του Ιωσήφ Κετετζιάν
Θρησκεία είναι η προσπάθεια του ανθρώπου, να καθησυχάσει την ένοχη συνείδηση του. Το ευαγγέλιο ελευθερώνει την συνείδηση, την στιγμή ακριβώς που αντιλαμβάνεται κανείς την αλήθεια.
Ο Ιησούς λέει: Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει (Ιωάννης 8, 32).
Η αλήθεια δεν έχει στόχο να φωτίσει απλά την νόηση, αλλά είναι μια αποκάλυψη που λάμπει μέσα στο πνεύμα και ελευθερώνει την συνείδηση.
Έχετε ειρήνη στη συνείδηση σας, έχοντας λάβει την επίγνωση της αλήθειας;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤH;
Οι άνθρωποι που επισκέπτονται σήμερα την εκκλησία, είναι φανερό ότι αντιλαμβάνονται εντελώς λάθος τη λέξη «πίστη». Υποστηρίζουν βέβαια ότι πιστεύουν, βασανίζονται όμως από αμφιβολίες και αισθάνονται ανασφαλείς. Όταν κάποιος πιστέψει πραγματικά, τότε όλα αυτά τα προβλήματα εξαφανίζονται. Η πίστη και η εσωτερική ειρήνη είναι πράγματα αλληλένδετα. Από τη στιγμή που κάποιος πιστέψει, το πνεύμα του αναπαύεται στον Κύριο. Πολλοί είναι εκείνοι που ζούνε μέσα σε έντονη εσωτερική πάλη και αγωνία, παρόλο που διακηρύττουν ότι στέκονται στην πίστη. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου σε θέση να αντιληφθούν το πόσο αντιφατική είναι η κατάσταση τους.
Ο Ιησούς λέει: Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είσθε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. (Ματθαίος 11:28)
Αναρωτιέμαι, πόσοι από όλους αυτούς που πηγαίνουν στην εκκλησία, κατέχουν ένα πνεύμα, μια συνείδηση που αναπαύεται στον Κύριο. Εάν κάποιος είναι δοσμένος ολοκληρωτικά στις καθημερινές υποθέσεις, αυτό είναι μια ένδειξη ότι δεν έχει ακόμη συναντήσει τον Κύριο. Δεν τον έχει δηλαδή ακόμη εμπιστευτεί. Αυτός όμως που πιστεύει στον Κύριο, μένει κοντά του και απολαμβάνει όλα τα αγαθά του. Ενώπιον του Κυρίου, όλα αυτά που ανήκουν στην ανθρώπινη φύση, η αμαρτία, ο θάνατος, η φθορά, λαμβάνουν ένα τέλος. Αυτή είναι η πραγματική σημασία του να αναπαύεται κανείς στον Κύριο. Πως συμβαίνει όμως και υπάρχουν τόσοι πολλοί που λένε ότι πιστεύουν, και που υποστηρίζουν ότι ζούνε μια ζωή πίστης, ενώ η καρδιά τους είναι φορτωμένη με μέριμνες και αγωνίζονται τόσο πολύ στη ζωή τους; Αυτό συμβαίνει γιατί στη πραγματικότητα προσπαθούν με πολύ κόπο να πιστέψουν, αντί απλά να εμπιστευτούν με την καρδιά τους τον Κύριο. Ίσως μάλιστα η ζωή τους να είναι τόσο κουραστική, ώστε να σκέφτονται: «πόσο θα κρατήσει άραγε αυτό ακόμα; Άμα σταματήσω να πιστεύω θα καταλήξω στη κόλαση, όμως είναι τόσο δύσκολο να πιστεύει κανείς. Θα ήταν καλύτερα ίσως να μη είχα αρχίσει να πιστεύω ποτέ». Θα πρέπει να ξέρετε ότι τέτοιες σκέψεις είναι μια απόδειξη της απιστίας ενός ανθρώπου.
