ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΩΡΕΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ;
Έχω ακούσει συχνά να χρησιμοποιείται ο λόγος του Ιησού σχετικά με τον δεύτερο ερχομό Του, «την ημέρα εκείνη, όμως, και την ώρα, δεν γνωρίζει κανένας, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά ο Πατέρας μου μόνος» για να ειπωθεί ότι ο Ιησούς δεν θέλει να ασχολούμαστε με το πότε θα ξανάρθει. Με αυτό όμως δεν εννοούσε ότι μπορούμε να πέσουμε για ύπνο κι όταν Εκείνος είναι κοντά να έρθει θα μας ξυπνήσει. Μας είπε να είμαστε έτοιμοι και να διακρίνουμε τους καιρούς όπως οι άνθρωποι της υπαίθρου είχαν μάθει να ξεχωρίζουν τον καιρό παρατηρώντας τον ουρανό (ΛΟΥΚ 12:54-56, ΜΑΤΘ 16:2-3). «Όταν κι εμείς «παρατηρούμε τον Ουρανό» δηλαδή τα μάτια μας δεν είναι κολλημένα μόνο στα της γης αλλά έχουμε κοινωνία με Αυτόν που κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, τότε θα είμαστε πληροφορημένοι (ΚΟΛ 3:1-2). Η ενότητα με τον αναστημένο Κύριο αν και αόρατη είναι απολύτως πραγματική και αν παραμένουμε ενωμένοι με το Πνεύμα Του Εκείνος θα μας ενημερώνει που βρίσκεται. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την αρπαγή αλλά και για ποικίλα θέματα της προσωπικής ζωής. Ο Πέτρος για παράδειγμα είχε καλλιεργημένη μια τέτοια σχέση με τον Κύριο που ειδοποιήθηκε πότε ήταν η ώρα να φύγει απ’ αυτό τον κόσμο. (..επειδή ξέρω ότι, σε λίγο θα αποθέσω το σκήνωμά μου, όπως και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός φανέρωσε σε μένα Β΄ ΠΕΤ 1:14). Το να μας πάρει ο ύπνος σημαίνει ότι για μια περίοδο παύουμε να λειτουργούμε πνευματικά και παύουμε να ακούμε τον Κύριο λειτουργώντας μόνο με τον ψυχικό άνθρωπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε πάψει να είμαστε αναγεννημένοι αλλά η ορολογία που χρησιμοποιεί η Γραφή είναι ότι κοιμόμαστε. Βεβαίως ο Κύριος σε κανένα δεν θα δώσει την ακριβή ημερομηνία του ερχομού Του (διότι τότε πολλοί θα σκέφτονταν να μετανοήσουν μια μέρα πριν), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Κύριος δεν θέλει η Νύφη του να Τον περιμένει ή να μην γνωρίζει πόσο κοντά βρίσκεται για να την παραλάβει. Το ότι θα αφήσει έξω από τον γάμο τις μωρές παρθένες είναι γιατί ήθελε να τον περιμένουν και με το λυχνάρι να καταλάβουν πόσο κοντά είναι τα βήματα Του. Βεβαίως όλες οι παρθένες κοιμήθηκαν αλλά το σοβαρότερο πρόβλημα ήταν στο λάδι.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ;
Ας δούμε πρώτα τι συμβολίζει το λυχνάρι. Ο Δαβίδ λέει ότι «ο λόγος σου είναι λυχνάρι στα πόδια μου και φως στα μονοπάτια μου» (ΨΑΛ 119:105). Ο απόστολος Πέτρος λέει ότι ο προφητικός λόγος, μοιάζει με λυχνάρι που φέγγει μέσα σε σκοτεινό τόπο, μέχρις ότου έρθει η αυγή τής ημέρας (΄Β ΠΕΤ 1:19). Αυτό σημαίνει ότι το λυχνάρι είναι ο προφητευμένος λόγος του Θεού που είναι γραμμένος στην Αγία Γραφή. Σημαίνει επίσης ότι όλα όσα ζούμε και πρόκειται να ζήσουμε έχουν προφητευτεί και είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή για να έχουν την δυνατότητα οι δούλοι του Θεού να γνωρίζουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεδομένα γνωρίζουν. Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας οδηγήσει στα ανάλογα εδάφια και να μας πληροφορήσει.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΔΙ;
