Ο Χάουαρντ Πίτμαν ήταν ένας εργάτης του ευαγγελίου που για 35 χρόνια υπηρετούσε τον Κύριο. Στις 3 Αυγούστου 1979, κατά την διάρκεια μιας εγχείρησης έσπασε ξαφνικά μια εσωτερική αρτηρία. Καθώς οι γιατροί κατέβαλαν απεγνωσμένες προσπάθειες να σώσουν την ζωή του, έφυγε από το σώμα του και το πνεύμα του συνοδεύτηκε από άγγελο του Κυρίου στον δεύτερο ουρανό και ύστερα στον τρίτο. Όταν έφτασε στον θρόνο του Θεού του δόθηκε ένα μήνυμα για να μοιραστεί με τον κόσμο και την εκκλησία. Αυτή είναι η ομολογία του όπως την διηγήθηκε ο ίδιος:
Στις 7 Αυγούστου 1979 εντελώς απρόσμενα ήρθα αντιμέτωπος με μια σοβαρή και θανατηφόρα ασθένεια. Το βράδυ πριν από το συμβάν πήγα στο κρεβάτι ως συνήθως. Το πρωί, είχα μια ελαφριά ενόχληση και η γυναίκα μου με ρώτησε αν ήθελα να φάω πρωινό. Της απάντησα ότι έπρεπε να βιαστώ για να μην χάσω το ραντεβού μου με κάποιους ανθρώπους που έλπιζα ότι θα υποστήριζαν την υποψηφιότητά μου για σερίφη. Το μυαλό μου δεν θα μπορούσε με τίποτα να σκεφτεί ότι Θεός είχε επίσης ένα ραντεβού για μένα εκείνη την ημέρα! Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω τον λόγο της Γραφής ότι είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση (ΕΒ 9:27). Η στιγμή αυτή μάλιστα έρχεται χωρίς προειδοποίηση, κι έτσι ακριβώς έγινε με μένα. Σε αστραπιαίο χρόνο, η κύρια αρτηρία του κορμού στην κοιλότητα του σώματός μου έσπασε, προκαλώντας μια καταστροφική απώλεια αίματος. Έτσι, τα μεσάνυχτα με μετέφεραν στη εντατική και στις 6:00 π.μ. με έβαλαν στο χειρουργείο όπου δούλευαν πάνω μου για περίπου επτά ώρες.
Την ώρα που οι γιατροί με χειρουργούσαν, ήρθα στον εαυτό μου και συνειδητοποίησα ότι πέθαινα. Γνωρίζοντας ότι μόνο ο Θεός θα μπορούσε να αλλάξει τον καθορισμένο χρόνο της ζωής μου πάνω στην γη, έκανα μια «παράξενη» προσευχή. Η προσευχή ήταν να μου επιτρέψει να εμφανιστώ ενώπιον του θρόνου Του και να Τον παρακαλέσω για παράταση της ζωής μου στην γη. Σε οποιοδήποτε άλλο χρόνο και τόπο, αυτή η προσευχή θα ήταν ασυνήθιστη, ωστόσο αποδείχθηκε ότι η σκέψη μιας τέτοιας προσευχής είχε ενσταλαχτεί στο μυαλό μου από το Άγιο Πνεύμα και όλα αυτά είχαν σχεδιαστεί απ’ τον Θεό για να εξυπηρετήσουν τελικά τον σκοπό Του.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΝΗΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια είναι τόσο απίστευτο που μερικοί άνθρωποι θα δυσκολεύονταν να το πιστέψουν. Να πω απ’ την αρχή ότι γνωρίζω τη διαφορά μεταξύ ονείρων, οραμάτων και πραγματικής εμπειρίας. Επιτρέψτε μου επίσης να επισημάνω ότι αν δεν πιστεύετε στον σατανά και στους δαίμονες ως πραγματικά, όντα, τότε κάνετε κακό στον εαυτό σας και στη βασιλεία του Θεού. Αν δεν πιστεύεις ότι ένας εχθρός είναι πραγματικός δεν μπορείς και να αντισταθείς ή να κάνεις οποιαδήποτε ζημιά στο δικό του σκοτεινό βασίλειο.
Όταν το πνεύμα μου βγήκε απ’ το σώμα μου, υπήρχαν άγγελοι εκεί οι οποίοι με έφεραν αμέσως στον δεύτερο ουρανό. Δεν έπρεπε να φύγουμε από το χώρο του νοσοκομείου για να εισέλθουμε στον δεύτερο ουρανό. Μπήκαμε εκεί στην ίδια αίθουσα όπου βρισκόταν το σώμα μου. Ένιωθα να περνάω μέσα από έναν αόρατο τοίχο που από πίσω υπήρχε μια άλλη διάσταση. Είναι ένας τοίχος που η σάρκα δεν μπορεί να περάσει, μόνο το πνεύμα.
Για να καταλάβετε τι συμβαίνει, πρέπει πρώτα να καταλάβετε το χωρισμό του πνεύματος από τη σάρκα. Για να μάθουμε πώς αυτό λειτουργεί, πρέπει να γνωρίζουμε πώς εμείς, οι ίδιοι, είμαστε φτιαγμένοι. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι εμείς, τα ανθρώπινα όντα, πλασθήκαμε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού. Για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι ο Θεός. Η Βίβλος αναφέρει τρία αμετάβλητα πράγματα για τον Θεό: 1) Ο Θεός είναι Πνεύμα. 2) Ο Θεός είναι αόρατος και 3) Ο Θεός είναι αθάνατος. Εάν δημιουργηθήκαμε σύμφωνα με την εικόνα Του, τότε είμαστε πνεύμα, είμαστε αόρατοι και είμαστε αθάνατοι. Επομένως, όταν κοιτάζουμε έναν καθρέφτη, δεν βλέπουμε τον πραγματικό εαυτό μας. Βλέπουμε μόνο το σώμα ή το πήλινο σκάφος στο οποίο ζούμε. Ως εκ τούτου, μας δόθηκε ψυχή για να μας διαχωρίζει τον ένα από τον άλλο και να μας κάνει ένα ξεχωριστό άτομο.
Τα ζώα σε αυτόν τον κόσμο έχουν επίσης ψυχή. Η μόνη διαφορά μεταξύ της ψυχής τους και της δικής μας, είναι ότι η ψυχή μας ανήκει στο πνεύμα, ενώ οι δικές τους ανήκουν στο σώμα. Όταν το σώμα τους πεθάνει, η ψυχή τους χάνεται με αυτό. Όταν όμως το δικό μας σώμα πεθάνει, η ψυχή παραμένει με το πνεύμα. Όταν το πνεύμα αφαιρέθηκε από το σώμα μου, η ψυχή μου ήρθε μαζί του. Υποθέτω ότι ο απλούστερος τρόπος να προσδιοριστεί η ψυχή θα ήταν να πούμε ότι είναι η προσωπικότητα κάποιου. Όλο το διάστημα που ήμουν μακριά από το σώμα μου παρέμενα ένα άτομο, δηλαδή διατηρούσα τη δική μου προσωπικότητα και όλες τις ικανότητές μου. Μάλιστα ενισχύθηκαν σημαντικά. Για παράδειγμα στις πνευματικές διαστάσεις δεν επικοινωνούμε με τα στόματά μας και τα αυτιά, αλλά μάλλον με το μυαλό μας. Είναι σαν να προβάλλουμε τα λόγια μας σε κύματα και να λαμβάνουμε την απάντηση με τον ίδιο τρόπο. Παρόλο που θα μπορούσα να σκέφτομαι χωρίς να προβάλλω, ανακάλυψα ότι αυτό δεν με ωφελούσε επειδή οι άγγελοι μπορούσαν να διαβάσουν το μυαλό μου.