Ένα μικρό παιδάκι είναι απόλυτα εξαρτημένο από την μητέρα του. Παρόλο που αυτό δεν το έχει καλά-καλά συνειδητοποιήσει, ωστόσο όλα όσα ανήκουν στην μητέρα του, ανήκουν και σε αυτό επίσης, πράγμα το οποίο θα έπρεπε να το κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο. Στο πρόσωπο της μητέρας του κατέχει τα πάντα, δεν χρειάζεται να ανησυχεί για τίποτα. Αυτό είναι πίστη.
www.bigstockphoto.com
Όταν κάποιος πιστέψει, βρίσκει ανάπαυση και ειρήνη στη συνείδηση του, και δεν ανησυχεί πλέον για το πως θα περάσει καλύτερα σε αυτή την ζωή. Αυτό είναι όταν λέμε ότι το πνεύμα σώθηκε. Μέσω αυτής της πίστης προκύπτει μια καινούργια σύνδεση με τον Θεό. Δια της πίστης ενώνεται κανείς με τον Θεό, και γεμίζει με όλη τη χάρη Του.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ
Πως μπορεί να τιμήσει κανείς τον Θεό; Κανείς τιμά τον Θεό, με το να τον υπακούει. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο Θεός είναι Πνεύμα. Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο αναφέρεται:
Ο Θεός είναι πνεύμα, κι εκείνοι που τον προσκυνούν πρέπει να τον προσκυνούν με τρόπο πνευματικό και αλήθεια (Ιωάννης 4:24).
Η ουσιαστική διάφορα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος ζει μέσα σε ένα σώμα, ενώ ο Θεός είναι Πνεύμα. Πως μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος που ζει μέσα στη σάρκα, να υπηρετήσει τον Θεό που είναι Πνεύμα; Η σάρκα δημιουργεί πολλά προβλήματα. Στην προς Ρωμαίους επιστολή, κεφάλαιο 7 και εδάφιο 24, ο απόστολος Παύλος αναφερόμενος στην σάρκα, την αποκαλεί «σώμα του θανάτου». Η σάρκα μεταφέρει μέσα της το στοιχείο του θανάτου, είναι η κατοικία του θανάτου. Και συνεχίζοντας ο Παύλος λέει:
Επειδή το φρόνημα της σάρκας είναι ο θάνατος…. (Ρωμαίους 8,6)
Πως μπορεί αυτό το σώμα που διαμένει στον θάνατο να λατρέψει τον Θεό που είναι Πνεύμα; Ο Θεός είναι Πνεύμα, δηλαδή δεν έχει σάρκα ούτε κάποια ιδιαίτερη μορφή. Επειδή λοιπόν κατά φυσικό τρόπο ο Θεός δεν υφίσταται, γι’ αυτό το λόγο και δεν έχει να κάνει με τα ορατά πράγματα. Ο άνθρωπος όμως, παρόλο που ζει μέσα στην σάρκα του, προσπαθεί να υπηρετήσει τον Θεό σύμφωνα με αυτό που του υπαγορεύει η σαρκική του φύση. Νομίζω ότι είναι πολύ απλό να αντιληφθεί κανείς ότι ο άνθρωπος επινοεί με την νόηση του, διάφορες θρησκευτικές τελετές και έθιμα, νομίζοντας έτσι ότι θα μπορέσει να ευχαριστήσει τον Θεό. Ο κόσμος αυτός προσφέρει πολλές θρησκείες, οι οποίες όμως δεν έχουν να κάνουν τίποτε με τον Θεό που είναι Πνεύμα.
Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να τιμήσουν τον αόρατο Θεό με έναν ορατό τρόπο, τότε γίνονται ειδωλολάτρες. Διαβάζοντας κανείς με προσοχή το Δευτερονόμιο, μαθαίνει ότι ο Θεός έσωσε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, και μίλησε μαζί τους από το όρος Χωρήβ. Επειδή ο ίδιος είναι αόρατος, γι αυτό και διέταξε να μη κάνουνε σε αυτόν κανένα είδωλο. Εδώ ακριβώς βασίζεται η 2η εντολή. Όταν προσευχόμαστε σε αυτόν το αόρατο Θεό, δεν πρέπει να κάνουμε κανένα είδους είδωλο σε αυτόν, ούτε θα πρέπει να χρησιμοποιούμε κάποιου είδους εθιμοτυπίες και τυπολατρίες.
