή για να πληρώσουν τον πόνο που προκάλεσαν σύμφωνα με τον νόμο της σποράς και του θερισμού, όπως έγινε με τους αδελφούς του Ιωσήφ και τους απογόνους τους. Πούλησαν τον αδελφό τους σαν δούλο για να γίνουν δούλοι με την σειρά τους εκείνοι και τα εγγόνια τους. Ο νόμος αυτός δεν έχει πάψει να ισχύει στην Καινή Διαθήκη. Κοιτάξτε τι δίδαξε ο Ιησούς: «Αν, λοιπόν, προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο, και εκεί θυμηθείς, ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε εκεί το δώρο σου, μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε, πρώτα, συμφιλιώσου με τον αδελφό σου, και τότε, καθώς έρθεις, πρόσφερε το δώρο σου. Έλα σε ειρήνη με τον αντίδικό σου γρήγορα, ενόσω είσαι μαζί του καθ’ οδόν· μήπως και ο αντίδικος σε παραδώσει στον κριτή, και ο κριτής στον υπηρέτη, και ριχτείς σε φυλακή. Σε διαβεβαιώνω: Δεν θα βγεις από εκεί, μέχρις ότου αποδώσεις και το έσχατο λεπτό». (ΜΑΤΘ 5:23-26). Ποιος είναι ο αντίδικος; Σε πρώτη φάση είναι ο πληγωμένος και αδικημένος αδερφός που μέσα από το στεναγμό και το παράπονο κάνει μήνυση στον αδελφό που τον έβλαψε στο επουράνιο δικαστήριο. Σε δεύτερη φάση είναι ο διάβολος που θα χρησιμοποιήσει το παράπονο του αδελφού για να κατηγορήσει στον Πατέρα (Αυτός είναι ο Κριτής) αυτόν που τον έβλαψε και να απαιτήσει να πληρώσει συνέπειες. Εάν η κατηγορία είναι βάσιμη τότε ο Θεός θα παραδώσει τον αδελφό που προξένησε το κακό στους βασανιστές και σε φυλακή.
Αυτό μας λέει και ο Ιάκωβος: «Αδελφοί, μη στενάζετε ο ένας ενάντια στον άλλον, για να μη κατακριθείτε· δέστε, ο κριτής στέκεται μπροστά στις θύρες. Μακροθυμήστε κι εσείς, στηρίξτε τις καρδιές σας· επειδή, η παρουσία τού Κυρίου πλησίασε» (ΙΑΚ 5:8 & 9). Όταν μιλάει για την Παρουσία του Κυρίου δεν εννοεί την δεύτερη έλευση στην γη αλλά την ημέρα της επισκοπής. Είναι η ώρα που ο Κύριος εκδικάζει υποθέσεις και αποδίδει ότι πρέπει ο καθένας να εισπράξει σύμφωνα με αυτά που έπραξε.
Τι είναι η φυλακή; Είναι μια κατάσταση με καθορισμένο χρονικό διάστημα μέσα στην οποία βιώνεις αυτά που προκάλεσες στον άλλο. Είναι ένα είδος καμινιού όπως ονομάζει η Γραφή την Αίγυπτο για τους Ισραηλίτες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να πούμε ότι κι αυτός ο «τύπος πιστού» σώζεται μέσα απ’ την φωτιά. Περνάει μέσα από αυστηρή διαπαιδαγώγηση και καθαρισμό για να μπει στην βασιλεία των ουρανών.
Αυτό ακριβώς θα συμβεί σε πολλούς αδελφούς αυτή την περίοδο που ο Κύριος θα αποδώσει κατά τα έργα του καθένα.
ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Αυτό δεν σημαίνει ότι αν έχω κάτι με κάποιον το συμφέρον μου είναι να τον κατηγορώ. Αλλά ο Κύριος θέλει να τον συγχωρήσω και να κάνω έλεος. Το πνεύμα της εκδίκησης δεν πρέπει να έχει θέση στην καρδιά του παιδιού του Θεού. Ο Κύριος είπε: «με όποιο μέτρο μετράς θα σου αντιμετρηθεί». Αυτό σημαίνει ότι αν στενάζεις απέναντι σε κάποιον αδελφό κι εσύ θα κατακριθείς. Επειδή σε αυτό που τον κρίνεις είναι πιθανό να έχεις κάνει το ίδιο, σε άλλο χρόνο και σε διαφορετικό βαθμό. Και αν επιμένεις να επιλέγεις την κατηγορία ο Κύριος είναι αναγκασμένος να εξετάσει κι εσένα στο ίδιο ατόπημα κι αν το βρει να υπάρχει στην καρδιά σου να σε κρίνει επίσης. Παράδειγμα: Αν αποκαλείς τον αδερφό σου υπερήφανο επειδή κάποια συμπεριφορά του σε πλήγωσε και ζητάς να τιμωρηθεί, ο Κύριος θα εξετάσει και την δική σου καρδιά σε σχέση με την υπερηφάνεια κι αν πάσχεις απ’ τα ίδια θα ανταποδώσει και σε σένα τον μισθό που σου αναλογεί. Γι’ αυτό κάνε έλεος για να σου γίνει έλεος, επειδή αυτό ζητάει ο Κύριος.
- Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ: ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ
«Τότε, έρχονται σ’ αυτόν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι τού Ζεβεδαίου, λέγοντας: Δάσκαλε, θέλουμε να κάνεις σ’ εμάς ό,τι σου ζητήσουμε. Και εκείνος τούς είπε: Τι θέλετε να κάνω σε σας; Και εκείνοι τού είπαν: Δώσε σ’ εμάς να καθήσουμε ο ένας από τα δεξιά σου, και ο άλλος από τα αριστερά σου μέσα στη δόξα σου». (ΜΑΡΚ 10:35-37).
«Έγινε και φιλονικία αναμεταξύ τους για το ποιος απ’ αυτούς θεωρείται ότι είναι ο μεγαλύτερος». (ΜΑΤΘ 22:24)
Τα παραπάνω εδάφια είναι αρκετά για να φωτίσουμε μια παθογένεια που μαστίζει τις εκκλησίες μας. Είναι το σκουλήκι της υπερηφάνειας που κατατρώει τον καλό καρπό όταν αυτός πάει να υπάρξει. Αυτό το σκουλήκι έχει δυο όψεις. Η μια περιλαμβάνει τον ανταγωνισμό, τον αγώνα για πρωτοκαθεδρία, την επιδίωξη αξιωμάτων, την τάση να έχει κάποιος μια θέση μέσα στην εκκλησία, που είτε θα απαιτήσει να του τη δώσουν είτε θα την πάρει από μόνος του. Η άλλη όψη την έλλειψη γνήσια ταπείνωσης, την άρνηση υποταγής σε ηγούμενους που αληθινά έχει σηκώσει ο Θεός, το πνεύμα της αναρχίας που έχει την ρίζα του στην αρχομανία, στο φρόνημα δηλαδή ότι εγώ θα πρέπει να είμαι αρχηγός όπου περιμένω πότε θα με αναγνωρίσουν.
Αυτό το πνεύμα δεν είναι απλό ατόπημα αλλά φθείρει σχέσεις, εξουθενώνει αδελφούς, σκανδαλίζει νέους πιστούς και διαλύει εκκλησίες. Είναι αυτό το πνεύμα που δεν επιτρέπει την ενότητα στον λαό του Θεού αλλά ένα καθεστώς συνεχούς διαμάχης και διενέξεων.
ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ: ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Ο Σαούλ δεν πήρε με την βία μια θέση, του δόθηκε και βέβαια όχι για τον εαυτό του. Όταν όμως ήρθε η ώρα να την αφήσει δεν ήθελε να το κάνει αλλά την κατακρατούσε σαν να την είχε κερδίσει αυτός. Έπειτα καταδίωκε να σκοτώσει αυτόν που είχε σηκώσει ο Θεός να κάτσει αντ’ αυτού. Στον δε λαό συνέχισε να παρουσιάζει τον εαυτό του ως αυτόν που ο Θεός έκλεξε να κάθετε στον θρόνο του Ισραήλ ακόμη και αφ’ ότου ο Θεός τον είχε αποδοκιμάσει φέρνοντας σύγχυση.
Με παρόμοιο τρόπο υπάρχουν αδελφοί που κάποτε έλαβαν μια θέση μέσα στην εκκλησία αλλά για διάφορους λόγους βρέθηκαν αδόκιμοι. Παρ’ όλα αυτά δεν παραδίδουν τις θέσεις τους αλλά συνεχίζουν να διακονούν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Αυτό φέρνει σύγχυση στον λαό του Θεού και φθορά, καθώς είτε δεν έχουν καθόλου καρπό είτε ο καρπός που φέρνουν δεν προέρχεται από ζωντανά νερά. Επιπλέον καταδιώκουν να «σκοτώσουν» κάθε ένα που διαισθάνονται ότι σηκώνει ο Θεός με παρόμοιο κάλεσμα που είχαν κι εκείνοι όταν κάποτε τους είχε σηκώσει. Βεβαίως όταν μιλάμε για φόνο δεν εννοούμε τον σωματικό. Ο Ιησούς είπε ότι ο φόνος ξεκινάει απ’ την καρδιά και δεν χρειάζεται να φτάσει κάποιος στην πράξη του φόνου για να πούμε ότι σκότωσε, πράγμα που δεν είναι εύκολο να γίνει σε μια εποχή που η δολοφονία είναι ποινικό αδίκημα ακόμη και απ’ την πλευρά του κοσμικού κράτους. Υπάρχουν όμως κι άλλου είδους φόνοι. Υπάρχουν φόνοι προσωπικοτήτων όταν κάποιος μιλάει συνεχώς αρνητικά για κάποιον μολύνοντας τον στην συνείδηση των άλλων. Υπάρχουν φόνοι ψυχικοί όταν κάποιος εξουθενώνει ακατάπαυστα τον αδελφό του επειδή αισθάνεται ότι με κάποιο τρόπο απειλεί την θέση του και την δόξα του. Υπάρχουν φόνοι «καλεσμάτων» όταν κάποιος που στην καρδιά του φιλοξενεί ζηλοφθονία αποκλείει τον αδελφό του από κάθε δραστηριότητα που θα τον βοηθούσε να αυξηθεί στα χαρίσματα και στην κλήση του Εν Κυρίω. Αυτή την κατάσταση περιέγραφε το Πνεύμα του Θεού μέσα από τον αδελφό Αναστάσιο Αρώνη όταν μιλούσε για «υπερηφάνεια, ανυπακοή και σκληρότητα». Είναι τα τρία που είχε ο Σαούλ και δυστυχώς υπάρχουν και σε πολλούς αδελφούς σήμερα.
