Όλοι έχουμε μια αφετηρία. Ένα θρησκευτικό – δογματικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε, το οποίο αντιλαμβάνεται το Θεό με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Το ερώτημα είναι: «Είναι αυτή η αφετηρία αξιόπιστη;» Ταυτίζεται ο Θεός απόλυτα με αυτή την αφετηρία;
Δεν θα ξέρεις αν συγκρίνεις το ένα περιβάλλον με κάποιο άλλο, την δική σου θρησκεία με την θρησκεία κάποιου άλλου, παρά μόνο εάν έρθεις σε επαφή με τον Ίδιο και Εκείνος αποτελέσει το μέτρο της σύγκρισης. Τότε θα ξέρεις αν και σε τι βαθμό ταυτίζεται με αυτό το περιβάλλον. Και αν είναι κάτι τελείως διαφορετικό!
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο Θεός καλεί έξω από κάθε περιβάλλον στον Εαυτό Του, σύμφωνα με τον τύπο που οδήγησε έξω από την γη, τα έθιμα και την συγγένεια του πατέρα του, τον πατέρα όλων των πιστών Αβραάμ.
Είναι αλήθεια ότι ο Αβραάμ είναι ο πατέρας των Εβραίων, των Αράβων και αρκετών άλλων εθνών, όπου ο καθένας τον καταλαβαίνει μέσα από το τωρινό πολιτισμικό καθεστώς του. Όταν όμως ο Θεός τον κάλεσε δεν είχε σχέση με τίποτα απ’ αυτά. Η Γραφή μας λέει ότι ζούσε μέσα σε ειδωλολατρικό περιβάλλον και ήταν κι αυτός ειδωλολάτρης (Οι πατέρες σας κατοίκησαν πέρα από τον ποταμό, από παλιά, ο Θάρρα, ο πατέρας τού Αβραάμ, και ο πατέρας τού Ναχώρ, και λάτρευσαν άλλους θεούς ΙΗΣ 24:2). Με μια έννοια δεν ανήκει μόνο στους Εβραίους και στους Μουσουλμάνους, ανήκει και στους εθνικούς. Ο τότε Αβραάμ όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είναι τώρα οι Εβραίοι, οι Μουσουλμάνοι και οι Εθνικοί. Τι είναι όμως αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει; Ότι είχε αναζήτηση για τον Θεό και όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι δεν έχει σχέση με το περιβάλλον που μεγάλωσε, την δική του αφετηρία, ήταν διατεθειμένος να την αφήσει και να Τον ακολουθήσει όπου ήθελε να τον πάει. Τόλμησε να αμφισβητήσει ότι ήταν οικείο σε αυτόν μέχρι τότε, γνώριμο, για να Τον ακολουθήσει σε αυτό που μέχρι τότε του ήταν άγνωστο. Κι επειδή τόλμησε να τα αφήσει όλα ο Θεός μπόρεσε να φτιάξει κάτι απ’ την αρχή, να το μορφώσει σύμφωνα με ένα πρότυπο που δεν έχει καμία σχέση με αυτό τον κόσμο, την βασιλεία των ουρανών.
Κατά αυτό τον τρόπο ο Θεός καλεί κάθε άνθρωπο να ξεχάσει την κουλτούρα μέσα στην οποία γεννήθηκε, τα έθιμα τις συνήθειες για να γνωρίσει και να κάνει δικό του ένα Πρότυπο που ανήκει σε μια πολιτεία που δεν έχει βρεθεί εκεί ακόμα, σε μια πόλη του μέλλοντος την οποία κάνει δικιά του από τώρα δια της πίστεως. Καθώς ο Θεός την φανερώνει μέσα στην καρδιά του. Την ελπίζει, την προσμένει αν και δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί με φυσικό τρόπο. Ότι τα έχει ποντάρει όμως όλα σε αυτή είναι που τον κάνει κατάλληλο να μορφωθεί σύμφωνα με τις αξίες της χώρας που θα φτάσει. Ώστε όταν θα έρθει η ώρα να έχει την άδεια να εισέλθει αφού θα έχει ετοιμαστεί από την γη.
Αυτή η νέα γη είναι η Βασιλεία των ουρανών και το πρότυπο ο Υιός του Θεού, ο χαρακτήρας του οποίου δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε γήινο ή ανθρώπινο αλλά είναι από πάνω, ο Κύριος από τον ουρανό. Με βάση Αυτόν θέλει ο Θεός να μας «επαναπρογραματίσει», να μας αλλάξει και να μας μορφώσει.
Δεν μπορείς να λάβεις αν πρώτα δεν έχεις αφήσει, δεν μπορείς να φτάσεις αν δεν έχει φύγει, δεν μπορείς να μπεις στην νέα γη, αν πρώτα δεν έχει βγει απ’ την παλιά. Δεν μπορείς να κουβαλάς τίποτα απ’ τα παλιά, ούτε μπορείς να παντρέψεις τον Χριστό με κάτι από αυτά. Μπορείς μόνο να τα αφήσεις για να γίνεις ο ίδιος ένα μέρος από τον λαό Του, την δική Του Νύφη. ‘Ώστε όλοι να καταλήξουμε στο περίφημο ρητό του αποστόλου Παύλου: Δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό (ΓΑΛ 3:28).
