γράφει η Κάλλη Σκέϊφ
Το 2022 μας υποδέχθηκε με μια χιονοθύελλα που εγκλώβισε την καθημερινή μας ζωή, τις συγκοινωνίες , την ηλεκτροδότηση, την υγεία, την κυβέρνηση και έγινε καινούργιος δέκτης της οργής και της απόγνωσης της Ελληνικής κοινωνίας.
Ήρθε να προστεθεί στην απογοήτευση για το γεγονός ότι παρά τα τριπλά εμβόλια, την αποκτηθείσα ανοσία και τις ατέρμονες συζητήσεις, η πανδημία δεν έχει δαμασθεί, και το τέλος της μάσκας και των εμβολίων δεν φαίνεται ακόμα.
Στην κατάσταση των πανεπιστήμιων μας που είναι καζάνι που βράζει, φέρνοντας στο φως πολλά που ενοχοποιούν φοιτητές και καθηγητές. Στην κατάσταση της Ουκρανίας που κυοφορεί πιθανή βόμβα που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σύρραξη, με την Ελλάδα να έχει μέσα στο έδαφός της την βάση της Σούδας. Στον αγωγό EastMed που μετά την συμφωνία μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας έχει σχεδιαστεί να περάσει μέσα από την Πελοπόννησο και την Ήπειρο, ανακουφίζοντας και τροφοδοτώντας, πρώτη την πατρίδα μας, με αέριο, ξαφνικά τις περασμένες ημέρες έπαψε να έχει την υποστήριξη της Αμερικής. Στον ορίζοντα που έχει θολώσει από τις σεξουαλικές τραγωδίες.
Και η λίστα των ημερών μας δεν σταματάει εδώ.
Διαβάζω σε ένα κύριο άρθρο της Καθημερινής, στις 31 Δεκεμβρίου 2021,
«Ζούμε στην εποχή της μεγάλης αβεβαιότητας. Ότι θεωρούσαμε δεδομένο δεν είναι πια…Η τεχνολογία υποσχόταν λύσεις στα πάντα. Ήταν ένας τέλειος κόσμος που υποσχόταν πολλά, αυτό που βλέπαμε στο ξέφωτο…Κάποτε το 90% (πάνω κάτω) του πληθυσμού μιας δυτικής χώρας πίστευε στην ίδια Αλήθεια. Τώρα ένα τεράστιο ποσοστό πολιτών πιστεύει την δική του αλήθεια, που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι η αλήθεια της οργής, της φτώχειας, της νυχτερινής τηλεοπτικής παράνοιας, και του σκοτεινού κόσμου του διαδικτύου…Η ιστορία γκρέμισε τον θαυμαστό κόσμο των μεγάλων προσδοκιών και της ακλόνητης βεβαιότητας. Περιμένουμε τώρα να δούμε ποιος θα είναι ο επόμενος κύκλος, τι θα γεννήσει αυτή η αναστάτωση».
Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα ακτινολόγοι που μπορούν να φωτογραφίσουν τις εστίες της αρρώστιας, η ακτινογραφία όμως μόνη της είναι άχρηστη εάν δεν υπάρχει γιατρός να κάνει την διάγνωση και να συνταγογραφήσει την θεραπεία.
Οι περισσότεροι ψάχνουν στο σκοτάδι να ξαναβρούν την χαμένη βολή τους, μερικοί αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν δομικά προβλήματα στο σύστημα, ελάχιστοι διακρίνουν τις αιτίες, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι ή εποχή μας είναι εποχή μεγάλης αβεβαιότητας, και περιμένουν να δουν τι θα γεννήσει αυτή η μεγάλη αναστάτωσή!
Είναι η ώρα του Κυρίου, είναι η ώρα Του να γεννήσει αυτά που δεν υπήρξαν ποτέ, είναι ένδοξος καιρός ευαγγελισμού!
Το χιόνι που σάρωσε την Αττική, έπεσε και στην δική μας αυλή. Πάλλευκο, πανέμορφο αλλά όχι αθώο, εγκαταστάθηκε πάνω στα λιγοστά δέντρα μας με μεγάλους όγκους, και αν και κάθε μερικές ώρες βγαίναμε με τα σκουπόξυλα να αποφορτίσουμε τα κλαδιά που λυγίζανε, το ξημέρωμα βρήκε τρία από τα δέντρα ξεριζωμένα στο έδαφος.
Η ρίζα τους δεν μπόρεσε να τα κρατήσει όρθια!
