Πρόσφατα είδα μια διαφήμιση εμφιαλωμένων νερών που έλεγε: «ότι μας προσφέρει η φύση είναι δώρο»
Η φύση όμως δεν είναι προσωπικότητα. Δεν έχει νου, ούτε συναισθήματα, ούτε θέληση. Η φύση είναι ένα δημιούργημα που δημιουργήθηκε με σκοπό να φανερώνει τον Δημιουργό και να παρέχει στον άνθρωπο ότι έχει ανάγκη. Μέσα από την φύση καταλαβαίνεις την καρδιά του Θεού να σε υπηρετήσει.
Κάποιοι λένε ότι η φύση εξελίχτηκε από μόνη της μέσα στον χρόνο. Πως μπορεί όμως κάτι να εξελιχτεί όταν δεν διαθέτει θέληση; Μπορούν από μόνα τους μερικά κομμάτια σιδήρου και αλουμινίου να αποφασίσουν να γίνουν ρολόι; Μόνα αν κάποιος έχει την ιδέα και την όραση της χρησιμότητάς του να το κατασκευάσει. Κάποιος που βρίσκεται έξω από αυτό.
Μήπως ισχύει το αντίθετοι για τον κόσμο μας; Αν δεν υπήρχε από πίσω ένας Μέγας Νους να σκεφτεί, να σχεδιάσει, να οργανώσει, να θέσει σε λειτουργία πως θα μπορούσε να υπάρξει όλος αυτός ο γιγάντιος και πολύπλοκος μηχανισμός του κόσμου μας; Απ’ το πιο μακρινό γαλαξιακό σύστημα μέχρι το μικρότερο κύτταρο;
Άρα η αντικατάσταση της λέξης Θεός με την λέξη «φύση» είναι ξεκάθαρη άρνηση του Θεού. Όχι της ύπαρξης Του αλλά στην πραγματικότητα της αγάπης Του. Καθώς όλοι βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι υπάρχει Θεός ακόμη κι αν αρνούμαστε να το ομολογήσουμε με το στίμα μας. Είναι άλλοι λόγοι όμως που μας εξωθούν σε αυτή την στάση που δεν σχετίζονται με το διανοητικό μας πεδίο αλλά με το συναισθηματικό.
Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Επειδή, ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους· για τον λόγο ότι, ο Θεός το φανέρωσε σ’ αυτούς. Δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από την εποχή τής κτίσης τού κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι. (Επιστολή προς Ρωμαίους 1:19-20).
ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν λέει πιστεύονται αλλά νοούνται δηλαδή καταλαβαίνονται. Είναι η λογική μέσα απ’ την απλή παρατήρηση που σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει Θεός. Κανείς ο οποίος βλέπει ένα οικοδόμημα δεν ομολογεί ότι έγινε από μόνο του, αλλά αναγνωρίζει ότι υπήρξε αρχιτέκτονας ακόμη κι αν δεν βρίσκεται ορατά μπροστά του εκείνη την στιγμή. Με τον ίδιο τρόπο κάθε τι που υπάρχει μέσα στην δημιουργία βγήκε μέσα απ’ τον Δημιουργό και μαρτυρεί κάτι από τον ένδοξο χαρακτήρα Του ακόμη κι αν σε μεγάλο βαθμό έχει μολυνθεί από τον ανθρωποκτόνο διάβολο.
Η πιο ισχυρή μόλυνση όμως είναι μέσα στο νου του ανθρώπου που αρνείται να αναγνωρίσει το προφανές. Κι αυτό γιατί η καρδιά βρίσκεται σε ανταρσία, σε αντίθεση και εναντίωση προς τον Δημιουργό της.
«Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια τού Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος ευλογίας στους αιώνες». (ΡΩΜ 1:25)
Η αλήθεια λοιπόν για όποιον θέλει να την δεχτεί είναι: «Ότι μας δίνει ο Θεός είναι δώρο. Και η φύση είναι ένα από τα δώρα Του στον άνθρωπο».