Καθώς περνούσαμε μέσω αυτού του τοίχου των διαστάσεων στον δεύτερο ουρανό, βρήκα τον εαυτό μου σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο απ’ οτιδήποτε είχα ποτέ φανταστεί. Αυτός ο κόσμος ήταν ένας τόπος που καταλαμβάνεται από πνευματικά όντα, τεράστια σε αριθμό όπως η άμμος της παραλίας. Αυτά τα όντα ήταν δαίμονες ή πεσμένοι άγγελοι και ήταν σε χιλιάδες διαφορετικά σχήματα και μορφές. Ακόμα και εκείνα που είχαν παρόμοια σχήματα αντιπαραβάλλονταν με διαφορετικούς χρωματισμούς. Πολλοί από τους δαίμονες ήταν σε ανθρώπινα σχήματα ή μορφές ενώ άλλοι είχαν μορφές παρόμοιες με ζώα που είναι γνωστά σε μας σήμερα. Άλλοι βρίσκονταν σε σχήματα και μορφές τόσο νοσηρές που μου δημιουργούσαν ναυτία.
Προσέξτε να μην νομίσετε ότι οι δαίμονες είναι φανταστικοί γιατί είναι πολύ πραγματικοί. Η Αγία Γραφή μιλάει περισσότερο για τους δαίμονες παρά για τους αγγέλους και επισημαίνει στον Λουκά 10:18 ότι είναι κακοί. Ο Μάρκος 5:8-9 μας δείχνει ότι είναι πολλοί και ο Ματθαίος 10:1 ότι είναι ακάθαρτοι. Στον Ματθαίο 12:21-30 μας λέει ότι είναι υπό τη διοίκηση του σατανά και στο Ματθαίος 8:29 ότι μπορούν να κατέχουν ανθρώπους.
Όταν έφτασα για πρώτη φορά στον δεύτερο ουρανό, ήξερα αμέσως σε ποια κατεύθυνση πρέπει να πάω για να φτάσω στον Τρίτο Ουρανό που ήταν ο Θεός. Δεν ξέρω πώς αλλά το γνώριζα. Ήξερα επίσης ότι ταξίδευα σε αυτόν τον πνευματικό κόσμο κάτω από την προστασία του Αγίου Πνεύματος και ότι οι άγγελοι που με συνόδευαν ήταν επίσης κάτω από την προστασία του Αγίου Πνεύματος. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο ότι οι άγγελοι χρειάζονταν την προστασία του Αγίου Πνεύματος, αλλά θυμηθείτε που βρισκόμαστε, στον δεύτερο ουρανό. Ο δεύτερος ουρανός είναι ο τόπος στον οποίο ο σατανάς έχει σήμερα τον θρόνο του. Δεν είναι ακόμα στην κόλαση, αν και η κόλαση είναι ο τελικός του προορισμός.
Όλα τα πνεύματα σε αυτόν τον κόσμο γνώριζαν την παρουσία μας και γνώριζαν την προστασία του Αγίου Πνεύματος πάνω μας. Για να σας δώσω μια ιδέα γιατί αυτή η προστασία ήταν απαραίτητη, επιτρέψτε μου να δώσω μια αναφορά της Βίβλου στη δύναμη του σατανά, που έχει να κάνει με τον δεύτερο ουρανό. Στο δέκατο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ μας λέει ότι ο Θεός έστειλε έναν από τους αγγέλους Του να δώσει ένα μήνυμα στον Δανιήλ. Για να φτάσει όμως ο άγγελος στον Δανιήλ, έπρεπε να περάσει από τον δεύτερο ουρανό. Ο σατανάς λοιπόν έστειλε έναν από τους πρίγκιπες του, ή έναν από τους αρχαγγέλους του, να σταματήσει τον άγγελο. Ο άγγελος έπρεπε να πολεμήσει και δεν μπορούσε να περάσει μόνος του, οπότε έπρεπε να καλέσει για ενισχύσεις. Ο Θεός έπρεπε να στείλει έναν από τους αρχαγγέλους Tου για να βοηθήσει τον αγγελιοφόρο, όπου και πάλι χρειάστηκαν είκοσι μία ημέρες.
Καθώς κινούμασταν εκεί, ήμουν πολύ απογοητευμένος που η συνοδεία μου δεν με πήγε προς την κατεύθυνση του τρίτου Ουρανού που ήταν ο Θεός. Αντ’ αυτού, κινήσαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Καθώς μετακινούμασταν από τόπο σε τόπο σε αυτόν τον κόσμο, έμαθα πολλά πράγματα για τους δαίμονες.
Κάθε δαιμόνιο μου αποκαλύφθηκε με μια μορφή που έδειχνε την περιοχή εμπειρογνωμοσύνης του και σύντομα ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα σαν «γενικός ιατρός» σε όλο τον κόσμο των δαιμόνων. Έχουν μόνο έναν τομέα ειδίκευσης που κάνουν πολύ καλά. Επίσης υπάρχει ένας καταμερισμός της εξουσίας σαν μια στρατιωτική δομημένη αλυσίδα με τάξη και ιεραρχία. Ορισμένοι δαίμονες φέρουν τον τίτλο του πρίγκιπα, ο οποίος είναι πάντα υπεύθυνος για ένα πριγκιπάτο. Ένα πριγκιπάτο είναι μια επικράτεια, μια περιοχή, ένας τόπος ή μια ομάδα που μπορεί να κυμαίνεται σε μέγεθος από ένα έθνος μέχρι ένα πρόσωπο. Όταν ο σατανάς εκχωρεί στον πρίγκιπα ένα καθήκον, ο πρίγκιπας λαμβάνει την εξουσία να ενεργεί στο όνομα του σατανά και να χρησιμοποιεί όποια μέσα είναι απαραίτητα ή διαθέσιμα σε αυτόν για να ολοκληρώσει την αποστολή του.
Στην κορυφή της αλυσίδας υπήρχαν δαίμονες που αποτελούσαν την αφρόκρεμα του σατανά. Ταξίδευαν πάντα σε ομάδες, ποτέ μόνοι. Οπουδήποτε και αν πήγαν, όλοι οι άλλοι δαίμονες έκαναν στην άκρη για να περάσουν. Έμοιαζαν με ανθρώπους, με την εξαίρεση ότι ήταν γίγαντες. Ήταν περίπου οκτώ πόδια ψηλοί, με τραχύ χαρακτηριστικά και όμορφη κατασκευή κάπως σαν γίγαντες αθλητές. Έμοιαζαν επίσης να φορούν χάλκινες πανοπλίες σαν χάλκινοι στρατιώτες. Όλοι οι άλλοι δαίμονες ήταν κάτω από την δική τους εξουσία.
Ο δεύτερος πιο ισχυρός τύπος δαιμόνων μου αποκαλύφθηκε επίσης σε ανθρώπινη μορφή με την διαφορά πως αυτοί έμοιαζαν με τους απλούς ανθρώπους. Ο επικεφαλής αυτής της ομάδας ήταν ο δαίμονας της απληστίας και περιείχε μέσα στην ίδια ομάδα δαίμονες μίσους, σφοδρής επιθυμίας, σύγκρουσης και μερικούς άλλους.
Ο τρίτος πιο ισχυρός τύπος μου αποκαλύφθηκε σε μικτά σχήματα και μορφές. Κάποιοι είχαν ανθρώπινη μορφή, ενώ άλλοι είχαν μορφές μισού ανθρώπου και μισού ζώου. Αυτοί οι δαίμονες είχαν δεξιότητες στην μαγεία και άλλες συναφείς περιοχές. Επίσης ανάμεσα σε αυτή την ομάδα ήταν οι δαίμονες του φόβου και της αυτοκαταστροφής, καθώς και οι δαίμονες που είναι εξειδικευμένοι στο να μιμούνται νεκρά ανθρώπινα πνεύματα και να φανερώνονται στον φυσικό κόσμο ως φαντάσματα.
Όλοι οι δαίμονες της τέταρτης τάξης μου αποκαλύφθηκαν σε άλλες μορφές εκτός της ανθρώπινης. Ορισμένοι έμοιαζαν με τα γνωστά ζώα του κόσμου μας, ενώ άλλοι είχαν άγνωστες μορφές. Σε αυτή την ομάδα ήταν οι δαίμονες της δολοφονίας, της βίας, του σαδισμού και άλλων κακών που σχετίζονται με τη σφαγή.
