Είδα ένα όνειρο. Στεκόμουν μπροστά σε μια έρημο και την διέταζα να γίνει καρποφόρα γη. Τότε άκουσα τον Θεό λέει τα εξής λόγια: «Γιε ανθρώπου μην λες σε αυτή τη γη να γίνει καρποφόρα, γιατί Εγώ ήδη την έχω διατάξει, αλλά δεν με υπάκουσε. Κήρυττε έλεγχο και όταν μετανοήσει Εγώ θα την κάνω καρποφόρα γη. Όπως το 1743 που διέταξα την απελευθέρωση των μαύρων αλλά δεν με υπάκουσαν και έγινε αργότερα».
Έγραψα στο διαδίκτυο 1743 και δουλεία και κοιτάξτε τι βρήκα:
ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠ’ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΓΟΥΛΜΑΝ (1720-1772).
Ο Τζων Γούλμαν γεννήθηκε σε μια οικογένεια κουακέρων το 1720 στο Ρανκόκας του Νιου Τζέρσι. Όταν σε ηλικία 23 ετών εργαζόταν ως υπάλληλος σε μια τοπική μικρή επιχείρηση, ο εργοδότης του του ζήτησε να ετοιμάσει ένα πωλητήριο για έναν δούλο. Πόνοι συνείδησης οδήγησαν τον Γούλμαν να αρνηθεί. Η δουλεία, επέμενε, είναι ασύμβατη με τις αρχές της χριστιανοσύνης, αλλά παρ’ όλα αυτά έκανε αυτό που του ζητήθηκε. Αυτή ήταν η στιγμή, μια πολύ προσωπική εμπλοκή στην πρακτική της δουλείας, από την οποία γεννήθηκε ένα εφ’ όρου ζωής πάθος. Τρία χρόνια μετά, ένας φίλος ζήτησε από τον Γούλμαν να γράψει γι’ αυτόν τη διαθήκη του, που περιλάμβανε και την πρόβλεψη της μεταβίβασης της ιδιοκτησίας ενός δούλου. Ο Γούλμαν όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά και έπεισε τον φίλο του να απελευθερώσει τον σκλάβο του αμέσως. Η υποδούλωση ανθρώπων, υποστήριξε, προσβάλλει βαθιά τα χριστιανικά ήθη και θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ψυχή του δουλοκτήτη. Το 1743 ο Γούλμαν ξεκίνησε ένα ταξίδι τριών μηνών και 1.500 μιλίων στο οποίο κήρυττε τη χριστιανική πίστη και την κατάργηση της δουλείας σε ακροατήρια κουακέρων από τη Νέα Αγγλία μέχρι τη Νότια Καρολίνα.
Σημ. Η εγκυκλοπαίδεια Britannica επιβεβαιώνει ότι η χρονιά του ταξιδιού του ήταν το 1743! (δες εδώ)
Από ένα ημερολόγιο το οποίο τηρούσε ευλαβικά (το οποίο ακόμη τυπώνεται σήμερα), μαθαίνουμε πως όπου πήγαινε ο Γούλμαν ακολουθούσε όσα κήρυττε σε ό,τι αφορά το ζήτημα της δουλείας. Αν στεγαζόταν, ή δεχόταν τροφή ή άλλη φιλοξενία από κάποιον δουλοκτήτη, πλήρωνε προσωπικά τους δούλους για την όποια εργασία έκαναν για λογαριασμό του. Δεν ήθελε να χρησιμοποιεί ασημένια πιάτα, κούπες ή μαχαιροπίρουνα, καθώς πίστευε ότι ήταν προϊόντα εργασίας δούλων. Έλεγχε με τα λόγια του τους δουλοκτήτες, απευθυνόταν στη συνείδησή τους και, πράγμα αξιοσημείωτο, έπεισε πολλούς από αυτούς να απελευθερώσουν τους δούλους τους και να αποκηρύξουν τον θεσμό της δουλείας.
Το 1754, ο Γούλμαν δημοσίευσε ένα ισχυρό και επιδραστικό φυλλάδιο με τον τίτλο «Κάποιες σκέψεις σχετικά με τη δουλοκτησία νέγρων» (Some Considerations on the Keeping of Negroes), όπου διακήρυξε τα εξής:
«Το να θεωρείται δίκαιο ένας αθώος άνθρωπος σήμερα να αποκλείεται από τους κοινούς κανόνες της δικαιοσύνης, να αποστερείται από την ελευθερία που αποτελεί το φυσικό δικαίωμα των ανθρώπινων όντων και να είναι δούλος άλλων κατά τη διάρκεια της ζωής του, είναι μια σκέψη υπερβολικά αποτρόπαιη ώστε να γίνεται αποδεκτή στον νου κάθε προσώπου που ειλικρινά επιθυμεί να διέπεται από εύρωστες αρχές… Το γεγονός ότι η ελευθερία του ανθρώπου θεωρήθηκε πολύτιμη από τον εμπνευσμένο Νομοθέτη, διαφαίνεται στο ότι όσοι άδικα τη στερούν από ανθρώπους, τιμωρούνται εξίσου με το αν τους είχαν δολοφονήσει. Ότι αυτός που υποδουλώνει έναν άνθρωπο και τον πουλά, ή τον κατέχει θα θανατωθεί. Αυτό το μέρος του νόμου ήταν τόσο σημαντικό ώστε ο Παύλος προσθέτει ότι διατυπώθηκε για τους ανδραποδιστές, όπως στην Προς Τιμόθεο επιστολή (Α΄ΤΙΜ 1:10)».
Ο Γούλμαν πέθανε στην Αγγλία το 1772 σε ηλικία 51 ετών, αλλά οι σπόροι που έσπειρε εναντίον της δουλείας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ήταν τόσοι πολλοί που μέσα σε μια δεκαετία η δουλοκτησία μεταξύ των κουακέρων ανήκε στο παρελθόν. Οι κουακέροι υπήρξαν η πρώτη χριστιανική ομολογία που έκανε σταυροφορία για την κατάργηση της δουλείας.
Ο Thomas Clarkson και ο William Wilberforce που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για την κατάργηση της δουλείας ομολόγησαν ότι είχαν επηρεαστεί από τον προγενέστερο τους Τζων Γούλμαν!
Ως γνωστό στην Αμερική οι μαύροι ελευθερώθηκαν μετά τον εμφύλιο που ξέσπασε τον Απρίλιο του 1861. Την Πρωτοχρονιά του 1863 ο Λίνκολν υπέγραψε το περίφημο διάταγμα για τη χειραφέτηση των μαύρων, το οποίο μπήκε ως τροπολογία στο σύνταγμα το 1865. Ο Θεός είχε διατάξει των ελευθέρωση των μαύρων μέσα από τον δούλο Του όμως η απόφαση Του έγινε δεκτή μετά από αρκετά χρόνια και χρειάστηκε χρόνος για να γίνει βρει χώρο στις συνειδήσεις και να εκτελεστεί.