Η ερώτηση μας λοιπόν που παραμένει, είναι το πως μπορεί ο σαρκικός άνθρωπος να λατρέψει το Θεό που είναι Πνεύμα. Επειδή λοιπόν ο Θεός είναι Πνεύμα γι αυτό και μονάχα εν πνεύματι μπορεί να λατρευτεί. Δεν υπάρχει καμία άλλη δυνατότητα.
ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ
Στη Βίβλο ( Γένεση 1:27) είναι γραμμένο ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα Του. Ο Θεός είναι Πνεύμα, γι αυτό το λόγο, αυτοί που δεν έχουν πνεύμα, δεν μπορούν ούτε να λατρέψουν, ούτε να έχουν κοινωνία μαζί Του. Γι αυτό το λόγο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα Του.
Με το κατ εικόνα Θεού, δεν εννοούμε την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου, αλλά το πνεύμα που κατοικεί μέσα στο σώμα του. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζωντανό πλάσμα σε αυτόν τον κόσμο, που κατέχει ένα πνεύμα, επειδή δημιουργήθηκε αποκλειστικά με τον σκοπό να έχει κοινωνία με τον Θεό, και να Τον υπηρετεί. Τα ζώα δεν μπορούν να υπηρετήσουν τον Θεό, επειδή δεν έχουν πνεύμα. Στην προς Ρωμαίους επιστολή αναφέρεται:
Επειδή ότι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους (Ρωμαίους 1:19).
Το πνεύμα που βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, του δίνει την δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό. Η δυσκολία αρχίζει όταν ο άνθρωπος δεν εννοεί την σημασία του πνεύματος, ανεξάρτητα από το εάν πιστεύει η όχι στον Ιησού. Ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει ένα πνεύμα μέσα στον άνθρωπο, συχνά δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτό το πνεύμα.
Μερικοί πιστεύουν εσφαλμένα ότι το πνεύμα είναι το ίδιο με την προσωπικότητα του ατόμου, έτσι όπως εκδηλώνεται μέσα στη καθημερινή δραστηριότητα. Έτσι λοιπόν προσπαθούν μέσω της νόησης, των συναισθημάτων ή με τη δύναμη της θέλησης, (πράγματα που αποτελούν στοιχεία της προσωπικότητας), να πλησιάσουν τον Θεό. Κάτι τέτοιο όμως είναι εντελώς αδύνατο. Μερικοί άνθρωποι μάλιστα προσπαθούν να συλλάβουν με διανοητικό τρόπο τον Θεό και έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι αυτό είναι η πίστη.
Άλλοι πάλι βασίζουν την πίστη τους πάνω σε συναισθήματα. Λαμβάνουν ενεργό μέρος σε διάφορες θρησκευτικές δραστηριότητες και θεωρούν ότι αυτό αποτελεί έκφραση της πίστης τους. Στην ουσία αυτό αποτελεί ένα είδος μυστικισμού.
Κάποιοι άλλοι έχουν αποφασίσει να πιστεύουν και προσπαθούν να κάνουν πράξη όλα αυτά που διάβασαν μέσα στη Βίβλο, χρησιμοποιώντας σε αυτή την κατεύθυνση τη δύναμη της θέλησης τους. Ωστόσο τα επιτεύγματα που κατορθώνουν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της δύναμης της θέλησης τους. Αυτό είναι μία θρησκεία που προέρχεται από προσωπική απόφαση.
