«και δεν θα αφήσουν μέσα σε σένα πέτρα επάνω σε πέτρα· επειδή, δεν γνώρισες την ημέρα τής επίσκεψής σου». (ΛΟΥΚ 19:44).
Σημ. Το αρχαίο κείμενο δεν έχει την λέξη επίσκεψη αλλά επισκοπή! (ανθ ων ουκ εγνως τον καιρον της επισκοπης σου).
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πολλοί από μας έχουμε τα πράγματα που αφορούν την βασιλεία του Θεού υπερβολικά απλουστευμένα κι αυτό δεν είναι απαραίτητα λάθος. Το απλό όμως δεν αναιρεί και το πιο σύνθετο. Τι εννοώ με αυτό; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Όσον αφορά το θέμα της αιώνιας κρίσης και τιμωρίας συνήθως το μυαλό μας πάει στην συντέλεια του αιώνα, στον μεγάλο λευκό θρόνο και στον διαχωρισμό των πιστών και των άπιστων. Ενδιάμεσα όμως υπάρχουν κι άλλοι διαχωρισμοί. Για παράδειγμα στην κόλαση ο λόγος του Θεού μας πληροφορεί ότι θα υπάρχει βαρύτερη τιμωρία και ελαφρότερη (ΛΟΥΚ 10:12). Άρα δεν θα βράζουν όλοι οι αμαρτωλοί μέσα σε ένα «καζάνι», αλλά υπάρχουν πολλές βαθμίδες ανάλογα με την βαρύτητα των πράξεων που έπραξαν μέσα από το σώμα όσο ήταν στην γη. Παρομοίως στην Βασιλεία δεν θα έχουν όλοι τα ίδια προνόμια. Κάποιοι θα μπουν δια πυρός, άλλοι θα απολαύσουν ένα μέρος του μισθού που εργάστηκαν, άλλοι ολόκληρο και κάποιοι θα έχουν πλούσια είσοδο.
Ας πάμε τώρα στο θέμα της κρίσης και πριν μιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο ας θυμηθούμε αυτή την ιδιότητα του Θεού. Ο Δαβίδ μας λέει ότι «ο Θεός, αυτός είναι ο Κριτής» και δεν έπαψε ποτέ να είναι, χαρακτηριστικό που πηγάζει από την δικαιοσύνη Του. «Η δικαιοσύνη και η κρίση είναι η βάση τού θρόνου σου·» (ΨΑΛ 89:14). Η άλλη όψη είναι το έλεος και η χάρη (ΕΒ 4:16) αλλά αυτό δεν αναιρεί ή καταργεί την πλευρά της δικαιοσύνης, όπου αυτά είναι τα θεμέλια του σύμπαντος κόσμου και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΡΙΣΗ
Ο Κύριος εξετάζει μια ενέργεια, πράξη, τρόπο σκέψης, κατάσταση, ξεχωρίζει το καθαρό από το ακάθαρτο, τα ονομάζει και ύστερα αποδίδει στον καθένα αυτό που του αρμόζει να εισπράξει.
Αυτό δεν είναι κάτι που θα κάνει μόνο όταν έρθει το τέλος, αλλά ασκεί κρίσεις και πιο πριν. Αυτό έχει να κάνει:
Α) ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ο οποίος κατά περιόδους θερίζει τον καρπό μιας μακρόχρονης αμαρτωλής σποράς. Ένα τρανταχτό παράδειγμα των ημερών μας είναι η πανδημία που βιώνουμε όλοι μας. Και πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν συνέπειες ατομικές και συλλογικές, κατά τόπους ή και σε παγκόσμιο επίπεδο, ανάλογα με την αμαρτωλή σπορά που έχει προηγηθεί.
Β) ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Έχουμε συνηθίσει να τοποθετούμε την κρίση στο βήμα του Χριστού που θα εμφανιστούμε όλοι μας. Όταν όμως ο Απόστολος Πέτρος λέει: «επειδή, έφτασε ο καιρός το να αρχίσει η κρίση από τον οίκο τού Θεού·» (Α΄ΠΕΤ 4:17), δεν αναφέρεται σε εκείνη την κρίση. Αλλά για μια κρίση που κατά καιρούς λαμβάνει χώρα στην γη και είναι μια προκαταρκτική, μια περίοδο διερεύνησης που εμπεριέχει εξέταση των έργων μας, ευκαιρία διόρθωσης και καθαρισμού και ύστερα απόδοση μισθού, (θερισμός όσων σπείραμε). Που σημαίνει είτε ότι ο Κύριος μας δίνει μεγαλύτερα πράγματα αν μας είχε βρει δόκιμους είτε μας παίρνει κι αυτό που είχαμε. «Επειδή, όποιος έχει, θα του δοθεί κι άλλο, και θα έχει περίσσιο· όποιος, όμως, δεν έχει, και ό,τι έχει, θα αφαιρεθεί απ’ αυτόν». (ΜΑΤΘ 13:12).
ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ;
Στο σημείο αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η θυσία του Χριστού δεν μας γλυτώνει από τον νόμο της σποράς και του θερισμού εάν αφού γνωρίσαμε το αίμα του Ιησού, συνεχίζουμε να ζούμε με την σάρκα. Τρανταχτά παραδείγματα είναι οι Κορίνθιοι της εποχής του Παύλου που αρρώσταιναν και πέθαιναν επειδή κατ’ εξακολούθηση πόρνευαν και επειδή ατίμαζαν αδελφούς τους κατά την διάρκεια του δείπνου του Κυρίου. Ο Παύλος είπε: «Μη πλανιέστε· ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει» (ΓΑΛ 6:7), λόγος που απευθύνεται σε πιστούς της Καινής Διαθήκης. Ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι «όταν κρινόμαστε, παιδαγωγούμαστε από τον Κύριο, για να μη κατακριθούμε μαζί με τον κόσμο». (Α΄ΚΟΡ 11:32). Αυτό σημαίνει ότι αν κατά την περίοδο που ο Κύριος περίμενε να πάρει από εμάς καλό καρπό εμείς παραγάγαμε σαπρό, θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε εδώ τις ανάλογες συνέπειες για να μην μας κατατάξει ο Κύριος στην πλευρά του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από τον θερισμό της σαρκικής σποράς που επιτρέπει να έρθει στην ζωή μας, μας φέρνει σε μετάνοια μέσα απ’ την οποία σωζόμαστε δια πυρός. «..να παραδώσετε τον άνθρωπο αυτού τού είδους στον σατανά για όλεθρο της σάρκας, ώστε το πνεύμα του να σωθεί κατά την ημέρα τού Κυρίου Ιησού» (Α΄ΚΟΡ 5:5). Αυτό δεν σημαίνει ότι θα θερίσουν φθορά μόνο όσοι διέπραξαν μεγάλα αμαρτήματα όπως αυτός ο άνθρωπος που είχε σεξουαλικές πράξεις με την μητριά του. Υπάρχουν κι άλλα αμαρτήματα που ο Θεός δεν θα αφήσει ατιμώρητα όπως κάθε μορφής αδικία που λαμβάνει χώρα μέσα στο σώμα του Χριστού. Ο Παύλος λέει: «όποιος, όμως, αδικεί, θα πάρει την αμοιβή τής αδικίας του, και προσωποληψία δεν υπάρχει». (ΚΟΛ 3:25).
Γι’ αυτό πρέπει να εξετάζουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας και όπως λέει ο Παύλος να διακρίνουμε τους εαυτούς μας, (Α΄ΚΟΡ 11:31) επειδή ο Πατέρας δεν θα σταματήσει αρνητικές συνέπειες μόνο και μόνο επειδή είμαστε παιδιά Του.
Γι’ αυτό μας λέει να φοβόμαστε οποιουδήποτέ είδους αμαρτία και τον Πατέρα, ο Οποίος θα λειτουργήσει σύμφωνα με τους νόμους που έχει θεσπίσει και όχι με συναισθήματα. «Και αν επικαλείστε Πατέρα, αυτόν που κρίνει χωρίς προσωποληψία, σύμφωνα με το έργο τού καθενός, να διάγετε με φόβο τον καιρό τής παροικίας σας·» (Α΄ΠΕΤ 1:17). Αν νομίζουμε ότι ο Θεός θα έρθει σε αντίθεση με την δικαιοσύνη Του για χάρη μας, πλανιόμαστε οικτρά και ζούμε σε ρομαντικές θεωρήσεις παρά στην πραγματικότητα. Η Χάρη του Θεού είναι η προσφορά του Μονογενούς Υιού Του και η προμήθεια του Αίματος για να καθαριστούμε. Αν όμως δεν χρησιμοποιούμε αυτό το αίμα για να καθαριζόμαστε και να αλλάζουμε αλλά παραμένουμε οι ίδιοι, νομίζοντας ότι χάρη είναι να μην γευόμαστε συνέπειες παρόλο που συνεχίζουμε στην ακαθαρσία, εξαπατούμε τον εαυτό μας. Αυτή η χάρη είναι ψεύτικη και θέλει προσοχή να μην μετατρέπουμε την χάρη Του σε ασέλγεια, (ΙΟΥΔ 1:4), γιατί υπάρχουν συνέπειες που ξεπερνούν αυτά που μπορεί κάποιος να περάσει σε αυτή ζωή (ΜΑΤΘ 24:50-52, ΕΒ 10:29-31).
ΜΙΑ ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
Ας δούμε ένα παράδειγμα μέσα από μια παραβολική εικόνα.
Σκέψου έναν γαιοκτήμονα που καλεί ανθρώπους να δουλέψουν τα χωράφια του. Δίνει στον καθένα ή στην κάθε ομάδα ανθρώπων από μια έκταση γης και εργαλεία για να δουλέψουν. Σε κάποιους δίνει τσάπες, σε άλλους τσουγκράνες, σε άλλον χορτοκοπτικό, τρακτέρ κ.α. Ύστερα τους δίνει ένα χρονικό διάστημα να εργαστούν και τους ενημερώνει ότι μετά από μια εύλογη περίοδο θα τους επισκεφτεί για να επιθεωρήσει την δουλειά που έχουν κάνει. Αν χρησιμοποίησαν σωστά τα εργαλεία που τους εμπιστεύτηκε, αν έβγαλαν καρπό και το είδος του καρπού. Όταν φτάνει ο καιρός κάνει μια πρώτη επίσκεψη, όπου πραγματοποιεί μια προκαταρκτική εξέταση. Τους ανακοινώνει το πόρισμα και τους δίνει λίγο χρόνο ακόμα να διορθωθούν εκεί που χρειάζεται. Ύστερα από αυτόν τον λίγο χρόνο έρχεται πάλι και ανάλογα με την ανταπόκριση και τα τελικά αποτελέσματα τους δίνει μισθό. Αν είχαν εργαστεί σωστά τους ανταμείβει και τους εμπιστεύεται ανώτερα πράγματα, αν όχι τους παύει τελείως από το χωράφι.
