Είδα ένα όνειρο στο οποίο ήμουν μαζί με αδελφούς ευαγγελικούς μέσα σε μια εκκλησία. Ξαφνικά είδα το κτίριο της εκκλησίας να αλλάζει και να μετατρέπεται σε μυρμηγκοφωλιά, ενώ οι άνθρωποι έγιναν μικροί όσο είναι σε μέγεθος τα μυρμήγκια. Φαινόταν ότι εμείς οι πιστοί ζούσαμε σε μια ανθρώπινη μυρμηγκοφωλιά όπου μέσα εκεί αποτελούσαμε μια κοινότητα. Ξάφνου φάνηκε στον ουρανό ένα σημείο. Ένα τεράστιο βιολί το οποίο ήταν ξαπλωμένο πάνω στα βουνά την ώρα που έδυε ο ήλιος. Όλοι θαύμαζαν και αναρωτιούνταν τι να σημαίνει. Τότε ήρθε ο λόγος του Κυρίου στο στόμα μου ο οποίος ήταν μια ερώτηση: «Μπορείς να το πάρεις και να παίξεις;» Σε όλους η ερώτηση φαινόταν παράξενη έως γελοία και ένιωθα ότι με αντιμετώπιζαν σαν ένα τελείως ιδιόρρυθμο και έξω από τα νερά τους άνθρωπο.
Ήμουν ακόμη στην μυρμηγκοφωλιά με τους υπόλοιπους όταν μετά από δύο μέρες ο Κύριος μου έδωσε την ερμηνεία του οράματος. Και η ερμηνεία ήταν ένας λόγος που βγήκε από το στόμα του Θεού: «Δεν είστε σπουδαίοι». Τότε άρχισα να διακηρύττω αυτό το λόγο. Πήγαινα σε διάφορα δρομάκια και σπηλιές της μυρμηγκοφωλιάς και έλεγα στους πιστούς: «Τάδε λέει ο Κύριος, δεν είστε σπουδαίοι, δεν είστε μεγάλοι όπως νομίζετε. Αν δεν είστε μεγάλοι πως μπορείτε να αποφασίζετε για την εκκλησία και να κρίνετε ποιο είναι το καλό της;
Μετά το σκηνικό άλλαξε και βρέθηκα σε κάτι που έμοιαζε με αίθουσα ευαγγελικής εκκλησίας αλλά στο μπροστινό μέρος είχε κάτι σαν θρόνο που επάνω καθόταν ένας ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος ή καθολικός ιερέας ή κάτι τέτοιο. Είδα αδελφούς να λατρεύουν τον Θεό με το ορθόδοξο τυπικό και να λιβανίζουν μαζί με ορθόδοξους κάτι παλιά αντικείμενα. Η ορθόδοξη και η διαμαρτυρόμενη εκκλησία έμοιαζαν να έχουν γίνει ένα με την ορθοδοξία να έχει επικρατήσει επάνω της και να έχει περάσει το δικό της εθιμοτυπικό σύστημα. Τότε έλεγξα κάποιους πιστούς, οι οποίοι σαν δικαιολογία μου έλεγαν ότι ο επίσκοπος τους πλένει τα πόδια και ότι αυτό είναι κάτι. Εγώ συνέχισα να διαμαρτύρομαι να επιστρέψουν πίσω απ’ όπου ξεκίνησαν, ότι η διαμαρτύρηση έγινε με αίμα και ήταν απ’ τον Θεό.
Αν και όταν είδα το όνειρο είχα κάποιες σκέψεις για το τι μπορεί να σημαίνει δεν το μοιράστηκα πέρα από ελάχιστους, μέχρι που είδα αυτή την είδηση στο διαδίκτυο.
18.04.2019
Ο πάπας Φραγκίσκος έπλυνε και φίλησε τα πόδια 12 κρατουμένων, στην παραδοσιακή τελετή του Νιπτήρος, καλώντας τους να απορρίψουν οποιαδήποτε μορφής «ιεραρχία» εντός της φυλακής ή τον νόμο του ισχυροτέρου και, αντιθέτως, να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Είναι η πέμπτη φορά που ο Αργεντινός πάπας πλένει τα πόδια χριστιανών και μη, σε μια τελετή που αναπαριστά την πράξη του Ιησού τη νύχτα πριν από τη Σταύρωσή του, όταν έπλυνε τα πόδια των μαθητών του για να τους διδάξει την ταπεινότητα.