Αυτή η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στο να εγχέει φως και αποκάλυψη στο δικό μας πνεύμα (αυτό είναι το δοχείο) στην Γραφή ονομάζεται χρίσμα και αυτό είναι το λάδι. Ας θυμηθούμε ότι ο Χριστός είπε πως το Άγιο Πνεύμα από το δικό μου θα πάρει, και θα το αναγγείλει σε σας (ΙΩΑΝ 16:14). Άρα το Άγιο Πνεύμα δεν μιλάει από τον εαυτό Του, αλλά φέρνει σε εμάς αυτό που ρέει από την Κεφαλή μας που είναι ο Χριστός (ΨΑΛ 133:2). Και τι είναι αυτό που ρέει από τον Χριστό; Το χρίσμα! Ο Ζωντανός Λόγος κάνει τον γραμμένο λόγο πνεύμα και ζωή σε εμάς! Κι όλο αυτό το ενεργεί το Άγιο Πνεύμα. Όταν συμβαίνει αυτό, ο γραπτός λόγος μετατρέπεται σε λυχνάρι που φέγγει σε σκοτεινό τόπο.
Τι είναι ο σκοτεινός τόπος; Είναι αυτός ο κόσμος που έχει απορρίψει τον Χριστό, το Αληθινό Φως και ζει ακόμα με το ξύλο της γνώσης του καλού και του κακού.
Σημ. Επίσης σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής το λυχνάρι έχει και την έννοια του ανθρώπινου πνεύματος (ΠΑΡ 20:27) το οποίο δέχεται μέσα του το λάδι, το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος όταν παίρνει την απόφαση να μην ζει με την σάρκα (ΖΑΧ 4:11-14, ΙΩΑΝ 5:35). Στην παραβολή των παρθένων όμως το ανθρώπινο πνεύμα παρομοιάζεται με δοχείο.
Επίσης το λάδι είναι κάτι που μας δίνεται, δεν είναι κάτι που έχουμε από μόνοι μας. Ο Κύριος μας δίνει την καύσιμη ύλη για να έχουμε σχέση μαζί Του. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να το παράγουμε κι αν προσπαθούμε αυτό ονομάζεται νεκρή θρησκεία.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΑΔΙ
Αν διαβάζεις την Γραφή χωρίς το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος ναι μεν έχεις στα χέρια σου το λυχνάρι αλλά δεν έχεις λάδι. Διότι όπως είπαμε και πριν για να γνωρίζει κάποιος τους χρόνους και τους καιρούς δεν φτάνει να έχει στα χέρια του την Αγία Γραφή, πρέπει να έχει μια στενή σχέση με το Άγιο Πνεύμα. Διότι η ΑΓΙΑ Γραφή πάει πάντοτε με το ΑΓΙΟ Πνεύμα.
Κάποιοι πιστοί όμως φοβούνται να εμπιστευτούν το Άγιο Πνεύμα επειδή σκέφτονται ότι αν ανοιχτούν στην φωνή Του μπορεί ο διάβολος να την πλαστογραφήσει και να τους πλανήσει. Έτσι φοβούνται περισσότερο τον διάβολο απ’ ότι εμπιστεύονται το Άγιο Πνεύμα και διαλέγουν να είναι κλειστοί σε κάθε υπερφυσική ενέργεια απ’ όπου κι αν προέρχεται έχοντας το κεφάλι τους «ήσυχο». Αυτό όμως δεν αρέσει στον Θεό γιατί είναι μια στάση απιστίας και χωρίς πίστη είναι αδύνατον να Τον ευαρεστήσεις (ΕΒ 11:6).