Στην Αγία Γραφή υπάρχουν τρεις αυστηρότατες προειδοποιήσεις για τον άνθρωπο αυτού του είδους, όπου αν δεν μετανοήσει μέσα από τις αυστηρότατες κρίσεις που ο Θεός θα επιφέρει θα πάει σε απώλεια.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΟΥΛ: ΤΡΕΙΣ ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
1Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: «Επειδή, σας λέω ότι, αν η δικαιοσύνη σας δεν περισσεύσει περισσότερο από τη δικαιοσύνη των γραμματέων και των Φαρισαίων, δεν θα μπείτε μέσα στη βασιλεία των ουρανών. Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: «Μη φονεύσεις»· και όποιος φονεύσει, θα είναι ένοχος στην κρίση. Εγώ, όμως, σας λέω ότι, καθένας που οργίζεται αναίτια ενάντια στον αδελφό του, θα είναι ένοχος στην κρίση και όποιος πει στον αδελφό του: Ρακά, θα είναι ένοχος στο συνέδριο· και όποιος πει: Μωρέ, θα είναι ένοχος στη γέεννα της φωτιάς.» (ΜΑΤΘ 5:20-22)
Τα εδάφια αυτά είναι μέρος της επί τους όρους ομιλίας. Κοιτάξτε πως ξεκινάει: « Όταν, όμως, είδε τα πλήθη, ανέβηκε στο βουνό, και αφού κάθησε, ήρθαν κοντά του οι μαθητές του. Και ανοίγοντας το στόμα του, τους δίδασκε, λέγοντας..» Σε ποιους απευθύνεται ο Ιησούς; Πρωτίστως στους μαθητές Του! Έπειτα και σε κάθε άλλο που θέλει να είναι εκεί και να ακούει. Άρα πρωταρχικά σε κάθε αναγεννημένο της Καινής Διαθήκης και στους μαθητές όλων των αιώνων! Καλούμαστε λοιπόν να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή και να πάρουμε αυτά τα λόγια πάρα πολύ σοβαρά!
Το πρώτο πράγμα που λέει στον μαθητή της Καινής Διαθήκης είναι ότι η δικαιοσύνη του πρέπει να ξεπεράσει αυτή των Φαρισαίων, που ήταν μια θρησκευτική ομάδα ανθρώπων που ανήκαν στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Φαρισαίοι κατά άνθρωπο άγγιζαν τα πιο ψηλά στάνταρντ όσον αφορούσε το γράμμα του νόμου. Δεν είχαν όμως αυτό που μπορεί να έχει κάποιος μόνο αν γεννηθεί απ’ τον Θεό και το λαμβάνει ως καρπό του Αγίου Πνεύματος. Κι αυτό είναι το έλεος. Οι Φαρισαίοι τα έκαναν όλα τέλεια αλλά δεν είχαν έλεος. Χωρίς το έλεος στον πλησίον δεν μπαίνει κάποιος στην βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι σχήμα λόγου αυτό αλλά ο Ιησούς εννοεί απόλυτα αυτό που λέει.
Έπειτα μιλάει για την εντολή της Παλαιάς Διαθήκης: «Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: «Μη φονεύσεις». Η φράση που ακολουθεί «Εγώ, όμως, σας λέω», είναι για να τονίσει την αντίθεση του λόγου που πρόκειται να πει σε σχέση με τις απαιτήσεις της Παλαιάς. Και αυτός ο λόγος είναι: «καθένας που οργίζεται αναίτια ενάντια στον αδελφό του, θα είναι ένοχος στην κρίση». Αυτή η οργή δεν είναι της στιγμής, αλλά εκεί ο Ιησούς μιλάει για μια μόνιμη κατάσταση της καρδιάς που έχει την ρίζα της στον φθόνο.
Ο φθόνος με την σειρά του παράγει άλλα πράγματα όπως διωγμό, διαφόρων ειδών κακοποιήσεις, εκδικητικότητα, υποσκελισμούς, καταλαλιές, ακαταστασίες, φιλονικίες, έριδες, πονηρές υπόνοιες που σκοπό έχουν να βλάψουν τον άλλο χωρίς να τον σκοτώσουν σωματικά και χωρίς να προκαλέσουν τις αντιδράσεις άλλων αδελφών. Κι αυτό γιατί τα εκκλησιαστικά μας στάνταρ είναι προσανατολισμένα σε «αμαρτίες» που έχουν να κάνουν με την ένδυση, με εξωτερικά πάθη, και την έλλειψη τήρησης κάποιων εκκλησιαστικών παραδόσεων παρά σε αυτές που ο Θεός βάζει πραγματικά το δάχτυλο του. Κι εμείς σήμερα διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την καμήλα. Ο Κύριος όμως τα βλέπει όλα.