Όσοι νομίζουν ότι ο Θεός απέχει από τα ζητήματα της γης ή ότι δεν έχει θέλημα πλανιούνται οικτρά. Το αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου τα λέει όλα. Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας. Έχουμε δυο σημαντικά συμπεράσματα.
1. Ο Θεός αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα πνευματικά είναι έρημος και χρησιμοποιεί το παράδειγμα της δουλείας (η δουλεία των μαύρων) για να μας φανερώσει ότι η αιτία της έρημης γης είναι η πνευματική δουλεία.
2. Οι βουλές του Κυρίου δεν εκτελούνται αμέσως αλλά παίρνουν χρόνο για να πραγματοποιηθούν. Ο Κύριος μας λέει να είμαστε γρήγοροι στο να ακούμε και να μην μένουμε μόνο ακροατές του λόγου αλλά εκτελεστές.
Η ευλογημένη αλήθεια που έχουμε μπροστά μας είναι ότι ο Κύριος έχει διατάξει την Ελλάδα να γίνει καρποφόρα γη. Έχουμε πληροφορίες για το πότε έγινε αυτό; Βεβαίως. Καθώς από την περίπτωση του Τζων Γούλμαν καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός χρησιμοποιεί ανθρώπους ως ζωντανές επιστολές για να αναγγείλει τις βουλές Του στην γη, έτσι και για την Ελλάδα θα πρέπει να υπήρξε ένας άνθρωπος που ο Θεός ανήγγειλε το θέλημα Του. Ξέρουμε ποιος είναι αυτός; Βεβαίως, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ήταν μάλιστα την περίοδο της δικής μας δουλείας κάτω από τον ζυγό των Τούρκων.
Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Όλοι έχουμε γνωρίσει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σαν οπλαρχηγό και αγωνιστή της επανάστασης. Πόσοι από μας όμως θα δεχόμασταν ότι ήταν πιστός και εργαλείο του Θεού; Θα απαντήσω λοιπόν πρώτα στο ερώτημα που έχουν πολλοί χριστιανοί: «Ήταν πιστός ο Κολοκοτρώνης;» Εάν κρίνεις το «πιστός» με βάση συγκεκριμένα δογματικά κριτήρια μάλλον θα απογοητευτείς. Το σίγουρο είναι ότι δεν άκουσε κηρύγματα από άμβωνες, δεν πήγε μπροστά για προσευχή σε κάποιο συνέδριο, ούτε πήρε κάποιο Bachelor θεολογίας από κάποιο βιβλικό σχολείο. Και να ήθελε εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσε. Έχουμε όμως κάποιες πληροφορίες ότι δέχθηκε το λιγοστό φως στο οποίο είχε την δυνατότητα να έχει πρόσβαση.
Ας δούμε κάποιες πληροφορίες από το Ελληνικό ιστορικό ευαγγελικό αρχείο:
Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
«Από το 1810 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ζούσε στην Ζάκυνθο και διοικούσε τα σώματα Ελλήνων στρατιωτών που είχαν δημιουργήσει οι Άγγλοι. Έφτασε στο βαθμό του ταγματάρχη και μάλιστα από αυτή την υπηρεσία είχε και το γνωστό κράνος που μπορούμε να δούμε στο Ιστορικό Μουσείο. Εκεί κάποιος αντιπρόσωπος της Βιβλικής Εταιρίας του πούλησε την Καινή Διαθήκη. Ο Κολοκοτρώνης άρχισε να την διαβάζει με πολύ ενδιαφέρον. Πρώτη φορά καταλάβαινε καλά την Καινή Διαθήκη. Τον βρήκε ο Παπαφλέσσας που ήταν τότε σαν διάκονος ακόμα (αναγνώστης) να διαβάζει και του είπε να σταματήσει αμέσως γιατί η έκδοση ήταν απαγορευμένη από το Πατριαρχείο. Ο Κολοκοτρώνης δεν έδωσε σημασία έως ότου ο Παπαφλέσσας με την επιμονή του τον έκανε να θυμώσει. Σηκώθηκε τον άρπαξε από τα μακριά μαλλιά και τον έδειρε άσχημα». (Πηγή: τρίτος τόμος Απάντων Τερτσέτη έκδοση Βαλέτα 1953).
Όπως καταλαβαίνουμε ο Παπαφλέσσας είχε το πνεύμα το φανατικού θρησκευόμενου, ο Κολοκοτρώνης όμως είχε γνήσια δίψα να μάθει για τον Θεό και απ’ ότι φαίνεται δεν άφησε το ενάντιο πνεύμα να τον εμποδίσει. Ότι ο Κολοκοτρώνης είχε φως Θεού το καταλαβαίναμε και από την ιστορική ομιλία του στην Πνύκα. Εκεί εκτός των άλλων λέει:
«Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν. Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του». (Όλη την ομιλία του μπορείς να διαβάσεις εδώ).
Όπως βλέπουμε από το παραπάνω κείμενο όχι μόνο είχε γνώση του ευαγγελίου αλλά σαν άλλος Δανιήλ αναγνωρίζει τις αμαρτίες που μας έκαναν υπόδουλους κάτω από τις αυτοκρατορίες που πέρασαν μέχρι των Οθωμανών. Δεν θα μπορούσε να κάνει τις διακηρύξεις που θα αναφέρω παρακάτω αν δεν είχε πληροφόρηση απ’ τον Θεό όσον αφορά το θέλημα Του για το έθνος, η οποία είχε γίνει πίστη! Κι αυτό το θέλημα ήταν η Ελλάδα να γίνει ελεύθερη όχι μόνο για δικό της όφελος αλλά για τα ένδοξα σχέδια του Θεού. Η κινητοποίηση του για αγώνα δεν ήταν μόνο επιθυμία για ελευθερία αλλά είχε γνώση της μυστικής βουλής του Θεού για το έθνος μας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να δούμε δυο συγκλονιστικούς λόγους κλειδιά (οι οποίοι δεν είναι συναισθηματικά ευχολόγια αλλά μαρτυρίες άνωθεν) που βγήκαν από την καρδιά και το στόμα του Θεόδωρου, τους οποίους είναι η ώρα να προσέξουμε και να δώσουμε την ανάλογη βαρύτητα. Όπως είναι και η ώρα ο άνθρωπος αυτός εκτός από ανθρώπινα να εξυψωθεί και πνευματικά, ο οποίος ήταν πράγματι δώρο του Θεού για την Ελλάδα!
1ος ΛΟΓΟΣ:
Αυτό φανερώνει ότι ήταν θέλημα Θεού να ελευθερωθούμε και υπήρξε πράγματι διάταγμα στον ουρανό που βγήκε από το στόμα του Πατέρα.
