Οι μεταθανάτιες εμπειρίες επιβεβαιώνουν ότι αυτά που διδάσκει η Αγία Γραφή για την κατάσταση μετά τον φυσικό θάνατο είναι αληθινά.
Το ότι η επιστήμη αδυνατεί να εξηγήσει το πώς ή το γιατί δεν σημαίνει ότι κάτι δεν υφίσταται. Δεν ισχύει ότι μπορεί να εξηγήσει η επιστήμη. Δεν καθορίζει αυτή τι υπάρχει και τι όχι, δεν είναι Θεός. Η επιστήμη παρατηρεί και καταγράφει και κάποιες φορές επεμβαίνει.
Η αλήθεια είναι ότι απ’ την λανθασμένη ερμηνεία του υπερφυσικού κατά τα χρόνια του Μεσαίωνα καταλήξαμε να βλέπουμε τα πάντα μέσα απ’ το κουτάκι του υλισμού και του «ορθολογισμού». Αισθανόμαστε σοφοί επειδή μπορούμε να ανακαλύπτουμε πράγματα με το μυαλό μας αλλά παράλληλα έχουμε αποκλείσει τους εαυτούς μας από την πνευματική διάσταση που την αντιλαμβανόμαστε με το πνεύμα.
Η επιστήμη δεν μπορεί να μας πει τίποτα για τον πνευματικό κόσμο γιατί τον έχει απορρίψει και τα εργαλεία που έχει διαλέξει να χρησιμοποιεί έχουν όρια. Αδυνατεί να δει πέρα από τα όρια της ύλης.
Γεγονότα όπως οι μεταθανάτιες εμπειρίες την αποδεικνύουν ανεπαρκή. Δεν αρκεί η λογική για να καταλάβεις κάποια πράγματα αλλά χρειάζεται και η πίστη.
Από κει και πέρα η προδιάθεση του καθένα για το τι θέλει να πιστεύει παίζει τον βασικότερο ρόλο. Αν κάποιος δεν θέλει να πιστεύει ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος και άρα Θεός, κρίση, παράδεισος ή κόλαση και προτιμάει να τα αποκαλεί παραμύθια, θα βρίσκει πάντα μια «λογική» και «επιστημονική» εξήγηση για να εξηγήσει όλες αυτές τις μεταφυσικές εμπειρίες. Θα μιλάει για παραισθήσεις, για τα υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα και για πλασματικά γεγονότα που παράγει ο εγκέφαλος των ανθρώπων που βιώνουν τέτοιες εμπειρίες.
Βεβαίως δεν θα μπορεί να εξηγήσει πως η Μικέλα γνώριζε με ακρίβεια την συζήτηση στην καφετέρια ενώ το σώμα της βρισκόταν σε κώμα ή πως ο Τζέφρι μπορούσε να ξέρει με λεπτομέρειες τα περιστατικά ανάνηψης του σώματος του, αν πράγματι δεν ήταν έξω από αυτό και παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα. Κι εκεί θα κρατήσει σιγή. Αυτό δεν θα τον κάνει να πιστέψει ή έστω να ψάξει προς την αντίθετη κατεύθυνση, γιατί συχνά βαθύτερες αιτίες και εσωτερικές προδιαθέσεις τον κάνουν να μένει στην τοποθέτηση του, οπότε θα κάνει τα «στραβά μάτια» σε κάθε τι που θα αισθάνεται ότι θα του καταρρίψει την αντίληψη που έχει επιλέξει να υιοθετεί.
Το τι πραγματικά ισχύει όμως δεν το καθορίζουμε εμείς με το τι πιστεύουμε αλλά είναι αυτό που υπάρχει. Και αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να μάθουμε, θα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να έρθουμε αντιμέτωποι με πραγματικότητες που πριν αγνοούσαμε και δεν μας ήταν ευχάριστες. Καλύτερα όμως να γνωρίσεις την αλήθεια και να ζήσεις σύμφωνα με αυτή, παρά να διαλέγεις μια δική σου η οποία λειτουργεί ως προσωρινή κρυψώνα, αλλά μια μέρα αιφνίδια να βγεις από αυτή ερχόμενος αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, αλλά να μην μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό.