Η οργή αυτού του είδους είναι αναίτια γιατί δεν στηρίζεται σε κάτι που έκανε ο αδελφός αλλά σε εσωτερικό φθόνο. Ο μαθητής της Καινής Διαθήκης οφείλει όχι μόνο να μην σκοτώσει κάποιον σωματικά αλλά να είναι ελεύθερος από τον φθόνο που φωλιάζει στην καρδιά και οδηγεί σε ένα σωρό άλλες ακαθαρσίες. Αν αυτός ο φθόνος δεν έρθει στο φως και δεν καθαριστεί ώστε στην θέση του να ανθίσει το έλεος δεν έχει θέση στην βασιλεία των ουρανών, αλλά θα είναι ένοχος στην κρίση όποιον τίτλο κι αν φέρει «πιστός», «χριστιανός», «αναγεννημένος» κ.α. Άλλωστε απόδειξη της αναγέννησης είναι ο καρπός που ακολουθεί και όχι μια «προσευχή σωτηρίας» που έγινε κάποτε αλλά ο άνθρωπος παραμένει ίδιος.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε κάτι για την σωτηρία καθώς εύλογα προκύπτει το ερώτημα αν χάνεται; Η απάντηση είναι δεν χάνω την σωτηρία αλλά απολύω την σωτηρία. Αυτό σημαίνει ότι αν της φέρεσαι με ανάρμοστο τρόπο θα χάσει την χρηστικότητα της. Ας υποθέσουμε ότι η σωτηρία είναι ένα σωσίβιο.
Φαντάσου τώρα το ναυάγιο ενός πλοίου όπου οι ναύτες σώζονται επειδή έχουν σωσίβια, τα οποία όσο βρίσκονται στην θάλασσα καλούνται να φορούν μέχρι να βγουν στην στεριά. Σκέψου όμως έναν απ’ αυτούς μετά από πολλές μέρες στην θάλασσα να τρυπάει το σωσίβιο με καρφίτσα για να δει πόσο ανθεκτικό είναι. Καθώς το σωσίβιο αντέχει παίρνει ένα πιο αιχμηρό αντικείμενο και πάει λέγοντας… Τι είναι η σωτηρία στην πιο πρακτική της μορφή; Είναι ένα πολύτιμο Αίμα που μου δίνεται για να καθαριστώ και να καθαρίζομαι κάθε φορά που αναγνωρίζω ένα λεκέ και μετανοώ, ώστε καθώς μέσω αυτής της διαδικασίας μεταμορφώνομαι από δόξα σε δόξα να δω το Πρόσωπο του Πατέρα. Αν δεν καθαρίζομαι αλλά επειδή υπάρχει το αίμα σχηματίζεται μέσα μου εντύπωση ότι μπορώ να συνεχίσω στην ακαθαρσία χωρίς να έχω συνέπειες, τότε έχω βγει από την σωτηρία χωρίς να το καταλάβω. Είναι όμως επειδή από την αρχή την εξέλαβα με λάθος τρόπο. Το αίμα δεν είναι εγγύηση ασφάλειας από την τιμωρία ακόμη κι αν εγώ παραμένω ακάθαρτος, αλλά τρόπος καθαρισμού για να ξεφύγω από την τιμωρία και να δω το Πρόσωπο του Πατέρα. Στην επιστολή του Ιούδα μιλάει για κάποιους που μετατρέπουν την χάρη του Θεού σε ασέλγεια (ΙΟΥΔ 1:4). Αυτό σημαίνει ότι κάποιος «κατέστρεψε» το σωσίβιο που έλαβε. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής λέει ότι «νομίζει το αίμα κοινό». Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν θα δικαιώσει ο Θεός αυτού του είδους τον άνθρωπο. Απ’ την μια το αίμα πρέπει να το χρησιμοποιούμε, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να καθαριστούμε απ’ την παλιά μολυσμένη φύση, απ’ την άλλη μεριά όμως δεν μπορούμε να παίζουμε με αυτό. Γι’ αυτό και ο Παύλος λέει: «με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία·» (ΦΙΛΙΠ 2:12).
