Ο Κύριος είπε: «Αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά δεν θα μπείτε στην βασιλεία των ουρανών». (ΜΑΤΘ 18:3). Μια απ’ τις προϋποθέσεις για είσοδο στην βασιλεία. Πολλοί το ξεχνούν αυτό βασιζόμενοι στην διδασκαλία του Παύλου περί χάρης. Ο Παύλος γίνεται πρωτεύων και ο Κύριος δευτερεύων. Ξεχνούν ότι ο ίδιος είπε «οικοδόμησα πάνω στο θεμέλιο που λέγεται Χριστός και άλλο θεμέλιο δεν μπορεί να τεθεί». (Ά ΚΟΡ 3:10). Δεν σωζόμαστε από έργα αλλά το έργο του Θεού είναι να σε επιστρέψει στην ηλικία της αθωότητας. Αν αυτό δεν συμβαίνει δεν μπορείς να περιμένεις να σωθείς από μια χάρη η οποία αρέσκεσαι να πιστεύεις ότι λειτουργεί ως κάλυψη σε σένα, χωρίς όμως να ενεργεί αλλαγή. Αν αυτό λαμβάνει χώρα η χάρη που έλαβες δεν είναι του Θεού αλλά ο διάβολος σε εξαπατάει με μια πλαστή χάρη. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που έχει ένα παιδί; Είναι αγαθό, δεν μισεί, δεν κρατάει κακία, ξεχνάει, συγχωρεί εύκολα. Αυτά είναι στοιχεία του χαρακτήρα του Χριστού. Είναι απαραίτητο να φτάσουμε εκεί αν θέλουμε να δούμε το Πρόσωπο του Θεού. Μακάριοι οι καθαροί την καρδιά γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό, είπε ο Ιησούς. Καθαροί από τι; Απ’ ότι προαναφέραμε. Είναι γραμμένο και στην Παλαιά Διαθήκη: «Ποιος θα ανέβει στο βουνό τού Κυρίου; Και ποιος θα σταθεί στον άγιο τόπο του; Ο αθώος στα χέρια, και ο καθαρός στην καρδιά· εκείνος που δεν έδωσε την ψυχή του σε ματαιότητα, και δεν ορκίστηκε με δολιότητα. Αυτός θα πάρει ευλογία από τον Κύριο, και δικαιοσύνη από τον Θεό τής σωτηρίας του» (ΨΑΛ 24:3-5).
Αν για χρόνια ομολογείς τον Χριστό αλλά στοιχεία όπως μίσος, ασυγχωρησία, μνησικακία παραμένουν στην καρδιά σου δεν θα μπεις στην βασιλεία των ουρανών όσες προσευχές για σωτηρία κι αν έχεις κάνει. Όσα κηρύγματα κι αν έχεις ακούσει, σε όσες διακονίες κι αν έχεις συμμετάσχει. Επειδή σωτηρία δεν είναι η αποδοχή του έργου του Χριστού με ένα αόριστο τρόπο, είναι η δύναμη του να σε μεταμορφώσει. Ας θυμηθούμε τώρα τα λόγια του Χριστού για το μίσος, την ασυγχωρησία και την οργή χωρίς αιτία.
ΜΙΣΟΣ
«Καθένας που μισεί τον αδελφό του, είναι ανθρωποκτόνος· και ξέρετε ότι κάθε ανθρωποκτόνος δεν έχει αιώνια ζωή, που να μένει μέσα του». (Ά ΙΩΑΝ 3:15).
ΑΣΥΓΧΩΡΗΣΙΑ
«Επειδή, αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, θα συγχωρήσει και σε σας ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν, όμως, δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα πταίσματά τους, ούτε ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει σε σας τα πταίσματά σας». (ΜΑΤΘ 6:14-15).
ΟΡΓΗ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ
«Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: «Μη φονεύσεις»· και όποιος φονεύσει, θα είναι ένοχος στην κρίση. Εγώ, όμως, σας λέω ότι, καθένας που οργίζεται αναίτια ενάντια στον αδελφό του, θα είναι ένοχος στην κρίση και όποιος πει στον αδελφό του: Ρακά, θα είναι ένοχος στο συνέδριο· και όποιος πει: Μωρέ, θα είναι ένοχος στη γέεννα της φωτιάς.» (ΜΑΤΘ 5:21-22).
Η συγχώρεση δεν είναι προαιρετική. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ισχύει και για σένα η συγχώρεση απ’ την μεριά του Θεού και να μπεις στην βασιλεία των ουρανών. Το ίδιο ισχύει για την αποβολή του μίσους και της αναίτιας οργής ή γενικότερα της οργής που προέρχεται από την σάρκα, καθότι είναι γραμμένο: «η οργή τού ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη τού Θεού». (ΙΑΚ 1:20). Όποιος δεν καταφέρει να απαλλαγεί από αυτά τα στοιχεία η μερίδα του στο τέλος θα είναι η λίμνη του πυρός. Αυτές είναι αποφάσεις και νόμοι που έχουν εξέλθει από επουράνιο συμβούλιο. Αυτό ονόμασε ο Ιησούς συνέδριο.
