Είναι ευρέως γνωστό ότι υπάρχουν περιστατικά κλινικών νεκρών, οι οποίοι επανήλθαν στη ζωή μετά από τις κατάλληλες ιατρικές ενέργειες. Αφ’ ης στιγμής διαπιστωθεί ο κλινικός θάνατος (σταμάτημα καρδιάς, αναπνοής και νευρικού συστήματος) μέχρι να εμφανιστούν τα συμπτώματα του βέβαιου θανάτου (ακαμψία, πτωματικές υποστάσεις και σηπτικά φαινόμενα) μεσολαβεί ένα διάστημα μέχρι και 24 ωρών. Σ’ αυτό το μεταβατικό διάστημα έχουν σημειωθεί όλες οι περιπτώσεις νεκραναστάσεων. Επίσης, γνωστές είναι και οι νεκραναστάσεις που οφείλονται σε νεκροφάνεια.
Ο Raymond Moody ήταν καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας σε πολύ μικρή ηλικία. Από τα φοιτητικά του χρόνια ακόμη άκουγε αφηγήσεις για ανθρώπους που πέρασαν για λίγο το κατώφλι του θανάτου και επέστρεψαν πάλι πίσω. Ο Moody είχε εντυπωσιαστεί τόσο από τις αφηγήσεις οικείων του προσώπων, καθ’ όλα αξιόπιστων, αλλά και από πληθώρα άλλων ατόμων, που είχαν περάσει έστω και για λίγα λεπτά, στην άλλη διάσταση. Θεώρησε, λοιπόν, ότι του παρουσιαζόταν μια λαμπρή ευκαιρία για μια τεκμηριωμένη έρευνα γύρω από το αμφιλεγόμενο αυτό θέμα.
Εξέτασε συνολικά 150 περιπτώσεις ανθρώπων διαφόρων τάξεων, γνώσεων και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Τα αποτελέσματα ήταν καταπληκτικά! Όλες οι αφηγήσεις συμφωνούσαν απολύτως μεταξύ τους, παρά τη μοναδικότητα του καθενός, τις ξεχωριστές τους αντιλήψεις και κοσμοθεωρίες. Μάλιστα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις μαρτυρίες που αναφέρονται στο βιβλίο του Raymond Moody, το «εγώ» υπάρχει και μετά τον θάνατο, αλλά είναι διαφορετικό από το γήινο, απαλλαγμένο από το φθαρτό σαρκίο του, τα ανθρώπινα πάθη και τα προβλήματά του.
Ο καθηγητής ισχυριζόταν ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ένα φθαρτό μέρος ύλης, που είναι τα κύτταρα και από ένα άφθαρτο μέρος, που είναι η ψυχή ή πνεύμα και που αμφισβητούμε, επειδή ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει. Ξέρουμε ότι ενεργούμε ή σκεπτόμαστε μέσω του σώματός μας, αλλά μας φαίνεται αδιανόητο ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί και μετά τον θάνατο των κυττάρων μας.