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ
Η σωτηρία δεν είναι μόνο το «δέρμα» του σφαγμένου Αρνιού που σε καλύπτει εξωτερικά, είναι και το Αίμα Του που σε καθαρίζει εσωτερικά. Δεν είναι μόνο θέση (της Εν Χριστώ δικαίωσης) είναι και διαδικασία που ενεργείτε όσο βρίσκομαι στο ανθρώπινο σχήμα. Γι’ αυτό ο Ιησούς μίλησε για δρόμο και όχι για μια παθητική κατάσταση. Και θέλει πολύ προσοχή η κατά χάρη δικαίωση να μην μετατρέπεται σε αυτοδικαίωση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Θεός κάλυψε τον τελώνη που χτυπούσε το στήθος του επειδή αναγνώριζε την αμαρτωλότητα του και ζητούσε το έλεος του Θεού. Η στάση και η συναίσθηση αυτή πρέπει να είναι μόνιμη, διαφορετικά δεν είναι καθόλου δύσκολο να γλιστρήσουμε στην στάση του Φαρισαίου.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΑΣΤΕ;
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που ήθελε να κάνει ο Κύριος στους Ισραηλίτες μετά την έξοδο από την Αίγυπτο; Να τους θεραπεύσει. Η δουλεία είχε αφήσει τραύματα, πικρία, θυμό, παράπονο, βλασφημία στις καρδιές τους, τα οποία ο Θεός γνώριζε και έφερε στην επιφάνεια μέσα απ’ τα φυσικά πικρά νερά που τους οδήγησε μετά την πέρασμα από την ερυθρά θάλασσα. Αυτό που τους είπε αφού τα φανέρωσε στα μάτια τους ήταν ότι ήθελε να τους θεραπεύσει. Υπήρχε όμως η προϋπόθεση να ακούσουν επιμελώς την φωνή Του. «Αν ακούσεις επιμελώς τη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σου, και πράττεις το αρεστό στα μάτια του, και δώσεις ακρόαση στις εντολές του, και φυλάξεις όλα τα προστάγματά του, δεν θα φέρω επάνω σου καμιά από τις αρρώστιες, που έφερα ενάντια στους Αιγυπτίους· επειδή, εγώ είμαι ο Κύριος, που σε θεραπεύω». (ΕΞ 15:26).
Το πρόβλημα πολλών από εμάς είναι ότι αν και βγαίνουμε απ’ την «Αίγυπτο» δεν Τον αφήνουμε να μας θεραπεύσει. Κι αυτό γιατί έχουμε καταλάβει με ένα διαστρεβλωμένο τρόπο το ευαγγέλιο. Έχουμε πειστεί ότι είμαστε ήδη καλά απ’ την στιγμή της αναγέννησης. Μια θεολογία στους διαμαρτυρόμενους χώρους αρέσκεται να διδάσκει ότι όλα τελειώνουν την στιγμή εκείνη. Η μετάνοια αφορά μόνο την «προσευχή του αμαρτωλού» και είναι αρκετή για όλο το υπόλοιπο της ζωής. Το ίδιο πιστεύουμε για το αίμα, ότι την στιγμή εκείνη αυτόματα μας καθαρίζει από όλες τις αμαρτίες ακόμη κι απ’ αυτές που θα κάνουμε στο μέλλον! Το μόνο που πρέπει να κάνει ο αναγεννημένος είναι να πιστεύει.. Μια πίστη που δεν είναι εξ’ ακοής εκ ρήματος Χριστού, μια ζωντανή σχέση Πατέρα και παιδιού, αλλά η αποδοχή κάποιων δογματικών διακηρύξεων περί του Θεού, της «σωτηρίας» και διαφόρων αληθειών. Αυτό μας κάνει να μην ενδιαφερόμαστε να ακούμε επιμελώς την φωνή του Κυρίου του Θεού μας που θέλει με το Άγιο Πνεύμα να μας δείχνει που είμαστε βρώμικοι για να μας καθαρίζει και να μας αυξάνει σε δικαιοσύνη (ΕΒ 12:11) όπου αυτό φέρνει την εσωτερική θεραπεία. Τότε δεν επιτρέπει ούτε οι εξωτερικές αρρώστιες της Αιγύπτου να έρχονται επάνω μας. Πολλοί εκκλησιαστικοί ηγέτες όμως ούτε καν πιστεύουν ότι ο Θεός μιλάει σήμερα και προτρέπουν το ποίμνιο τους να μην ανοίγεται στον Κύριο απ’ τον φόβο μήπως αντ’ Αυτού τους μιλήσει κανένα δαιμόνιο και τους πλανήσει. Έτσι τα δαιμόνια μας αποκόβουν από την επικοινωνία με τον Ζωντανό Θεό πείθοντας μας ότι η Γραφή είναι αρκετή για να πληροφορούμαστε μόνοι μας πιο είναι το θέλημα Του! Αυτό μας κάνει να παραμένουμε εσωτερικά άρρωστοι και να μην καθαριζόμαστε, κάτι που δεν το αντιλαμβανόμαστε γιατί έχουμε πειστεί ότι όλα έχουν τελειώσει απ’ την ημέρα της «αναγέννησης».
Ύστερα παριστάνουμε τους «τελειοποιημένους», τους δασκάλους, τους ηγέτες, τους πνευματικούς. Γινόμαστε γρήγορα δάσκαλοι Κυριακού σχολείου, κήρυκες, πρεσβύτεροι, ιεραπόστολοι. Παρ’ όλο που εσωτερικά έχουμε ένα σωρό θέματα τα κρύβουμε και προς τα έξω δείχνουμε τους υγιείς και τους φτασμένους.