Οι άνθρωποι που η πίστη τους βασίζεται πάνω στην προσωπικότητα τους, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι υπηρετούν τον Θεό που είναι Πνεύμα, με ένα εντελώς λανθασμένο τρόπο.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Ούτε η διανοητική αναγνώριση της ύπαρξης του Θεού, ούτε κάποια μυστικιστική πίστη βασισμένη σε συναισθηματικές εμπειρίες, ή η απόφαση να πιστέψει κανείς με την δική του δύναμη, μπορεί να λύσει τα προβλήματα και τις συγκρούσεις που κρύβονται βαθιά μέσα στον άνθρωπο. Εάν κάποιος προσπαθεί να έλθει πιο κοντά στην πίστη σύμφωνα με τις προσωπικές του απόψεις, αυτό είναι ένα καθαρό σημάδι ότι το πρόσωπο αυτό δεν έχει συναντήσει ακόμη τον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει βρει ακόμη την οριστική λύση του προβλήματος. Μονάχα μέσω της συνείδησης μπορούμε να ξέρουμε ότι έχουμε μια πνευματική σχέση με τον Θεό.
Η συνείδηση ποικίλει ανάλογα με τον χαρακτήρα και την κατάσταση της καρδιάς κάποιου. Την στιγμή που κάνω κάτι κακό, η συνείδηση μου αρχίζει να με κατηγορεί. Αξιολογεί, εκδικάζει και καταδικάζει τις ενέργειες μου. Αυτό που διαδραματίζεται στην συνείδηση μας, είναι έργο του πνεύματος που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Ακόμη και εάν πιστεύετε με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή εάν η πίστη σας βασίζεται στη διανοητική γνώση, στα συναισθήματα ή στη δύναμη της θέλησης, δεν θα μπορέσετε ούτε τότε να απολαύσετε την αληθινή ειρήνη της καρδιάς. Για να υπηρετήσει κανείς τον Θεό που είναι Πνεύμα, πρέπει το πνεύμα του κάθε ενός ατόμου ξεχωριστά να δεχτεί το φως της αλήθειας, και έτσι μέσω αυτής της εμπειρίας να ελευθερωθεί. Αυτό το πράγμα αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Στην προς Εφεσίους επιστολή λέει:
Και εσάς που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών σας (Εφεσίους 2:1).
Αυτό αναφέρεται στο πνεύμα που είναι νεκρό εξ’ αιτίας της αμαρτίας που το καθιστά ακάθαρτο. Εάν η συνείδηση κάποιου βασανίζεται έχοντας ένα ακάθαρτο πνεύμα, αυτό αποτελεί ένα σημάδι που δείχνει την έλλειψη ενότητας ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό.
Ακριβώς την στιγμή εκείνη που ο Αδάμ έφαγε από τους καρπούς του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, το πνεύμα του πέθανε. Από εκείνη την στιγμή η συνείδηση του έγινε ανήσυχη, έτσι ώστε δημιουργήθηκαν συναισθήματα ντροπής και εσωτερικές συγκρούσεις, που τον έκαναν να αισθάνεται άβολα και αμήχανα. Ο Αδάμ και η Εύα έφτιαξαν με φύλλα συκιάς ένα κάλυμμα, για να κρύψουν με αυτόν τον τρόπο την ταραγμένη συνείδηση τους. Αυτή η ενέργεια τους συμβολίζει τη θρησκεία. Όταν ο Αδάμ άκουσε την φωνή του Θεού, παραδέχτηκε ότι ήταν γυμνός, παρ‘ όλο που φορούσε το κάλυμμα (Γένεση 3,8-10).
Η θρησκεία είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να καθησυχάσει την ταραγμένη συνείδηση του, όμως ακούγοντας ξαφνικά την φωνή του Θεού η προσπάθεια του εξανεμίζεται. Δεν μπορείτε να καλύψετε τη γύμνια του ανθρώπου.
Για να μπορέσει ο άνθρωπος να υπηρετήσει τον Θεό, πρέπει πρώτα απ όλα το πνεύμα του να ζωοποιηθεί και πάλι, πρέπει να ελευθερωθεί από το βάρος των κατακρίσεων της συνείδησης.
