Ο 19ος αιώνας ήταν αιώνιας πολλών καινοτομιών ανάμεσα σε αυτών και τον ερευνών για την μεταθανάτια ύπαρξη του ανθρώπου. Αυτές οι εμπειρίες καταγράφηκαν στην ιατρική βιβλιογραφία και ιατρικά περιοδικά. Και περιεγράφηκαν ως διακριτό σύνδρομο το 1892 από τον Heim. Συζητήθηκαν αρκετά στα γαλλικά ακαδημαϊκά περιοδικά την δεκαετία του 1890 όταν ο Victor Egger τους προσέδωσε τον όρο επιθανάτιες. Ο όρος αυτός έγινε δημοφιλής στα αγγλικά το 1975, με την συγγραφή του βιβλίου «Η ζωή μετά τον σωματικό θάνατο» από τον Reymond Moody.
Μετά από 50 χρόνια εκτενών ερευνών και ποικιλία μελετών από επιστήμονες διεθνούς κύρους στο Πανεπιστήμιο της Βιργινίας, στην Ευρώπη και στο Ηνωμένο Βασίλειο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι συμβαίνουν στο 20% των περιπτώσεων τεκμηριωμένης καρδιακής ανακοπής, σύμφωνα με όλες τις μελέτες.
Το Πανεπιστήμιο της Βιργινίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μεταθανάτιες εμπειρίες έχουν κοινά μεταξύ τους και χαρακτηρίζονται από τέσσερα επιμέρους στοιχεία σε διαφορετικό βαθμό. Αυτά αφορούν: α) Αλλαγές στις νοητικές διαδικασίες, β)αλλαγών στις συναισθηματικές καταστάσεις, γ) φαινόμενα που μοιάζουν παραφυσικά και δ) φαινόμενα που μοιάζουν αλλόκοσμα. Οι αλλαγές στις νοητικές διαδικασίες περιλαμβάνουν μια αλλαγή στην αίσθηση του χρόνου, καθώς οι άνθρωποι συχνά αφηγούνται την αίσθηση του άχρονου, ότι οι νοητικές διαδικασίες ήταν γοργότερες και πιο ξεκάθαρες από το συνηθισμένο, ότι έγινε ανασκόπηση του βίου τους κατά την οποία ολόκληρη η ζωή τους εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια τους, κι αναφέρουν μια αίσθηση ξαφνικής κατανόησης ή αποκάλυψης στην οποία βλέπουν τα πάντα απολύτως καθαρά. Οι αλλαγές στο συναίσθημα περιλαμβάνουν το αίσθημα της γαλήνης, της ευεξίας, της χαράς, την αίσθηση της κοσμικής ενότητας και μια συνάντηση με ότι μοιάζει να είναι ένα στοργικό και θερμό Ον από Φως. Τα εμφανώς παραφυσικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν μια αίσθηση εξόδου από το φυσικό σώμα, μια εξωαισθητήρια αντίληψη πραγμάτων που συμβαίνουν αλλού και εξαιρετική αισθητηριακή ζωντάνια. Αναφέρουν χρώματα που δεν έχουν δει ποτέ στην γη, ήχους που δεν έχουν πριν ακούσει, οράματα του μέλλοντος. Τα αλλόκοσμα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την παρουσία σε ένα αλλόκοσμο πεδίο, μια εξωγήινη ή μυστικιστική σφαίρα. Την συνάντηση τους με ένα μυστικιστικό όν ή παρουσία, την όραση αποθανόντων πνευμάτων και τον ερχομό τους σε ένα σημείο από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή.