Ακόμη κι αν στην αρχή ξεκινούμε με επίγνωση αμαρτωλότητας, μέσω της διδασκαλίας αυτής η πεποίθηση στο έλεος του Θεού μετατοπίζεται σε άλλα πράγματα και υποσυνείδητα αναπτύσσεται με τον καιρό μια εντύπωση ότι είμαστε εντάξει επειδή εκκλησιαζόμαστε, διαβάζουμε την Γραφή, συμμετέχουμε σε διακονίες και κάνουμε πολλά για τον Θεό. Όμως το «όμορφο» εξωτερικό περίβλημα δεν θα εμποδίσει το μη καθαρισμένο κομμάτι κάποια στιγμή να βγει προς τα έξω και να βλάψει τον άλλο. Στο μεταξύ όσο πιο μεγάλη διαδρομή καλών έργων διανύσει κάποιος μαζεύοντας και τίτλους στην πορεία, όσο πιο μεγάλο «βάθρο» έχει, τόσο δυσκολότερο γίνεται γι’ αυτόν να παραδεχτεί πράγματα. Αν προσθέσεις και την διδασκαλία ότι η σωτηρία δεν χάνεται και ότι δεν χρειάζεται να μετανοεί αλλά μόνο να πιστεύει κι έτσι είναι δικαιωμένος, καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να δεχτεί έλεγχο αναγνωρίζοντας ότι το μονοπάτι που έχει διαλέξει δεν είναι ακριβώς αυτό που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Η πλάνη γίνεται ακόμα πιο ισχυρή μέσω της «γνώσης» της Γραφής, της ακατάπαυστης ακοής κηρυγμάτων τα οποία τον φουσκώνουν ακόμη περισσότερο δημιουργώντας του την ψευδαίσθηση ότι αυτός βλέπει (ΙΩΑΝ 9:41) και ότι είναι σε θέση να βοηθήσει κι άλλους τυφλωμένους. Αυτό είναι το πνεύμα του Φαρισαίου που ο Θεός αποκαλεί υποκριτή.
Μετά απ’ όλα αυτά πιστεύω ότι είμαστε σε θέση να καταλάβουμε γιατί ο Κύριος μιλάει για σάπια πορτοκάλια και για όχι καλό καρπό.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να καταλάβουμε τα παρακάτω λόγια του Ιησού.
2Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: «Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιστός και φρόνιμος δούλος, που ο κύριός του τον κατέστησε επιστάτη στους υπηρέτες του, για να δίνει σ αυτούς την τροφή στον καιρό της; Μακάριος εκείνος ο δούλος, που, όταν έρθει ο κύριός του, θα τον βρει να κάνει έτσι. Σας διαβεβαιώνω ότι, θα τον κάνει επιστάτη σε όλα τα υπάρχοντά του. Αν, όμως, ο κακός εκείνος δούλος πει στην καρδιά του: Ο κύριός μου καθυστερεί νάρθει· και αρχίσει να δέρνει τούς συνδούλους του, μάλιστα να τρώει και να πίνει μ’ αυτούς που μεθούν, θάρθει ο κύριος εκείνου τού δούλου σε ημέρα που δεν προσμένει, και σε ώρα που δεν ξέρει· και θα τον αποχωρίσει, και θα βάλει το μέρος του μαζί με τους υποκριτές· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών» (ΜΑΤΘ 24:45-51).
Πιστεύω είναι ξεκάθαρο ότι όταν ο Ιησούς μιλάει για τροφή, μεθύσι και ξύλο μιλάει παραβολικά. Η τροφή είναι το πνευματικό φαγητό που ο διορισμένος εργάτης έχει την ευθύνη να προσφέρει. Ότι τον κατέστησε επιστάτη σημαίνει ότι ο Κύριος του έχει δώσει μια θέση εξουσίας μέσα στην εκκλησία Του. Τι είναι όμως το κρασί; Ο απόστολος Παύλος είπε να μην μεθάμε με κρασί αλλά με Άγιο Πνεύμα. Αν όμως κάποιος μπορεί να μεθύσει με Άγιο Πνεύμα μπορεί να μεθύσει και με άλλου είδους πνεύματα. Η Γραφή μας λέει για τον Σαούλ ότι όταν έπαψε να υπακούει τον Κύριο ήρθε επάνω του ένα πονηρό πνεύμα. Μας λέει επίσης ότι προφήτευε αλλά τα λόγια που έλεγε δεν ήταν απ’ τον Θεό. Μέσα απ’ αυτό το ακάθαρτο πνεύμα και το «μεθύσι» που του προκαλούσε κυνηγούσε τον Δαβίδ να τον σκοτώσει.