Καθώς προχωρούσαμε ακόμα πιο κάτω στη σειρά της αλυσίδας, είδα δαίμονες σε τρομερές και νοσηρές μορφές. Κάποιοι ήταν τόσο αποκρουστικοί που και μόνο η εμφάνισή τους μου προκάλεσε ναυτία. Ήταν τόσο περιφρονημένοι από τους υπόλοιπους συντρόφους τους, που κρύβονταν ακόμη κι απ’ τον εαυτό τους.
Κάποια στιγμή άρχισα να βιώνω ένα φοβερό συναίσθημα. Ήταν ένα συντριπτικό, καταπιεστικό και νοσηρό συναίσθημα. Ήταν η στιγμή που έμαθα ότι ο φύλακας άγγελος μπορούσε να διαβάσει το μυαλό μου, επειδή μου είπε: «Αυτό το συναίσθημα προκαλείται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει αγάπη σε αυτόν τον κόσμο». Ο άγγελος μου έλεγε ότι σε αυτόν τον δεύτερο ουρανό δεν υπάρχει ούτε μια σταγόνα αγάπης! Μπορείτε να φανταστείτε όλους αυτούς τους δαίμονες που υπηρετούν έναν κύριο που δεν αγαπούν και έναν κύριο που κυβερνάει όντα που δεν αγαπάει; Κι αυτό υφίσταται για μια αιωνιότητα.
Άρχισα να σκεφτόμουν τι θα ήταν ο φυσικός μας κόσμος, που ονομάζεται πρώτος ουρανός, χωρίς αγάπη. Μπορείτε να φανταστείτε το σπίτι σας ή την κοινότητά σας αν απουσίαζε τελείως η αγάπη; Εάν ο Θεός δεν είχε εισαγάγει την αγάπη Του στον κόσμο μας, τότε θα ζούσαμε σε μια ατμόσφαιρα σαν του δεύτερου ουρανού. Με τον Θεό που μας δίνει την αγάπη Του, είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε εκείνη την αγάπη σε Εκείνον και να αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
ΕΝΑ ΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΩΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΗ
Όταν ταξιδεύαμε, ταξιδεύαμε κυρίως με αυτό που αποκαλώ «ταχύτητα σκέψης». Όταν ταξιδεύαμε στην «ταχύτητα της σκέψης», δεν υπήρχε αίσθηση κίνησης. Ο άγγελος θα έλεγε πού πηγαίναμε και ήμασταν εκεί. Υπήρχαν άλλες φορές όταν δεν ταξίδευα με αυτό τον τρόπο, που είχα την αίσθηση της κίνησης καθώς ταξιδεύαμε. Μία από εκείνες τις στιγμές που βίωσα κίνηση ήταν όταν με έφεραν πίσω στον φυσικό κόσμο και μου επέτρεψαν να δω τους δαίμονες που δούλευαν εδώ. Κινούμασταν κάπως σαν να επιπλέουμε σε ένα σύννεφο.
Η συνοδεία μου με πληροφόρησε ότι ήθελε να δω έναν δαίμονα στη διαδικασία της πραγματικής κατοχής ενός ανθρώπου. Σε αυτό το σημείο οι άγγελοι με συνόδευσαν πίσω από το τοίχο των διαστάσεων που χωρίζει τον δεύτερο ουρανό από τον φυσικό κόσμο. Όταν επιστρέψαμε σε αυτόν τον κόσμο, ήμασταν στο ίδιο νοσοκομείο που ήταν το σώμα μου, αλλά σε διαφορετικό δωμάτιο. Το δωμάτιο φαινόταν να είναι ένα απ’ τα σαλόνια των υπαλλήλων του νοσοκομείου. Είδα τραπέζια, καρέκλες, πιάτα με φαγητό και στο δωμάτιο ήταν ένας νεαρός άνδρας και μια νεαρή κοπέλα που έβλεπαν ο ένας τον άλλον, ενώ γελούσαν και μιλούσαν. Ήταν προφανές ότι δεν μπορούσαν να δουν τους αγγέλους ή εμένα, όμως ήμουν τόσο κοντά τους που θα μπορούσα να τους αγγίξω. Μπορούσα να ακούω κάθε λέξη που έλεγαν. Εκείνοι νόμιζαν ότι ήταν μόνοι και καθώς γελούσαν και μιλούσαν, αγνοούσαν το πλάσμα που στέκονταν ανάμεσα τους. Ήταν ένας δαίμονας τόσο φρικτός στην εμφάνιση του σχήματος του, που αναγνώρισα αμέσως ότι ήταν από την κατώτερη ομάδα.
Ήταν ένα απαίσιο πράγμα που μου θύμιζε έναν υπερβολικά γεμάτο, γλοιώδη, πράσινο βάτραχο. Ανέβαινε σιγά-σιγά προς το πρόσωπο του ανθρώπου και ξαφνικά, σαν καπνός, εξαφανίστηκε μέσα στο πρόσωπο, σαν να περνούσε τους πόρους του δέρματός του. Όταν ο δαίμονας είχε εισέλθει στον άνθρωπο, οι άγγελοι είπαν: «Έγινε», δηλαδή η κατοχή αυτού του ανθρώπου από έναν δαίμονα λαγνείας. Ο άγγελος κατόπιν συνέχισε να μου λέει ότι «ο δαίμονας έκανε τον εαυτό του επιθυμητό και ελκυστικό για τον άνθρωπο». Μου επεσήμανε έπειτα ότι η ανθρωπότητα έχει μια κυρίαρχη θέληση, πέρα από την οποία οι δαίμονες δεν μπορούν να παρέμβουν. Ούτε οι άγγελοι μπορούν να παραβιάσουν αυτή την βούληση και ούτε ο ίδιος ο Θεός. Είμαστε φτιαγμένοι κατά την εικόνα του Θεού και ως εκ τούτου, μας δόθηκε -όπως ο Θεός- μια κυρίαρχη βούληση, το δικαίωμα να επιλέγουμε το πεπρωμένο μας.
Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να πούμε ότι στους δαίμονες δεν επιτρέπεται να εισέρχονται σε μικρά παιδιά εκτός από ορισμένες ιδιαίτερες περιπτώσεις. Σύμφωνα με όσα μου είπαν οι άγγελοι, πάνω από το 90% όλων των περιπτώσεων δαιμονικής δραστηριότητας στα ανθρώπινα όντα, περιορίζεται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ηλικία υπευθυνότητας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας ο άγγελος μου επεσήμανε ότι σε όλα τα παιδιά του Θεού έχει δοθεί εξουσία να εκδιώχθουν τους δαίμονες, ωστόσο αυτή η εξουσία βασίζεται στην πίστη του χριστιανού και λειτουργεί μόνο όταν γνωρίζει χωρίς αμφιβολία το έργο που έχει κάνει ο Χριστός. Υπάρχουν μάλιστα ορισμένοι χριστιανοί που έχουν λάβει μια ιδιαίτερη χάρη σε αυτόν τον τομέα. Είναι αυτοί που έχουν καλεστεί από το Άγιο Πνεύμα σε διακονία απελευθέρωσης, όπου αυτό περιλαμβάνει και το χάρισμα της διάκρισης. Ένας άνθρωπος του Θεού λοιπόν μπορεί να εκβάλει δαίμονες από έναν μη σωσμένο άνθρωπο, αλλά αν αυτό το άτομο στην συνέχεια δεν συμμορφώνεται με το θέλημα του Κυρίου, υπάρχει η πιθανότητα οι δαίμονες να επιστρέψουν (δείτε Ματθαίος 12:43-45). Υπάρχει ένα χρονικό διάστημα που ο Κύριος έχει επιτρέψει στον σατανά να εργάζεται, το οποίο δεν έχει τελειώσει. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να διατάξουμε τους δαίμονες να πάνε στην άβυσσο, μόνο ο Θεός μπορεί. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να δοθεί έμφαση στην μαθητεία σε κάποιον που έλαβε απελευθέρωση, στο να μείνει σταθερά στον Κύριο ώστε να μην δώσει δικαίωμα στους δαίμονες να επιστρέψουν πάλι.