ΠΙΣΤΗ ΑΝΤΙ ΦΟΒΟΥ
Ο Ιησούς όμως υποσχέθηκε ότι αν κάποιος ζητήσει απ’ τον Ουράνιο Πατέρα ψάρι δεν θα του δώσει φίδι. Το φίδι είναι μια εικόνα του διαβόλου. Σου λέει ότι αν ζητήσεις το ζωντανό του λόγο (ψωμί) δεν θα σου δώσει τον διάβολο, αλλά Άγιο Πνεύμα. (Αν, λοιπόν, εσείς που είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλές δόσεις στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας ο ουράνιος θα δώσει Πνεύμα άγιο σ’ εκείνους που ζητούν απ’ αυτόν; ΜΑΡΚ 11:13). Ας σημειώσουμε εδώ ότι σε εκείνο το σημείο ο Ιησούς δεν είπε θα δώσει το Άγιο Πνεύμα (τότε θα εννοούσε την αναγέννηση) αλλά Άγιο Πνεύμα χωρίς το οριστικό άρθρο. Δεν μιλάει λοιπόν για ανθρώπους που ήδη έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα, αλλά έχουν ανάγκη να πληρωθούν από το Πνεύμα. Διότι το ότι λάβαμε το Πνεύμα δεν σημαίνει ότι όλες τις ώρες θα είμαστε ακατάπαυστα γεμάτοι από Αυτό. Αν λειτουργούσε έτσι δεν θα μας πρότρεπε ο απόστολος Παύλος να γεμίζουμε κάθε τόσο με το Πνεύμα.
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΤΙ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι δεν πρόκειται να μάθουμε να ξεχωρίσουμε την ζωντανή φωνή του Θεού αν φοβόμαστε μην κάνουμε λάθος. Αυτός που δεν είναι διατεθειμένος να κάνει λάθη και να μάθει από αυτά δεν θα γίνει ποτέ διδακτός του Θεού, ούτε θα βρεθεί ποτέ πραγματικά στην θέση του μαθητή. Αυτός που είναι διατεθειμένος να κάνει λάθη, είναι ανοιχτός να διδαχθεί απ’ τον Θεό και Εκείνος θα τον μάθει πώς να ακούει την φωνή Του και πώς να την ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ από άλλες φωνές. Γιατί η λύση δεν είναι το κλείσιμο σε ένα θρησκευτικό καβούκι φόβου αλλά η ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Ακόμα κι αν ο Θεός επιτρέψει το παιδί Του να πλανηθεί, αυτό θα είναι για λίγο και κάτω από την κυριαρχία Του για να τον κάνει δόκιμο (Η στερεή τροφή, όμως, είναι για τους τέλειους, οι οποίοι, χάρη στη συνεχή χρήση, έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα, στο να διακρίνουν το καλό και το κακό ΕΒ 5:14). Ας μην ξεχνάμε τον λόγο του Θεού: «Καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, δεν θα ντροπιαστεί».