Υπάρχει μια διαμάχη σχετικά με τα αίτια των μεταθανάτιων εμπειριών και το τελικό τους νόημα όμως δεν αμφισβητείτε η ίδια τους η ύπαρξη και η επίδραση που έχουν στους ανθρώπους. Αυτή η επίδραση έχει να κάνει με αλλαγές στις πεποιθήσεις, στην στάση και στις αξίες όπως μάλιστα επιβεβαιώνεται σε μακροχρόνιες μελέτες κι από συνεντεύξεις με κοντινά τους πρόσωπα. Έχει να κάνει με αύξηση της πνευματικότητας, με συμπόνια για τους άλλους, εκτίμηση της ζωής, με αίσθηση νοήματος και σκοπού, εμπιστοσύνη και ευελιξία στην ικανότητα αντιμετώπισης θεμάτων και πίστη σε μεταθανάτια ύπαρξη. Μαζί με αυτά βλέπουμε μείωση στον φόβο του θανάτου, στον υλισμό, στο ενδιαφέρον για θέση, εξουσία, αίγλη και φήμη
Πολλοί λένε ότι αυτές οι εμπειρίες δεν μπορεί να είναι πραγματικές αλλά είναι παραισθήσεις του εγκεφάλου, ενδορφίνες που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια των αγχωτικών επεισοδίων, έλλειψη οξυγόνου που να προκαλέσει κρίσεις στους κροταφικούς λοβούς και στη συνέχεια ψευδαισθήσεις.
Ο Μπρους Γκρέυσον, ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικών και Νευροβιολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια λέει ότι δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο. «Όταν οι άνθρωποι έχουν αυτές τις εμπειρίες ο εγκέφαλος είναι αδρανής λόγω αναισθησίας ή καρδιακής ανακοπής. Γεγονός που υποδηλώνει ότι ο νους δεν είναι απλά η λειτουργία του εγκεφάλου. Δεύτερον έχουμε ακριβή αντίληψη από ένα εξωσωματικό πρίσμα. Μια πρόσφατη ανασκόπηση πάνω από 100 δημοσιευμένων περιπτώσεων ατόμων που είχαν βγει από το σώμα τους κατά την διάρκεια μιας επιθανάτιας εμπειρίας, και είχαν αναφέρει ότι είχαν δει πράγματα, έδειξε ότι πάνω από το 90% αυτών των πραγμάτων ήταν 100% ακριβή το οποίο αποτελεί περαιτέρω απόδειξη της ανεξαρτησίας του νου από τον εγκέφαλο. Τρίτον κατά τις επιθανάτιες εμπειρίες μεταδίδονται ακριβείς πληροφορίες από πεθαμένους επισκέπτες, όπως η θέση ενός σημαντικού εγγράφου ή ενός κρυμμένου θησαυρού γεγονός που αποδεικνύει ότι πρόκειται για συναντήσεις με διαδραστικά όντα, όχι απλώς για υποκειμενικές αναμνήσεις του πεθαμένου ατόμου. Ένα συγκλονιστικό παράδειγμα αυτού είναι οι επιθανάτιες εμπειρίες κατά τις οποίες το άτομο συναντά, κάποιον για το οποίο δεν γνώριζε ότι είχε πεθάνει.
Η υλιστική κουλτούρα που έχουμε δημιουργήσει από τον 19 αιώνα και μετά τείνει να βλέπει τον θάνατο ως το τέλος όλης της ύπαρξης. Ενώ οι επιθανάτιες εμπειρίες υποδηλώνουν ότι μπορεί να είναι κάτι σαν αλλαγή κατάστασης. Δείτε ένα απόσπασμα από ομιλία του Μπρούς Γκρέυσον που έγινε στο κτίριο του ΟΗΕ.
Τέλος σε αυτό το ιδιότυπο ντιμπέιτ έδωσαν ερευνητές του Langone School of Medicine της Νέας Υόρκης, οι οποίοι αποκάλυψαν ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν επίγνωση ακόμη και όταν το σώμα τους έχει πλέον σταματήσει να δουλεύει. Με απλά λόγια, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι πεθαίνουν.
Ο ισχυρισμός αυτός θυμίζει το σενάριο της καλτ ταινίας τρόμου «Flatliners», το σενάριο της οποίας παρουσίαζε μια ομάδα νεαρών γιατρών που έκαναν πειράματα για να μάθουν τι συμβαίνει στη μετά θάνατον ζωή. Και, όπως φαίνεται, ορισμένα από τα «ευρήματά» τους δεν διαφέρουν πολύ από την πραγματικότητα.