Θα δούμε τώρα κάποια εδάφια που επιβεβαιώνουν αυτές τις πνευματικές πραγματικότητες.
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΕΡΓΑΤΕΣ
«Επειδή, η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με έναν άνθρωπο οικοδεσπότη, που βγήκε έξω αμέσως το πρωί για να μισθώσει εργάτες για τον αμπελώνα του·». (ΜΑΤΘ 20:1).
Είναι σημαντικό να πούμε ότι το πρώτο έδαφος που ο Θεός μας καλεί να εργαστούμε είναι η καρδιά μας. Είμαστε υπεύθυνοι να καλλιεργήσουμε τον σπόρο της πίστης, να τον ποτίσουμε, να τον φροντίσουμε, να βγάλουμε τα άγρια χορτάρια και τις πέτρες και να γίνουμε ένα άγιο φύτεμα του Κυρίου. Ύστερα (και παράλληλα) σειρά έχει η οικογένεια μας και οι οικείοι μας που είναι οι πρώτοι πλησίον μας, οι πιο κοντινοί μας. Μετά η τοπική μας εκκλησία και οι αδερφοί. Μάλιστα ο Παύλος μας λέει ότι δεν μπορούμε να αναλάβουμε μια θέση ηγεσίας αν πρώτα δεν έχουμε φανεί δόκιμοι την πνευματική εποχή που καλεστήκαμε να εργαστούμε στο χωράφι της οικογένειας. «Επειδή, αν κάποιος δεν ξέρει να κυβερνάει τη δική του οικογένεια, πώς θα επιμεληθεί την εκκλησία τού Θεού;» (Α΄ΤΙΜ 3:5). Έπειτα ο Κύριος μας αναθέτει και άλλες περιοχές, που μπορεί να είναι μια ομάδα της κοινωνίας, ένας εργασιακός χώρος, ένα άλλο έθνος, ανάλογα με την κλήση που έχει για τον καθένα.
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΟΔΙΩΝ
«Επειδή, θάρθει σαν τους άνθρωπος ο οποίος, προκειμένου να αποδημήσει, κάλεσε τους δούλους του, και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του· και σε έναν μεν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δε δύο, και σε άλλον ένα· σε κάθε έναν σύμφωνα με τη δική του ικανότητα· κι αμέσως αποδήμησε.» (ΜΑΤΘ 25:1)
Για την καλλιέργεια του χωραφιού ο Κύριος μας έχει δώσει διάφορα εφόδια τα οποία περιλαμβάνουν θετικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, ικανότητες, μέτρο υγείας, οικονομική δυνατότητα, φυσικά ταλέντα και προπάντων πνευματικά χαρίσματα. Τίποτα δεν είναι δικό μας αλλά όλα είναι δοτά και θα δώσουμε λόγο για το πώς τα χρησιμοποιήσαμε και αν τα εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο.
ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΚΑΛΟΥ ΚΑΡΠΟΥ
«Δέστε, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμο καρπό τής γης, και μακροθυμεί γι’ αυτόν» (ΙΑΚ 5:7)
Όσο καιρό εργαζόμαστε ο Κύριος παρατηρεί σιωπηλά και η επιθυμία Του είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η προσδοκία Του είναι να βγάλουμε καλό καρπό και πολύ καρπό. Κατά τούτο μας λέει δοξάζεται ο Πατέρας Του (ΙΩΑΝ 15:8).
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
«Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, λέει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτορας» (ΑΠΟΚ 1:8).
Αυτό που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι ότι ο Θεός διαμέσου του Ιησού έκανε τους αιώνες, (ΕΒ 1:2) που σημαίνει τα χρονικά διαστήματα μέσα στα οποία λαμβάνει χώρα ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο, το οποίο έχει αρχή και τέλος.
Μέσα σε αυτά τα χρονικά διαστήματα (και τα υποδιαστήματα) καλεί εργάτες να συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων που έχει καθορίσει και έχουν ανατεθεί σε Αυτόν απ’ τον Πατέρα. Μπορούμε να μάθουμε πολλά για τους χρόνους και τους καιρούς μέσα από το σύστημα μέτρησης του χρόνου που έδωσε ο Θεός στον λαό Ισραήλ. Εκεί βλέπουμε έτη, εφταετίες, εβδομάδες ετών και πεντηκονταετίες, εκατονταετίες και χιλιετίες, όπου στην συμπλήρωση τους γίνεται κάτι σαν ταμείο. Επίσης τα 40 χρόνια φαίνεται να έχουν κάποια σημασία στην Γραφή ως κύκλοι εποχών. Στον Ματθαίο μας μιλάει για πνευματικές εποχές: «και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους». Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένες εποχές με αρχή μέση και τέλος που καθορίζονται απ’ τον Ιησού. Η επισκοπή γίνεται στο κλείσιμο ενός κύκλου ετών και όταν ο Ίδιος ξέρει ότι έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣ
«Και μετά από πολύ καιρό έρχεται ο κύριος εκείνων των δούλων, και κάνει λογαριασμό μαζί τους». (ΜΑΤΘ 25:19)
«Όταν δε πλησίασε ο καιρός των καρπών, έστειλε τους δούλους του προς τους γεωργούς, για να πάρουν τούς καρπούς του» (ΜΑΤΘ 21:34).
