Γράφει η Αυγή Νούσιγκα
Υπάρχουν, στην κοινωνία όπου ζούμε, άνθρωποι…
…πού διαπράττουν εγκλήματα και υπάρχουν πολλές παράμετροι γι’ αυτό. Υπάρχουν αιτίες που μπορεί να ριζώνουν πολλές φορές σε εδάφη που είναι έξω από τα όρια του νοητού μας κόσμου και το αφήνω εδώ. Δεν το εξετάζω περαιτέρω αυτό. Τα εγκλήματα αυτά είναι καταδικαστέα από κάθε λογικό ον. Η αιτία δεν έχει καμία απολύτως σημασία και δεν επηρεάζει σε κανένα βαθμό το ό,τι τραγικό συνέβη. Και συμβαίνουν τραγικά πράγματα εκεί έξω!
Υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν παραβατικές συμπεριφορές και το γνωρίζουν και οι ίδιοι πως είναι παραβατικές σύμφωνα με τους ανθρώπινους κανονισμούς που διέπουν μια κοινωνία. Υπάρχουν άνθρωποι που υιοθετούν ανήθικες συμπεριφορές σύμφωνα με τους ηθικούς φραγμούς των ανθρώπων… άσχετα αν κι αυτοί τείνουν να είναι αμφιλεγόμενοι (οι ηθικοί φραγμοί της κοινωνίας μας εννοώ). Το ξέρουν.
Άρα και ξέρουν μέσα τους πως από τη στιγμή που παραβιάζουν αυτούς τους γήινους φραγμούς, είναι βέβαιοι πως παραβιάζουν και τους θεϊκούς στην περίπτωση που υπάρχει ο Θεός. Αντιλαμβάνεται ένας τέτοιος άνθρωπος δηλαδή, πως είναι αμαρτωλός.
Έχετε ακούσει την έκφραση: «Εγώ αν έρθω στην εκκλησία, θα πέσει ο πολυέλαιος στο κεφάλι μου!»….Αυτούς εννοώ. Δεν φταίνε. Έτσι τους έμαθαν. Με αυτή την εικόνα τους μεγάλωσαν. Και έτσι ζουν σε ένα φαύλο κύκλο καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη γιατί πιστεύουν πως δεν μπορούν να τα καταφέρουν έτσι κι αλλιώς, αφού «ο Θεός δεν είναι γι’ αυτούς» και εφόσον δεν μπορούν να σταθούν στα έργα τα οποία θα τους οδηγήσουν στη Σωτηρία…. Ποιά Χάρη;; Την διδάχθηκαν ποτέ;; Γι’ αυτό και οδηγήθηκαν στις συμπεριφορές που οδηγήθηκαν.
Υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι όμως… οι «καλοί»! Κοινωνικά αποδεκτοί και πολύ αγαπητοί ενίοτε, συχνά καταξιωμένοι στον χώρο τους, ακόμα και σε εκκλησιαστικούς χώρους, άνθρωποι που υιοθετούν συμπεριφορές άξιες θαυμασμού και που πολλές φορές πρόκειται όντως για «καλούς» ανθρώπους.
Υπάρχουν και ουσιαστικά «καλοί» άνθρωποι χωρίς απαραίτητα θρησκευτική συνείδηση. Λυπάμαι όμως που η λέξη «καλοί» συνεχίζει να μπαίνει σε εισαγωγικά ΚΑΙ εδώ.