Στις μέρες μας υπάρχει έντονη έμφαση στις δραστηριότητες υπέρ του Χριστού, σε βαθμό όσοι βυθίζονται σε αυτές να τους δημιουργείτε η εντύπωση ότι σκεπάζουν οποιεσδήποτε ακαθάριστες αμαρτίες στην καρδιά. Το ίδιο ισχύει για εξωτερικούς καλούς τρόπους μέσω των οποίων πολλοί εξαπατούν τους εαυτούς τους, ότι το μίσος, η ασυγχωρησία και ο αναίτιος θυμός δεν παίζουν ρόλο μπροστά στον Θεό. Η προτεραιότητα του Κυρίου είναι στην σχέση μαζί Του μέσω της οποίας γινόμαστε σαν κι Εκείνον. Μένοντας σε Εκείνον φέρνουμε πρώτα καρπό μεταμορφωμένου χαρακτήρα και έπειτα καλών έργων. Όχι οποιονδήποτε τυχαίων καλών έργων που επιλέγουμε εμείς μέσα από τις ανάγκες που παρουσιάζονται στο διάβα μας και από τα καλά μας συναισθήματα Εν Χριστώ. Αλλά τα έργα που παράγονται μέσω της ενότητας μας με τον Ιησού, αυτά που ο Πατέρας έχει σχεδιάσει για να περπατήσουμε πάνω σε αυτά. (ΕΦ 2:9). Εξαπατούμε τους εαυτούς μας αν νομίζουμε ότι όσο πιο πολύ έργο πράξουμε στην γη για τον Θεό τόσο μεγαλύτερο μισθό θα έχουμε στον ουρανό. Τα έργα που γίνονται με ανθρώπινη πρωτοβουλία, ακόμη κι αν είναι για τον Θεό, όχι μόνο δεν φέρνουν οποιαδήποτε θετική αλλαγή σε εκείνον που τα πράττει, αλλά επιπλέον στο μάκρος του χρόνου παράγουν ένα είδος αυτοδικαίωσης καθώς υποσυνείδητα ο άνθρωπος στηρίζεται σε αυτά. Όχι μόνο δεν νοιάζεται να ασχοληθεί με την καρδιά του αλλά έχει χάσει και την ικανότητα να την διακρίνει. Φαντάζεται ότι ο Κύριος είναι ευχαριστημένος απ’ όσα κάνει, για να ξυπνήσει στην πραγματικότητα στην άλλη πλευρά που θα είναι αργά.
«Μακάριοι αυτοί που πράττουν τις εντολές του, για να έχουν εξουσία επάνω στο δέντρο τής ζωής, και να μπουν διαμέσου των πυλώνων μέσα στην πόλη» είπε ο Ιησούς στο βιβλίο της Αποκάλυψης. (ΑΠΟΚ 22:14).
Η διδασκαλία του Κυρίου πρέπει να τραβηχτεί και πάλι μπροστά μέσω της οποίας να ανακρίνεται και η διδασκαλία του Παύλου. Όχι τα λόγια του Κυρίου να ξεχνιούνται και η διδασκαλία του Παύλου να υπερυψώνεται και να κηρύττετε με έναν διαστρεβλωμένο και ελλιπή σε κατανόηση τρόπο, εξαιτίας της πονηρίας των καρδιών οι οποίες ασυνείδητα συμφωνούν στην εξαπάτηση. Καταλήγουμε να πλανιόμαστε όλοι μαζί μέσα στις καρδιές μας. (ΕΒ 3:10). Αν δεν βλέπεις όλα να έχουν γίνει καινούργια, δεν πρέπει να πιστεύεις ότι έχεις αναγεννηθεί μόνο και μόνο επειδή έχεις ακούσει τα εδάφια περί αναγέννησης, επειδή ξέρεις την Αγία Γραφή ή είσαι μορφωμένος θεολογικά.
Πρέπει να επιστρέψουμε στην πρώτη αγάπη και στην απλότητα του Χριστού. Τίποτα άλλο δεν πρέπει να παίρνει αυτή την θέση διαφορετικά μετατρέπεται σε είδωλο. Και οι ειδωλολάτρες δεν έχουν θέση στην βασιλεία του Θεού. Αν βλέπεις την καρδιά σου περιπλεγμένη από περισπασμούς και άλλες προτεραιότητες μπορείς να κάνεις την προσευχή του Δαβίδ: «Κτίσε μέσα μου, Θεέ, μια καθαρή καρδιά· και ένα ευθύ πνεύμα ανανέωσε μέσα μου. Μη με απορρίψεις από το πρόσωπό σου·» (ΨΑΛ 51:10).