Γι’ αυτού του είδους το μεθύσι μας μιλάει ο Ιησούς. Για σκέψεις, λόγια και ενέργεια που έρχεται από ακάθαρτα πνεύματα. Και ως γνωστόν η ανθρώπινη σοφία συνδέεται με την δαιμονική (ΙΑΚ 3:15). Αυτή η «σοφία» έχει μεθύσει τον κακό δούλο από αλαζονεία, έπαρση και πεποίθηση στον εαυτό του. Τον έχει τυφλώσει, τον έχει γεμίσει με αυτοδικαίωση (που ονομάζει δικαίωση του Θεού) και με την ψευδαίσθηση πως ότι κι αν κάνει ο Θεός επιδοκιμάζει τα έργα του. Τον έχει κάνει να χάσει κάθε φόβο Θεού και του έχει δημιουργήσει την εντύπωση ότι αφού στέκεται σε τόσο «υψηλή θέση» έχει το δικαίωμα να χτυπάει τους αδελφούς του. Πάντα με την πρόφαση της νουθεσίας, όμως από πίσω είναι η αλαζονεία, και ο φθόνος που έχει την ρίζα του στον φόνο της καρδιάς. Αυτό είναι το ψωμί της ασέβειας και το κρασί της δυναστείας που μιλάει στο βιβλίο των Παροιμιών (ΠΑΡ 4:17). Πιστεύω είναι κατανοητό σε όλους ότι το ρήμα «δέρνει» δεν έχει να κάνει με κυριολεκτικό ξύλο αλλά με ψυχικό και με λόγια που πληγώνουν. Σε αυτού του είδους τον άνθρωπο λέει ότι θα τον «αποχωρίσει και θα βάλει το μέρος του μαζί με τους υποκριτές». Αν ήταν του κόσμου θα έλεγε «θα απωλέσει», αλλά αποχωρίσει σημαίνει ότι ήταν πρώτα στον λαό του Θεού αλλά δεν θα τον συγκαταλέξει πλέον μαζί του. Η λέξη «υποκριτής» σχετίζεται με τον Φαρισαίο, όπως και η καταδίκη του κακού δούλου με τον λόγο του Ιησού για «αυτόν που οργίζετε αναίτια ενάντια στον αδελφό του», ότι θα είναι ένοχος στο συνέδριο.
3η ΠΡΟΕΔΟΠΟΙΗΣΗ: «Κατά την ώρα εκείνη ήρθαν οι μαθητές στον Ιησού, λέγοντας: Ποιος είναι, άραγε, μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών; Και ο Ιησούς, προσκαλώντας ένα παιδάκι, το έστησε στο μέσον τους, και είπε: Σας διαβεβαιώνω, αν δεν επιστρέψετε, και γίνετε σαν τα παιδάκια, δεν θα μπείτε μέσα στη βασιλεία των ουρανών. Όποιος, λοιπόν, ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδάκι, αυτός είναι ο μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών· και όποιος δεχθεί ένα τέτοιο παιδάκι στο όνομά μου, δέχεται εμένα. Όποιος, όμως, σκανδαλίσει ένα απ’ αυτά τα μικρά, που πιστεύουν σε μένα, τον συμφέρει να κρεμάσει στο λαιμό του μια μυλόπετρα, και να καταποντιστεί στο πέλαγος της θάλασσας». (ΜΑΤΘ 18:1-6).
Το να επιστρέψεις και να γίνει στην καρδιά σαν παιδάκι δεν είναι προαιρετικό αλλά απαραίτητο αν θες να μπεις στην βασιλεία των ουρανών. Αν δεν ταπεινώσεις τον εαυτό σου όπως ένα παιδάκι, είσαι καταδικασμένος να το σκανδαλίσεις (είτε φυσικό είτε πνευματικό) γιατί αυτό δείχνει ότι έχεις κρατήσει όλα τα αντίθετα χαρακτηριστικά, την υπερηφάνεια, τον ανταγωνισμό και τις συμπεριφορές που έχει κάποιος που θέλει να είναι μεγαλύτερος. Ο λόγος: «τον συμφέρει να κρεμάσει στο λαιμό του μια μυλόπετρα, και να καταποντιστεί στο πέλαγος της θάλασσας» σημαίνει πως όσο μένει στην ζωή, παράγοντας αυτό τον καρπό, μαζεύει όλο και μεγαλύτερη καταδίκη που θα φέρει στην αιωνιότητα!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Α) Ο Θεός έδωσε τον Υιό Του να πεθάνει όχι μόνο για να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες, αλλά και να μας καθαρίσει από αυτές και να μας κάνει νέους ανθρώπους που να μπορούμε να γεμίσουμε με την δόξα Του. Πραγματικά λυπάται όταν βλέπει ανθρώπους να σταματούν στην συγχώρεση την οποία κάνουν σημαία και ακατάπαυστα διακηρύττουν, ενώ Εκείνος έχει προσφέρει το αίμα του Υιού Του για να καθαριστούν και να επιστρέψουν σε αυτό που απ’ την αρχή τους δημιούργησε να είναι.
Β) Αυτός που έχει το όνομα ότι είναι του Θεού αλλά δεν περπατάει στην σωτηρία, κρατώντας την παλιά φύση και προκαλώντας πόνο και φθορά στους αδελφούς του, θα λάβει ηχηρές προειδοποιήσεις για μετάνοια, ίσως διαπαιδαγώγηση, όπου αν σκληρύνει κι άλλο την καρδιά του θα λάβει την ανώτατη των ποινών που είναι η απώλεια της ψυχής. Δεν είναι βαλμένα τυχαίος ο λόγος που λέει: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας» και «ας φοβηθούμε, λοιπόν, μήπως και, ενώ μένει σε μας η υπόσχεση να μπούμε μέσα στην κατάπαυσή του, φανεί κάποιος από μας ότι τη στερήθηκε» (ΕΒ 4: 7 & 1). Ο λόγος αυτός δεν απευθύνεται σε άπιστους αλλά σε πιστούς!
