Μιλώντας για δικαιώματα θα πρέπει να ξεκινήσουμε με το ερώτημα αν η ζωή είναι δώρο ή κάποιου είδους κατάκτηση. Ο ήλιος, το οξυγόνο, το νερό, τα δέντρα και τα φυτά, τα φρούτα και τα λαχανικά, τα ζώα, τα αστέρια στον βραδινό ουρανό, η θάλασσα, είναι δώρα και ήταν εδώ πριν να έρθουμε εμείς. Ακόμα και το ίδιο μας το σώμα μέσα στο οποίο κατοικούμε, δεν είναι έπαθλο κάποιου κατορθώματος, αλλά μας δόθηκε για να μπορούμε να υπάρξουμε στον φυσικό κόσμο και να μπορούμε με αυτό να γευόμαστε όλα αυτά.
Άρα η ζωή είναι δώρο και οφείλουμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη και να ‘χουμε ευχαριστία μέσα στην καρδιά μας.
Τα προβλήματα ξεκινούν όταν ο ένας φέρεται άδικα στον άλλο καταπατώντας την δική του ελευθερία. Αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπότητας απ’ την αυγή της, μέχρι πρότινος, (και σε κάποια μέρη της γης μέχρι και σήμερα), ο νόμος που ίσχυε ήταν του πιο δυνατού. Στον μεσαίωνα η καταπίεση πήρε πολιτικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, η οποία αποτυπώθηκε στην συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας ως τα πιο σκοτεινά χρόνια, κατηγορώντας τον Θεό ή την ιδέα του Θεού ως υπεύθυνους για την καταπίεση, χωρίς να μπορούν να ξεχωρίσουν τους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν το Όνομα Του για να εκμεταλλευτούν άλλα ανθρώπινα όντα, απ’ τον ίδιο τον Θεό.
Ακόμη κι αν το κίνημα του διαφωτισμού διακατεχόταν από ένα πνεύμα αθεΐας, ήταν επιταγή του ίδιου του Θεού οι άνθρωποι να ελευθερωθούν από δεσμά που δεν τα έβαλε ο ίδιος και να ζήσουν ελεύθεροι βγάζοντας μόνοι τους και ελευθέρα τα συμπεράσματα, για το πώς είναι η ζωή διαχειριζόμενου οι ίδιοι την ελευθερία που τους χάρισε. Αυτή η επιταγή διαφαίνεται και στο σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αερικής που ήταν το πρώτο που συντάχτηκε και στο πρώτο του άρθρο αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεχόμαστε τις εξής αλήθειες ως αυταπόδεικτες, πως όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, και προικίζονται από τον Δημιουργό τους με συγκεκριμένα απαραβίαστα Δικαιώματα, μεταξύ των οποίων είναι το δικαίωμα στη Ζωή, το δικαίωμα στην Ελευθερία, και το δικαίωμα στην επιδίωξη της Ευτυχίας».
Η αποτίναξη της καταπίεσης ξεκίνησε με πραγματικά αιτήματα. Η ισότητα των γυναικών, των μαύρων, η βελτίωση απάνθρωπων συνθηκών εργασίας, η προστασία των παιδιών κ.α. Μαζί με τις δίκαιες αιτήσεις για ελευθερία και δίκαιη μεταχείριση, ακολούθησαν όμως και οι απαιτήσεις για έκφραση και αποδοχή μη φυσιολογικών επιθυμιών και τάσεων, τα οποία εντάχτηκαν και αυτά στο όνομα: «Δικαιώματα» και γενικότερα στο τσουβάλι των «ανθρώπινων δικαιωμάτων». Η επίδειξη του ανθρώπινου σώματος σε δημόσια θέα, η μοιχεία και οι «ελεύθερες» σεξουαλικές σχέσεις με πολλούς ερωτικούς συντρόφους, οι εκτρώσεις, η ομοφυλοφιλία είναι κάποια από αυτά.
Πρέπει όμως να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την έκφραση των ανθρώπινων διαστροφών, που με μία λέξη ονομάζονται αμαρτία, η οποία είναι λέξη ξεχασμένη, ενοχλητική αλλά πραγματική και διαχρονική, αφού έχει να κάνει με την πεσμένη και σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου. Η αμαρτία δεν ενοχλεί μόνο άλλους ανθρώπους, που την απορρίπτουν απ’ την ζωή τους και αγωνίζονται ενάντια σε αυτήν (ακόμα κι αν έχει να κάνει με τα δικά τους προσωπικά πάθη), προσβάλει και Αυτόν που πρόσφερε το δώρο της ζωής και έδωσε συγκεκριμένες οδηγίες για την διαχείριση της. Είναι ασέβεια ενώπιων του Δημιουργού αλλά και των ανθρώπων που Τον σέβονται και διαφωνούν με αυτόν τον τρόπο ζωής, ιδιαίτερα όταν αυτός επιβάλλεται ως φυσιολογικό και απαιτεί την δημόσια αποδοχή και έκφραση.
Παρατηρείται μάλιστα μια εμμονή των ατόμων αυτών στα «δικαιώματα» τους και μια άρνησης να αναγνωρίσουν τα καθήκοντα και τις ηθικές τους υποχρεώσεις τους, όπως και το να αποκαλούν ρατσιστή καθέναν που δεν συμφωνεί με αυτό τον τρόπο ζωής.
Ο Θεός δεν επιβάλει την ευχαριστία, την ηθική και την υπακοή στους πνευματικούς Του νόμους και δεν επιβάλλει ακόμα και αυτό που είναι αληθινά δίκαιο και αγαθό. Αντιθέτως δίνει την ελευθερία να εκφράσουν την ελεύθερη βούληση τους στον έσχατο βαθμό, χωρίς κανέναν περιορισμό από μέρους του Ίδιου, ώστε να έχουν την ευκαιρία οι ίδιοι (χωρίς την παρέμβαση τρίτων) να δουν που τους οδηγεί. Στο τέλος όμως θα πρέπει να είναι υπεύθυνοι και για τις συνέπειες αυτών των επιλογών. Και ότι αν τα τελικά τους συμπεράσματα είναι η απόρριψη του Θεού, δεν θα πρέπει να θεωρούν δικαίωμα να μπουν στην βασιλεία των ουρανών και ο Θεός να έχει την υποχρέωση να τους πάρει μαζί Του. Μην πλανιέστε, έγραψε ο θεόπνευστος Παύλος. Ότι σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει. Αν κάποιος σπέρνει στην σάρκα θα θερίσει απ’ αυτήν φθορά. Αν κάποιος στο πνεύμα αιώνια ζωή. Κανείς δεν μπορεί να δουλεύει δύο Κυρίους και ο μισθός της αμαρτίας είναι αιώνιος θάνατος!
