ΜΙΑ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
Σε σχέση με την μεγάλη έκρηξη.
Επιστήμονα αντί να ψάχνεις το σωματίδιο που έκρυβε μέσα του την άπειρη θερμότητα και να προσπαθείς να εξιχνιάσεις πως μπορούσε να χωράει μέσα του την άπειρη πυκνότητα, σήκωσε το πρόσωπο σου και δες πίσω από αυτό, πριν καν υπάρξει, στην αρχική αιτία που το δημιούργησε.
Δεν το κάνεις όμως, διότι το να πεις ότι κάτι δημιουργήθηκε από το τίποτα θα ήταν παράλογο, εάν πεις ότι κάτι ήταν πίσω από αυτό ως αιτία εκκίνησης, πας στην πεποίθηση Νοήμονος Δημιουργού που δεν το θέλεις. Επειδή λοιπόν έχεις απορρίψει την πίστη σε άπειρα ευφυή Δημιουργό και άπειρα δυνατό, εμμένεις στην απείρως τεράστια πυκνότητα εκείνου του απειροστά μικρού όγκου υλικού. Δεν μπορείς να λειτουργήσεις χωρίς οποιασδήποτε μορφής προϋπάρχουσας ύλης, γιατί αν παραδεχτείς να ομολογήσεις ότι ούτε αυτή υπήρχε αλλά δημιουργήθηκε από κάτι ή (καλύτερα) από Κάποιον, αναγκάζεσαι να πας στην κοσμοθεώρηση του Θεού που δεν την θέλεις από πριν. Διότι έχεις απορρίψει την πίστη. Η απιστία σου λοιπόν προϋποθέτει την ύπαρξη της ύλης. Λες και αυτή υπήρχε από μόνη της, αλλά η σιωπή στο ερώτημα πως βρέθηκε ακόμη κι εκείνη εκεί, είναι ένα σιωπηλό συμφωνηθέν ανάμεσα σας ότι έχετε απορρίψει την ιδέα του Θεού και έτσι όλοι μαζί κρύβεστε πίσω απ’ αυτή την άπειρα συμπιεσμένη ύλη.
HiggsBosonShutterstock
Υπέροχη κρυψώνα παρεμπιπτόντως. Ακόμη όμως και από εκείνο το σημείο και μετά, το σύστημα σκέψης που στηρίζεται στην απιστία ως προς την ύπαρξη Δημιουργού, εμπεριέχει κομμάτια πίστης ως προς την δική σου θεωρία, όταν χρειάζεται να συνενώσεις χάσματα γνώσης στα σημεία που δεν στέκεται. Άρα κι εσύ πιστεύεις, αλλά αυτό που επιλέγεις και που για δικούς σου προσωπικούς λόγους (που μόνο εσύ ο ίδιος βαθιά μέσα στην καρδιά σου γνωρίζεις) σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα.