Όταν το χρονικό διάστημα τελειώσει έρχεται να αναζητήσει τον καρπό και να εξετάσει την ποιότητα του. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να γνωρίζουμε πότε o Κύριος θα έρθει αλλά η ευθύνη μας είναι να εργαζόμαστε με πιστότητα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όσα μας έχει εμπιστευτεί.
ΠΟΤΕ ΕΡΧΕΤΑΙ;
Αν ξέραμε πότε ακριβώς ξεκινάει μια εποχή και πότε τελειώνει θα ξέραμε και πότε θα γίνει η επίσκεψη του Κυρίου, αυτά όμως δεν μας τα λέει ώστε να ζούμε σε πιστότητα ανά πάσα στιγμή. Μάλιστα ο Κύριος έρχεται όταν δεν τον περιμένουμε. Το θέμα είναι ότι έρχεται. Αυτό μας λέει ο λόγος που ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη όταν του μίλησε για τον Εαυτό Του: «Εγώ είμαι ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος·» Αυτός που είναι, που ήταν και που έρχεται.
ΤΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΜΠΕΡΔΕΥΟΜΑΣΤΕ
- Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!
ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν είπε: «αυτός που θα έρθει», αλλά Αυτός που ΕΡΧΕΤΑΙ! Αυτό είναι και το σημείο που μπερδευόμαστε. Τα τοποθετούμε όλα στην άλλη ζωή και χάνεται απ’ τα μάτια μας αυτό που κάνει σε αυτήν! Όταν όμως λέει στους δικούς Του «έρχομαι» δεν αναφέρεται στην αρπαγή ή στην Δεύτερη σωματική Παρουσία Του στην γη αλλά ότι ο Κύριος έρχεται κάθε τόσο στην εκκλησία Του για να εξετάσει τον καρπό των έργων της. Κάτι που βλέπουμε από τον έλεγχο που διενεργεί στις εφτά εκκλησίες της Ασίας στα επόμενα κεφάλαια.
- Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΛΛΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
Γιατί εμείς αντιλαμβανόμαστε το «αυτός που έρχεται» ως ειδοποίηση της Δευτέρας Παρουσίας; Γιατί μέσα από διάφορες ψευδοδιδασκαλίες με το οποίες έχουμε ποτιστεί για χρόνια έχουμε τοποθετήσει στην συνείδηση μας τον Ιησού σε μια καρέκλα κάπου στην κορυφή του σύμπαντος, νομίζοντας ότι η μόνη συνάντηση μαζί Του θα είναι μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος. Νομίζουμε δε ότι μας χαζεύει από εκεί ψηλά χωρίς να έχει συμμετοχή στα δρώμενα της γης. Μας διαφεύγει ο λόγος απ’ το στόμα του Ίδιου: «Αυτά λέει εκείνος που κρατάει τα επτά αστέρια στο δεξί του χέρι, που περπατάει στο μέσον των επτά χρυσών λυχνιών·». (ΑΠΟΚ 2:1). Οι λυχνίες είναι οι εκκλησίες. Τι μας λέει λοιπόν; Ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΩΝ αλλά είτε έχουμε συνείδηση είτε όχι περπατάει ανάμεσα στις εκκλησίες, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ και ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ!
- ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ «ΕΡΧΟΜΑΙ»
Ένα άλλο σημείο μπερδέματος είναι η πίστη ότι ο Θεός είναι Πανταχού Παρών άρα δεν χρειάζεται να πάει κάπου ή να έρθει κάπου. Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ του να έχει γνώση τι συμβαίνει σε ένα χώρο, από το να τον επισκεφτεί αυτοπροσώπως. Ένα παράδειγμα είναι τα Σόδομα και τα Γόμορρα όπου αν και η συγκεκριμένη κρίση αφορά τον κόσμο είναι σημαντικό να την αναφέρουμε.
«Και ο Κύριος είπε: Η κραυγή των Σοδόμων και των Γομόρρων πλήθυνε και η αμαρτία τους είναι υπερβολικά βαριά· Θα κατέβω, λοιπόν, και θα δω αν έπραξαν ολοκληρωτικά σύμφωνα με την κραυγή που έρχεται σε μένα· και θα γνωρίσω, μήπως όχι». (ΓΕΝ 18:20-21).
Τι βλέπουμε εδώ; Είναι άλλο ο Κύριος να γνωρίζει τι συμβαίνει κάπου και άλλο να αποφασίσει να αναλάβει δράση ο ίδιος, αποδίδοντας δικαιοσύνη. Αυτό το «θα κατέβω» το βλέπουμε μάλιστα να εκπληρώνεται μέσα από την ορατή φανέρωση Του στον Αβραάμ μαζί με τους αγγέλους και την αναγγελία της κρίσης του σε αυτόν.