Η ερευνητική ομάδα του αμερικανικού πανεπιστημίου πραγματοποίησε δύο μελέτες, σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Εξέτασε και πήρε συνεντεύξεις από ανθρώπους που υπέστησαν καρδιακά και «επέστρεψαν» με τη βοήθεια των γιατρών. Πρόκειται, όπως αναφέρουν διεθνή ΜΜΕ, για τη μεγαλύτερη σχετική έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί. Ο επικεφαλής της μελέτης δρ. Σαμ Πάρνια δήλωσε στο Live Science: «Περιέγραφαν ότι έβλεπαν γιατρούς και νοσοκόμες να προσπαθούν να τους επαναφέρουν και λένε ότι είχαν πλήρη επίγνωση των συζητήσεων. Αναφέρουν, επίσης, ότι έβλεπαν όλα όσα συνέβαιναν γύρω τους -πράγματα που δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν». Την ίδια ώρα, τόνισε ότι οι αναμνήσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν από τις ιατρικές ομάδες που έφεραν τη φροντίδα των ασθενών.
Από ιατρικής άποψης, οι επιστήμονες θεωρούν ότι ένας άνθρωπος είναι νεκρός όταν η καρδιά του σταματά να χτυπά και, κατ’ επέκταση, δεν μεταφέρεται αίμα στον εγκέφαλο. «Τεχνικά, έτσι βρίσκουμε την ώρα θανάτου. Όλα βασίζονται στην ώρα που η καρδιά σταματά» εξήγησε ο ειδικός, και συμπλήρωσε: «Μόλις συμβεί αυτό, το αίμα δεν κυκλοφορεί πλέον στον εγκέφαλο κάτι που σημαίνει ότι η εγκεφαλική λειτουργία σταματά σχεδόν αυτόματα. Χάνονται όλα τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους, όπως το να μεγαλώνουν και να μικραίνουν οι κόρες των ματιών. Όλα αυτά χάνονται»
Ο εγκεφαλικός φλοιός – που είναι υπεύθυνος για τη σκέψη και την επεξεργασία πληροφοριών από τις πέντε αισθήσεις- επίσης σταματά άμεσα να λειτουργεί. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπου 2 έως 20 δευτερόλεπτα, δεν ανιχνεύονται πια εγκεφαλικά κύματα.
Αυτή η διαδικασία προκαλεί μια αλυσιδωτή αντίδραση που οδηγεί στο θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων. Αυτό, όμως, μπορεί να πάρει ώρες, όπως εξήγησε ο Δρ. Πάρνια. Και αν συνεχίζεται η καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση -ακόμη και αν ο ασθενής δεν έχει ανταποκριθεί- τότε λίγο αίμα, περίπου το 15% αυτού που απαιτείται για τη φυσιολογική λειτουργία, φτάνει στον εγκέφαλο. «Ο θάνατος των εγκεφαλικών κυττάρων συνεχίζεται, απλά σε πιο αργό ρυθμό» τόνισε ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας.
Η Kim Penberthy με PhD στις Ψυχιατρικές και Νευροβιολογικές Επιστήμες λέει ότι η επιστήμη της βιοϊατρικής ηθικής βρίσκεται στην φάση που ερευνάει αν νους και συνείδηση είναι διακριτά και ξεχωριστά από τον εγκέφαλο και το σώμα.
Ο Έντουαρντ Φράνσις Κέλι (Edward F. Kelly) καθηγητής έρευνας στο Τμήμα Αντιληπτικών Σπουδών στο Τμήμα Ψυχιατρικής και Νευροβιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, λέει τα εξής: Έχουμε αρχίσει να πιστεύουνε ότι τα στοιχεία μας οδηγούν προς μια μεταφυσική εικόνα στην οποία ο νους δεν παράγεται απ’ την ύλη αλλά το αντίθετο.
Αυτό συμβαδίζει με τον λόγο του απόστολου Ιακώβου «σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό». (Επιστολή Ιακώβου 2:26). Όσο περνούν τα χρόνια η απροκάλυπτη επιστήμη επιβεβαιώνει την Αγία Γραφή. Ερεύνα και πίστη συνενώνονται, ανακάλυψη και αποκάλυψη πάνω στην πραγματικότητα του Θεού και του φοβερού Του σχεδίου για την ανθρωπότητα που ξεκινάει από την ύλη αλλά δεν τελειώνει εκεί, πάει πολύ πιο πέρα. Είμαστε απλά στο ξεκίνημα ενός συγκλονιστικού ταξιδιού με προορισμό την άχρονη και ατελεύτητη αιωνιότητα.