Η Αγία Γραφή τονίζει επίσης ότι του σατανά του επιτρέπεται να εργάζεται μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια και οποιαδήποτε στιγμή θέλει να τα ξεπεράσει πρέπει να λάβει πρώτα άδεια, όπως στην περίπτωση του Ιώβ. Στην περίπτωση που αναφέρει όμως η Γένεση 6:1-3 δεν χορηγήθηκε άδεια. Ακριβώς επειδή κάποια μερίδα αγγέλων παραβίασαν τους περιορισμούς που τους έθεσε ο Κύριος μας, φυλάσσονται στα τάρταρα με αλυσίδες σκότους. Όσον αφορά τον διάβολο και τους δαίμονες του, η τιμωρία τους είναι προγραμματισμένη για το τέλος του χρόνου και καταγράφεται στην Αποκάλυψη 20:1-3. Όπως γνωρίζετε καλά, η λίμνη της φωτιάς δημιουργήθηκε για τον διάβολο και τους αγγέλους του ως αιώνια μοίρα τους.
Η ίδια αρχή ισχύει για τα παιδιά. Οι δαίμονες που εργάζονται σε παιδιά κάτω από την ηλικία που είναι σε θέση να δώσουν λόγο για τις πράξεις τους, επιτρέπεται να το κάνουν μόνο αφού λάβουν αυτή την ειδική άδεια. Δεν μου φάνηκε σαφές τι είδους περιστάσεις πρέπει να υπάρχουν για να δώσει ο Θεός άδεια, (το μόνο που κατάλαβα είναι ότι κάποιες πόρτες ανοίγονται μέσω των γονιών), ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις χορηγείται. Στην πλειοψηφία του χρόνου που ο Σατανάς εργάζεται, στερείται αυτής της ειδικής άδειας. Στις τελευταίες αυτές ημέρες όμως θα δούμε μια σημαντική αύξηση της δαιμονικής δραστηριότητας, όχι μόνο στους ενήλικες αλλά και στα παιδιά. Γι’ αυτή την αύξηση μας προειδοποίησε ο Κύριος στην ΄Β Τιμ 3:1-2 και γι’ αυτό καλούμαστε να είμαστε άγρυπνοι.
Η συνοδεία των αγγέλων μου είπε ότι ήθελαν να δούμε δαιμονική δραστηριότητα και έξω από το κτίριο του νοσοκομείου. Περάσαμε αμέσως μέσα από τα τούβλα του τοίχου του νοσοκομείου στους δρόμους της πόλης. Ήμουν έκπληκτος καθώς παρακολουθούσα όλη την δαιμονική δραστηριότητα πάνω σε ανθρώπους, στον φυσικό κόσμο. Τρέχοντας στις δουλειές και τις καθημερινές τους επιδιώξεις, αγνοούσαν εντελώς ότι γινόντουσαν θύματα επιθέσεων από πνευματικά όντα.
Μπορεί σε πολλούς αυτή η πάλη να φαίνεται άνιση, λόγω του ότι τα πονηρά πνεύματα είναι σε θέση να δουν και να ακούσουν όλα όσα σκεφτόμαστε, λέμε και κάνουμε, ενώ εμείς δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε με ακρίβεια τις δραστηριότητές τους. Όμως όσο εμπιστεύεσαι τον Κύριο, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι, διότι δεν είμαστε ανυπεράσπιστοι. Το πρώτο όπλο είναι η ίδια μας η βούληση, (θυμηθείτε είμαστε πλασμένοι κατά την εικόνα του Θεού), την οποία κανένα πνεύμα δεν μπορεί να παραβιάσει χωρίς την δική μας άδεια. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο οι δαίμονες έχουν αναπτύξει μεγάλες δεξιότητες στην εξαπάτηση. Η βασική τους επιδίωξη είναι να κάνουν κάτι κακό να φαίνεται ως επιθυμητό, όμορφο, όσο το δυνατόν πιο ακίνδυνο, έτσι ώστε το άτομο που μπαίνει στον πειρασμό να χαλαρώσει την άμυνα του και να υποκύψει. Αν συμβεί αυτό, το μόνο μέλημα των δαιμόνων ύστερα είναι να τον διατηρούν στην πτωτική κατάσταση, για το οποίο απαιτείτε λιγότερη κατανάλωση δύναμης.
Ένας δεύτερος τρόπος άμυνας είναι ο άγγελος φύλακας. Ο άγγελος φύλακας δεν έχει ανατεθεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά μόνο σε εκείνους που σώζονται και ανήκουν στον Θεό. Θυμηθείτε, όπως και οι δαίμονες, ο άγγελος φύλακας δεν μπορεί να παραβιάσει τη βούληση οποιουδήποτε ανθρώπου και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς του ενεργείτε σε περιοχές που ο πιστός αδυνατεί να ελέγξει. Τρίτο και μεγαλύτερο όπλο είναι η πανοπλία του Θεού και ιδιαίτερα ο Λόγος του Θεού. Στην περιγραφή των όπλων που χρησιμοποιούνται στον πνευματικό μας πόλεμο, ο Παύλος επιμένει στο Λόγο του Θεού (Εφεσίους 6:11-18) ως το μόνο επιθετικό όπλο απέναντι στον εχθρό. Αν και σε αριθμό αυτά τα όντα μας ξεπερνούν κατά πολύ (χιλιάδες ανά άτομο), ο άνθρωπος του Θεού είναι επαρκώς εξοπλισμένος για μάχη. Εξαιτίας μιας κυριαρχικής βούλησης, του άγγελου φύλακα και του Λόγου του Θεού, ο άνθρωπος έχει ανώτερη άμυνα και είναι πολύ πιο ισχυρός στη μάχη για την ψυχή του από τους δαίμονες. Άλλωστε ο αρχηγός μας, δάσκαλος, θεραπευτής και υποστηρικτής – ο Κύριος δια του Αγίου Πνεύματος – είναι μαζί μας και δεν θα μας αφήσει ΠΟΤΕ ούτε θα μας εγκαταλείψει.
ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΟΥΡΑΝΟ
Όταν οι άγγελοι αποφάσισαν ότι είχα δει αρκετά από τον τρόπο που οι δαίμονες εργάζονται στον φυσικό κόσμο, με πήγαν πίσω στον δεύτερο ουρανό περνώντας με μέσα από τον διαχωριστικό τοίχο των διαστάσεων. Μόλις επέστρεψα στον δεύτερο ουρανό, η συνοδεία μου με οδήγησε προς την κατεύθυνση του τρίτου Ουρανού για το οποίο ήμουν πολύ χαρούμενος. Ακόμη και μετά απ’ όσα είχα δει η παράταση της φυσικής μου ζωής στην γη εξακολουθούσε να είναι το κύριο μέλημά μου.
Ξαφνικά ήρθαμε σε ένα όμορφο μέρος, που έμοιαζε με σήραγγα ή κοιλάδα ή με κάποιο είδος αυτοκινητόδρομου και ήταν ο δρόμος προς την ουράνια πόλη. Είχε ένα πολύ λαμπρό φως και περιβαλλόταν από μια αόρατη ασπίδα, που γνώριζα ότι ήταν η προστασία του Αγίου Πνεύματος. Φτάνοντας στην σήραγγα, είδα να πορεύονται μέσα σε αυτήν ανθρώπινα όντα. Τότε οι άγγελοι μου είπαν: «Είναι άγιοι που πηγαίνουν σπίτι. Πνεύματα χριστιανών που πρόσφατα είχαν πεθάνει στη γη και επιστρέφουν σπίτι». Τότε κατάλαβα ότι αυτό ήταν το πέρασμα από τη γη στον τρίτο Ουρανό. Κάθε ένας από αυτούς τους αγίους συνοδευόταν από τουλάχιστον έναν φύλακα άγγελο, ενώ άλλοι είχαν μια ολόκληρη ντουζίνα αγγέλων μαζί τους. Αναρωτήθηκα γιατί κάποιοι άγιοι συνοδεύονταν από έναν μόνο άγγελο, ενώ άλλοι είχαν πολλούς. Διαπίστωσα επίσης ότι η είσοδος στην σήραγγα επιτρεπόταν μόνο σε εξουσιοδοτημένα πνεύματα. Δεν υπήρχε κανένας δαίμονας εκεί.