Αυτό επιβεβαιώνεται από την επέμβαση ξένων δυνάμεων όταν η επανάσταση κόντευε να καταπνιγεί. Δεν είναι τυχαίο αλλά ο Θεός διέγειρε τους Άγγλους, του Γάλλους και τους Ρώσους στην πιο κρίσιμη φάση ώστε αυτό που φάνταζε αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Γι’ αυτό ο Κολοκοτρώνης όταν τον ρώτησαν αν είναι αγγλόφιλος, γαλλόφιλος ή ρωσόφιλος εκείνος είπε: «Θεόφιλος. Γιατί σαν τον Θεό κανείς δεν αγαπάει την Ελλάδα». Αυτό σημαίνει ότι πίσω από του Άγγλους, Γάλλους Ρώσους και από κάθε δύναμη αναγνώριζε το χέρι του Θεού! Δεν απέδιδε σε αυτές την νίκη αλλά στον Θεό και στην επιθυμία του Ανώτατου Κυβερνήτη του Σύμπαντος!
Ο Θεόδωρος έβλεπε τον εαυτό του ως μέρος της εκπλήρωσης της βουλής του Θεού για αυτό το έθνος. Η υπογραφή του Θεού όμως για την ελευθερία της Ελλάδας είναι μόνο το μισό μέρος της υπόθεσης.
2ος ΛΟΓΟΣ:
Ας δούμε τώρα τους δυο αυτούς λόγους ως μια πρόταση:
Ο Θεός υπόγραψε για την ελευθερία μας γιατί θέλει ένα έθνος που να έχει για Κεφάλι τον Χριστό και όχι ανθρώπους.
Αυτό σημαίνει και ο λόγος: «Εγώ διέταξα αυτή την έρημο να γίνει καρποφόρα γη».
Μέχρι τώρα έχει πραγματοποιηθεί μόνο ένα μέρος από την βουλή του Θεού, το έθνος μας να γίνει ελεύθερο από την φυσική καταδυναστεία δεν έχει γίνει όμως ακόμα ελεύθερο από την πνευματική. Επειδή η φυσική απελευθέρωση δεν φέρνει αυτόματα και την πνευματική.
Ο Κύριος είπε ότι δεν υπάκουσε.
Κι αυτό γιατί μέχρι και σήμερα δεν έχει αναγνωρίσει τις αιτίες που την έκαναν υπόδουλη. Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι για την φυσική υποδούλωση αιτία έχει η πνευματική πρώτα, η οποία φανερώνεται με την φυσική. Ούτε οι πρόγονοι όμως ούτε κι εμείς δεν μετανοήσαμε απ’ τις αμαρτίες που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση κι αυτό συνεχίζεται μέχρι αυτή την ημέρα.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ
Πριν αναφερθούμε σε αυτές ας δούμε ένα παράδειγμα που θα μας βοηθήσει. Ποια ήταν η αιτία που την εποχή του Ηλία δεν είχε βροχή στο Ισραήλ και η γη είχε γίνει ξερή; Ήταν η ειδωλολατρία.
Το Πρόσωπο του Θεού είχε αντικαταστήσει ένα είδωλο με το όνομα Βάαλ (που σημαίνει κύριος). Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν ξεκάθαρο ότι λάτρευαν έναν ξένο Θεό. Ονόμαζαν κι αυτόν κύριο αλλά δεν ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν άλλο θεός. Η συνέπεια ήταν να μην υπάρχει βροχή στην γη. Παραδόξως μια απ’ τις ιδιότητες του Βάαλ ήταν να φέρνει βροχή. Τότε ο Θεός σήκωσε τον Ηλία. Τι έκανε ακριβώς; Κήρυττε έλεγχο! Ο στόχος ήταν να διαχωριστεί το αληθινό από το ψεύτικο και οι Ισραηλίτες να επιστρέψουν στον Αληθινό! Όταν θα παραιτούνταν από το να λατρεύουν τον ξένο θεό ο αληθινός Θεός θα έφερνε την βροχή.
Αυτή η ιστορία μας φανερώνει και την δική μας κατάσταση. Δεν μπορεί να έρθει πνευματική βροχή και να κάνει καρποφόρα γη την έρημο εξαιτίας της ειδωλολατρίας που υπάρχει στην χώρα. Αυτή είναι η αιτία της ξηρασίας και ο λόγος που ο Θεός επέτρεψε (εμείς που λεγόμαστε χριστιανοί) να γίνουμε υπόδουλοι σε ένα έθνος «βαθύχειλο και βαρύγλωσσο».
Ας δούμε τώρα δυο γεγονότα τα οποία θα ανακρίνουμε κατευθείαν πνευματικά.
- Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΟΡΦΩΜΑΤΟΣ
Είναι γνωστό ότι τα πρώτα 300 χρόνια οι χριστιανοί διώκονταν. Όμως τελείως ξαφνικά η κατάσταση άλλαξε όχι απλά προς το καλύτερο αλλά προς αυτό που αν το διηγούσουν τότε σε κάποιον θα σε θεωρούσε τρελό. Ποια ήταν αυτή η τρομερή αλλαγή; Ο χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία μιας αυτοκρατορίας. Οι επίσκοποι από επικηρυγμένοι ποιμένες που αρνούνταν να προσφέρουν θυσία στην εικόνα του αυτοκράτορα, μετατράπηκαν σε μέρος της αυλής του αυτοκρατόρα ντυμένοι με απαστράπτοντα ιερατικά άµφια αντάξια της δόξας των αυτοκρατορικών ενδυµάτων.
Τι είχε συμβεί; Απλούστατα η εκκλησία πέρασε τον πειρασμό που είχε περάσει και ο Ιησούς όταν ο διάβολος του ζήτησε να τον προσκυνήσει με αντάλλαγμα τα βασίλεια της οικουμένης. Όταν ο σατανάς κατάλαβε ότι δεν μπορεί να νικήσει την εκκλησία εξολοθρεύοντας τους χριστιανούς αλλά έφερνε το αντίθετο αποτέλεσμα, («ο σπόρος της εκκλησίας είναι το αίμα των μαρτύρων» είχε πει ο Τερτυλλιανός τότε,) άλλαξε τακτική. Έκανε συνθηκολόγηση μαζί της και της πρόσφερε κοσμική εξουσία. Η εκκλησία δεν μπόρεσε να αρνηθεί όπως είχε κάνει ο Κύριος της. Τα πράγματα όμως δεν τέλειωσαν στο να γίνει ο χριστιανισμός επίσημη θρησκεία του κράτους. Λίγο αργότερα ο χριστιανισμός επιβλήθηκε με το ζόρι. Είναι γνωστοί οι διωγμοί που εξαπολύθηκαν απ’ τους «χριστιανούς» αυτοκράτορες, – με την ευλογία του κλήρου- σε ειδωλολάτρες και αλλόθρησκους στην αυτοκρατορία, σε όποιον αρνούνταν να βαπτιστεί και να λάβει το προσωνύμιο του χριστιανού.
Αυτό δεν σήμαινε ότι οι ειδωλολάτρες θα άφηναν έτσι απλά τα παλιά τους έθιμα και τις δοξασίες. Οι επίσκοποι του 4ου αιώνα το κατάλαβαν κι έτσι αντί να τα ξεριζώσουν ή να αφήσουν ελεύθερους αυτούς που ήθελαν να παραμείνουν ειδωλολάτρες, έδωσαν στις παλιές συνήθειες άλλο νόημα. (Καινούργια ανανοηματοδότηση). Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες καθώς το παρόν ζήτημα θα μπορούσε να αποτελεί το θέμα ενός βιβλίου.
