του Σπύρου Καραλή
“Ένα επτάχρονο κορίτσι στην Βρετανία δολοφονήθηκε από μια γυναίκα σομαλικής καταγωγής σε ένα πάρκο την Ημέρα της Μητέρας, την Κυριακή 22 Μαρτίου. Η Emily Jones, το θύμα, οδηγούσε το πατίνι της στο Queen’s Park στο Heaton, ενώ έκαναν βόλτα με τον πατέρα της, όταν δέχθηκε αναίτια επίθεση από μια γυναίκα ηλικίας 30 ετών από την Σομαλία, αναφέρει η αγγλική περιφερειακή εφημερίδα Bolton News. Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης να σώσουν τη ζωή της Emily, πέθανε περίπου μία ώρα αργότερα, αφού έσπευσαν στο νοσοκομείο. Μετά τη φρικτή επίθεση, η δολοφόνος – ο οποία δεν ήταν γνωστή προηγουμένως στην Έμιλυ ή στους γονείς της – συνελήφθη στη σκηνή του εγκλήματος. Η 30χρονη γυναίκα κρατείται τώρα σε κέντρο κράτησης υψηλής ασφαλείας”.
Πηγή: https://www.pronews.gr
Ο θάνατος της μικρής Βρετανίδας με συγκλόνισε. Δάκρυα μού ήρθαν στα μάτια και άρχισα να προσεύχομαι με βαριά θλίψη στην καρδιά μου για πολλή ώρα, ώστε ο Θεός να παρηγορήσει τις καρδιές των γονιών της, να θεραπεύσει τον αβάσταχτο πόνο τους από τέτοια απρόσμενη απώλεια.
Αλλά καθώς προσευχόμουν, μου ήρθε στο νου ο θάνατος χιλιάδων, εκατομμυρίων παιδιών, ειδικά στην πατρίδα μας αλλά και σε όλο τον κόσμο από τις εκτρώσεις. Δεν καταλαβαίνουμε ότι με κάθε έκτρωση που κάνουμε καρφώνουμε ένα καρφί στο φέρετρο του έθνους μας που πρόκειται να πεθάνει αν δε μετανοήσουμε ατομικά αλλά και συλλογικά ως λαός;
Τι είναι αυτό που κάνει τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να κάνουν τόσο πολλές εκτρώσεις, πολύ περισσότερες αναλογικά με τον πληθυσμό μας από άλλους λαούς; Και κάθισα και σκέφθηκα καθώς προσευχόμουν ότι είναι δύο λανθασμένες νοοτροπίες που έχουν επικρατήσει στο λαό μας: η πρώτη είναι η ηδονοθηρία, ο πανσεξουαλισμός, και η σεξουαλική ηδονή που θεωρείται ως η υπέρτατη ευτυχία της ζωής. Οι Έλληνες έχουμε καταλήξει σεξομανείς και ερωτύλοι σε υπερβολικό βαθμό, νομίζουν ότι όσο περισσότερες σεξουαλικές σχέσεις έχουν, όσο περισσότερο ικανοποιούν τις σαρκικές τους ορέξεις, τόσο πιο ευτυχισμένοι γίνονται. Οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ, περιοδικά, κινηματογράφος, τηλεόραση, το διαδίκτυο κλπ., έχουν αναδείξει τον πανσεξουαλισμό ως το υπέρτατο αγαθό.
Ο υγιής έρωτας είναι πράγματι μεγάλο αγαθό, αλλά πρέπει να συνοδεύεται από δέσμευση, συνθήκη ενότητας διά βίου μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Αυτό είναι ο γάμος. Αν αυτό δεν υπάρχει, ο άνθρωπος αισθάνεται κενός και θλιμμένος. Η σεξουαλική σχέση που περίμενε ότι θα τον κάνει ευτυχισμένο, του δημιουργεί περισσότερη θλίψη παρά ευτυχία. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι το είχαν διατυπώσει με ένα ρητό: “Post coitum omni animal triste”. “Μετά τη συνουσία κάθε ζώο είναι θλιμμένο”. Και εδώ δε μιλάμε για ζώα, αλλά για ανθρώπους.
Επειδή, λοιπόν, οι άνθρωποι θέλουν τη σεξουαλική ηδονή, όχι όμως τη δέσμευση του γάμου ούτε τη δέσμευση της ανατροφής παιδιών, επειδή είναι καταπονετική, αποφασίζουν να σκοτώσουν “το εμπόδιο”, που είναι μία νέα ψυχούλα. Έτσι αισθάνονται “ελεύθεροι” να συνεχίζουν την εγωιστική ζωή τους. Και οι Έλληνες ως λαός είμαστε υπερβολικά εγωιστές, θα έλεγα.
Ο δεύτερος λόγος είναι η απληστία, ο πλούτος, το χρήμα. Η ανατροφή παιδιών κοστίζει. Βλέπουμε, συνεπώς, ότι και ζευγάρια παντρεμένα να κάνουν εκτρώσεις, γιατί ξέρουν ότι η γέννηση ενός παιδιού θα τους χαμηλώσει το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο όπως θα το ήθελαν, για να “χαίρονται” τη ζωή τους. Δεν νιώθουν ότι η ζωή μιας ανθρώπινης ύπαρξης έχει μεγαλύτερη αξία από το χρήμα.
Παλαιότερα, αιτία έκτρωσης ήταν η ντροπή. Το να είναι μία γυναίκα ανύπαντρη μητέρα ήταν ντροπή γι’ αυτήν και για την οικογένειά της, οπότε προτιμούσαν να αποφύγουν την κοινωνική απόρριψη με την έκτρωση ενός παιδιού. Σήμερα, αυτό έχει μάλλον υποχωρήσει, αν και σε μερικές περιπτώσεις ισχύει ακόμη.
Οπότε, δεν είναι μόνο τα παιδάκια που έχουν κάποια ηλικία και δολοφονούνται που είναι αιτία θλίψης. Πρέπει να είναι και τα παιδάκια που δολοφονούνται στη μήτρα της μητέρας τους, μέσα σε αποστειρωμένα χειρουργεία από ανθρώπους με άσπρες μπλούζες, οι σιωπηλές δολοφονίες εκατομμυρίων παιδιών που μπήγουν το μαχαίρι στην καρδιά του Θεού μας.
Η Ελλάδα βγήκε βαριά πληγωμένη ύστερα από μία τεράστια οικονομική κρίση μετά από 10 χρόνια. Εκεί που φαινόταν ότι η οικονομία πήγαινε να ισορροπήσει, η πανδημία του κορωνοϊού μάς φέρνει στα πρόθυρα μιας χειρότερης οικονομικής κρίσης, που δεν ξέρω πώς θα αντιμετωπίσουμε. Ως λαός είμαστε ήδη πολύ εξαντλημένοι.
Μόνο η μετάνοια, η αληθινή μετάνοια μπορεί να ελκύσει το έλεος του Θεού στο λαό μας. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Ιησούς ξεκίνησαν τη διακονία τους με τα λόγια: “Μετανοείτε, γιατί είναι κοντά η βασιλεία των Ουρανών”. Δεν μπορούμε ούτε να δούμε ούτε να μπούμε σε αυτήν τη βασιλεία, χωρίς να προηγείται ειλικρινής και βαθιά μετάνοια, εκζητώντας το έλεος του Θεού..