Σημ. Πάντα πριν την εκτέλεση κάποια κρίσης ο Κύριος ειδοποιεί κάποιον δικό Του. «Και ο Κύριος είπε: Θα κρύψω εγώ από τον Αβραάμ οτιδήποτε κάνω;» (18:17). Είτε για να αναγγείλει την κρίση δίνοντας ευκαιρία για μετάνοια (βλέπε Ιωνά και Νινευή), είτε για να έχει ένα μάρτυρα πάνω στην γη που να διακηρύξει την κρίση και να γνωρίζει τον λόγο που έγινε. «Βέβαια, ο Κύριος ο Θεός δεν θα κάνει τίποτε, χωρίς να αποκαλύψει το απόκρυφό του στους δούλους του τους προφήτες». (ΑΜΩΣ 3:7).
Παρόμοια ισχύουν για την εκκλησία. Ο Κύριος είναι παντού αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει την πρόσβαση παντού, καθώς είναι διαφορετικό να έχει γνώση του τι συμβαίνει σε μια συνάθροιση από το να Του δίνεται ο χώρος να κάνει φανερή την Παρουσία Του σε αυτήν, κάτι που συνήθως λαμβάνει χώρα μέσω των πνευματικών χαρισμάτων. Αν εμείς όμως λόγω πλάνης ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο φοβόμαστε το Υπερφυσικό και απορρίπτουμε το Άγιο Πνεύμα ή την προφητική διακονία, τότε πρακτικά δεν Του αφήνουμε καθόλου χώρο να εκφραστεί ανάμεσα μας. Τέτοια ήταν η εκκλησία της Λαοδίκειας στην οποία βλέπουμε τον Χριστό έξω από την πόρτα να χτυπάει για να Του ανοίξουν να μπει. Μια κατάσταση που ο ίδιος φέρνει στο φως μέσα από την επισκοπή Του.
ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ: ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΦΑΝΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
«Όταν δε πλησίασε ο καιρός των καρπών, έστειλε τους δούλους του προς τους γεωργούς, για να πάρουν τούς καρπούς του». (ΜΑΤΘ 21:34).
Οι γεωργοί είναι οι εργάτες που ο Κύριος τους έχει εμπιστευτεί το εκάστοτε χωράφι, εκκλησία, ποίμνιο. Οι δούλοι είναι οι προφήτες και η διακονία του προφήτη.
Σημαντικό μέρος της διακονίας του προφήτη είναι η επισκοπή όπου γίνεται κυριολεκτικά τα μάτια και το στόμα του Κυρίου. Ένα δείγμα βλέπουμε στο βιβλίο της Αποκάλυψης όπου ο Ιωάννης γίνεται τα μάτια και το στόμα του Κυρίου. Κοιτάξτε τι του είχε πει: (Όχι στον ίδιο αλλά στον Πέτρο, όμως αναφερόταν σε εκείνον) «Αν θέλω αυτός να μένει μέχρις ότου έρθω, τι ως προς εσένα;» Ας παρατηρήσουμε το: «να μένει μέχρις ότου έρθω». Σας θυμίζει το: «Αυτός που έρχεται;». Πρέπει να πούμε για άλλη μια φορά ότι ο Κύριος δεν μιλούσε για την δεύτερη έλευση Του αλλά για την Πάτμο, που ο Κύριος τον επισκέφτηκε και του έδωσε τις κρίσεις Του για τις εφτά εκκλησίες, κάνοντας τον τα μάτια Του και το στόμα Του.
Διαμέσου των προφητών λοιπόν ο Κύριος δίνει τα αρχικά πορίσματα και δίνει χρόνο για διόρθωση.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
«Έτσι κι εσύ, έχεις μερικούς που κρατούν τη διδαχή των Νικολαϊτών· το οποίο μισώ. Μετανόησε» (ΑΠΟΚ 2:15)
«..της έδωσα καιρό για να μετανοήσει από την πορνεία της» (ΑΠΟΚ 2:21).
«Γίνε άγρυπνος, και στήριξε τα υπόλοιπα που πρόκειται να πεθάνουν· επειδή, δεν βρήκα τα έργα σου τέλεια μπροστά στον Θεό. Θυμήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και μετανόησε·» (3:2-3).
ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ: ΤΕΛΟΣ ΚΑΙΡΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΜΙΣΘΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ
Η εκτέλεση των αποφάσεων εμπεριέχεται μέσα σε όλα τα «έρχομαι γρήγορα», τα οποία για καιρό ερμηνεύαμε ως προειδοποιήσεις της αρπαγής και της Δεύτερης Έλευσης. Μεγάλο λάθος!! «Έρχομαι γρήγορα» σημαίνει ότι μετά το πρώτο πόρισμα της εξέτασης σου δίνει μια ευκαιρία για διόρθωση και μετά από (όχι πλέον ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όπως ήταν η περίοδος της εποχής, αλλά σύντομα) έρχεται να αποδώσει τον μισθό.
«Και δέστε, έρχομαι γρήγορα· και ο μισθός μου είναι μαζί μου, για να αποδώσω σε κάθε έναν όπως θα είναι το έργο του» (ΑΠΟΚ 22:12)
«..έρχομαι σε σένα γρήγορα, και θα κινήσω τη λυχνία σου από τον τόπο της, αν δεν μετανοήσεις»( ΑΠΟΚ 2:5β).