Θα μείνω μόνο στην αντικατάσταση των παλιών θεών με τους «χριστιανικούς αγίους» στους οποίους έδωσαν την θέση τους, το μοτίβο όμως της λατρείας έμεινε το ίδιο. Αντί για ένα άγαλμα τώρα θα ήταν μια εικόνα. Αντί οι ναυτικοί να κάνουν τάμα και να λιβανίσουν (για παράδειγμα) στον Ποσειδώνα για να τους προστατέψει στο ταξίδι τους, θα έκαναν παράκληση στον Άγιο Νικόλαο, όπου αυτός τώρα θα ήταν ο προστάτης τους.
Αντί για την παρθένο Αθηνά θα λάτρευαν την παρθένο Μαρία. Όπως είναι γνωστό πίσω από τα ονόματα των αρχαίων θεών ήταν δαίμονες και εκείνοι λάμβαναν την λατρεία. (Α΄ ΚΟΡ 10:19-20). Η αλλαγή των ονομάτων όμως δεν ξόρκισε τον σατανά. Ακόμη χειρότερα έκανε πιο ισχυρή την εξαπάτηση. Οι ίδιοι δαίμονες θα συνέχιζαν να λαμβάνουν λατρεία και θα φανερώνονταν στους ανθρώπους μετασχηματιζόμενοι στις νέες μάσκες που τους έδωσαν οι επίσκοποι της χριστιανικής εκκλησίας!
Και ο Χριστός; Χάθηκε ανάμεσα στους πολλούς αγίους. Για κάποιους έγινε τόσο απόμακρος που μόνο μέσω «τρίτου» θα μπορούσες να Τον πλησιάσεις όπως για παράδειγμα μέσα απ’ την (πιο) πονόψυχη μητέρα Του. Για άλλους έγινε ένα μωράκι στην αγκαλιά της «Πανίσχυρης» Μητέρας του που δεν μπορεί να σε βοηθήσει.
Την σήμερον ημέρα οι άνθρωποι αντί να πουν «Θεέ μου» λένε «Παναγία μου» και αντί να πουν «Χριστέ μου» λένε «Υπεραγία Θεοτόκο σώσε μας». Αυτός έχει γίνει ο θεός της Ελλάδας. Παρ’ όλα αυτά επιμένουν ότι λατρεύουν τον Θεό, ότι είναι χριστιανοί και μάλιστα ορθόδοξοι!
Γι’ αυτό σας είπα ότι ζούμε ακριβώς στην ίδια εποχή με του Ηλία! Ας θυμηθούμε: «Για πιο λόγο έγιναν τελικά οι Ισραηλίτες δούλοι στους Βαβυλώνιους; Γιατί είχαν γίνει πρώτα οι ίδιοι βαβέλ (σύγχυση) καθώς είχαν ανακατέψει τον αληθινό Θεό με την ειδωλολατρία. Αυτό ακριβώς ήταν και το Βυζάντιο λίγο πριν την πτώση του και γι’ αυτό παραδόθηκε στους Αγαρηνούς.
- Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Δεν θα μιλήσω καθόλου για την διαμάχη ανάμεσα σε ενωτικούς και ανθενωτικούς, καθώς δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση την αιτία της πτώσης της Κωνσταντινούπολης. Η βασική αιτία ήταν η ειδωλολατρία και η υπερύψωση άλλων θεών πάνω από τον Αληθινό.
Ας δούμε τώρα μέσα απ’ τα γραπτά της Βυζαντινολόγου Χριστίνας Αγγελίδη την θέση που είχε πάρει η Παναγία με τα χρόνια στην συνείδηση και στις καρδιές των αυτοκρατόρων, των επισκόπων και του λαού: «Προστάτιδα του στρατεύματος και των αυτοκρατόρων, η Παναγία ήταν πανταχού παρούσα στην ίδια την καρδιά της αυτοκρατορίας που της είχε αφιερωθεί, την Κωνσταντινούπολη όπου οι περισσότερες αναλογικά εκκλησίες είχαν ιδρυθεί προς τιμήν της, ενώ οι λιτανείες και των ιερών λειψάνων και των εικόνων της, οι αγρυπνίες και οι πανηγύρεις είχαν δημιουργήσει ένα πλέγμα συνεχών αναφορών στο όνομα της και την προστασία που εξασφάλιζε στη «θεοφρούρητο» πόλη. Ως ακαταμάχητον οχύρωμα η εικόνα της Θεοτόκου ετίθετο επικεφαλής των εκστρατευτικών στρατευμάτων τα οποία καθοδηγούσε ο αυτοκράτορας. Η παρουσία της αποτελούσε έτσι την υπέρτατη εγγύηση για τις μελλούμενες νίκες και για την ειρήνη στην αυτοκρατορία. Η τοποθέτηση της εικόνας της Θεοτόκου ή επιγραφών που επικαλούνταν το όνομα της στα τείχη των πόλεων από όπου η θεία δύναμη της θα απέτρεπε την είσοδο των εισβολέων μαρτυρείται από αρχαιολογικά ευρήματα ήδη κατά τον 6ο αιώνα. Την ίδια εποχή ο Ρωμανός Μελωδός απευθύνει τις παρακλήσεις του στην Παναγία ως το τείχος και στήριγμα…ην πας χριστιανός έχει προστασία». (Περισσότερες λεπτομέρειες για την θέση που είχε πάρει η Παναγία επί Βυζαντίου μπορείς να διαβάσεις εδώ).
Επίσης από τον ιστορικό Κριτόβουλο γνωστή είναι η «πάνδημη λιτανεία» που έγινε στην πόλη λίγο πριν την πτώση της, με προεξέχουσα εικόνα αυτήν της Παναγίας της Οδηγήτριας. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της λιτανείας, χωρίς καμία απολύτως φανερή αιτία η εικόνα της «Παναγίας» που την κρατούσαν οι παπάδες έπεσε και κόλλησε στη λάσπη.
Πιστεύω ότι ήταν ένα μήνυμα απ’ τον Θεό για την κατάσταση τους. Τους έλεγε ότι «ένα είδωλο που εσύ κρατάς και μεταφέρεις στους ώμους σου δεν μπορεί να σε σώσει. Πρέπει να απευθυνθείς σε Μένα στον Ζωντανό Θεό». Οι παπάδες αφού την ξεκόλλησαν από την λάσπη, την έβαλαν ξανά στους ώμους τους και συνέχισαν την λιτανεία. Λίγες ώρες μετά η πόλη έπεσε.
