του Λουκά Πόζιου
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Αυτός ήταν ο τίτλος μίας ελληνικής ταινίας που είχε μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του 90, και σηματοδοτούσε αυτό που αποκαλούμε σήμερα «μεταπολίτευση!» Πρωτόγνωρη κατάσταση αυτή που βιώνουμε! Ένας «ιός», μία επιδημία, έφερε «τα πάνω κάτω» σε συλλογικό, ατομικό, και εκκλησιαστικό επίπεδο. Οι Εκκλησίες έκλεισαν και μία νέα εποχή, που όμοιά της δεν έχουμε ζήσει, πρόβαλε ξάφνου μπροστά μας! Δοκιμασία λένε πολλοί, διωγμός κάποιοι άλλοι. Δεν φαίνεται πάντως για διωγμός προς το παρόν. Το Ευαγγέλιο κηρύττεται έστω και από το διαδίκτυο ελεύθερα! Ένας αδελφός μας από την Υεμένη, πρώην μουσουλμάνος και υψηλόβαθμο στέλεχος, σπέρνει το σπόρο του ευαγγελίου κρυφά, σε χιλιάδες μουσουλμάνους, έχοντας το δικό του «ιντερνετικό άμβωνα». Αυτό που άλλαξε ριζικά, είναι η δομή της Εκκλησίας με τον όρο του κτιρίου. Νέα δεδομένα! Το εδάφιο «Ο Θεός είναι πνεύμα· και εκείνοι που τον προσκυνούν με πνεύμα και με αλήθεια πρέπει να τον προσκυνούν», έχει λάβει νέα υπόσταση σε όσους επικαλούνται το όνομα του Κυρίου. Το ερώτημα όμως που γεννάται, μέσα σε όσα βιώνουμε είναι: Έχει ο Θεός έχει κάποιο μήνυμα για την Εκκλησία Του; Μήπως υπάρχει κάτι που θέλει να αλλάξει σε μας; Ή θέλει να προχωρήσουμε ακριβώς με τον τρόπο που ξέραμε; Μη ξεχνάμε πως Αυτός, πριν από εμάς γνώριζε την κατάσταση που θα βιώναμε.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Όλοι γνωρίζουμε τη φράση του Κοραή: «Μόνο το Ευαγγέλιο μπορεί να σώσει την Ελλάδα». Πόσο άραγε ευοδώθηκε αυτή του η διακήρυξη; Από τα αποτελέσματα και μόνο μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Λένε πολλοί αγαπητοί: «Γρήγορα να επανέλθουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται στην προ κορωνοϊού εποχή». Σωστό. Το περιμένουμε, το προσδοκούμε, να βρεθούμε πάλι ως σώμα, να λειτουργήσουν τα χαρίσματα ανάμεσα μας, να αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η κανονικότητα της Εκκλησίας. Ένα ερώτημα όμως πλανάται… Υπήρχε στην κανονικότητα που ζούσαμε (γενικά στις Εκκλησίες της Ελλάδος), μεγάλη άγρα ψυχών;» Πόσες βαπτίσεις; Πόσες νέες επιστροφές είχαμε τα τελευταία δέκα χρόνια στη χώρα μας; Ασφαλώς και τώρα που μιλάμε προστίθενται νέα ονόματα στο «Βιβλίο της Ζωής». Δυστυχώς όμως, οι αριθμοί παίζουν τον ρόλο τους. Βέβαια και εκεί μπορούμε να θεολογήσουμε ό,τι είμαστε μεν λίγοι αλλά εκλεκτοί! Είναι όμως έτσι;
Είμαστε από τις λιγότερο ευαγγελισμένες χώρες του πλανήτη. Το ποσοστό των αναγεννημένων στη χώρα μας ανέρχεται κάτω από το 1%. Στην υπόλοιπη Ευρώπη που θεωρείται πνευματικά νεκρή σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, έχουμε περιοχές που οι αναγεννημένοι φθάνουν έως και 20%. Σε καμιά περίπτωση δεν μειώνουμε τα «εύχρηστα σκεύη» που ο Κύριος χρησιμοποίησε για το άγγελμα της νίκης στη χώρα μας. Ο Κύριος καλεί ανθρώπους. Αυτή είναι η μέθοδος Του. «Μωυσής, Αβραάμ, Ιωσήφ, Δαβίδ, Πέτρος, Παύλος…» Υπήρξαν ιστορικά ισχυρές ακτίνες φωτός στην Ελλάδα! Π.χ. Μιχαήλ Καλαποθάκης (1825-1911) Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία. Κωνσταντίνος Μεταλλινός, (1891-1963) Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία. Λεωνίδας Φέγγος, (1928-2017) Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής.
ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΝΕΥΜΑ
Ένα από τα σημεία του τέλους είναι το κήρυγμα του ευαγγελίου. «Και τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί σε ολόκληρη την οικουμένη, για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και, τότε, θάρθει το τέλος». (Ματθ.24,14) Ίσως να μην το έχουμε καταλάβει αλλά ο Κύριος λέει: «Σείω τη γη, σείω την Ελλάδα! Ότι δε στηρίζεται σε μένα θα καταρρεύσει!» Ο Μωυσής έφυγε! Τη σκυτάλη παρέλαβε ο Ιησούς του Ναυή. Κάτι καινούριο! «Βάλε τα πόδια σου στον Ιορδάνη!» Όχι συντήρηση και άμυνα. Τα χρόνια της ερήμου περάσαν….Ναι! Είσαι σωσμένος, το αίμα στους παραστάτες σε προστάτευσε, το αίμα του Αμνού σε καλύπτει! Τώρα όμως; Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ασφαλώς! Ποτέ όμως με τον ίδιο τρόπο! Το νέο κρασί θέλει διαρκώς νέους ασκούς! Οι παλιοί σκίζονται, από τη δύναμη του οίνου. Ό,τι δεν αλλάζει πεθαίνει! Ο Χριστός τώρα πια δεν είναι ο Αμνός… είναι το ΛΙΟΝΤΑΡΙ! Τα τείχη της Ιεριχούς είναι ακόμα εκεί! Πώς πέφτουν; Μόνο όταν όλος ο λαός αλαλάξει με μία φωνή. Ενεργητική η συμμετοχή του λαού, όχι όπως στην έρημο κάτω από την ποιμαντορική καθοδήγηση του Μωυσή!
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Τι απέγινε η προσευχή του Κυρίου από το ΙΖ΄ κεφάλαιο του Ιωάννη; H Ελλάδα περιπλανιέται στην έρημο εδώ και δεκαετίες, σαν σε κατάρα όπως ο λαός Ισραήλ. Μήπως ο Θεός μετακινεί λυχνίες; Πράγματα που θεωρούμε αμαρτία είναι αδιάφορα για το Θεό και πράγματα που εμείς θωρούμε αδιάφορα είναι αμαρτία για το Θεό! «Καθένας που μισεί τον αδελφό του, είναι ανθρωποκτόνος· και ξέρετε ότι κάθε ανθρωποκτόνος δεν έχει αιώνια ζωή, που να μένει μέσα του» (Ά΄ Ιωάννου 3,14). Τι εδάφιο είναι αυτό; Στη Καινή Διαθήκη; Μείζον θέμα η αποκατάσταση! Οι σχέσεις αδερφών στην ίδια τοπική Εκκλησία, οι σχέσεις αναγεννημένων από διαφορετικές Εκκλησίες! Ο Κύριος θα πει: «Αφήσατε, όμως, τα βαρύτερα του νόμου την κρίση το έλεος και την πίστη». Ένας Αμερικάνος που είχε ταξιδέψει ευαγγελίζοντας όλο τον κόσμο, ήρθε και στην Ελλάδα. Βλέποντας την κατάσταση των Εκκλησιών είπε: «Έχω επισκεφθεί πάνω από 100 χώρες, την πολυδιάσπαση που είδα στη χώρα σας δεν την είδα πουθενά αλλού!» Δεν σου περνάει από το μυαλό ότι μπορεί και εσύ να αποτελείς μέρος αυτού του προβλήματος; Ζήτησε από το Πνεύμα το Άγιο να σου αποκαλύψει την Αλήθεια. Την Αλήθεια πέρα από κάθε εκκλησιαστικό θρησκευτικό πλαίσιο. Ασφαλώς και κριτήριο είναι ο Λόγος, αλλά πρόσεξε! Το Πνεύμα το Άγιο είναι αυτό που θα σου ερμηνεύσει το Λόγο. Το θρησκευτικό πνεύμα είναι ύπουλο. Είναι ένα απόστημα που πρέπει να σπάσει. Οι Φαρισαίοι είχαν αψεγάδιαστη ερμηνεία έγιναν όμως «ξερά κλαδιά». Ακόμα και οι μαθητές πολλές φορές δεν μπορούσαν να διακρίνουν το φρόνημα του Κυρίου τους. «Και πολλοί τον επέπλητταν, για να σιωπήσει· εκείνος, όμως, φώναζε πολύ δυνατότερα: Υιέ τού Δαβίδ, ελέησέ με.» (Μάρκος 10,48).
Αν η ψυχή σου δεν κράξει, δεν έρχεται η παρουσία του Θεού, δεν έρχεται ο Ιησούς! Ο Κύριος δουλεύει με τους 300 και στέλνει πίσω τους 10.000. Αν δεν πάμε εμείς κάποιοι άλλοι θα πάνε. Αν δεν ακούσουμε τη φωνή του Πνεύματος του Αγίου, ο Κύριος θα μας προσπεράσει. Άλλωστε τίποτα δεν είναι αδύνατον γι’ Αυτόν…ακόμα και οι πέτρες είναι έτοιμες να μιλήσουν για τα μεγαλεία Του! «Και αποκρινόμενος είπε σ’ αυτούς: Σας λέω ότι, αν αυτοί σωπάσουν, οι πέτρες θα φωνάξουν» (Λουκ.19,39).