«Μετανόησε· ειδάλλως, έρχομαι σε σένα γρήγορα, και θα πολεμήσω εναντίον τους με τη ρομφαία τού στόματός μου» (2:16)
«Πρόσεξε, έρχομαι γρήγορα· κράτα εκείνο που έχεις, για να μη λάβει κανένας το στεφάνι σου. Όποιος νικάει, θα τον κάνω στύλο μέσα στον ναό του Θεού μου, και δεν θα βγει πλέον έξω» (3:11-12α)
ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ!
Βλέπουμε ότι το «έρχομαι γρήγορα» έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Μπορεί κάποιος να έχει απορρίψει να Τον ακούει, να μην δέχεται τα προφητικά χαρίσματα και τον ζωντανό λόγο του Κυρίου, όμως όπως και να έχει, κατά την επισκοπή θα γευτεί μια συγκεκριμένη συνέπεια, που σημαίνει ότι θα λάβουν χώρα πράγματα στην προσωπική του ζωή. Θα παύσει από κάτι, δεν θα έχει κανένα καρπό αυτό που κάνει, θα περιοριστεί η διακονία του ή θα σβήσει εντελώς. Μπορεί να περάσει από μια αυστηρή διαπαιδαγώγηση ή να φύγει από την γη. Το ίδιο ισχύει για τις υποσχέσεις βραβείου τις οποίες τοποθετούμε αποκλειστικά στην άλλη ζωή όμως αφορούν και αυτή. Όπως το να καταστήσει κάποιον στύλο μέσα στην εκκλησία που τα προηγούμενα χρόνια έχει μείνει πιστός σε αυτό που του είχε δοθεί να κάνει ή να του εμπιστευτεί μεγαλύτερα πράγματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
«Ερχόμενος» λοιπόν σημαίνει ότι σε μια συγκεκριμένη στιγμή χρόνου ο Κύριος μας επισκέπτεται και φέρνει σε λογαριασμό τον τρόπο σκέψης, το πολίτευμα και τα έργα που πράξαμε σε μια χρονική περίοδο, δίνοντας τον ανάλογο μισθό. Μπορεί να μην τον βλέπουμε φυσικά αλλά είναι παρών πνευματικά μέσα απ’ την συγκεκριμένη ενέργεια διερευνητικής κρίσης, την οποία βλέπουμε να ενεργείται στις εκκλησίες εκείνης της εποχής μέσα από τον δούλο Του τον Ιωάννη. Κάτι που δεν σταμάτησε αλλά συνεχίζεται σε κάθε πνευματική εποχή μέχρι και σήμερα.
Ας δούμε ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα αυτής της αλήθειας. Η ενσάρκωση του Κυρίου και η έλευση Του στον Ισραήλ δεν αφορούσε μόνο την σωτηρία του κόσμου αλλά ήταν μια ημέρα επισκοπής για αυτόν. Γι’ αυτό ο Ιωάννης ο Βαπτιστής φώναζε για μετάνοια και προειδοποιούσε ότι έρχεται πίσω του ο ισχυρότερός του, «του οποίου το φτυάρι είναι στο χέρι του, και θα καθαρίσει το αλώνι του πέρα για πέρα, και το σιτάρι θα το συγκεντρώσει στην αποθήκη του, ενώ το άχυρο θα το κατακάψει με ακατάσβεστη φωτιά» (ΛΟΥΚ 3:17).
Η ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΙΣΡΑΗΛ
Αυτή η επίσκεψη και η επισκοπή είχε προαναγγελθεί από τον προφήτη Μαλαχία: «και ο Κύριος, που εσείς ζητάτε, θάρθει ξαφνικά στον ναό του, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, που εσείς θέλετε· δέστε, έρχεται, λέει ο Κύριος των δυνάμεων». (ΜΑΛ 3:1) Μάλιστα όλο το βιβλίο είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αναγγελία του πορίσματος της εξέτασης και αναγγελία της απόδοσης του μισθού (3:16-18).
Μέρος της εκπλήρωσης αυτού του λόγου βλέπουμε όταν ο Κύριος μπήκε στον ναό και πέταξε έξω τους αργυραμοιβούς. Ήταν ημέρα επισκοπής.
Ας δούμε τώρα στον λαό Ισραήλ και στα παρακάτω εδάφια τα τρία που είπαμε: 1. Ανάθεση έργου. 2. Ημέρα επισκοπής που εμπεριέχει εξέταση έργου, ευκαιρία για μετάνοια και καθαρισμό και 3. Απόδοση μισθού.
ΗΣΑΪΑΣ 5:1-6
- ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ
ΤΩΡΑ θα ψάλω στον αγαπημένο μου ένα τραγούδι τού αγαπητού μου για τον αμπελώνα του. Ο αγαπημένος μου είχε έναν αμπελώνα επάνω σε παχύτατο λόφο. Και τον έφραξε ολόγυρα, και συγκέντρωσε απ’ αυτόν τις πέτρες, και τον φύτεψε με τα πλέον εκλεκτά κλήματα, και έκτισε στο μέσον του έναν πύργο, κι ακόμα κατασκεύασε μέσα σ’ αυτόν ένα πατητήρι· και περίμενε να κάνει σταφύλια, αλλά έκανε αγριοστάφυλα.
- ΗΜΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
Και τώρα, κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, και άνδρες τού Ιούδα, κρίνετε, παρακαλώ, ανάμεσα σε μένα και στον αμπελώνα μου. Τι ήταν δυνατόν να κάνω ακόμα στον αμπελώνα μου, και δεν του το έκανα σ’ αυτόν; Γιατί, λοιπόν, ενώ περίμενα να κάνει σταφύλια, έκανε αγριοστάφυλα;
- ΑΠΟΔΟΣΗ ΜΙΣΘΟΥ
Τώρα, λοιπόν, θα σας αναγγείλω τι θα κάνω εγώ στον αμπελώνα μου· θα αφαιρέσω τον φραγμό του, και θα καταφαγωθεί· θα χαλάσω τον τοίχο του, και θα καταπατηθεί· και θα τον κάνω έρημο· δεν θα κλαδευτεί ούτε θα σκαφτεί, αλλ’ εκεί θα βλαστήσουν τριβόλια και αγκάθια· θα προστάξω ακόμα τα σύννεφα να μη βρέξουν επάνω του βροχή. (ΗΣ 5:1-6).
Από την συγκεκριμένη περικοπή του προφήτη Ησαΐα τους μίλησε ο Κύριος όταν ήταν σωματικά παρών μαζί τους και διενεργούσε την επισκοπή Του.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ 21:33-41
- ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ
Ακούστε μια άλλη παραβολή: Υπήρχε κάποιος άνθρωπος οικοδεσπότης, ο οποίος φύτεψε έναν αμπελώνα, και έβαλε ολόγυρά του φράχτη, και έσκαψε μέσα σ’ αυτόν ένα πατητήρι, και οικοδόμησε έναν πύργο· και τον μίσθωσε σε γεωργούς, και αποδήμησε.
- ΗΜΕΡΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ
Όταν δε πλησίασε ο καιρός των καρπών, έστειλε τους δούλους του προς τους γεωργούς, για να πάρουν τούς καρπούς του. Και οι γεωργοί, αφού έπιασαν τους δούλους του, άλλον μεν έδειραν, και άλλον φόνευσαν, και άλλον λιθοβόλησαν. Έστειλε ξανά άλλους δούλους περισσότερους από τους πρώτους· και σ’ αυτούς έκαναν κατά παρόμοιο τρόπο.
ΗΜΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
Έπειτα, όμως, έστειλε σ’ αυτούς τον γιο του, λέγοντας: Θα ντραπούν τον γιο μου. Οι γεωργοί, όμως, βλέποντας τον γιο, είπαν αναμεταξύ τους: Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον φονεύσουμε, και ας κατακρατήσουμε την κληρονομιά του. Και αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, και τον φόνευσαν.
- ΑΠΟΔΟΣΗ ΜΙΣΘΟΥ
Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ’ εκείνους τους γεωργούς; Του λένε: Τους κακούς θα τους απωλέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους. (ΜΑΤΘ 21:33-41).
Αυτό και έγινε. Η τελική απόφαση και ο μισθός βρίσκεται στα παρακάτω λόγια του Κυρίου: «επειδή, θάρθουν ημέρες επάνω σου, και οι εχθροί σου θα κάνουν χαράκωμα γύρω από σένα, και θα σε περικυκλώσουν, και θα σε στενοχωρήσουν από παντού· και θα σε κατεδαφίσουν, και τα παιδιά σου μέσα σε σένα, και δεν θα αφήσουν μέσα σε σένα πέτρα επάνω σε πέτρα· επειδή, δεν γνώρισες την ημέρα τής επισκοπής σου». (ΛΟΥΚ 19:43 – 44). Ο Ισραήλ ούτε καν γνώρισε ότι η ζωή του Ιησού ήταν ημέρα επισκοπής για αυτόν. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κύριος δεν θα απέδιδε τον ανάλογο μισθό στους γεωργούς. Το πόρισμα ήταν ότι δεν βρήκε καθόλου καρπό αλλά θρησκεία (ΜΑΤΘ 21:19) και σε άλλες περιπτώσεις οι καρποί ήταν σαπροί (ΜΑΤΘ 23:33). Γι’ αυτό ο οίκος τους θα έμενε έρημος, η Ιερουσαλήμ θα κατεδαφιζόταν από ξένα στρατεύματα και ο ναός θα γκρεμιζόταν σε σημείο που δεν θα έμενε πέτρα επάνω σε πέτρα. Το δε χωράφι και ο αμπελώνας θα δινόταν σε άλλους γεωργούς.
Η ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Αυτοί οι «άλλοι γεωργοί» είναι η εκκλησία. Αυτό δεν μας κάνει περισσότερο προνομιούχους από εκείνους, αλλά μεταθέτει μια σοβαρότατη ευθύνη σε εμάς. Ούτε μας κάνει να καυχιόμαστε αλλά ο Ισραήλ αποτελεί ένα παράδειγμα για να μην υποπέσουμε στα ίδια λάθη, πράγμα διόλου απίθανο. (Α΄ ΚΟΡ 10:11). Η εκκλησία της Λαοδίκειας μας το καταμαρτυρεί. Αν δεν πιστεύουμε στην ζωντανή φωνή του Θεού, στο Άγιο Πνεύμα και στην προφητική διακονία σήμερα, δεν είμαστε καθόλου μακριά απ’ το να μην αναγνωρίσουμε την επισκοπή του Κυρίου όταν αυτή έρθει και όπως οι Ιουδαίοι απλά να εισπράξουμε τον μισθό που μας αναλογεί.
