Στο κέντρο οι κουραμπιέδες, τα λαμπάκια, το δέντρο, τα ρεβεγιόν, ο Άϊ Βασίλης, οι βιτρίνες, τα ψώνια, οι έξοδοι, τα δώρα, οι αγορές και το μεγάλο εγώ του καθενός.
Και ο Χριστός στο περιθώριο..
Δεν υπάρχει άλλη γιορτή στην οικουμένη που να γιορτάζεται χωρίς τον εορταζόμενο. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι του πλανήτη αυτού, δέχονται την αγαθή επιρροή του πνεύματος αυτής της γιορτής, που μιλάει για αγάπη, για προσφορά, για συμφιλίωση, για λίγες μέρες το χρόνο, αλλά όχι μόνιμα το Πνεύμα του Θεού μέσα στην καρδιά, που φέρνει, μετάνοια, αλλαγή, έναν μόνιμα μεταμορφωμένο χαρακτήρα. Για άλλη μια φορά ο Χριστός θα γεννηθεί στις φάτνες, στα παιδικά βιβλία και στις ευχές, αλλά όχι στην καρδιά, εκτός ίσως από ελάχιστες εξαιρέσεις.
Μετά τα «Χριστούγεννα» οι σκληρές καρδιές θα επιστρέψουν, οι μάταιες επιδιώξεις, η αδιαφορία προς τον πλησίον, το στρέψιμο στον εαυτό. Μέχρι το επόμενο Πάσχα, που το θρησκευτικό συναίσθημα θα έρθει πάλι στην επιφάνεια, με κλάματα γύρω από τον επιτάφιο, άναμμα της λαμπάδας, φάγωμα του αρνιού και πάλι απ’ την αρχή. Μέχρι τον θάνατο του φυσικού σώματος, που η ψυχή θα γευτεί το μεγαλύτερο σοκ, που θα μπορούσε, όταν συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός τον οποίο όταν ήταν στην γη συνέχεια προσπερνούσε, τελικά ήταν πιο σημαντικός απ’ τα μελομακάρονα, τα χρήματα, τους φίλους ακόμα κι απ’ την υγεία… Ο Χριστός δεν ήταν απλά ένα αδύναμο μωράκι που γεννήθηκε σε μια φάτνη της Βηθλεέμ ή ένας αδύναμος εσταυρωμένος που κάποτε καταδίκασαν σε θάνατο κάποιοι κακοί Εβραίοι, αλλά ο Κυρίαρχος Θεός, ο Κύριος που ανέλαβε απ’ την αρχή μέχρι το τέλος την υπόθεση της σωτηρίας μας. Το εισιτήριο για την ευτυχία σ’ αυτή την ζωή, αλλά προπάντων για την επόμενη. Διότι τι ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδίσει τον κόσμο όλο, χάσει όμως την ψυχή του ή ζημιωθεί;
Ζήτα σήμερα απ’ τον Χριστό να αποκαλυφθεί στην ζωή σου. Ο ίδιος είπε ότι αν ο άνθρωπος δεν γεννηθεί ξανά, δεν μπορεί να μπει στην βασιλεία του Θεού. Ευαγγέλιο κατά Ιωάννη, κεφάλαιο 3.