Ένδοξες τελετές, μεγαλοπρεπή εκκλησιαστικά κτίρια, ευσεβής και θεοσεβούμενη εξωτερική εμφάνιση, υπερβάλλουσες χειρονομίες και πομπώδη εθιμοτυπικά, μπορεί ίσως εξωτερικά να δίνουν την εντύπωση της καθαρότητας, ωστόσο αυτού του είδους η καθαρότητα δεν μπορεί να φέρει τον άνθρωπο κοντά στον Θεό.
Μονάχα με ένα καθαρό πνεύμα και μια διαυγή συνείδηση μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό. Δεν έχει σημασία το πόσο καλές είναι οι πράξεις κάποιου. Εάν κάποιος δεν έχει ακόμη σωθεί, το πνεύμα του και η συνείδηση του παραμένουν στην ακαθαρσία. Ο άνθρωπος φυσικά δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι όλες οι ενέργειες του είναι τέλειες. Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να καθαρίσει από μόνος του την συνείδηση του, γι’ αυτό και ο Θεός έδωσε στον κόσμο το ευαγγέλιο. Το ευαγγέλιο που μέσω της αλήθειας που περιέχει, έχει την δύναμη να καθαρίσει. Αυτή η αλήθεια δεν είναι ένας νόμος των έργων, αλλά ένας νόμος που έχει να κάνει με την χάρη. Είναι το ευαγγέλιο της αλήθειας.
Επειδή αναγεννηθήκατε όχι από φθαρτό σπέρμα, αλλά από άφθαρτο , διάμεσου του λόγου του ζωντανού Θεού και που μένει στον αιώνα . Επειδή κάθε σάρκα είναι σαν το χορτάρι και κάθε δόξα του ανθρώπου σαν το ανθός του χορταριού. Ξεράθηκε το χορτάρι, και το ανθός του ξέπεσε, ο λόγος όμως του Κυρίου μένει στον αιώνα. Και αυτός είναι ο λόγος που ευαγγελίστηκε σε σας. (Ά Πέτρου 1:23-25).
Μονάχα όταν τα λόγια του ευαγγελίου εισέλθουν μέσα στο πνεύμα, δηλαδή μέσα στη συνείδηση του κάθε ένα από μας ξεχωριστά, και γνωρίσει κανείς την αλήθεια, μονάχα τότε είναι σε θέση κάποιος να υπηρετήσει τον Θεό. Στην προς Εβραίους επιστολή, στο κεφάλαιο 9 και εδάφιο 9, λέει ότι ο Μωσαϊκός νόμος που αναφέρεται στις διάφορες θυσίες της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης, αποτελεί ένα συμβολισμό για την εποχή μας. Οι προσφορές και οι θυσίες που προσφέρονται σύμφωνα με τον νόμο, δεν μπορούν να τελειοποιήσουν την συνείδηση εκείνου που προσφέρει όλα αυτά. Η θυσία ενός κατσικιού η ενός προβάτου που γινότανε την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης σύμφωνα με τον διακανονισμό του Μωσαϊκού νόμου μέσα στον Ναό του Σολομώντα, είναι μονάχα μια σκιά, ένας συμβολισμός και δεν μπορεί να τελειοποιήσει την συνείδηση. Γι αυτό πρέπει να προσφερθεί η αληθινή θυσία, που είναι ο Χριστός, μεσώ του οποίου καθαρίζεται η συνείδηση. Πιστεύοντας κανείς σε Αυτόν η συνείδηση του καθαρίζεται.
Αξιότιμοι αναγνώστες, μπορείτε με σιγουριά να πείτε, ότι κατέχετε μια απόλυτα καθαρή συνείδηση, χωρίς ίχνος σκιάς ή ακαθαρσίας που θα μπορούσε να τη θολώσει; Είστε ελεύθεροι από κάθε είδους σύγκρουσης με τον Θεό; Είναι η συνείδηση σας εντελώς ήσυχη; Όσο η συνείδηση σας δεν κατέχει την τέλεια καθαρότητα δεν μπορείτε να σταθείτε ενώπιον του Θεού. Το να έχει κανείς μια ακάθαρτη συνείδηση σημαίνει ότι οι αμαρτίες έχουν σχηματίσει ανάμεσα στο πνεύμα του και στον Θεό που είναι Πνεύμα, ένα φράγμα. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι στο πνεύμα σας δεν υπάρχει κανένα φως. Το πνεύμα σας είναι χαμένο και παραμένει μέσα στο σκοτάδι της πλάνης, μέσα στον θάνατο. Το πνεύμα δεν έχει γευτεί ακόμη την ανάσταση της άλλης μεριάς. Με αλλά λόγια δεν έχετε ακόμη αναγεννηθεί.