Όταν η αγγελική συνοδεία μου τελείωσε να μου εξηγεί για το ταξίδι των αγίων προς το σπίτι κίνησα κι εγώ για τη σήραγγα. Ο άγγελος όμως με σταμάτησε και μου είπε ότι έπρεπε να ταξιδέψουμε δίπλα στο τούνελ και όχι μέσα σε αυτό. Ταξίδευα επομένως παράλληλα αλλά έξω από τη σήραγγα όπου ήταν οι άγιοι. Καθώς ταξιδεύαμε παράλληλα, δεν κινούμασταν στην «ταχύτητα της σκέψης», αλλά σαν να κυλούσαμε επάνω σε σύννεφο. Καθώς κινούμασταν μπορούσα να δω τους αγίους μέσα στην σήραγγα. Είχαν τη μορφή και το σχήμα των ανθρώπων, όμως δεν μπορούσα να εντοπίσω καμία φυλή, ηλικία ή φύλο. Συνειδητοποίησα επίσης ότι οι άγιοι που έβλεπα δεν είχαν λάβει το δοξασμένο τους σώμα, γιατί πρέπει να περιμένουν μέχρι την πρώτη ανάσταση. Στην αρχή ήμουν απογοητευμένος που δεν μου επιτρεπόταν να ταξιδεύω στη σήραγγα με τους αγίους, αλλά η απογοήτευση μετριάστηκε όταν μου είπαν ότι πήγαινα στον ίδιο τόπο με εκείνους.
Καθώς ταξιδεύαμε, παρατήρησα γύρω μου ότι οι δαίμονες άρχισαν να πέφτουν προς τα πίσω. Οι πύλες ήρθαν στο προσκήνιο και όσο πιο κοντά φτάναμε σε αυτές, τόσο πιο πίσω έμεναν οι δαίμονες. Όταν φτάσαμε απ’ έξω δεν υπήρχαν δαίμονες. Αντί να μου επιτραπεί να εισέλθω, ο άγγελος μου έδωσε εντολή να μείνω εκεί και να παρακολουθώ καθώς οι άγιοι έμπαιναν στον Ουρανό. Παρατήρησα ότι δεν επιτρεπόταν σε δύο να εισέλθουν ταυτόχρονα αλλά σε έναν την φορά.
Καθώς γίνονταν δεκτοί οι άγιοι, (ήταν γύρω στους 50) πληροφορήθηκα ότι ταυτόχρονα με εκείνους είχαν πεθάνει και άλλοι 1.950 οι οποίοι όμως δεν ήταν εκεί. Από τους 2000 μόνο οι 50 έφτασαν στον Ουρανό. Αυτό δείχνει ότι μόνο το 2 ½ τοις εκατό πηγαίνει στον ουρανό! Ενενήντα επτά μίση τοις εκατό δεν πηγαίνει! Είναι άραγε μια αντικειμενική εικόνα ολόκληρου του κόσμου σήμερα; Αν ναι, το 97,5% του πληθυσμού της γης, δεν είναι έτοιμο να συναντήσει τον Θεό. Αυτή η θλιβερή στατιστική δεν είναι άσχετη με την Λαοδικιανή Εκκλησιαστική εποχή στην οποία ζούμε σήμερα. Βρισκόμαστε στην εποχή που η μεγάλη πλειοψηφία των εκκλησιαστικών ηγετών είναι ειδικοί στην ρητορική και ανειδίκευτοι στην αγάπη από καρδιάς.
Εάν διαβάσετε προσεκτικά το δέκατο τρίτο κεφάλαιο του Ματθαίου που μιλάει για την παραβολή του σπορέα, θα παρατηρήσετε ότι τρεις στους τέσσερις ανθρώπους που άκουσαν το ευαγγέλιο το απέρριψαν. Αυτό είναι το εβδομήντα πέντε τοις εκατό! Μιλώ για τρεις από τους τέσσερις ανθρώπους που ενοχλούνταν να ακούσουν το ευαγγέλιο, το κατέστρεψαν! Το λυπηρό είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που απέρριψαν το ευαγγέλιο (μέσα στους οποίους εμπερικλείονται και άνθρωποι που ονομάζουν εαυτούς πιστούς) δεν ξέρουν ότι το έχουν απορρίψει! Έχουν αγοράσει ένα ψεύτικο ευαγγέλιο, αυτό που έχει παραποιήσει ο σατανάς και έχουν εξαπατηθεί.
Τώρα καταλαβαίνω την αηδία του Κυρίου με την Εκκλησία τύπου Λαοδικείας. Καταλαβαίνω επίσης τους στίχους της Γραφής στο Ματθαίο 7:22-23 που περιγράφει ανθρώπους που θα σταθούν ενώπιον του θρόνου στην κρίση και θα πουν: «Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομα σου; Και στο όνομά δεν εκβάλαμε δαιμόνια; Και δεν κάναμε θαύματα;» Μόνο για να τους πει ο Κύριος: «ποτέ δεν σε γνώρισα φύγετε από μένα, εσείς που εργάζεστε την ανομία».
ΞΥΠΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
Η συνοδεία μου, μου είπε να σταθώ στη μία πλευρά των πυλών και να παρουσιάσω την περίπτωσή μου. Με διαβεβαίωσε ότι ο Θεός θα ακούσει και θα απαντήσει στο αίτημά μου. Καθώς βρισκόμουν ενώπιον των πυλών, η αίσθηση της χαράς, της ευτυχίας και της ευχαρίστησης που υπήρχε στην ατμόσφαιρα του Ουρανού γινόταν όλο και πιο έντονη. Στην σκέψη όμως ότι θα παρουσιαζόμουν στον Θεό, είχα ένα συναίσθημα φόβου και δέους. Στο μυαλό μου απεικόνιζα τον Θεό ως πολυάσχολο, ο οποίος θα ενοχλούνταν μαζί μου γιατί θα τον απομάκρυνα από σημαντικά πράγματα. Στη συνέχεια βρήκα δύναμη στην πεποίθησή ότι είχα υπηρετήσει πιστά τον Θεό μου για πολλά χρόνια και το αίτημα μου θα ήταν γρήγορο!
Με τόλμη έφτασα στο θρόνο και ξεκίνησα υπενθυμίζοντας στο Θεό τι μεγάλη ζωή αγάπης, λατρείας και θυσίας έζησα για Εκείνον. Του είπα για όλα τα έργα που είχα κάνει, ότι τώρα ήμουν σε μπελάδες και μόνο Εκείνος θα μπορούσε να με βοηθήσει, παρέχοντάς μου παράταση της σωματικής μου ζωής. Ο Θεός όσο μιλούσα ήταν εντελώς σιωπηλός. Όταν ολοκλήρωσα το αίτημά μου, άκουσα την πραγματική, ακουστική φωνή του Θεού.