Η αλήθεια που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι και η εκκλησία έχει τις προσδιορισμένες εποχές της, με δοσμένα έργα και καθορισμένο καρπό που έχει ορίσει ο Κύριος. Βέβαια η εκκλησία δεν ξεκίνησε να υπάρχει σήμερα, αλλά απ’ την ημέρα της Πεντηκοστής και για 2000 περίπου χρόνια. Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι κατά την διάρκεια όλων αυτών των χρόνων υπήρξαν εποχές επισκοπής, τις οποίες γνωρίζει με ακρίβεια ο Κύριος και στην πραγματικότητα δεν αφορούν εμάς. Αφορά όμως η γνώση αυτής της αλήθειας για την οποία ο Κύριος φρόντισε να μας ενημερώσει γράφοντας μια από αυτές στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Την επίσκεψη Του στις εκκλησίες της Ασίας μέσω της προφητικής διακονίας που του ανάθεσε.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Γιατί αυτή η χρονιά που διανύουμε, το 2021 είναι μια χρονιά επισκοπής!
Την αλήθεια αυτή άκουσα στην αρχή του χρόνου από τον ποιμένα μου Γιώργο Μαρκάκη, (ο οποίος έχει προφητική διακονία), όμως δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς έλεγε καθώς τίποτα απ’ όσα σας περιγράφω τώρα δεν ήταν γνωστό σε μένα, γιατί δεν μου είχε αποκαλυφτεί με προσωπικό τρόπο. Μέχρι που την Τετάρτη 10 Μαρτίου δέχθηκα μια δυνατή επίσκεψη από τον Κύριο, ο Οποίος αποκάλυψε στο πνεύμα μου την πνευματική πραγματικότητα της επισκοπής, κάνοντας μου όλη αυτή την διδασκαλία που σας περιγράφω. Κάθε τι που παραθέτω ήταν συσκοτισμένο σε μένα μέχρι εκείνη την Τετάρτη. Από εκεί και ύστερα όμως άρχισε να έρχεται μια βροχή φανερώσεων του Κυρίου.
Την ημέρα εκείνη άκουσα πεντακάθαρα στο πνεύμα μου τον εξής λόγο: «Έρχομαι να πάρω τον καρπό Μου και να αποδώσω τον μισθό Μου».
Αυτός ο λόγος (πέρα από άλλα έθνη) αφορά (και) την Ελλάδα. Ας εξετάσουμε μαζί κάποια δεδομένα. Α) Την συγκεκριμένη χρονιά κλείνουμε 500 χρόνια από την μεταρρύθμιση αν την υπολογίσαμε με βάση τον επίσημο διαχωρισμό του Λούθηρο από την Καθολική εκκλησία που έγινε με το Διάταγμα της Βορμς το 1521. Β) Όσον αφορά την πατρίδα μας κλείνουμε 200 χρόνια από την απελευθέρωση από τους Τούρκους. (1821-2021). Γ) Είναι η τρίτη εφταετία από την αλλαγή της χιλιετίας , 21 χρόνια δηλαδή μετά. Δ) Ο κύκλος των 40 ετών παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον. Από την εποχή της «παλιγγενεσίας» του έθνους υπήρξαν ποικίλα κινήματα προεργασίας του ευαγγελίου στην χώρα. Το 1939 ήταν μια χρονιά ωδίνων (ξεκίνημα Β΄ Παγκόσμιου) μέσα απ’ τις οποίες υπήρξε ένα ξέσπασμα του κηρύγματος του ευαγγελίου απ’ το οποίο ιδρύθηκαν νέες εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα, ευαγγελικές και πεντηκοστιανές. Το 1979 συμπληρώθηκαν 40 χρόνια μέσα στα οποία πολλοί εργάτες της αρχικής κίνησης έφυγαν για να είναι με τον Κύριο και έγινε κάτι σαν αλλαγή φρουράς. Τις θέσεις της ηγεσίες τις πήραν πνευματικά παιδιά τους που ανέλαβαν να εργάζονται το χωράφι. Το 2019 συμπληρώθηκαν άλλα 40 χρόνια. Ήταν η τελευταία χρονιά που κάποιος μπορούσε να εργάζεται για τον Κύριο καθώς απ’ τις αρχές του 2020 ξεκίνησε ο Covid, που ο Κύριος τα σταμάτησε όλα. Γιατί άραγε;;; Μήπως γιατί είναι καιρός να εξετάσει τα έργα και να αποδώσει τον μισθό στους δούλους; Ακριβώς αυτό πιστεύω.
Είμαστε σε φάση κοσμογονικών αλλαγών στην χώρα. Ο Κύριος μας επισκέπτεται. Εξετάζει τον καρπό και θα δώσει κατά τα έργα μας. Η επόμενη ημέρα θα είναι μια νέα μέρα, ότι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα.
ΔΥΟ ΑΚΟΜΑ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Στο link αυτό μπορείς να δεις την αλήθεια αυτή από τον Γιώργο Μαρκάκη: Ο ΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ
Μια επιπλέον μαρτυρία είναι το μήνυμα του ποιμένα Μέμου Σακελλαρίου που έκανε την πρώτη Κυριακή του χρόνου που διανύουμε, στις 3 Ιανουαρίου 2021: ΤΟ ΑΛΩΝΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (το μήνυμα ξεκινάει στο 15:40)
συνεχίζεται