Με τον όρο αναγέννηση, καινούργια γέννηση, εννοούμε την απελευθέρωση της συνείδησης, την σωτήρια του πνεύματος.
Ο Αδάμ και η Εύα έκαναν ένα κάλυμμα από φύλλα συκιάς. Παρ’ όλα αυτά δεν αισθανόντουσαν καλά, φοβόντουσαν. Γι αυτό και έφτιαξε ο ίδιος ο Θεός καλύμματα από δέρματα για αυτούς, (Γένεση 3:21), ελευθερώνοντας τους. Αυτό είναι το ευαγγέλιο. Η αλήθεια έχει να κάνει με την πραγματικότητα, και η πραγματικότητα είναι ένα γεγονός. Ο υπολογισμός των θερμίδων, και η χημική ανάλυση ενός γεύματος μπορεί να είναι πέρα για πέρα επιστημονική. Ωστόσο δεν θα επωφεληθείτε πραγματικά από το γεύμα αυτό εάν δεν το φάτε. Μονάχα εάν το φάτε, μονάχα τότε θα απορροφήσει το σώμα σας τα απαραίτητα στοιχεία που θα χρησιμεύσουν να διατηρηθεί το σώμα υγιές και δυνατό. Μονάχα εάν λάβετε το γεύμα αυτό μέσα σας, τότε μόνον το περιεχόμενο του θα γίνει αληθινό για σας.
Η θεωρητική γνώση δεν αρκεί. Ο Σταυρός είναι ένα γεγονός και όχι μια θεωρία. Εάν αυτό το γεγονός δεν αφήσει κάποια επίδραση επάνω στην συνείδηση σας, τότε ναι μεν γνωρίζετε το δόγμα, ωστόσο δεν έχετε την αλήθεια μέσα σας. Ελευθερώθηκε κάποια δεδομένη στιγμή η συνείδηση σας με την επίγνωση της αλήθειας του Σταύρου; Βιώσατε ποτέ μια ολοκληρωτική αλλαγή στη ζωή σας; Με αυτό δεν εννοώ μια κάποια αλλαγή με αφορμή κάποιας ανθρώπινης πειθαρχίας. Ελευθερώθηκε ποτέ η συνείδηση σας από το βάρος της αμαρτίας;
Ας πάτε ενώπιον του Θεού που είναι πνεύμα, και ας αναρωτηθείτε μέσα στην συνείδηση σας, εάν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα η σύμφωνα με το πνεύμα. Είναι ένα μεγάλο λάθος, εάν προσπαθείτε στη ζωή σας να προστατεύσετε την σάρκα σας, αγνοώντας το πνεύμα σας. Στην πραγματικότητα πρέπει να παραδεχτείτε ότι δεν μπορείτε να προστατεύσετε ούτε τη σάρκα σας. Μονάχα ο Θεός μπορεί. Στο ευαγγέλιο κατά Ιωάννη είναι γραμμένο:
«Και Εγώ δίνω σε αυτά ζωή αιώνια, και δεν θα απολεστούν ποτέ, και κανείς δεν θα μου τα αρπάξει από τα χέρια μου.»
Δεν είναι ίσως το γεγονός ότι δεν είσθε ακόμη ιδιοκτησία του Θεού, η κύρια αιτία που τόσο πολύ βασανίζεστε, και προσπαθείτε να προστατεύσετε την σάρκα σας; Εάν πραγματικά Του ανήκετε, δεν θα σας προστατεύσει, δεν θα σας προφυλάξει;