Η άνοιξη είναι η εποχή της χαράς. Ανθοφορία, και αρώματα, που υπόσχονται το μέλλον. Το καλοκαίρι είναι η εποχή της συγκομιδής. Καρποφορία, γεύσεις, χορτασμός, απόδειξη ζωής. Το φθινόπωρο η εποχή των πληγών. Απογυμνώνονται τα κλαδιά, γίνεται φανερό το πραγματικό σχήμα του δέντρου χωρίς τα φύλλα, τα λουλούδια και τους καρπούς, και γίνεται η διάγνωση για το πώς πρέπει να κλαδευτεί, πια κλαδιά να αποκοπούν για να πολλαπλασιαστεί η καρποφορία του.
Ο Χειμώνας όμως είναι η καρδιά της ζωής του δέντρου. Κάτω από το βάρος των πληγών, της στειρότητας και της αγωνίας της παγωνιάς, της αγωνίας της θύελλας, της σιωπής του χιονιού, η ρίζα του δέντρου επεκτείνεται σε καινούργια βάθη. Ο Χειμώνας είναι αυτός που σπρώχνει την ρίζα βαθιά, όχι το καλοκαίρι. Αυτά που συμβαίνουν κάτω από την επιφάνεια του εδάφους καθορίζουν αυτά που θα εξελιχθούν επάνω από την επιφάνειά. Την πορεία του δέντρου την αποφασίζει η ρίζα, αυτή είναι ο σταθεροποιητής. Η ρίζα και η πηγή της, η ρίζα και το βάθος της.
Αν η ζωή δεν έχει αγκυροβοληθεί και δεν έχει αγγίξει «την πηγή των Ζωντανών υδάτων», δεν θα αντέξουμε καμία κακοκαιρία. Αυτές οι μέρες της μεγάλης αβεβαιότητος που ζούμε και οι μεγάλες αναταραχές των ημερών μας θα φανερώσουν ποια δέντρα, ποιες ιδεολογίες, ποιες παραδόσεις, ποιοι πατροπαράδοτοι τρόποι σκέψης και διαφυγής, ποια είδωλα θα μπορέσουν να σταθούν όρθια στην ρίζα τους.
Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, νόμοι ψηφίζονται και νόμοι αλλάζουν, η πρόοδος αυξάνεται, πρόοδος του μυαλού, του facebook, του διαδικτύου, των πτυχίων, των διασκεδάσεων, της επιστήμης, αλλά η καρδιά λιμοκτονεί και αιμορραγεί στο σκοτάδι. Είναι εποχή μάταιων επιδιώξεων, και η απορία και ο πόθος που ανεβαίνει στις καρδιές είναι, τι θα γεννήσει αυτή η αναταραχή.
Καθώς είμαστε μπροστά σε ένα ακόμα καινούργιο χρόνο, ας μην μείνουν οι προσευχές μας απλά στις δεήσεις να αλλάξουν οι νόμοι, οι κυβερνήσεις, να καλυτερεύσουν τα πράγματα, να φύγει ο ιός, να ξαναπέσουμε πάλι στον λήθαργο των κεκτημένων, να απαλλαγούμε από την απειλή της Τουρκίας, να αναπτυχθεί η οικονομία, αλλά ας κατοικήσουμε την προσευχή του Κυρίου μας. «Να έρθει η βασιλεία Σου, να γίνει στην γη μας αυτό που θέλεις, όπως το έχεις αποφασίσει στον ουρανό». Ας γίνει στην Ελλάδα μας αυτό που έχει αποφασίσει ο Κύριος στον ουρανό.
Εάν ο Κύριος δεν βασιλεύσει στις καρδιές των Ελλήνων το έθνος μας θα χαθεί. Η πατρίδα μας χρειάζεται συντριβή καρδιάς και αναγνώριση του Ιησού, χρειάζεται να αγγίξει «την πηγή των Ζωντανών υδάτων». Αλλιώς ποια είναι η ελπίδα για την φυλή μας; Ποια η κατάληξη; Ποιο το μέλλον της; Ας μείνουμε στην προσευχή ο Κύριος να γεννήσει μέσα από αυτά τα ταρακουνήματα της εποχής αφύπνιση προς το Φως, εκζήτηση της πηγής των υδάτων της Ζωής, εκζήτηση της Αλήθειας΄, μετάνοια, αναγνώριση του Ιησού, και να διακηρύξει την Σωτηρία Του από τον Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο.
Μόνο μέσα σε Αυτόν βρίσκεται το μέλλον της Ελλάδος, και μέσα στο ευαγγέλιο της Σωτηρίας Του η σωτηρία της Ελλάδας.
