Η εκκλησία κάθε εποχής αποτελείται από «μεγάλους» υπάκουους υιούς και «μικρότερους», άσωτους υιούς. Την αμαύρωση του χαρακτήρα του Θεού στις συνειδήσεις των μικρότερων υιών, δεν την κάνουν οι άθεοι, οι εγκληματίες, οι αμαρτωλοί, αλλά οι φανατικοί θρησκευόμενοι (κάθε δόγματος). Αυτοί δεν έχουν καταλάβει την καρδιά του Πατέρα και νομίζοντας ότι Τον ξέρουν, κρίνουν τον μικρότερο υιό, τον εξουθενούν, του βάζουν δυσβάσταχτα φορτία, τον απορρίπτουν και τον σπρώχνουν προς τα έξω. Γίνονται αυτοί η πέτρα του σκανδάλου και η αιτία, για την απόδραση του.
Ο Πατέρας όμως είναι διαφορετικός. Δεν προκρίνει τον έναν από τους δυο, αλλά αγαπάει και τους δυο εξίσου. Εάν είσαι ένας άσωτος υιός, μην κάνεις το λάθος να ταυτίζεις τον Ουράνιο Πατέρα με τον μεγάλο αδελφό. Σε διαβεβαιώνω δεν είναι καθόλου σαν αυτόν. Δεν είναι θυμωμένος μαζί σου επειδή δεν κατάφερες να τον ευαρεστήσεις, ακόμα κι αν έχεις αμαρτήσει, αλλά σε περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά. Ότι κι αν συμβαίνει στην ζωή σου, ότι κι αν περνάς, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, γύρνα στον Πατέρα. Η λευκή στολή περιμένει και το μοσχάρι είναι έτοιμο για να σφαχτεί. Η καρδιά του Πατέρα ήδη χτυπάει για σένα και με κάθε βήμα επιστροφής, χτυπάει όλο και πιο δυνατά!
Εάν είσαι ένας άσωτος που έχει ήδη γυρίσει και ο μεγάλος αδελφός σκανδαλίζεται με την επιστροφή σου, ποτέ να μην ξεχνάς ότι ανεξάρτητα με την στάση του μεγάλου, η αγάπη του Πατέρα για σένα δεν αλλάζει, αλλά διαρκεί παντοτινά. Η πνευματική σου πρόοδο δεν εξαρτάται απ’ την λάθος στάση του μεγάλου, αλλά απ’ την σταθερή σου πίστη σ’ αυτή την αγάπη του Πατέρα. Ο φόβος έχει μέσα κόλαση. Αλλά η τέλεια Αγάπη βγάζει έξω κάθε φόβο. Πίνε καθημερινά απ’ αυτή την αγάπη του Θεού. Είναι για σένα πάντοτε διαθέσιμη.
ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ. Η αποδοχή σου απ’ τον Πατέρα, δεν συνίσταται στα όσα έχεις κάνει, αλλά στην χάρη Του και την αγάπη Του για σένα, που ακόμα κι αν αισθάνεσαι δίκαιος απ’ τον εαυτό σου, συνεχίζει να σε αγαπάει. Αυτά που κάνεις δεν φτάνουν για να ικανοποιήσουν τις δίκαιες απαιτήσεις Του και δεν φαντάζεσαι και πόσα άλλα θα ζητούσε, αν ήθελε να φανερώσει το μέγεθος της αγιότητας Του σε όλο της το μεγαλείο στα μάτια σου. Γι’ αυτό το να αισθάνεσαι δικαιότερος, απ’ τον μικρότερο αδελφό σου, είναι μια πλάνη και η υπερηφάνεια είναι πιο μεγάλη αμαρτία, από κάθε είδους πάθος και άσωτη ζωή. Η υπερηφάνεια είναι η πρώτη αμαρτία που διέπραξε ο Εωσφόρος και έπεσε από τη δόξα του Θεού. Είσαι μέσα στο σπίτι του Πατέρα, όχι επειδή το αξίζεις, αλλά επειδή και για σένα έστειλε τον Υιό Του να πεθάνει επάνω στο σταυρό. Επειδή και για σένα ισχύει επίσης, η χάρη και το έλεος του Θεού. Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό. Το να γνωρίσεις και να κάνεις κτήμα σου αυτήν την πραγματικότητα, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, γιατί αν τερματίσεις μ ’αυτή τη στάση, μπορεί κι εσύ να ριχτείς έξω.
Σας διαβεβαιώνω, ότι οι τελώνες και πόρνες πηγαίνουν πριν από εσάς στην βασιλεία του Θεού. (ΜΑΤΘ 21:31). Εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών, όταν θα δείτε τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ κι όλους τους προφήτες μέσα στην βασιλεία του Θεού, τον εαυτό σας όμως, να σας βγάζουν έξω! Και θα ‘ρθουν από ανατολή και δύση και από βορρά και νότο και θα καθίσουν μέσα στη βασιλεία του Θεού. Και προσέξτε, υπάρχουν τελευταίοι, που θα είναι πρώτοι και υπάρχουν πρώτοι που θα είναι τελευταίοι. (ΛΟΥΚ 13:28-30)
Η επιστροφή του ασώτου έβγαλε τον μεγάλο έξω και φανέρωσε ότι ποτέ κι ο ίδιος δεν ήταν πραγματικά μέσα, τουλάχιστον όχι με την καρδιά του. Κι αυτό γιατί δεν γνώριζε την καρδιά του Πατέρα! Ήθελε ο Θεός να συμμορφωθεί με την απαίτηση του για εκδίωξη του ασώτου απ’ το σπίτι για δεύτερη φορά, παρά εκείνος να αρχίσει να γνωρίζει έστω για πρώτη φορά, ποιος ήταν τελικά αυτός ο Πατέρας, που τόσο καιρό υπηρετούσε. Και να γνωρίσει επίσης και τον εαυτό του. Για πρώτη φορά κι αυτόν. Γιατί υπηρετούσε τον πατέρα; Ήταν γιατί τον αγαπούσε; Ή υπήρχαν κι άλλα πράγματα στην καρδιά του;