Η φωνή Του δεν ήταν σαν μια γλυκιά φωνή που είχα ακούσει άλλες φορές, η οποία τελικά άνηκε στον σατανά και είχε χρησιμοποιήσει για να με εξαπατήσει. Εάν συγκεντρώνατε το θόρυβο όλων των καταιγίδων, των ηφαιστείων, των ανεμοστρόβιλων και των τυφώνων δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με αυτό που άκουσα. Ο τόνος του θυμού Του με χτύπησε στο πρόσωπό μου, καθώς ο Θεός συνέχισε να μου λέει τι είδους ζωή έζησα πραγματικά και για άλλους ανθρώπους που ζούσαν με παρόμοιο τρόπο. Υπογράμμισε ότι η πίστη μου ήταν ΝΕΚΡΗ, ότι τα έργα μου ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟΔΕΚΤΑ και ότι εργαζόμουν ήταν ΜΑΤΑΙΟ. Μου είπε πως θα μπορούσα να ζω μια ζωή που μπροστά Του ήταν βδέλυγμα και στη συνέχεια να τολμώ να την ονομάσω ζωή λατρείας. Επιπλέον είπε ότι όσοι το κάνουν, κινδυνεύουν να βιώσουν την αιώνια οργή Του. Μου είπε ότι αυτή δεν ήταν η αιώνια οργή Του, αλλά προσωρινή. Υπάρχουν όμως μερικοί που θα βιώσουν την αιώνια οργή Του. Σκέφτηκα ότι όσο τρομερή και επώδυνη κι αν ήταν η προσωρινή οργή Του, δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τον πόνο που θα νιώσει ο χαμένος όταν έρθει αντιμέτωπος με την αιώνια οργή Του.
Καθώς απαριθμούσε τα λάθη μου, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μιλούσε σε μένα με αυτόν τον τρόπο! Ήμουν σίγουρος ότι με είχε μπερδέψει με κάποιον άλλον. Τον υπηρετούσα για χρόνια και νόμιζα ότι είχα ζήσει μια ζωή ευάρεστη σε Αυτόν. Όλα αυτά τα χρόνια νόμιζα ότι έκανα αυτά τα έργα για τον Θεό! Τώρα μου έλεγε ότι τα έκανα για τον εαυτό μου. Ακόμη και το κήρυγμα για την σωτηρία χάρη του Ιησού Χριστού, το έκανα μόνο για τον εαυτό μου. Στην ουσία, η πρώτη μου αγάπη και τα πρώτα έργα ήταν για μένα. Αφού οι ανάγκες μου ικανοποιούνταν θα ξεκινούσα να κάνω το έργο του Κυρίου κι αυτό για να απαλύνω τη συνείδησή μου. Οι προτεραιότητές μου ήταν απαράδεκτες. Είχα καταλήξει να γίνω ο δικός μου ψεύτικος θεός. Το καθιστά σαφές στις Γραφές ότι είναι ένας ζηλότυπος Θεός και δεν θέλει άλλους θεούς είτε από πέτρα, είτε από σάρκα και αίμα, είτε απ’ οτιδήποτε άλλο. Ο Θεός μου είπε ότι δεν δεχόταν αυτό το είδος λατρείας τις ημέρες των Φαρισαίων και σίγουρα δεν θα το δεχόταν σε αυτή την εποχή, της Λαοδικιανής Εκκλησίας. Φυσικά, ο διάβολος ήταν ικανοποιημένος διότι καθώς παρέμενα σε αυτή την κατάσταση δεν χρησίμευα τίποτα στον Κύριο και στη βασιλεία Του. Η συνείδησή μου είχε κοιμηθεί, αν και το μυαλό μου δούλευε μια χαρά.
Για να είναι αποδεκτά τα έργα μας, πρέπει να δουλέψουμε σύμφωνα με την εντολή Του στο Ματθαίο 6:33, που δηλώνει εμφατικά: «Αλλά ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του και όλα τα άλλα πράγματα θα προστεθούν σε εσάς». Μου μίλησε επίσης για τα σωστά κίνητρα θυμίζοντας μου το Ματθαίον 16:24-26 και το Λουκάς 14:26-33. Στον Ματθαίον 16 λέει: «Τότε, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: Αν κάποιος θέλει να ‘ρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει». Και στον Λουκά 14, ξεκινώντας από το εδάφιο 26, λέει: «Αν κάποιος έρχεται σε μένα, και δεν μισεί τον πατέρα του, και τη μητέρα, και τη γυναίκα, και τα παιδιά, και τους αδελφούς, και τις αδελφές, ακόμα μάλιστα και τη δική του ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Και όποιος δεν βαστάζει τον σταυρό του, και έρχεται πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Επειδή, ποιος από σας, θέλοντας να κτίσει έναν πύργο, δεν κάθεται πρώτα και λογαριάζει τη δαπάνη, αν έχει τα αναγκαία για να τον αποτελειώσει;» Στο εδάφιο 33 του ίδιου αυτού κεφαλαίου, ο Ιησούς κάνει την ακόλουθη δήλωση, η οποία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των δύο μερών της γραφής που είπαμε προηγουμένως: «Έτσι, λοιπόν, καθένας από σας που δεν απαρνιέται όλα τα υπάρχοντά του, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου».
Μόνο τώρα που ήμουν εδώ, τα δύο αυτά τμήματα της Γραφής έγινα σαφή σε μένα ως προς την πραγματική σημασία τους. Καμία δύναμη δεν έμεινε μέσα μου, καθώς δεν ήμουν τίποτα περισσότερο από ένα υγρό κουρέλι που κρέμεται. Αισθανόμουν «τυχερός» που αυτή δεν ήταν η αιώνια οργή του Θεού, αλλά μόνο προσωρινή. Ωστόσο τη στιγμή που το περνούσα δεν ήξερα ότι ήταν μόνο προσωρινό.
Πρέπει να πω ότι ο Θεός δεν είπε ότι δεν είχα σωθεί ή ότι το όνομά μου δεν ήταν γραμμένο στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου. Ποτέ δεν ανάφερε τη σωτηρία σε μένα, αλλά μόνο μίλησε για τα έργα που παρήγαγε η ζωή μου και ότι ο τρόπος που έζησα ήταν απαράδεκτος για έναν αληθινό χριστιανό. Μου είπε όμως ότι υπάρχουν μερικοί που δεν σώζονται αλλά νομίζουν ότι είναι σωσμένοι. Αυτοί θα βιώσουν την αιώνια οργή Του. Μου έκανε επίσης σαφές ότι υπάρχουν κι άλλα από τα παιδιά Του, που θα βρεθούν στην δική μου παρούσα κατάσταση, την ημέρα της κρίσης. Αυτό μου αποκάλυψε την αληθινή έννοια του Α’ Κορινθίους 3:15 που λέει «αν το έργο κάποιου κατακαεί, θα ζημιωθεί· αυτός, όμως, θα σωθεί, αλλά με τέτοιον τρόπο, σαν μέσα από φωτιά». Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν τον πόνο που υπέφερα καθώς η οργή του Θεού ήταν πάνω μου για αυτή τη ζωή της λεγόμενης υπηρεσίας. Η αγωνία ήταν πέρα από το πεδίο της φαντασίας και οι τύψεις που ένιωσα παρήγαγαν ένα πολύ βαρύ φορτίο, παρόμοιο με το φυσικό βάρος που με έριξε κάτω.
Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι σας λέω. Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε πραγματικά χριστιανοί εξετάζοντας αρχικά τα κίνητρά μας πίσω από κάθε πράξη, μετανοώντας και επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό μας κάθε τόσο, στο να ακολουθεί τον Κύριο καθημερινά. Όταν αποφασίζουμε να τον υπηρετήσουμε ΠΡΩΤΑ, αυτή η απόφαση πρέπει να ακολουθείται από ΔΡΑΣΗ αλλιώς θα είναι τόσο άχρηστη σαν να μην αποφασίσαμε να το κάνουμε καθόλου.
