Όταν ακούμε κάποιον να λέει «ο Θεός μου μίλησε», αμέσως γινόμαστε καχύποπτοι, δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά, ίσως τον χλευάζουμε. Τον θεωρούμε υπερήφανο, ανισόρροπο, παράξενο, φαντασμένο.
Το μόνο σίγουρο υψώνουμε τις άμυνες, είμαστε επιφυλακτικοί, θέλουμε να προφυλαχτούμε. Και να είναι αλήθεια ότι πάνω σε αυτό το θέμα έχουν γίνει αρκετά λάθη. Άλλες φορές κωμικά και άλλες με τραγικά αποτελέσματα.
Τι γίνεται όμως όταν ο Θεός πραγματικά μιλήσει; Αυτές είναι ομολογίες που πράγματι ο Θεός μίλησε και τα ευλογημένα αποτελέσματα που έφερε. Διότι πρέπει να βλέπουμε και αυτά τα παραδείγματα. Η λύση δεν είναι ο φόβος και τo κλείσιμο αλλά η διάκριση γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο ευλογημένο από το να ακούς τον Θεό και να έχεις κοινωνία μαζί Του.
Ο Κύριος είπε ότι «αυτή είναι η αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν εσένα τον μόνον αληθινό Θεό, και εκείνον τον οποίον απέστειλες, τον Ιησού Χριστό» (ΙΩΑΝ 17:1). Όταν λοιπόν λέει τις λέξεις “αιώνια ζωή”, δεν αναφέρεται σε ένα μελλοντικό χρόνο και τόπο, αλλά σε μια διαδικασία γνωριμίας μέσω προσωπικής επαφής η οποία είναι καθημερινό βίωμα.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΑΒΡΙΕΛΑΣ
«Άκουσα μια φωνή που έμοιαζε με πολλά νερά να με φωνάζει με το όνομα μου».