Πηγή: kathimerini.gr
Την πράξη αυτή επικρότησαν και πολλοί ευαγγελικοί εξυμνώντας τις αρετές του πάπα. Να θυμίσουμε όμως κάποια δεδομένα που ίσως διαφεύγουν από κάποιους. Α. Ο Ιησούς δεν έπλυνε τα πόδια του κόσμου ή των οποιονδήποτε επιλαχόντων αλλά των μαθητών του. Αυτών που αποκαλούσε φίλους Του και αδελφούς Του και που θα μοιράζονταν τα παθήματα του δια του ευαγγελίου. Β. Η πράξη του Ιησού είχε και μια συμβολική προέκταση καθώς είπε «ότι είστε καθαροί εξαιτίας του λόγου που σας μίλησα και αυτό να κάνετε ο ένας στον άλλο». Που σημαίνει ότι ο Κύριος θέλει να καθαρίζουμε ο ένας τον άλλο με τον λόγο του Θεού από το σκόνισμα που αφήνει η βρωμιά του κόσμου καθώς τα πνευματικά μας πόδια περπατάνε σε αυτόν καθημερινά. Να σηκώνει ο ένας τα βάρη του άλλου βοηθώντας τον αδερφό του να προχωρήσει μπροστά.
Η πράξη του πάπα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μπερδέψει και οπωσδήποτε δεν πρέπει να βλέπεται μεμονωμένα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο πάπας έχει δηλώσει παράλληλα πως πιστεύει στην θεωρία της εξέλιξης, πως οι ομοφυλόφιλοι συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο επειδή έτσι τους έφτιαξε ο Θεός και την ένωση των θρησκειών. Ας μείνουμε σε αυτό το τελευταίο γιατί είναι πολύ σοβαρό. Πολλοί χριστιανοί μιλούν για την ενότητα των πιστών αλλά η ένωση των θρησκειών είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι αυτή που στην Αποκάλυψη του Ιωάννη αποκαλείται Βαβυλώνα και μεγάλη πόρνη. Είναι μέρος του μυστηρίου της ανομίας και της επιθυμίας του σατανά να λατρευτεί σαν θεός στην θέση του Θεού, καθώς η μόνη θρησκεία που θα μείνει στο τέλος είναι ο σατανισμός, ναι ο σατανισμός. Κάθε άλλη θρησκεία θα απαγορεύεται δια ροπάλου και θα τιμωρείτε αυστηρά.
Αυτά δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Πρόσφατα ήρθε στην επιφάνεια η είδηση ότι ο πάπας υπόγραψε συμφωνία με μουσουλμάνους για την προώθηση της μιας παγκόσμιας θρησκείας! Την ίδια στιγμή που ο πατριάρχης Βαρθολομαίος λέει ότι «η ένωση των ορθόδοξων με τους καθολικούς είναι αναπόφευκτη» και ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος ότι «το κοράνι είναι στοιχείο πολιτισμού». Ξέρετε ποιος είναι ο Ιγνάτιος; Είναι ο πρόεδρος της Βιβλικής εταιρίας και σε στενή συνεργασία με ευαγγελικούς οι οποίοι μιλούν για αυτόν με τα καλύτερα λόγια.
Τα τεκτενόμενα αυτά μου θύμισαν το όνειρο και είναι αρκετά για να μου δώσουν την ερμηνεία του, το οποίο πλέον εξελίσσεται μπροστά μου.
Κάποιοι ευαγγελικοί έχουν τέτοια συνεργασία με τους ορθόδοξους που δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν αρχίσει να γίνονται ένα μαζί τους. Αυτά που κάποτε ήταν κόκκινες γραμμές έχουν ήδη εξαλειφτεί χάριν της «ενότητας» και της «αγάπης» και το ερώτημα «για πιο λόγο έγινε τελικά η μεταρρύθμιση;» έρχεται στο προσκήνιο.