Ο Λόγος του Θεού μας λέει κατηγορηματικά πως δεν κατοικεί τίποτα καλό στην ανθρώπινη φύση. Υπερβολικό; Άδικο; Όπως και να ‘χει δεν το λέω εγώ. Είναι γραμμένο: «Επειδή, ξέρω ότι μέσα μου (δηλαδή, μέσα στη σάρκα μου) δεν κατοικεί αγαθό· επειδή, το να θέλω, βρίσκεται κοντά μου, το να κάνω, όμως, το καλό, δεν το βρίσκω· Ρωμ.7:18»
Ένας «καλός» άνθρωπος αν δεν έρθει ποτέ μπροστά στην καθαρότητα του Νομού του Θεού, δεν θα δει ποτέ τον εαυτό του ανεπαρκή και αμαρτωλό, άρα δεν θα έρθει ποτέ σε μετάνοια. Έχετε ακούσει το γνωστό: «Γιατί να μετανοήσω; Δεν έβλαψα ποτέ κανένα»!
Είναι ό,τι πιο θλιβερό σαν άκουσμα στα αυτιά του Θεού! Άρα μάταια σταυρώθηκε ο Ιησούς! Επίσης ο θρήσκος θα πει μέσα του: «Πέρα απ’ το ότι προσπαθώ να είμαι ένας καλός άνθρωπος, επιπλέον εκτελώ και όλα τα θρησκευτικά μου καθήκοντα»!!
Α…αυτό ισχύει για όσους ανθρώπους γαλουχήθηκαν με την αντίληψη πως ο Θεός προσεγγίζεται ΜΟΝΟ δογματικά και ΜΟΝΟ μέσα από θρησκευτικές τελετουργίες! Ούτε αυτός ο άνθρωπος λοιπόν βλέπει τον εαυτό του αμαρτωλό άρα δεν βλέπει και καμία αναγκαιότητα για ειλικρινή μετάνοια ενώπιον του Θεού…του Θεού, όχι των ανθρώπων!
Βασικά αν κάποιος δεν βλέπει την αμαρτωλότητα του, εκεί σταματάει και η κουβέντα. Τα υπόλοιπα για μένα είναι τύπος που ναρκώνει συνειδήσεις μέχρι να τις νεκρώσει ολοκληρωτικά στο βωμό μιας δογματικής διδασκαλίας. Πάνω απ’ όλα το Δόγμα! Καταλαβαίνουμε πόση ευθύνη φέρει μια τέτοια διδασκαλία;; Όχι απλά γεννά ανθρώπους που χάνονται επαναπαυμένοι σε λάθος δάφνες, αλλά είναι ικανή να δημιουργήσει και επικίνδυνες για μια ευρύτερη κοινότητα, συμπεριφορές σαν αυτές που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας!
Αν ο άνθρωπος δεν έρθει ξεκάθαρα αντιμέτωπος με το Νόμο του Θεού, δεν θα εκζητήσει ποτέ την Χάρη του Θεού. Και αυτό είναι καταστροφικό! Πώς όμως θα έρθει αντιμέτωπος με τον Νόμο του Θεού αν δεν τον γνωρίσει ποτέ;;
Θα αφεθεί κατά φυσική συνέπεια στα καλά του έργα, σε όλα τα «καλώς καμωμένα» του, στην αυτοδικαίωση του, όπως ακριβώς ο Φαρισαίος που ήταν όντως εκτελεστής του Νόμου, καθόλα ευσεβής και ευυπόληπτος άνθρωπος και με μια καλή μαρτυρία στον περίγυρο του και δίκαιος κατά γενική ομολογία! (Λουκ. 18:10-14)
Η γνωστή παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου. Διδάσκεται στην Δ’ Δημοτικού.
Κανένας όμως δεν δίδαξε στα παιδάκια ποιος ακριβώς είναι ο τελώνης και ποιος ο Φαρισαίος μέσα στην κοινωνία που ζούμε.
Έτσι γεμίσαμε Φαρισαίους και αμετανόητους τελώνες! Για τον απλούστατο λόγο για τον οποίο οι πρώτοι δεν έμαθαν ποτέ ως προς τι πρέπει να μετανοήσουν, ενώ οι δεύτεροι δεν έμαθαν ποτέ για την άμεσα διαθέσιμη συγχωρητικότητα και τη Χάρη του Θεού στη ζωή τους όταν την ζητήσουν! Χωρίς να πρέπει να «αυτομαστιγώθουν» πρώτα για να έρθει η «κάθαρση» λες και ζούμε σε έναν άλλο θρησκευτικό Μεσαίωνα!
