Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε αφήγηση είτε αφορά την δημιουργία του σύμπαντος, είτε της γης, είτε της ζωής πάνω στην γη και του ανθρώπου, στηρίζεται σε αφηγήσεις που εμπεριέχουν μέσα τους ως βάση την τύχη.
Για παράδειγμα στο ερώτημα «πως έγινε το σύμπαν;» οι επιστήμονες απαντούν «από μια τυχαία έκρηξη». «Και πως έγινε η γη;» «Διαστημικοί βράχοι συγκρούστηκαν μεταξύ τους τα σωματίδια των οποίων συσπειρώθηκαν». «Και πως ξεκίνησε η ζωή στην γη;» «Υπήρχε μια αρχέγονη σούπα στοιχείων, όπου κάποια στιγμή κάποια από αυτά ενώθηκαν και σχημάτισαν την πρώτη χημική ένωση!». Όλος αυτός ο θαυμαστός κόσμος με του φυσικούς νόμους που τον διέπουν, τις τροχιές των πλανητών, τις συνθήκες στην γη μέσα απ’ τις οποίες μπορεί να φιλοξενήσει ζωή, το σώμα μας με τις χιλιάδες διεργασίες που γίνονται κάθε δευτερόλεπτο χωρίς να τις ελέγχουμε είναι αποτέλεσμα τύχης! Ύστερα, εάν πεις ότι υπάρχει Νοήμων Δημιουργός και συγκεκριμένος σχεδιασμός σε κάθε περιοχή της δημιουργίας, σε αποκαλούν ανόητο και παράλογο.
Γιατί όμως κάποιοι άνθρωποι αρέσκονται σε εξηγήσεις που περιέχουν μέσα τους οπωσδήποτε το στοιχείο της τύχης; Γιατί δεν θέλουν τον Θεό και έχουν αποκλείσει εκ των υστέρων κάθε εξήγηση που Τον περιέχει. Υπάρχει μέσα τους η εναντίωση και η αντίθεση ως προς Αυτόν που αντιλαμβανόμαστε ως Θεό. Και στην πραγματικότητα δεν είναι ότι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει -βαθιά μέσα μας όλοι το ξέρουμε- αλλά η άρνηση στο να υπάρχει ανώτερη εξουσία στην ζωή μας στην οποία να είμαστε υπόλογοι και η εναντίωση σε ένα χαρακτήρα που ο σατανάς έχει παρουσιάσει με διεστραμμένο τρόπο, αφού εξαρχής έχει αναλάβει τον ρόλο του κατηγόρου Του. Είτε το δεχόμαστε είτε όχι είμαστε επιρρεπείς σε ιδέες και σκέψεις που μας υποβάλλονται από όντα ανώτερης νοημοσύνης απ’ την δική μας και βαθύτερης πονηριάς, όπου το «έξυπνο» μυαλό μας, όσο μεγάλο IQ κι αν έχει δεν μπορεί να μας προστατέψει. Μάλιστα η πεποίθηση ότι “εμένα δεν μπορεί να με πλανήσει τίποτα“, δείχνει πόσο πλανημένος μπορεί να είναι κάποιος. Άλλωστε η πλάνη δεν βρίσκει τόπο μέσα από την αγραμματοσύνη, αλλά απ’ την υπερηφάνεια, τον εγωισμό, την αλαζονεία που είναι στοιχεία του πνευματικού ανθρώπου, ανεξάρτητα πόσο μορφωμένος είναι ή όχι, τα οποία δεν μετριούνται με βιοχημικούς τρόπους, όμως είναι απολύτως υπαρκτά.
Υπάρχουν λοιπόν αλήθειες που μας περιβάλλουν, πέρα από την φυσική δημιουργία και αν λες ότι υπάρχει μόνο ότι ο υλικός εγκέφαλος μπορεί να αντιληφθεί, κλείνεις τα μάτια σου σε δεδομένα που μπορεί να μη είναι υλικής φύσης, όμως υπάρχουν. Τότε όχι μόνο είσαι επιρρεπής σε πλάνη αλλά μπορεί κάλλιστα να γίνεις ένα δοχείο της χωρίς να το καταλαβαίνεις. Γίνεσαι ένας φανατικός υποστηρικτής του σκοταδιού που προέρχεται απ’ την δική σου ηθελημένη τύφλωση, την οποία αποδέχεσαι και διακηρύττεις ως την μόνη αλήθεια. Αφού αρέσκεσαι να μην υπάρχει καμία άλλη αλήθεια, καμία άλλη πραγματικότητα, εκτός από αυτήν που αντιλαμβάνεσαι εσύ.
Και μόνο η δυνατότητα να σκεφτείς «όλα έγιναν στην τύχη» η ίδια η ικανότητα αυτού του είδους σκέψης, δείχνει ότι δεν υπάρχει τύχη. Δείχνει όμως την διάθεση της καρδιάς να πει «όχι» σε Αυτόν που τον Δημιούργησε και να συνεχίσει να πορεύεται μόνος του. Αυτή τη φορά όχι άθελα αλλά ηθελημένα, όχι από άγνοια αλλά ως συνειδητή απόφαση και ξεκάθαρη επιλογή.
