του Σπύρου Πορτινού
Photo iStock
Η κρίση χρέους που ταλαιπωρεί τον τόπο μας τελευταία δεν εμφανίστηκε από παρθενογένεση. Ήδη από το 1989, σύμφωνα με δήλωση πρώην πρωθυπουργού, η χώρα μας αδυνατούσε να εκπληρώσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις και να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, χωρίς εξωτερικό δανεισμό.
Το 1974, το δημόσιο χρέος ήταν εσωτερικό και περιοριζόταν στο ασήμαντο ποσοστό του 20, 8% του ΑΕΠ. Το 1989 το χρέος, λόγω εξωτερικού πλέον δανεισμού, είχε ανέβει στο 64,2%, για να σκαρφαλώσει σήμερα στο 152%.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών είχαν επιλέξει την πολιτική των ελλειμμάτων. Με απλά λόγια, επειδή δεν μας φτάνουν τα χρήματα που βγάζουμε για να πληρώνουμε το επίπεδο ζωής που θέλουμε να απολαμβάνουμε, καλύπτουμε το έλλειμμα με δανεισμό από το εξωτερικό. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε τραγικά όλοι μας.
Ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει να είμαστε απόλυτα συνεπείς με την εξόφληση των χρεών μας , ιδιαίτερα προς την Πολιτεία: «Αποδώστε, λοιπόν, σε όλους εκείνα που οφείλετε: Σε όποιον οφείλετε τον φόρο, τον φόρο· σε όποιον οφείλετε τον δασμό, τον δασμό· σε όποιον οφείλετε τον φόβο, τον φόβο· σε όποιον οφείλετε την τιμή, την τιμή» (Ρωμαίους 13:7). Στο επόμενο εδάφιο όμως προχωρεί ένα βήμα παρά κάτω, μας προτρέπει, όχι να εξοφλούμε χρέη, αλλά να μην δημιουργούμε χρέη, οιουδήποτε είδους, και οικονομικά: Σε κανέναν να μη οφείλετε τίποτε (Ρωμαίους 13:8). Μην οφείλετε, μην χρωστάτε, μην έχετε χρέη. Ο Παύλος ως γνώστης της Παλαιάς Διαθήκης, προειδοποιεί ότι η σχέση δανειζόμενου – δανειστή ενέχει τον κίνδυνο να μετεξελιχθεί σε σχέση δούλου αφέντη.
Είναι να θαυμάζει κανείς την απλότητα και πρακτικότητα του Λόγου του Θεού. Πλην των άλλων, προσφέρει και οικονομική προστασία σε αυτόν που με πίστη σκύβει επάνω του. Η εντολή είναι: «Μην δανείζεστε», έτσι απλά.
Αλήθεια, από τι περιπέτειες και εξευτελισμούς θα γλύτωνε ο ελληνικός λαός, αν από το τελευταίο φτωχόσπιτο μέχρι το πρωθυπουργικό γραφείο, αντί να υπάρχει στον τοίχο ένας πίνακας αμφίβολης καλλιτεχνικής και αισθητικής αξίας, υπήρχε με μεγάλα γράμματα, καδραρισμένο, το παραπάνω εδάφιο!
Και πάλι όμως ο Λόγος του Θεού δεν εξαντλείται στη στεγνή απαγόρευση «μην οφείλετε», για να οριοθετήσει τις μεταξύ μας σχέσεις. Προχωρεί παρακάτω, στο επόμενο και τελευταίο βήμα ολοκλήρωσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς: «Να αγαπάτε αλλήλους». Μέσα στην αγάπη για τον άλλον. Εμπεριέχεται η εκπλήρωση του συνόλου των θείων επιταγών για τις ανθρώπινες σχέσεις.