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑΣ
Η ακρόαση με τον Θεό ολοκληρώθηκε ξαφνικά όπως κάποιος θα έκλεινε απότομα μια βρύση. Οι άγγελοι με μετέφεραν πίσω στον δεύτερο ουρανό, μέσα από το τοίχωμα των διαστάσεων και στο δωμάτιο του νοσοκομείου που βρισκόταν το σώμα μου. Μόλις έφτασα στο κρεβάτι πάνω στο οποίο βρισκόταν το σώμα μου, ξαναβρήκα την ψυχραιμία μου. Καθώς ανέκτησα την ψυχραιμία μου, διαμαρτυρήθηκα έντονα στους αγγέλους. Είπα: «Όχι! Όχι! Ο Θεός δεν είπε ναι ή όχι στο αίτημά μου! Παρακαλώ, πηγαίνετε με πίσω». Ο Θεός είναι Θεός τάξης και ποτέ δεν κάνει τίποτα τυχαία. Δεδομένου ότι όλη αυτή η εμπειρία είχε σχεδιαστεί από το Θεό, οι άγγελοι συμμορφώθηκαν με το αίτημά μου να με πάνε πίσω.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής πίσω στον τρίτο Ουρανό, προσπαθούσα να βρω έναν λογικό λόγο ή μια νόμιμη βάση για να λάβω το αίτημα μου. Ο Θεός μου είχε ήδη πει ότι η ζωή μου ήταν αποτυχία, επομένως δεν μπορούσα να αναφέρω την προηγούμενη ζωή μου ως απόδειξη των προθέσεων μου για να Τον υπηρετήσω. Τότε ήταν που η περίπτωση του Εζεκία ήρθε στο μυαλό μου. Όταν ο Θεός του είπε ότι φεύγει και να βάλει το σπίτι του σε τάξη, εκείνος Τον παρακάλεσε να παρατείνει την ζωή του και Εκείνος του έδωσε άλλα δεκαπέντε χρόνια. Θυμήθηκα από τις μελέτες μου, ότι ο Εζεκίας ήταν τύπος καλού ανθρώπου παρόμοιου με μένα. Θυμήθηκα πώς είχε καλές προθέσεις στην καρδιά του, αλλά πώς δυσκολεύτηκε να μεταφέρει αυτές τις προθέσεις στην καθημερινή ζωή. Δεδομένου ότι αυτή η περίπτωση φαινόταν παρόμοια με την δικιά μου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Θεός αντιμετώπισε τον Εζεκία με βάση τις προθέσεις της καρδιάς του.
Κατά την άφιξή μου πίσω στον τρίτο ουρανό, ήρθα στον ίδιο τόπο στον οποίο είχα προηγουμένως επικαλεστεί την περίπτωσή μου. Αυτή την φορά δεν είχα την τόλμη που είχα πριν παρ ‘όλα αυτά γνώριζα ότι είχα ζητήσει από τον Θεό μια χάρη και δεν μου είχε απαντήσει. Θέλοντας την απάντησή Του ανεξάρτητα από το ποια θα ήταν, άρχισα με σιγουριά να επικαλούμαι ξανά την περίπτωσή μου.
Εκθέτοντας το αίτημα μου άρχισα να αναφέρω όλα τα εδάφια στον Θεό, που αφορούσαν την ζωή του Εζεκία. Του είπα ότι ο Εζεκίας ήταν ο τύπος καλών έργων και ότι οι προθέσεις της καρδιάς του ήταν καθαρές, απλά φάνηκε ότι δεν μπόρεσε να μεταφέρει αυτές τις προθέσεις στην καθημερινή ζωή. Την στιγμή εκείνη σκέφτηκα πως ένα ασήμαντο τίποτα σαν και εμένα και το μικρότερο πλάσμα σε όλο το σύμπαν, μπορούσε να μοιράζεται λόγια με Αυτό τον σπουδαίο και φοβερό Θεό που είχε δημιουργήσει τα πάντα!
Συνέχισα λέγοντας «Πατέρα, αν μου απαντήσετε αυτό το αίτημα, σας υπόσχομαι ότι θα τα πάω καλύτερα την επόμενη φορά». Ο Κύριος μου απάντησε με τα εξής λόγια: «Howard Pittman, έχετε υποσχεθεί προηγουμένως». Αυτό ήταν αρκετό για να μην μπορώ να αρθρώσω άλλη λέξη. Την στιγμή εκείνη ήρθαν μπροστά μου όλες οι υποσχέσεις που είχα κάνει σε έναν Άγιο Θεό στην προηγούμενη ζωή μου και κανένας από αυτούς δεν είχε τηρηθεί απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Με κάποιο τρόπο, κάπως, είχα καταφέρει να τα σπάσω όλα. Καθώς δεν έβρισκα ούτε μια λέξη απ’ όλο μου το λεξιλόγιο, έπεσα στα γόνατά μου μπροστά Του. Το μόνο που θα μπορούσα να πω ήταν «αμήν» στην καταδίκη μου. Ήξερα ότι αν εκείνη την στιγμή ο Θεός με έστελνε στον πάτο της κόλασης, το μόνο που θα μπορούσα να πω ήταν ένα «αμήν» στην καταδίκη μου.
Εκείνη τη στιγμή ο Θεός δεν ζήτησε δικαιοσύνη αλλά μου έδειξε έλεος. Τα λέπια έπεσαν από τα μάτια μου και η ψυχή μου ξαφνικά γέμισε με φως. Αυτός ο ισχυρός, φοβερός Θεός που είναι φωτιά που κατατρώει δεν ήταν πλέον Κριτής. Αυτός που καθόταν στον θρόνο και διαδικαζόταν μαζί μου ήταν ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ μου Πατέρας. Ο Θεός δεν ήταν πλέον ένας μακρινός Θεός, αλλά ένας πραγματικός, γνήσιος Πατέρας. Η συνειδητοποίηση ότι ήταν ο αληθινός μου Πατέρας και ο καλύτερος φίλος μου, ήρθε σε μένα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Η θαυμάσια σχέση που είχα απολαύσει με τον φυσικό μου πατέρα και η θαυμάσια αγάπη που είχαμε μοιραστεί ο ένας για τον άλλο γέμισε το νου μου μεγεθυσμένη χίλιες φορές. Προς το παρόν ήμουν με τον πραγματικό μου Πατέρα, Αυτόν που με αγαπούσε τόσο πολύ που άφησε όλη τη δημιουργία Του για να διαδικαστεί μαζί μου, τον άσωτο γιο.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα στο μυαλό μου το πρόσωπο που πραγματικά είναι ο Θεός. Για πρώτη φορά γνώρισα το Θεό, όπως πραγματικά Είναι, ο Πατέρας μου, ο καλύτερος μου φίλος. Καθώς η συνειδητοποίηση του ποιος ο Θεός έχει πλημμυρίσει την ψυχή μου, ήρθε μαζί με αυτό μεγάλη και οδυνηρή λύπη. Η θλίψη ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι μέσω της ανυπακοής είχα βλάψει τον Πατέρα μου. Αυτή η συνειδητοποίηση και η θλίψη δημιούργησαν πραγματικό πόνο, που δεν ήταν απλώς ένα συναίσθημα ενοχής, αλλά πραγματικός πόνος παρόμοιος με αυτό που κάποιος βιώνει στη σάρκα όταν παθαίνει σωματικό τραυματισμό. Σε αυτό το σημείο, ο Θεός άρχισε να ασχολείται με την θλίψη μου και ο τόνος της φωνής Του έδειχνε γνήσια θλίψη. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ο Θεός πονούσε γιατί τον είχα βλάψει. Όντας ένας αληθινός και δίκαιος Θεός, όπως Είναι, έπρεπε να μου επιτρέψει να υποφέρω τον πόνο και δεν θα μπορούσε να το σηκώσει από μένα. Αν και ο Θεός έπρεπε να μου επιτρέψει να υποφέρω τον πόνο, δεν θα μου επέτρεπε να υποφέρω μόνος μου. Ο Θεός ο Υψηλότερος, ο Ανώτατος, ο Δημιουργός όλων, ο Πατέρας όλων θα τον σήκωνε μαζί μου!
