Πως μπορεί κάποιος να μάθει ποιος είναι; Γιατί ο Θεός τον έφερε στην ύπαρξη; Ποιος είναι ο σκοπός του και ο ρόλος του σ’ αυτή την γη; Μόνο Αυτός που τον δημιούργησε μπορεί να του πει ποιος είναι. Μόνο Αυτός που όταν τον έφερε στην ύπαρξη γνώριζε τα σχέδια που έχει για την ζωή του.
Όταν όμως ο άνθρωπος γεννιέται και έρχεται στον κόσμο αυτό, το πρώτο περιβάλλον με το οποίο έρχεται σε επαφή είναι αυτό της αποξένωσης απ’ τον Θεό, με μηνύματα αντίθετα και εχθρικά για το Πρόσωπο Του, όπου μέσα εκεί χάνει παρά βρίσκει τον εαυτό του. Δεν μπορεί να βρει την ταυτότητα του χώρια από Αυτόν, ανεξάρτητα από Αυτόν, υπάρχοντας μακριά και σε αντίθεση μαζί Του. Οι ταυτότητες που βρίσκει είναι πλαστές, φτιαχτές κι όσο κι αν δεν φαίνεται άμεσα, κατασκευασμένες και προσφερμένες από τον εχθρό της ψυχής. Δεν είναι καν ταυτότητες, είναι μάσκες, κούκλες θεάτρου που σε καλεί να μπεις μέσα και να υποδύεσαι ένα ρόλο, απομακρυνόμενος όλο και περισσότερο από αυτό που πλάστηκες να είσαι αρχικά. Αυτό κάνουμε όταν ζούμε αποξενωμένοι απ’ τον Θεό, παίζουμε ρόλους και υποδυόμαστε ρόλους.
Την πραγματική του ταυτότητα βρίσκει κάποιος όταν επιστρέφει και πάλι στον Δημιουργό του και Θεό Πατέρα. Όταν έχει κουραστεί να υποδύεται και είναι έτοιμος να γδυθεί από κάθε ρόλο, μάσκα, απατηλή φορεσιά που του φόρεσε το σύστημα του κόσμου αυτού. Μόνο όταν έρθει σε προσωπική επαφή με τον Δημιουργό και ακούσει απ’ Αυτόν, λάβει τον λόγο Του μέσα στην καρδιά του. Μόνο όταν δει τον εαυτό του μέσα απ’ τα δικά Του μάτια θα γνωρίσει ποιος είναι και θα του ανοιχτεί ο δρόμος να ζήσει σύμφωνα με την ταυτότητα που είχε γι’ αυτόν ο Θεός αρχικά, μένοντας σ’ αυτή με πίστη. Τότε βρίσκει αληθινά τον εαυτό του στην ολότητα του, τις πραγματικές του δυνατότητες, δυναμική προοπτική, περιεχόμενο, σκοπό. Πραγματώνοντας το πεπρωμένο του και ζώντας πραγματικά. Όχι ως αυτό που θα ‘πρεπε να είναι, όχι ως αυτό που θα ‘θελαν οι άλλοι να είναι, όχι ως αυτό που νόμιζε ο ίδιος ότι έπρεπε να είναι, αλλά ως αυτό που είναι αληθινά!