Βεβαίως μέχρι και σήμερα οι συμπατριώτες μας δεν έχουν αναγνωρίσει τα πραγματικά αίτια αλλά αποδίδουν αλλού τις ευθύνες. Λένε ότι ο Θεός παρέδωσε την πόλη στους Μουσουλμάνους για να μας προστατέψει από την ένωση με τον πάπα ο οποίος θα μας έκανε να χάσουμε την πίστη μας! Είναι γνωστή η ρήση: «Καλύτερα τούρκικο φέσι παρά φράγκικη τιάρα»! Ποια ήταν η διαφορά τους με την Δυτική εκκλησία; Αν το Πνεύμα εκπορεύεται απ’ τον Πατέρα μόνο ή και απ’ τον Υιό! Εάν δέχονταν ότι εκπορευόταν και απ’ τον Υιό θα πρόδιδαν την πίστη τους. Βεβαίως τα αίτια της διαφωνίας ήταν περισσότερα και πολυδιάστατα αλλά μπορούμε να δούμε καθαρά μια ρίζα. Κι αυτή είναι η υπερηφάνεια απ’ την οποία πηγάζει η φιλοπρωτία, η τάση για κυριαρχία και η πεποίθηση ότι εμείς τα ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους.
ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ
Αυτό ήταν το πρόβλημα όταν ήρθε ο Παύλος στην Αθήνα και κήρυξε το ευαγγέλιο. Ήταν η πρώτη φορά που ο Θεός μίλησε στο έθνος μας να γίνει καρποφόρα γη!
Ο Θεός μας τίμησε χρησιμοποιώντας την γλώσσα μας (κι αυτό δικό Του δώρο ήταν) για να γραφτεί το ευαγγέλιο Του. Όμως οι Αθηναίοι θώρησαν τα λόγια του αποστόλου Παύλου μωρία και του είπαν «θα μας τα πεις πάλι άλλη φορά». Αυτό είναι ένα από τα πιο ισχυρά μας δεσίματα. Η πεποίθηση ότι είμαστε σοφοί και τα ξέρουμε όλα. Είναι μια μορφή υπερηφάνειας (η αλαζονεία της διανοητικής ανωτερότητας), που τρέχει μέσα στο αίμα μας και κληρονομείται απ’ την μια γενιά στην επόμενη. Στην εποχή του Βυζαντίου προστέθηκε η καύχηση ότι είμαστε οι σοφότεροι και «στα του Θεού». «Εμείς διασαφηνίσαμε το δόγμα της Αγίας Τριάδας και έχουμε την ορθότερη θεολογία και την καλύτερη θρησκεία» (ορθοδοξία). «Όλοι όσοι θέλουν να σωθούν θα πρέπει να γίνουν σαν κι εμάς!» Ανεξάρτητα αν οι πράξεις και οι τρόποι μας μυρίζουν σάρκα και αμαρτία. Νομίζουμε ότι όλα εξαλείφονται εξαιτίας της αποδοχής των σωστών θεολογικών διατυπώσεων. Καθώς λοιπόν ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους μας παρέδωσε στους Οθωμανούς. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα ότι δεν επιδοκιμάζει το πνεύμα μας και τις ενέργειες μας.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Μετά από 400 χρόνια ο Θεός μας έδωσε μια νέα ευκαιρία με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Η διακήρυξη του έδειχνε για πιο σκοπό θα μας χάριζε την ελευθερία μας και ποια ήταν η πρόθεση Του: «Θα αναστήσουμε μια πατρίδα που Κεφάλι θα ‘χει τον Χριστό και όχι ανθρώπους». Δεν είπε ότι θα έχει την Παναγία για κεφάλι ή κάποιον άγιο ή όλους τους αγίους μαζί αλλά τον Χριστό! Επίσης τόνισε ότι δεν θα έχει για Κεφάλι ανθρώπους. Έγινε; Δυστυχώς όχι.
Προς το τέλος της επανάστασης υπήρχαν πολλές φωνές που ήθελαν τον Κολοκοτρώνη για κυβερνήτη. Αν γινόταν, το σχέδιο του Θεού θα ξεκινούσε να μπαίνει σε εφαρμογή. Το ότι φυλακίστηκε τέσσερις φορές δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως διαίρεση μεταξύ Ελλήνων αλλά ως άρνηση αναγνώρισης των εξουσιών που έχει θέσει ο Θεός και ως αντίσταση των σκοτεινών δυνάμεων στο θέλημα του Θεού. Το ίδιο ισχύει για την δολοφονία του Καποδίστρια.
Ας σταθούμε λίγο σε αυτό καθώς δεν είμαι σίγουρος ότι το έχουμε συνειδητοποιήσει. Ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας μετά την απελευθέρωση της ήταν άνθρωπος του Θεού!!! Και δολοφονήθηκε! Η μετέπειτα ιστορία είναι γραμμένη με τον αγώνα για την επικράτηση της εξουσίας μεταξύ τίμιων και διεφθαρμένων ανθρώπων. Στο τιμόνι της χώρας βρέθηκαν άνθρωποι ποταποί και διεστραμμένοι οι οποίοι μπορεί να είχαν ελευθερωθεί από του Τούρκους δεν είχαν ελευθερωθεί όμως απ’ το κακό που κυρίευε την καρδιά τους. Τέτοιοι ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Ιωάννης Κωλέττης, ο Κουντουριώτης.
Σημ. Περισσότερες πληροφορίες για αυτούς μπορείς βρεις στην συνέντευξη του ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα Θεόδωρου Παναγόπουλου.
Το χωράφι της Ελλάδας κατέληξε ένα έδαφος με καλό σπόρο και με ζιζάνια.
Η άλλη ομάδα που κατέπνιγε κάθε φως που πήγαινε να ξεπροβάλει ήταν οι φανατικοί της ορθόδοξης εκκλησίας που ήταν στην ουσία η επιβίωση του Βυζαντίου σε θρησκευτική μορφή. Ήταν αυτοί που δεν θέλησαν να αναγνωρίσουν τις πραγματικές αιτίες της υποδούλωσης. Άνθρωποι που προτιμούσαν την υποταγή στους Τούρκους απ’ την ένωση με τους Λατίνους, γιατί ήταν ήδη στο πνεύμα υποδουλωμένοι και παραδομένοι σε βαθύ σκοτάδι. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι αυτοί παρέδωσαν την πόλη με αντάλλαγμα, να κρατήσουν τα αξιώματα τους, την εκκλησιαστική περιουσία, να μην πληρώνουν φόρους και να καβαλάνε άλογο.
Αυτός είναι και ο λόγος που αφόρισαν την επανάσταση και καθ’ όλη την διάρκεια ήταν εναντίον. Οι κληρικοί που βοήθησαν ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Θέλουν όμως να διατηρούν αυτό το αφήγημα για να κρατούν τον αμαθή λαό κολλημένο επάνω τους. Είναι αυτοί που τον τυφλώνουν και τον κινούν ενάντια σε κάθε τι που φαίνεται να απειλεί την δική τους ύπαρξη, μέχρι και σήμερα. Ήταν αυτοί που εναντιώθηκαν στον Αδαμάντιο Κοραή, τον Κύριλλο Λούκαρι. Δυσφήμησαν την μετάφραση του Νεόφυτου Βάμβα και σταμάτησαν τον Ιωνά Κίνγκ. Διέκοψαν την μετάφραση της Καινής Διαθήκης στην Δημοτική που έγινε με πρωτοβουλία της Βασίλισσας Όλγας (1901) και υποκίνησαν επεισόδια, τα λεγόμενα «ευαγγελικά»
Καταδίωξαν κάθε κίνηση για την πρόοδο του ευαγγελίου και την ίδρυση των ευαγγελικών εκκλησιών, οι οποίες φυτεύτηκαν κάτω από ένα καθεστώς αφόρητης δίωξης και μανιώδους αντίστασης.