Η διαμαρτυρόμενη εκκλησία γεννήθηκε για να διαμαρτύρεται στην αποστασία των δυο μεγάλων δογμάτων, τα οποία ανακατεύτηκαν με την κοσμική εξουσία, με πολλαπλές συνέπειες και καρπούς του χειρίστου είδους. Τι γίνεται όμως όταν κι εκείνη συνενώνεται σε αυτή την αποστασία; Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε: Ας μη σας εξαπατήσει κάποιος με κανέναν τρόπο· επειδή, δεν θα ‘ρθει εκείνη η ημέρα, αν πρώτα δεν έρθει η αποστασία, και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γιος της απώλειας.. (Β’ ΘΕΣΣ 2:3). Πως γίνεται αναγεννημένοι να μην βλέπουν τα προφανή; Αυτό δείχνει μια βαθύτατη τύφλωση και την κατάληξη μιας πορείας που απ’ την αρχή ήταν λάθος. Από πού ξεκίνησε όμως;
ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ
Υπάρχει ένα μέρος της εκκλησίας του Χριστού στην Ελλάδα αλλά και σε διάφορες περιοχές του κόσμου που σκέφτεται, αισθάνεται και αποφασίζει μόνο του για τον Θεό, νομίζοντας ότι έτσι κάνει το θέλημα του Θεού και λαμβάνει την επιδοκιμασία Του. Έχει εξουθενώσει την πραγματικότητα της φωνής του Θεού, των υπερφυσικών επεμβάσεων και τον Ηγετικό ρόλο του Αγίου Πνεύματος και πιστεύει ότι μπορεί να κρίνει τι είναι καλό για την βασιλεία του Θεού και τι είναι θέλημα Θεού. Βεβαίως τα κριτήρια δεν είναι πνευματικά αλλά από το πνεύμα του κόσμου, χωρίς να μπορεί να τα δει ως κοσμικά. Ποια είναι αυτά τα κριτήρια; Το πνεύμα του ορθολογισμού και του ουμανισμού. Ότι δηλαδή φαίνεται λογικό στα μάτια του και καλό στα συναισθήματα του. Μάλιστα αυτό γίνεται για τόσο μεγάλο διάστημα που όχι μόνο έχει εδραιωθεί ως φυσιολογικό, αλλά όταν υπάρχει αυτό που αληθινά είναι απ’ τον Κύριο πολεμιέται από τους ίδιους τους πιστούς που φέρουν το Όνομα Του! Η απόρριψη όμως του Αγίου Πνεύματος σε αυτό που είναι η πρακτική καθημερινή πνευματική ζωή, δεν δημιουργεί μια εναλλακτική προσέγγιση του Θεού, έναν άλλο τρόπο βίωσης, αλλά νεκρούς θρησκευόμενους που υπάγονται στο «έχεις το όνομα ότι ζεις αλλά είσαι νεκρός».
Από πού ξεκινάει όμως η απόρριψη (στην πραγματικότητα) του Θεού, σε αυτό που ουσιαστικά Είναι ο ίδιος; Από την ύψωση της σημαίας ότι ο Θεός δεν μιλάει και ότι η Γραφή είναι αρκετή για να καταλάβω τι θέλει να μου πει. Το επόμενο βήμα είναι να γίνω κύριος της Γραφής και να την ερμηνεύω όπως ταιριάζει στην λογική, τα συναισθήματα και την παράδοση μου, ορίζοντας στο τέλος εγώ ποιος είναι ο Θεός, τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει, τι θέλει κ.τ.λ. Από το σημείο εκείνο μπορώ να παίρνω εγώ αποφάσεις για τον «θεό». Αποφάσεις όσον αφορά το έργο Του, τις διακονίες, τον τρόπο της λειτουργίας της εκκλησίας, την διοίκηση, την ηθική, την ανάδειξη πρεσβυτερίου, τους νέους ηγέτες, την διαχείριση των οικονομικών, τις σχέσεις με εκκλησίες άλλων αποχρώσεων κ.α. Πόσες αποφάσεις, εκκλησιαστικά συμβούλια και ψηφοφορίες γίνονται χωρίς οδηγία Αγίου Π νεύματος, χωρίς προσευχή όπου κι όταν αυτή υπάρχει είναι χωρίς πνεύμα εκζήτησης, μόνο και μόνο για να καθησυχάσουμε την συνείδηση μας ότι κάναμε και αυτό το καθήκον ή για να επισφραγίσουμε τις αποφάσεις που ήδη έχουμε πάρει; Όλη αυτή η πορεία επιφέρει βαθμιαία τύφλωση, διασυρμό και πνευματική εκπόρνευση όπου η είσοδος στο ανθρωποποίητο θρησκευτικό σύστημα των ηγετών του κόσμου, θα γίνει χωρίς καμία συναίσθηση ότι είναι είσοδος στην κοιλιά του θηρίου.
ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
Το συλλείτουργο με ορθόδοξους και με καθολικούς δείχνει την κατάληξη μιας διαδρομής που άνθρωποι του Θεού για χρόνια πολλά αποφάσιζαν για τον Θεό χωρίς τον Ίδιο (Εκείνον τον είχαν βάλει στην άκρη) γιατί αισθάνονταν ικανοί, μεγάλοι, σπουδαίοι να καθοδηγούν τα πράγματα εκεί που η κρίση τους και το μυαλό τους, τους έλεγε.
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΥΡΜΗΓΚΩΦΟΛΙΑ
Η μετατροπή της εκκλησίας σε μυρμηγκοφωλιά είναι για να μας δείξει ο Θεός πως μας βλέπει στην πραγματικότητα. Κι ότι δεν είμαστε παρά μυρμηγκάκια μπροστά Του. Κάτι που γνωρίζουμε θεωρητικά, όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν μας οδήγησε σε ταπείνωση ενώπιων Tου ώστε η τάση μας να είναι μια συνεχή και αυξανόμενη εξάρτηση από το Πρόσωπο Του. Γι’ αυτό και η ερώτηση με το βιολί στον ουρανό: «Μπορείς να το πάρει και να παίξεις;»
ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
«Γίνατε ισχυροί, πήρατε στα χέρια σας πράγματα που σας ξεπερνούν, κυβερνήσατε, στερεωθήκατε, μεγαλυνθήκατε, γίνατε θεοί, φτάσατε μέχρι τον ουρανό». Με άλλα λόγια ο Θεός λέει: «Αφού λοιπόν είστε τόσο μεγάλοι κάντε και αυτό. Μπορείτε να διαχειριστείτε ουράνια πράγματα; Αν όχι πως μπορείτε να παίρνετε μόνοι σας αποφάσεις, όχι μόνο για την ζωή σας (όπου κι εκεί χρειάζεστε Εμένα), αλλά για υποθέσεις που αφορούν την Βασιλεία του Ουρανού;» Ο Θεός βρίσκει τρόπους για να μας θυμίσει την μικρότητα και την αναξιότητα μας μπροστά Του και να μας ελευθερώσει από την πλάνη του σπουδαίου η οποία στο τέλος οδηγεί στο στόμα του λύκου.
Υπάρχει λοιπόν μια προειδοποίηση του Θεού για μετάνοια και επιστροφή στις αρχικές ρίζες. «Θυμήσου, λοιπόν, από πού ξέπεσες, και μετανόησε, και κάνε τα πρώτα έργα·» (ΑΠΟΚ 2:5). Διότι η ζωή του Θεού δεν ζείτε ερήμην Του αλλά μαζί Του. Σε εξάρτηση, εκζήτηση, κοινωνία και οδηγία από το Πρόσωπο Του. Κάθε άλλος τρόπος όχι μόνο δεν είναι αποδεκτός, αλλά οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές και ολέθριες συνέπειες. Οι οποίες μπορούν να αποφευχθούν εάν ταπεινώσουμε εαυτούς και θελήσουμε να μάθουμε με τον τρόπο της ακοής και όχι με τον τρόπο της ράβδου.