Το αποτέλεσμα;; Ακούστε τώρα το εξής οξύμωρο:
Όλη αυτή η θεάρεστη συμπεριφορά και όλα τα «καλώς καμωμένα» σου στα οποία και καθησυχάζεται η συνείδηση σου, συχνά λειτουργούν σαν είδωλα που αγκαλιάζεις στην ζωή σου! Δηλαδή ένας «καλός» άνθρωπος μπορεί να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας ακόμα και αν δεν προσκυνά εικόνες, αγάλματα ή οτιδήποτε άλλο ξεφεύγει από την λατρεία δια πνεύματος για την οποία μίλησε ο Ιησούς στην Σαμαρείτισσα (Ιωαν. 4:23,24) χωρίς καν να το γνωρίζει!! Υιοθετεί δηλαδή ασυναίσθητα μια ειδωλολατρική συμπεριφορά ως προς τα έργα του και ίσως ως προς τον ίδιο του τον εαυτό ακόμα!! Μήπως και ο Φαρισαίος το ίδιο δεν έκανε;; Εγκώμιο του εαυτού έκανε μπροστά στον Θεό!
Αυτό τον άνθρωπο όμως, ο Θεός τον αγαπάει.. και επειδή τον αγαπάει πρέπει να τον φέρει αντιμέτωπο, πέρα από τους ανθρώπινους νόμους, ΚΑΙ με τον δικό Του. Δεν γίνεται διαφορετικά! Ένας νόμος που οδηγεί στη Χάρη του Θεού. Αυτά τα δύο λειτουργούν με απόλυτη αλληλουχία.
Αν δεν γνωρίζεις τί ακριβώς σε καθιστά ευάρεστο ενώπιον του Θεού… πέρα από τα έργα σου… δεν θα γνωρίσεις ποτέ τη Χάρη που σου δίνεται από τον ίδιο τον Θεό χωρίς την οποία είναι αδύνατο να φανείς δικαιωμένος ενώπιον Του.
Διαφορετικά θα πιστεύεις εσαεί στην δική σου «καλοσύνη». Μια καλοσύνη που ενώ πιστεύεις πως σε καθιστά δίκαιο ενώπιον του Θεού, είναι στην ουσία αυτή που σε «σταυρώνει»!! Για τον επίσης απλούστατο λόγο πως ακόμα και αν η συνείδηση σου είναι καθαρή, ακόμα και τότε ΔΕΝ σε δικαιώνει ενώπιον του Θεού (Α΄ Κορ.4:4). Και δεν είναι δικά μου λόγια. Ο Απόστολος Παύλος τα είπε στους Κορινθίους.
Με απλά λόγια;
Μόνο αν διαβάζεις την Αγία Γραφή μπορείς να ξέρεις τί σου γίνεται!
Αυτός είναι και ο Νόμος του Θεού (πέρα από αυτούς των ανθρώπων) που σε οδηγεί στο να γνωρίσεις τη Χάρη του Θεού χωρίς την οποία δεν μπορείς να βρεθείς εκτελεστής του Νομού, ούτε και να δικαιωθείς ενώπιον του Θεού, αν αυτό είναι που ειλικρινά επιθυμεί η καρδιά σου!
Επειδή ως γνωστόν, όπου δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει και παράβαση. (Ρωμ.4:15)
Πρέπει να γνωρίζεις!!
Θα ήταν καλό αυτή η προτροπή να ακούγεται σε όλα τα δόγματα χωρίς την παρανοϊκή διδασκαλία πως η ανάγνωση της Αγίας Γραφής έξω από την δογματική ερμηνεία την καθιστά επικίνδυνη!!! Πιστέψτε με… μου το είχαν διδάξει στο Δημοτικό αυτό!!