Αυτοί ήταν τα ζιζάνια που μόλις πήγαινε να φυτρώσει ο καλός σπόρος τον κατέπνιγαν.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η βουλή του Θεού στην αρχή πάντοτε βρίσκει αντίσταση από διαβόλους και ανθρώπους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει ακυρωθεί.
ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ
Οι εκκλησίες της μεταρρύθμισης είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που πρεσβεύει ο λόγος του Θεού. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε όμως ότι έχουν τον Χριστό για Κεφάλι τους. Κι αυτό γιατί αν και βγήκαν απ’ την εξουσία του πάπα δεν όρισαν σαν υπέρτατη αυθεντία τον Ζωντανό και Αναστημένο Χριστό αλλά την Αγία Γραφή.
Η Αγία Γραφή όμως είναι βιβλίο και όχι Πρόσωπο. Και ο καθένας που την παίρνει στα χέρια του μπορεί να την ερμηνεύσει όπως θέλει και να γίνει ο ίδιος κεφάλι του εαυτού του, τον οποίο να παρουσιάζει ως αυθεντία, όπου όταν τυγχάνει αποδοχής να μετατρέπεται σε είδωλο. Γίνεται αυτός το κεντρικό πρόσωπο της εκκλησίας και θεός στην θέση του Χριστού, αφού αυτός γίνεται η προεξέχων προσωπικότητα κι αυτός που λαμβάνει όλη την δόξα. Είναι σε αυτό το περιβάλλον που ανθίζουν οι διασπάσεις καθώς καθένας αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να γίνει μια νέα «αυθεντία». Αυτό με την σειρά του δημιουργεί αντίδραση και οδηγεί σε ένα άλλο ακρό. Την επιβολής μιας λανθάνουσας ισότητας όπου μέσα από τον φόβο νέων «παπών» αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε ανθρώπους που αληθινά σηκώνει ο Θεός για ηγεσία στην εκκλησία.
Με πιο τρόπο διδάσκει η Αγία Γραφή ότι ο Ιησούς είναι το Κεφάλι της εκκλησίας Του; Όταν αληθινά παίρνει την θέση που του αξίζει ως Βασιλιάς στον μέσον μας. (ΜΑΤΘ 18:20). Όταν του δίνουμε χώρο να εκφραστεί μέσα απ’ το Πνεύμα Του που έδωσε σε κάθε μέλος Του. Όταν ζούμε σε ζωντανή ενότητα μαζί Του δια του Αγίου Πνεύματος (ΙΩΑΝ 15:4-5). Όταν ατομικά και συλλογικά Τον εκζητάμε, ακούμε την φωνή Του και τον υπακούμε. Τότε Τον ακολουθούμε πραγματικά και πράττουμε τα έργα Του στην γη σύμφωνα με το τρίπτυχο της προσευχής του Πάτερ Ημών. Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώνεται στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, το οποίο γράφτηκε για να είναι θεμέλιο και πρότυπο για όλες τις γενιές που θα επακολουθούσαν.
Δεν θα πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι η άποψη πως αυτά ήταν μόνο για μια εποχή έχει την προέλευση της στον εχθρό της ψυχής, ο οποίος πάντοτε επιδιώκει την αποκοπή από τον ζωντανό Χριστό και την μετατροπή των πιστών σε νεκρούς εκκλησιαζόμενους. (Σε αυτό τον σύνδεσμο μπορείς να δεις ένα ντοκιμαντέρ που δείχνει ότι αυτά που γίνονταν τότε εξακολουθούν να συμβαίνουν και σήμερα: Ο Πατέρας των Φώτων).
Είναι αλήθεια ότι στις ευαγγελικές εκκλησίες υπάρχει ένας έντονος φόβος (και όχι πίστη) για το Υπερφυσικό που καταλήγει στην απόρριψη του ρόλου του Αγίου Πνεύματος και των πνευματικών χαρισμάτων. Αυτό συνεπάγεται στο να αντιλαμβάνεται ο καθένας τον Θεό με τον δικό του τρόπο και μέσα απ’ τις προσωπικές του ερμηνείες διανοητικού τύπου και απ’ τα δικά του συναισθήματα να Τον «φτιάχνει» όπως αυτός θέλει ή φαντάζεται. Καθώς είναι αδύνατο να γνωρίσει κάποιος τον Θεό χωρίς το χρίσμα και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Όταν όμως φοβάται τον Παράκλητο και προκρίνει τον εαυτό του, αυτό είναι το αποτέλεσμα. Κι αυτά είναι άλλου είδους είδωλα, διανοητικά και ψυχικά.
Η εκκλησία μετατρέπεται σε αίθουσα θεολογικών διαλέξεων με βάση την Αγία Γραφή ενώ η προσευχή αποκτά περισσότερο ένα τυπικό χαρακτήρα παρά ώρα συνάντησης με τον ζωντανό Χριστό.
Η αίσθηση ότι Αυτός είναι Παρών χάνεται όπως και η πίστη ότι μπορείς να έρθεις σε επαφή και να επικοινωνήσεις τώρα μαζί Του. Απεναντίας δημιουργείται η συνείδηση ότι είναι μακριά, κάπου εκεί ψηλά και θα Τον συναντήσεις μόνο όταν πεθάνεις και πας στον ουρανό.
Μέσα απ’ αυτή την νοοτροπία καταλήγουμε να ζούμε την πνευματική ζωή ανεξάρτητα απ’ Αυτόν που ομολογούμε ως Κεφάλι μας, καθώς εμείς κρατάμε τα πράγματα στα χέρια μας ως άλλοι κύριοι. Νομίζουμε ότι επειδή έχουμε την Γραφή στα χέρια μας ξέρουμε αυτόματα τι είναι καλό και κακό, τι αποφάσεις πρέπει να πάρουμε για την ζωή μας, ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρει η εκκλησία, με πιο τρόπο να Τον υπηρετήσουμε, ποιους να επιλέξουμε στις θέσεις ηγεσίας όταν αποφασίσουμε ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψουμε.
Τι θέση ή τιμή μπορεί να έχει ο Χριστός σε μια τέτοια εκκλησία;
«αν, λοιπόν, εγώ είμαι πατέρας, πού είναι η τιμή μου; Και αν εγώ είμαι ο κύριος, πού είναι ο φόβος μου; λέει ο Κύριος των δυνάμεων σε σας, ιερείς, που καταφρονείτε το όνομά μου» (ΜΑΛ 1:6).
Με αυτό το πνεύμα οι εκκλησίες της μεταρρύθμισης μετατράπηκαν κι αυτές σε έρημο, όπου έρημος είναι η απουσία της Ζωντανής Παρουσίας του Θεού. Ο δε Ιησούς έχει απομείνει έξω να χτυπάει την πόρτα.