Μετά απ’ όλα αυτά συνειδητοποίησα ότι η σωματική μου ζωή δεν ήταν πλέον τόσο σημαντική. Αυτό που πραγματικά με απασχολούσε τώρα ήταν αυτό που ήθελε ο Πατέρας μου. Η θέλησή Του ξαφνικά έγινε το πρώτο πράγμα της ζωής μου και η ζωή μου στο σώμα δεν ήταν πλέον σημαντική. Τότε ο Θεός με έδωσε πίσω τη σωματική μου ζωή. Μόνο όταν έφτασα σε μια θέση που η ζωή μου δεν σήμαινε τίποτα για μένα, ο Θεός μου την έδωσε πίσω. Τώρα που ο άσωτος γιος επέστρεψε, ο Πατέρας μπορούσε να μιλήσει επιτέλους. Ο Θεός μπορούσε να μου πει για πιο λόγο είχε γίνει το ταξίδι μου στον ουρανό και ποιο ήταν το μήνυμα που ήθελε να μεταφέρω στους ανθρώπους στη γη.
ΞΥΠΝΗΣΤΕ!
1. Ζούμε στην εποχή της εκκλησίας της Λαοδίκειας. Η πλειοψηφία ανθρώπων που αποκαλούν εαυτούς χριστιανούς στην πραγματικότητα ζουν μια εξαπατημένη ζωή. Μιλούν για τον Ιησού και παίζουν την εκκλησία αλλά δεν ζουν την ζωή αυτή. Ισχυρίζονται ότι ανήκουν στον Χριστό αλλά ζουν σύμφωνα με τον διάβολο. Έχουν αγοράσει το μεγάλο ψέμα του σατανά που τους λέει ότι είναι εντάξει ακόμη κι αν δεν ζουν μια ζωής υπακοής.
Τους λέει ότι είναι εντάξει να πηγαίνουν στην εκκλησία την Κυριακή και σε μεσοβδομαδιαίες συνάξεις και τις υπόλοιπες μέρες ή ώρες να ζουν όπως τους αρέσει. Αυτούς ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει ως πραγματικούς χριστιανούς, αλλά είναι εξαπατημένοι από τον διάβολο. Η σωτηρία τους δεν είναι τίποτα άλλο από ένα χάπι placebo.
To placebo εξωτερικά παρουσιάζει τις ιδιότητες του αυθεντικού φάρμακου, αλλά εσωτερικά δεν περιέχει τίποτα, είναι άνευ περιεχομένου. Το placebo συνταγογραφείται συνήθως για την ψυχική ανακούφιση ενός ασθενούς παρά για πραγματική λύση στην ασθένεια.
Με παρόμοιο τρόπο ο σατανάς σου προσφέρει μια placebo σωτηρία που εξωτερικά έχει τα χαρακτηριστικά της αυθεντικής, αλλά εσωτερικά είναι κενή περιεχομένου. (΄Β ΤΙΜ 3:5). Δεν έχει την δύναμη που φέρνει ριζική μεταμόρφωση από μέσα προς τα έξω. Αναλυτικότερα ο σατανάς προσφέρει στον «ασθενή» μια ρηχή εμπειρία σωτηρίας και ψιθυρίζει μισές αλήθειες στα αυτιά του. Στη συνέχεια, λέει στον «ασθενή» ότι είναι πραγματική και ότι καλύπτει όλες τις πνευματικές του ανάγκες. Ο «ασθενής», το πιστεύει (αυτό θεωρεί πίστη) και συνεχίζει χαρούμενος την ζωή του, δηλώνοντας ότι έχει αναγεννηθεί και αυτή η εμπειρία που έζησε κάποτε είναι όλα όσα χρειάζεται. Ο «γιατρός» σατανάς θα επιτρέψει στον «ασθενή» του να συνεχίσει να πηγαίνει στην εκκλησία, να συμμετέχει σε οποιαδήποτε εκκλησιαστική δραστηριότητα, δηλαδή να τραγουδά, να οδηγεί την προσευχή, να διδάσκει στο Κυριακό Σχολείο και ακόμη και να κηρύττει. Θα επιτρέψει στον «ασθενή» να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση σε σχέση με τη θρησκεία του, που «ομολογεί το στόμα», ακόμα και στο σημείο της σωτηρίας του Ιησού. Ναι, θα επιτρέψει στον «ασθενή» να κάνει και να λέει όλα αυτά με μία εξαίρεση. Ο «ασθενής» δεν θα επιτρέπεται να ζήσει τη ζωή που ομολογεί με το στόμα του.
Δεν μπορεί κανείς να είναι αληθινός μάρτυρας ή να έχει εξουσία στη ζωή του, εκτός αν μένει στην χριστιανική του πίστη κάθε στιγμή, είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα. Για να είσαι αληθινός χριστιανός πρέπει να το ζεις, όχι μόνο να το λες. Το να τιμάς τον Θεό με τα χείλη σου και όχι με την καρδιά σου δεν είναι αποδεκτό. Όσοι αποδέχονται την ευθύνη της διδασκαλίας, του κηρύγματος και οποιουδήποτε ηγετικού ρόλου θα ζητηθούν πολλά.
2. Οι δαίμονες είναι πραγματικά, πνευματικά όντα και είναι αυτοί που χειρίζονται όλο το κακό στον κόσμο σήμερα. Αν και οι άνθρωποι είναι πνευματικά όντα, είμαστε περιορισμένοι σε φυσικά σώματα. Ο μεγάλος πνευματικός πόλεμος είναι ανάμεσα στο «πνεύμα του ανθρώπου» και στις «πνευματικές δυνάμεις» του κακού που καθοδηγούνται από τον Σατανά, οι οποίοι αγωνίζονται για τον έλεγχο και τον χειρισμό των σαρκικών μας σωμάτων. Τα πνεύματά μας μάχονται με την πίστη στον Ιησού και με την βούληση μας ενώ ο διάβολος και οι πεσμένοι άγγελοί του αγωνίζονται με εξαπάτηση, πονηρία, και πειρασμούς. Δεν πρέπει να νομίζετε ότι αυτός ο πόλεμος δεν υπάρχει. Οι Γραφές με απλό τρόπο μας λένε την αλήθεια.
3. Σε ολόκληρο τον κόσμο, αυτές είναι οι ημέρες του Νώε. Όπως ήταν στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και στις ημέρες της έλευσης του γιου του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν σκεφτόταν τι έλεγε ο Νώε ούτε πίστευαν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Η ανθρωπότητα μπορούσε να δει τα σύννεφα πάνω από τον ορίζοντα, αλλά δεν πίστευε ότι η βροχή ήταν επικείμενη. Παρατηρήστε το παραλληλισμό σήμερα. Η ανθρωπότητα μπορεί να δει όλα τα σημάδια των τελευταίων ημερών, όμως δεν πιστεύει ότι κάτι θα αλλάξει. Δεν πιστεύει στην επικείμενη έλευση του Κυρίου μας και δεν προετοιμάζεται να συναντήσει τον Θεό.
Βρισκόμαστε στην χρονική στιγμή που ο Θεός στρατολογεί ένα στρατό που θα σείσει τον κόσμο εργαζόμενος μέσα από τους στρατιώτες του. Ο Θεός θα κινηθεί με σημεία και τεράστια που μέσα απ’ αυτά θα κλονίσει την καθιερωμένη ιεραρχία από την αυτοαποκαλούμενη οργανωμένη θρησκεία που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο σήμερα. Οι στρατιώτες που τώρα ο Θεός ετοιμάζει θα φανερώσουν την δύναμη του Θεού σε μεγαλύτερη έκταση απ’ τους μαθητές την εποχή της Πεντηκοστής.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έφερε το πνεύμα του Ηλία μέσα στον κόσμο αυτό αλλά ο ίδιος ούτε καν το γνώριζε. Όταν τον ρώτησαν για αυτό το αρνήθηκε, αλλά ο Ιησούς ομολόγησε ότι το είχε. Ο σκοπός αυτού του χρίσματος ήταν να κάνει ίσια τα μονοπάτια του ερχόμενου Κύριου. Διότι ο Κύριος έρχεται!
Στα παρακάτω βίντεο μπορείς να ακούσεις τον ίδιο τον Pitman στην ηλικία που βρίσκεται σήμερα να μοιράζεται την εμπειρία του. Τα βίντεο δεν έχουν ελληνικούς υπότιτλους.