Είναι όμως ο φόβος της πλάνης που φέρνει πολλούς στο σημείο να ομολογούν ότι το λυχνάρι (η Αγία Γραφή) είναι αρκετό για να τους δείξει τον δρόμο ακόμη κι αν δεν έχει μέσα λάδι. Αυτός είναι ο λόγος που ο Χριστός αποκαλεί μωρές. Γιατί το λάδι, το χρίσμα είναι ο ίδιος ο Χριστός δια του Αγίου Πνεύματος. Και στην πραγματικότητα εμπιστεύονται περισσότερο (όχι ακριβώς την Γραφή) το μυαλό τους και τις διανοητικές τους ερμηνείες πάνω στην Γραφή παρά τον Ίδιο. Πλάθουν εκείνοι τον Θεό με την διάνοια τους όπως τον θέλουν, τον «κατεβάζουν» στα δικά τους μέτρα και σταθμά απογυμνώνοντας τον από κάθε υπερφυσική του ιδιότητα και αποδίδοντας στοιχεία που είναι κοντύτερα στα δικά τους ανθρώπινα δεδομένα. Κι όλα αυτά χρησιμοποιώντας επιλεκτικά χωρία της Αγίας Γραφής και αγνοώντας άλλα ή κατασκευάζουν νέες ερμηνείες για να τα ακυρώσουν. Η γνώση αυτού του είδους όμως δεν έχει μέσα της ζωή αλλά φουσκώνει προς υπερηφάνεια και έπαρση σε σχέση με: Α) Ανθρώπους του κόσμου που δεν έχουν διαβάσει την Αγία Γραφή και έχουν πλήρη άγνοια και Β) Σε σχέση με ανθρώπους που έχουν σε ένα μέτρο αληθινή κοινωνία με τον Θεό τους οποίους χλευάζουν θεωρώντας τους φαντασμένους ή μη λογικούς. Είναι όμως το πνεύμα του κόσμου που έχει κάνει την ανθρώπινη λογική απόλυτο φίλτρο και έχει επηρεάσει και τον άνθρωπο αυτού του είδους. Τον έχει κάνει να φαντάζεται τον εαυτό του σοφό αν και στην πραγματικότητα έχει γίνει μωρός. Γιατί επιστηρίζεται στην σύνεση του την οποία έχει βάλει πάνω απ’ τον Θεό κάτι που η Γραφή (στην οποία καυχιέται) απαγορεύει. «Έλπιζε στον Κύριο με όλη σου την καρδιά, και μη επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σου· σε όλους τους δρόμους σου γνώριζε αυτόν, κι αυτός θα διευθύνει τα βήματά σου. Μη φαντάζεσαι τον εαυτό σου σοφό·» (ΠΑΡ 3:5-7Α). Το ρήμα γνωρίζω σημαίνει έρχομαι σε προσωπική επαφή μαζί Του. Κάτι που το έχει αποδοκιμάσει.
Αυτό τους οδηγεί να προσπαθούν να ζήσουν την πνευματική ζωή με έναν δικό τους τρόπο (που στην πραγματικότητα είναι το ξύλο της γνώσης του καλού και του κακού σε χριστεπώνυμη έκδοση) και με την δική τους δύναμη. Στην πραγματικότητα ζουν για τον Θεό αλλά όχι με τον Θεό, αφού πρακτικά δεν του έχουν παραχωρήσει καθόλου χώρο στην ζωή τους. Η στάση αυτή φτιάχνει στο τέλος ανθρώπους τυπολατρικούς που μπορεί να απέχουν από πράγματα του κόσμου (παρθένες) αλλά δεν είναι ζέον στο πνεύμα καθώς η φωτιά του Θεού απουσιάζει απ’ την καρδιά τους. Ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και αυτοδικαιωμένους που εμπίπτουν στον τύπο της Λαοδίκειας που λαμβάνει το συγκεκριμένο είδος ελέγχου από τον Κύριο: «Επειδή, λες ότι: Είμαι πλούσιος, και πλούτησα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός· σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από τη φωτιά, για να πλουτήσεις· και ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή τής γύμνιας σου· και να χρίσεις τα μάτια σου με κολλύριο, για να βλέπεις». Αυτού του είδους τον πιστό τον παρακαλεί να του ανοίξει καθώς κι ο ίδιος δεν έχει συναίσθηση ότι τον έχει αφήσει απ’ έξω. «Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου».
Εδώ ο χτύπος είναι ο ζωντανός λόγος του Θεού ενώ η θύρα το αυτί και πιο συγκεκριμένα το ανθρώπινο πνεύμα που είναι το εσωτερικό αυτί. Ο τύπος που έχει αφήσει έξω τον Κύριο να του βαράει είναι που θα καταλήξει στο τέλος εκείνος να βαράει την πόρτα του Κυρίου και δεν θα του ανοίγει. Δεν λέει ότι θα δώσει στον καθένα κατά τα έργα του;
Ας θυμηθούμε τα εδάφια:
Πρόσεξε, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου (ΑΠΟΚ 3:20).