Πιστεύω ότι αυτό το εδάφιο στην παρούσα φάση αφορά όλες τις εκκλησίες και αποχρώσεις στην Ελλάδα χωρίς εξαίρεση, καθώς εκφράζει όλες τις παθογένειες που ανέφερα.
«Επειδή, λες ότι: Είμαι πλούσιος, και πλούτησα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός· σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από τη φωτιά, για να πλουτήσεις· και ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή τής γύμνιας σου· και να χρίσεις τα μάτια σου με κολλύριο, για να βλέπεις. Εγώ, όσους αγαπάω, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία· γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και μετανόησε. Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου. Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθήσει μαζί μου στον θρόνο μου, όπως κι εγώ νίκησα, και κάθησα μαζί με τον Πατέρα μου στον θρόνο του. Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα προς τις εκκλησίες». (ΑΠΟΚ 3:17-22).
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;
Χρειάζεται να πάψουμε να κρατάμε τα πράγματα στα χέρια μας. Να απορρίψουμε τα είδωλα και να μετανοήσουμε που με τις ιδέες και την στάση μας αφήσαμε έξω απ’ τις ζωές και τις εκκλησίες μας το Άγιο Πνεύμα. Να προσκαλέσουμε τον Παράκλητο να έρθει, να Του δώσουμε την θέση που Του ανήκει και να μάθουμε να ακούμε την φωνή Του, που είναι η φωνή του ίδιου του Κυρίου.
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Κοιτάξτε τι λέει στο Β΄ Χρονικών 7:13-14:
«Αν κλείσω τον ουρανό και δεν γίνεται βροχή, και αν προστάξω την ακρίδα να καταφάει τη γη, και αν στείλω θανατικό ανάμεσα στον λαό μου, και ο λαός μου, επάνω στον οποίο ονομάστηκε το όνομά μου, ταπεινώσουν τον εαυτό τους, και προσευχηθούν, και εκζητήσουν το πρόσωπό μου, και επιστρέψουν από τους δρόμους τους, τους πονηρούς, τότε εγώ θα εισακούσω από τον ουρανό, και θα συγχωρήσω την αμαρτία τους, και θα θεραπεύσω τη γη τους».
Δεν μιλάει για ανθρώπους που δεν Τον γνωρίζουν αλλά για τον λαό Του! Το γεγονός ότι είσαι λαός του Θεού δεν σε κάνει αυτόματα υπάκουο και εκζητητή και άνθρωπο που ζεις σε ενότητα μαζί Του. Δεν σε σώζει απ’ τον κίνδυνο να φτιάξεις νέα είδωλα μέσα απ’ τα οποία να γυρίσεις την πλάτη σου στον Αληθινό Θεό.
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι η γη της Ελλάδας είναι άρρωστη και χρειάζεται θεραπεία; Ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι είναι μια έρημος με αγκάθια και αγκαθωτούς θάμνους; Αυτή η γη είναι οι καρδιές μας. Αυτή είναι η γη που χρειάζεται να θεραπευτεί. Αλλά η προϋπόθεση είναι η μετάνοια.
Πάνω σε αυτό το θέμα άκουσα τον Κύριο να λέει ότι θα σηκώσει μεσίτες προσευχής που θα σταθούν ανάμεσα στα χαλάσματα.
ΠΟΤΕ ΗΡΘΕ Η ΒΡΟΧΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ;
Όταν έπεσε ο Βαάλ ο Θεός έφερε την βροχή. Με τον ίδιο τρόπο που ο Βαάλ υποσχόταν βροχή έτσι και οι νεκροί θεοί που λατρεύουμε υπόσχονται ευλογία, θαυματουργικές επεμβάσεις, ευημερία, καρποφορία. Στην πραγματικότητα όμως το μόνο που καταφέρνουν είναι να απομακρύνουν την Παρουσία του Θεού.
Μόνο εφόσον εγκαταλειφθεί η ειδωλολατρία και καταστραφούν όλων των ειδών τα είδωλα και γίνουν θρύψαλα, (όπως έκανε ο Μωυσής το χρυσό μοσχάρι) και σταματήσουν οι θυσίες στα «βδελύγματα που φέρνουν ερήμωση» θα επιστρέψει η Παρουσία του Θεού σε αυτή την χώρα.
Αυτό δεν πρόκειται να γίνει από την προηγούμενη γενιά. Αυτή εννοεί ο Θεός όταν λέει «αυτή η έρημος δεν με υπάκουσε». Γι’ αυτό, αυτός είναι ο λόγος του Κυρίου:
Εγώ σηκώνω μια γενιά που θα γνωρίζει και θα σέβεται το Όνομα Μου. Όχι όπως οι πατέρες τους. Αυτή θα κληρονομήσει την γη της υπόσχεσης.
Αυτό είναι το νέο πράγμα που πρόκειται να κάνει: «Μη θυμάστε τα προγενέστερα, και μη συλλογίζεστε τα παλιά. Δέστε, εγώ θα κάνω ένα νέο πράγμα· τώρα θα ανατείλει· δεν θα το γνωρίσετε; Θα κάνω, σίγουρα, έναν δρόμο μέσα στην έρημο, ποταμούς μέσα στην άνυδρη γη. Τα θηρία τού χωραφιού θα με δοξάσουν, τα τσακάλια, και οι στρουθοκάμηλοι· επειδή, δίνω νερά στην έρημο, ποταμούς στην άνυδρη γη, για να ποτίσω τον λαό μου, τον εκλεκτό μου. Ο λαός, που έπλασα για τον εαυτό μου, θα διηγείται την αίνεσή μου».
Ο ΘΕΟΣ ΚΑΝΕΙ ΝΕΟ ΠΡΑΓΜΑ
Αυτό το νέο πράγμα είναι ένας νέος λαός, όπως είχε πει μέσα απ’ τον Ιωάννη Βαπτιστή ότι από τις πέτρες μπορεί να κάνει ο Θεός παιδιά στον Εαυτό Του. Για χάρη αυτής της νέας γενιάς ο Θεός θα φέρει βροχή και αυτή θα την γεννήσει.
«μέχρις ότου το πνεύμα ξεχυθεί επάνω μας εξ ύψους, και η έρημος γίνει καρποφόρα πεδιάδα, ενώ η καρποφόρα πεδιάδα θεωρηθεί σαν δάσος. Τότε, στην έρημο θα κατασκηνώσει κρίση, και στην καρποφόρα πεδιάδα θα κατοικήσει δικαιοσύνη. Και το έργο τής δικαιοσύνης θα είναι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης, ησυχία και ασφάλεια στον αιώνα. Και ο λαός μου θα κατοικεί σε ειρηνική κατοικία, και ασφαλή οικήματα, και ήσυχους τόπους ευπορίας, και θα πέφτει χαλάζι που κατασυντρίβει το δάσος, και η πόλη θα ανατραπεί με όλεθρο». (ΗΣ 32:15-19).
