Το ανθρώπινο νομικό σύστημα της χώρας έχει μια διάταξη που λέει ότι μετά το πέρας κάποιων χρόνων τα αδικήματα που έχουν διαπραχθεί παραγράφονται. Σκέφτηκα ότι δεν απέχει πολύ από τον τρόπο που ίσως σαν χριστιανοί σκεφτόμαστε την αμαρτία.
Νομίζουμε ότι μια αμαρτία που πράττουμε διαγράφεται επειδή η χρονική στιγμή που την διαπράξαμε έχει περάσει στο παρελθόν ενώ εμείς ζούμε τώρα σε ένα διαφορετικό παρόν και πορευόμαστε προς το μέλλον. Σκεφτόμαστε έτσι επειδή ζούμε μέσα στον χρόνο.
Για τον Θεό όμως τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά. Εκείνος δεν είναι μέσα στον χρόνο. Και μια διαπραχθείσα αμαρτία δεν σβήνεται απλά και μόνο επειδή πέρασε ο καιρός αλλά συνεχίζει να υπάρχει μπροστά Του ως γεγονός.
Πάνω σε αυτή την αποκάλυψη σκέφτηκα την δύναμη που έχει το ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ να σβήνει αμαρτίες και ότι ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ «ΣΒΗΣΤΡΑ» ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ που μπορεί να σβήνει τέτοια λάθη!
Αυτό όμως δεν θα γίνει μόνο και μόνο επειδή ανήκουμε στον Κύριο. Το αίμα δεν μας καθαρίζει αυτόματα επειδή έτσι κι αλλιώς είμαστε παιδιά Του. Καθώς συχνά έχουμε την σκέψη ότι το αίμα του Χριστού θα καθαρίσει μια αμαρτία έτσι κι αλλιώς επειδή είμαστε σε συνθήκη μαζί Του, ανεξάρτητα από την στάση που έχουμε εμείς απέναντι της. Δεν «δουλεύουν» όμως έτσι τα πράγματα. Καλούμαστε όταν πέσουμε να εξομολογηθούμε την αμαρτία, να μετανοήσουμε, να επικαλεστούμε το ΑΙΜΑ και τότε ΑΥΤΟ θα τρέξει για να καθαρίσει. Η μετάνοια και η εξομολόγηση είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ και δεν αφορά μόνο μια στιγμή, όταν για πρώτη φορά ακούσαμε για τον Χριστό και κάναμε την «προσευχή του αμαρτωλού». Είναι για κάθε φορά που αμαρτάνουμε. Αλλιώς τα αμαρτήματα ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ αλλά δίνουν το νομικό δικαίωμα στον κατήγορο να μας κατηγορεί και να απαιτεί να πληρώσουμε τις συνέπειες!
Συχνά ακούω κήρυκες να διακηρύττουν την δύναμη του Αίματος του Χριστού. Ομάδες λατρείας να διαλαλούν την εξουσία του Ονόματος του Ιησού. Τους ακούω να λένε πόσο ένδοξο είναι, ότι κάθε ασθένεια, πρόβλημα και εχθρός είναι από κάτω Του και να καλούν το ποίμνιο σε ανάλογες διακηρύξεις. Δεν ακούω όμως καθόλου να μιλούν για την μετάνοια, την εξομολόγηση και την συντριβή ενώπιων του Κυρίου. Το έργο του Χριστού είναι μόνο η μία πλευρά. Η άλλη αφορά το δικό μας, που είναι να φέρνουμε τις αμαρτίες στο φως και να μετανοούμε για αυτές. ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΧΟΥΝ ΙΣΧΥ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ αλλιώς είναι κούφιες διακηρύξεις, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα στην πρακτική καθημερινή μας ζωή, ίσως μάλιστα με αυτή την χρήση να μετατρέπονται σε placebo. Τον διάβολο δεν τον πειράζει να ακούγεται μόνο η μια πλευρά αρκεί να μένει κρυμμένη η άλλη. Γι’ αυτό συχνά δεν βρίσκουμε απαντήσεις στις ασθένειες και στα προβλήματα, συνεχίζουμε όμως τις διακηρύξεις γιατί πιστεύουμε πως αν σταματήσουμε θα θεωρηθεί απιστία. ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ TO AIMA ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑ THN METANOIA TOY ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ.
Η αμαρτία δεν είναι κάτι ακαθόριστο είναι συγκεκριμένες σκέψεις, λόγια και πράξεις μπροστά στον Θεό. Ο Θεός δεν μας θεωρεί υπεύθυνους για αυτές που δεν βλέπουμε αλλά για αυτές που έχουμε συνείδηση. Αυτές είναι που δεν μπορούμε να τις προσπερνούμε με ελαφρά την καρδιά. Όταν δεν τακτοποιούνται συνήθως είναι η ρίζα των άλυτων υποθέσεων μας στην γη.
Η μετάνοια στους χώρους μας έχει απαξιωθεί και έχει υψωθεί η πίστη. Δεν αναιρούμε την πίστη αλλά πρέπει να επιστρέψουμε και στην μετάνοια. «Μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο» είπε ο Ιησούς. (ΜΑΡΚ 1:15). Όχι μόνο πιστεύετε. Αλλά και μετανοείτε. Και τα δύο ρήματα είναι ενεστώτες διαρκείας, που σημαίνει ότι πρέπει να είναι μόνιμα στην καρδιά ως στάση και να είναι σε συνεχή χρήση. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους λέει ότι και τα δύο είναι θεμέλια για την πνευματική ζωή. Μάλιστα αν και τα έχει μαζί τα ονομάζει θεμέλιο σαν να είναι ένα. «Γι’ αυτό, αφού αφήσουμε την αρχική διδασκαλία τού Χριστού, ας προχωρούμε προς την τελειότητα, χωρίς να βάζουμε εξαρχής θεμέλιο μετάνοιας από έργα νεκρά, και πίστης στον Θεό..» (ΕΒ 6:1). Όταν λέει θεμέλιο δεν εννοεί να είναι καταχωνιασμένα κάπου στον πάτο της ψυχής αλλά να βρίσκονται σε χρήση όποτε χρειάζεται..
Αν αυτό δεν το ζήσει η εκκλησία και δεν μπει καλά μέσα σε αυτή την πνευματική πραγματικότητα πως θα το προσφέρει στον κόσμο;;;