Η υπερηφάνεια, η ανυπακοή και η σκληρότητα πρέπει να αντικατασταθούν με γνήσια ταπείνωση, υπακοή και έλεος για τους αδελφούς. Όπως και η φιλοδοξία με πόθο για την δόξα του Θεού.
«Θυμήσου, λοιπόν, από πού ξέπεσες, και μετανόησε, και κάνε τα πρώτα έργα· ειδάλλως, έρχομαι σε σένα γρήγορα, και θα κινήσω τη λυχνία σου από τον τόπο της, αν δεν μετανοήσεις». (ΑΠΟΚ 2:5).
Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ
Ο Θεός θα κάνει νέο πράγμα απ’ την αρχή. Το ευαγγέλιο χρειάζεται να κηρυχτεί ξανά, απελευθερωμένο από ανθρώπινα στοιχεία και από δαιμονικές διδασκαλίες που παράγουν τον καρπό που περιγράψαμε. Οι πιστοί χρειάζονται επαναευαγγελισμό, ενώ ο κόσμος – η νέα γενιά πρέπει να διδαχθεί το ευαγγέλιο χωρίς τα στοιχεία που το μολύνουν, που μπλοκάρουν την θεϊκή ενέργεια και το καθιστούν χωρίς δύναμη. Οι πιστοί που θα δεχθούν να αλλάξουν ασκί μαζί με την νέα γενιά που θα σηκώσει ο Θεός θα αποτελέσουν την ζύμη για το νέο πράγμα που ο Θεός θα κάνει σε αυτή την χώρα και όσα θα επακολουθήσουν. Επειδή όλα θα γίνουν απ’ την αρχή.
ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΤΡΟΠΗΣ: «ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΑΣ» [Αλέκα Μπίμπα 11 Μαρτίου 2021]
Κοιτάξτε πίσω σας και κάντε ό,τι χρειαστεί, ώστε να επιδέσετε τους πληγωμένους, να αποκαταστήσετε τις σχέσεις σας, να διορθώσετε το άδικο. Κάντε αποκατάσταση. Διορθώστε τις αδικίες, τα λάθη, τις έχθρες, τις μάχες.
Στη «νέα πνευματική εποχή» που βρισκόμαστε, μπαίνοντας στη «νέα γη» οι πιστοί που θα την περπατήσουν, πρέπει να είναι και οι ίδιοι «νέοι», δηλαδή ανακαινισμένοι, με νέα καρδιά και νου. Δεν μπορούμε να χτίσουμε ένα «νέο κτίσμα» πάνω σε παλιά, σαθρά θεμέλια.
Εμείς πρέπει να είμαστε οι «ανακαινισμένοι» που έχουμε κάνει ό,τι χρειάζεται ώστε να γίνουν αποκαταστάσεις και διορθώσεις σχέσεων.
Αυτή η διαδικασία συγχώρεσης, ειρήνευσης και αποκατάστασης αλλάζει εμάς! Αποκαθιστά την ειρήνη και την αγάπη, την συνεργασία και τη συνεννόηση, αποκαθιστά τις εν Χριστώ σχέσεις μας, και διορθώνει τα «δίχτυα» μας. Έτσι ο εχθρός δεν θα έχει «βήμα» εναντίον μας, μπροστά στον θρόνο του Πατέρα. Έτσι επιτρέπουμε το χρίσμα του Κυρίου, να μας επισκεφθεί με δύναμη, απρόσκοπτα, σαν τα ορμητικά νερά.
Είναι φυσικό να υπάρχει ενθουσιασμός και χαρά και ανυπομονησία και να θέλουμε να τρέξουμε, να ορμίσουμε προς τη νέα κατεύθυνση.
Αλλά ο Πατέρας μας λέει: Φέρτε Μου πίσω τα αδέλφια σας !
Κοιτάει τους πληγωμένους, τους τραυματισμένους, τους αδικημένους, τους γυμνούς και τους πεινασμένους. Είναι Πατέρας! Και εμείς παιδιά Του. Άρα πρέπει να φροντίσουμε τα άλλα παιδιά Του και αδέλφια μας. Εμείς, πρέπει να κάνουμε το σωστό και το δίκαιο. Αν ο αδελφός μας δεν το δεχτεί, δεν πειράζει. Αυτό είναι μεταξύ του αδελφού και του Κυρίου.
Αυτή είναι η έμπρακτη μετάνοια και η συντριβή της καρδιάς που ο Κύριος θέλει. Έτσι θα γίνουμε άξιοι και έτοιμοι για τα επόμενα βήματα της βασιλείας, για την Βασιλεία του Θεού! Ο Κύριος να μας βοηθήσει, να κάνουμε κατά το θέλημά Του!