Η βροχή του Θεού για κάποιους θα είναι ζωή και για κάποιους κρίση. Όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να αντισταθούν αλλά αυτή την φορά δεν θα μπορέσουν, θα τους καταπνίξει. Ο Κύριος επίσης λέει ότι οι φανατικοί θρησκευόμενοι της χώρας και οι προσκολλημένοι στο παλιό ασκί θα φέρουν διωγμό στο δάσος (αυτό είναι το χαλάζι) που θα είναι τα δέντρα που θα έχει φυτέψει ο Κύριος. Όμως ο Θεός θα τους πατάξει με όλεθρο. Αυτή είναι η πόλη, το παλιό σύστημα. Δεν θα το αφήσει άλλο να γκρεμίζει αυτό που Εκείνος κάνει!
Τους λόγους αυτούς ο Κύριος μου επιβεβαίωσε και από άλλα χωρία: «όταν ο εχθρός θα επέλθει σαν ποταμός, το Πνεύμα τού Κυρίου θα υψώσει εναντίον του σημαία» (ΗΣ 59:19). Το ποτάμι του εχθρού ήταν όλη αυτή η αντίσταση ενάντια στις βουλές Του όλα τα προηγούμενα χρόνια, μέσα από ανθρώπους δόλιους και διεστραμμένους. Ο Κύριος λέει ότι δεν θα το επιτρέψει άλλο αυτό. Ο Κύριος σηκώνει ένα λάβαρο επανάστασης εναντίον της πνευματικής δουλείας. Κι αυτό το λάβαρο είναι μια γενιά από Ηλίες!
Ο ΘΕΟΣ ΣΗΚΩΝΕΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΑΠΟ ΗΛΙΕΣ!
Που δεν θα συμβιβάζονται με το κακό, δεν θα φοβούνται να μιλούν για το δίκιο και θα βάζουν μέχρι και την ζωή τους γι’ αυτό!
Θυμάστε ποια ήθελε να κλείσει το στόμα στον Ηλία; Η Ιεζάβελ. Μέσα της κατοικούσε ένα ακάθαρτο πνεύμα, ένας σκοτεινός άρχοντας που ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι να καταδιώκει, και να τρομοκρατεί τους ανθρώπους του Θεού με σκοπό να καταπνίξει την φωνή Του. Αυτό το πνεύμα εργάζεται στην χώρα μας και είναι από τους δαιμονικούς της άρχοντες. Αυτός προκαλεί το δαιμονικό ποτάμι όμως ο Κύριος σηκώνει εναντίον του τους ατρόμητους Του! Αυτούς που θα κηρύττουν έλεγχο χωρίς φόβο και χωρίς συμβιβασμό.
«Και όταν έρθει εκείνος, θα ελέγξει τον κόσμο για αμαρτία, και για δικαιοσύνη, και για κρίση·» (ΙΩΑΝ 16:8).
Η λέξη έλεγχος είναι παράγωγο δυο μικρότερων λέξεων. Του «ελ» που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει φως και του «έχω». Ρίχνω φως πάνω σε κάτι που έχω. Με λίγα λόγια ο Θεός θέλει ανθρώπους που δεν θα φοβούνται να ρίχνουν φως επάνω σε κάθε σκοτάδι, όπου να το διαχωρίσουν απ’ το φως, ονομάζοντας τα πράγματα και διαλύοντας την σύγχυση. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ηλίας όταν κατέβασε φωτιά απ’ τον ουρανό. Οι Ισραηλίτες μπόρεσαν να διακρίνουν τον Αληθινό Θεό από τον ξένο. Ο Ηλίας παρ’ όλες τις απειλές τις Ιεζάβελ δεν έπαψε να μιλάει την αλήθεια και να είναι φως στο Ισραήλ μέχρι που το είδωλο έπεσε και ο Θεός έφερε βροχή στην ξερή γη!
ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
Θυμάμαι στην Έδεσσα που μαρτυρούσα τον Κύριο και ο σατανάς ξεσήκωσε εναντίον μου διωγμό. Τότε ο Κύριος μου είχε μιλήσει σε όνειρο και μου είχε πει: «Αυτό ακριβώς συνέβαινε στους προκάτοχους σου. Ο διάβολος ξεσήκωνε διωγμό και κάτω από την πίεση τα παρατούσαν. Γι’ αυτό δεν γνώρισαν καρπό πέρα από ένα σημείο. Εσύ τώρα μην φύγεις αλλά μείνε. Μόνο τότε θα θερίσεις αποτελέσματα που οι πρόγονοι σου δεν είχαν γευτεί». Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάκουσα αλλά το πνεύμα του φόβου τότε υπερίσχυσε επάνω μου. Όμως ο λόγος του Κυρίου παραμένει. Δεν μπορούμε να δούμε αποτελέσματα αν δεν πορευτούμε πέρα απ’ το σημείο του φόβου. Αυτό πιστεύω συμβολίζει το ποτάμι του Ιορδάνη που καλούμαστε να πατήσουμε τα πόδια μας επάνω και τότε ο Θεός θα το ξηράνει και θα κάνει τα νερά των απειλών να σταθούν ως σωρός.
Σημ: Η Ηarriet Τubman (1822-1913) ήταν μια σκλάβα σε φυτεία κοντά στο Blackwater River στο Μάντισον που πάλεψε για την ελευθερία της και την κέρδισε όταν πέρασε το σύνορο του φόβου. Αυτό την έφερε σε μια θέση τέτοιας αφοβίας που η απελευθέρωση άλλων μαύρων απ’ τις φυτείες που εργάζονταν να αποτελεί υπόθεση ρουτίνας. Ήταν απ’ τους βασικούς καταλύτες της κατάργησης της δουλείας και ονομάστηκε ο Μωυσής των μαύρων. Η Ηarriet αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για την δική μας μάχη που έχουμε μπροστά μας. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείς να δει την ταινία με την ζωή της: Harriet. Σου εύχομαι ολόκαρδα να γίνεις μια Ηarriet για την Ελλάδα!
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 2021 ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ!
Είμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Ο Θεός καλεί τους στρατιώτες Του. Μπαίνουμε σε εποχή μαχών για την βασιλεία του Θεού, όπως ο Ιησούς του Ναυή καλέστηκε να κατακτήσει την γη της υπόσχεσης.
Το σύνθημα είναι Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΕΦΑΛΙ ΠΑΝΤΟΥ! Αυτό που ξεκίνησε ο Κολοκοτρώνης κάποιοι πρέπει να το ολοκληρώσουν. Θέλουμε μια γενιά που κεφάλι της να έχει τον Χριστό και όχι ανθρώπους. Προσκαλούμε τώρα τον Αρχιστράτηγο να έρθει και να πάρει θέση στον στρατό Του! Πρέπει να κινηθούμε αποφασιστικά στην κατεύθυνση των στόχων που έθεσαν οι προπάτορες μας, τους οποίους έλαβαν απ’ τον Θεό. Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδας. Εάν ο Θεός είναι μαζί μας κάνεις δεν μπορεί να σταθεί εναντίον μας. Ελευθερία ή θάνατος!