Το κείμενο δεν μας πληροφορεί για το αν κάποιος τελικά του ανοίγει.
Και ύστερα, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: Κύριε, Κύριε, άνοιξέ μας. Και εκείνος απαντώντας είπε: Σας διαβεβαιώνω, δεν σας γνωρίζω (ΜΑΤΘ 25:11-12).
«Δεν σε γνωρίζω» σημαίνει ότι παρόλο που στην γη ομολογούσες το όνομα μου δεν ήρθαμε ποτέ σε επαφή, δεν ήθελες να έχουμε κοινωνία, δεν ανταλλάξαμε μια κουβέντα, ποτέ δεν θέλησες να έχουμε αληθινά μια προσωπική σχέση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η ζωντανή φωνή του Θεού δεν είναι μια απ’ τις επιλογές της πνευματικής ζωής, ούτε υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι να ζήσω τον Θεό. Ή έχω αληθινή κοινωνία με τον Κύριο ή δεν έχω. Ή τον έχω αφήσει να μου μιλάει ή τον έχω αφήσει απ’ έξω να μου χτυπάει. Κι αν ισχύει το δεύτερο χρειάζεται να μετανοήσω. Κάποιος μπορεί να πέφτει στην παγίδα της έλλειψης συναίσθησης της μετάνοιας γιατί προσδιορίζει με λάθος όρους την αμαρτία. Όταν ακούει αυτή την λέξη το μυαλό του πάει σε πάθη και ξεδιάντροπες επιθυμίες που προσδίδουν στον άνθρωπο την στάμπα του αμαρτωλού. Δεν πάει καθόλου σε απιστία και άρνηση της ζωντανής φωνής του Θεού. Είναι όπως την εποχή του Χριστού. Ο Κύριος είπε αναφερόμενους στους Φαρισαίους: «ότι οι τελώνες και οι πόρνες πηγαίνουν πριν από σας στη βασιλεία τού Θεού·» (ΜΑΤΘ 21:31). Οι Φαρισαίοι τυφλωμένοι από την αυτοδικαίωση τους δεν αντιλαμβάνονταν την δική τους αμαρτία. (..τώρα, όμως, λέτε ότι: Βλέπουμε· η αμαρτία σας, λοιπόν, μένει ΙΩΑΝ 9:41β). Δεν είχαν ηθικές μολύνσεις. Είχαν όμως εγωισμό, υπερηφάνεια, καταλαλιά και χλευασμό εναντίον του Χριστού τον οποίον δεν αναγνώρισαν. Γι’ αυτό ακόμα τον περιμένουν και στο τέλος οι απόγονοι τους θα καταλήξουν να δεχτούν τον αντίθετο του. Το ίδιο πνεύμα ακριβώς συναντάμε και στον ποιμένα της Λαοδίκειας. Και είναι για να μας πει ότι αυτό το πνεύμα μπορεί να υπάρχει και μέσα στην εκκλησία. Να νομίζεις ότι είσαι πνευματικά πλούσιος, ότι τα ξέρεις όλα, ότι δεν έχεις ανάγκη από τίποτα και να μην έχεις την συναίσθηση ότι είσαι φτωχός, γυμνός, τυφλός. Ας μείνουμε στο τυφλός. Οι Φαρισαίοι ήταν απόγονοι ανθρώπων που περίμεναν τον Μεσσία (τουλάχιστον αυτό έλεγαν) και όταν ήρθε δεν τον αναγνώρισαν παρόλο που είχαν τις Γραφές στα χέρια τους. Ακόμη και ένας Ηρώδης κατάλαβε αλλά όχι εκείνοι. Το ίδιο θα συμβεί και στο είδος του ανθρώπου που βρίσκεται στο ίδιο πνεύμα σήμερα. Ο άνθρωπος αυτός χαμένος μέσα στις θεολογίες και στις θεωρίες του, μη έχοντας κοινωνία με Τον Κύριο δεν θα τον αναγνωρίσει, ούτε θα είναι σε θέση να αφουγκραστεί τα βήματα Του όταν θα έρθει για δεύτερη φορά να πάρει όλους όσους τον προσμένουν για σωτηρία. «..αν, λοιπόν, δεν αγρυπνήσεις, θάρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θάρθω εναντίον σου» (ΑΠΟΚ 3:3). Αλλά ούτε τον Αντίχριστο θα αναγνωρίσει διότι ο νους του θα είναι σε τέτοιο βαθμό σκοτισμένος που θα τον δεχτεί ως έναν καλό κοσμικό ηγέτη. Θα ξυπνήσει με την αρπαγή στην οποία δεν θα είναι μέσα.
Ο απόστολος είπε σε πιστούς: «Εξετάζετε τον εαυτό σας, αν είστε στην πίστη· δοκιμάζετε τον εαυτό σας·» (Β΄ΚΟΡ 13:5). Αυτό που λέει ουσιαστικά είναι: «Πρόσεξε μήπως η πίστη που ζεις δεν είναι αυτή που είχε ο Θεός στο μυαλό Του, αλλά μια δική σου. Η αληθινή πίστη είναι αυτή εκ ρήματος Χριστού. Να ζεις με τα ρήματα, τους λόγους που βγαίνουν απ’ το στόμα του Θεού (ΜΑΤΘ 4:4). Το ρήμα «βγαίνει» είναι χρόνου εξακολουθητικού. Κάτι που γίνεται όχι μόνο μια φορά αλλά συνέχεια. Το ίδιο και το ρήμα «ακούν». «Τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω· και με ακολουθούν. Και εγώ δίνω σ’ αυτά αιώνια ζωή·» (ΙΩΑΝ 10:27-28α). Ο Χριστός δεν είπε: «Τα δικά μου πρόβατα ξέρουν πολλά για Μένα. Έχουν πτυχία θεολογίας ή δεν χάνουν συνάθροιση στην εκκλησία». Δεν είπε: «τα δικά μου πρόβατα ξέρουν απ’ έξω την Γραφή τους» αλλά ακούν την φωνή μου. Ο Ιησούς μίλησε για προσωπική σχέση και επαφή. Για λήψη των ρημάτων Του και της ζωντανής Του φωνής μέσα τους. Η οποία μπορεί να έρχεται από πολλές πηγές. Είτε απ’ την Γραφή, είτε μέσα από το υπόλοιπο σώμα των αδελφών, είτε μέσα από ένα γεγονός, είτε από το ίδιο το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά. Είναι όμως ο ζωντανός λόγος που δίνει ζωή και φέρνει καρπό. Άρα δεν μιλάει για μια εμπειρία που είχα κάποτε (την αναγέννηση) και τώρα αυτή με καλύπτει για πάντα. Αλλά η πρώτη εμπειρία είναι για να έρθει και η δεύτερη και η τρίτη και η τέταρτη… Από πίστη σε πίστη.. Γιατί η πίστη δεν είναι κάτι στατικό, το σύνολο κάποιων πεποιθήσεων για τον Θεό, η απομνημόνευση της ορθής θεολογίας και η συντήρηση της στα εγκεφαλικά μου κύτταρα, αλλά μια πορεία, με εμπειρίες συνάντησης με τον Κύριο κάθε τόσο, όπου αυτές με αυξάνουν και τελειοποιούν τον Εν Χριστώ χαρακτήρα μου. Αναγεννιόμαστε για να έχουμε κοινωνία με τον Χριστό, να λαμβάνουμε από Αυτόν και να ζούμε μαζί Του. Αυτή είναι η πίστη που παραδόθηκε μια φορά στους αγίους. Κάθε άλλη πίστη είναι ανθρώπινη εφεύρεση.
Ας εξετάζουμε λοιπόν τους εαυτούς μας αν είμαστε στην πίστη. Τώρα είναι η ώρα της επιστροφής στον ζωντανό Κύριο και της σωστής συσχέτισης μαζί Του.
