Θα μπορούσε ένας Ευαγγελικός, ένας Πρεσβυτερικός και ένας Πεντηκοστιανός να ζουν στο ίδιο σπίτι ή να κάνουν έστω μαζί διακοπές για ένα καλοκαίρι; Για φαντάσου να συνέβαινε και να προσπαθούσαν και οι τρεις ταυτόχρονα να ευαγγελίσουν την ίδια ψυχή.
Μόνο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσε να γίνει ή καλύτερα σε χριστιανικής φαντασίας. Αυτό ακριβώς είναι αυτή η ταινία.
Η ταινία περιγράφει μια κατάσταση που δεν συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Δύσκολα θα μπορούσαν να βρεθούν στο ίδιο σπίτι για διακοπές τρεις άνθρωποι διαφορετικών δογμάτων.
Αν και το σπίτι του Θεού στην Ελλάδα έχει διαιρεθεί σε τρία (τα βασικά γιατί υπάρχουν και άλλα) αυτό συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Ίσως όχι ταυτόχρονα, αλλά σε διαφορετικά timings. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο κακό κάνουν οι διαφορές μας αλλά και οι διδασκαλίες που αποκλίνουν απ’ την αλήθεια του ευαγγελίου σε νέες ψυχές.
Έχει κάποιο δόγμα την απόλυτη αλήθεια; Αν όχι μια ψυχή που εντάσσεται σε έναν εκκλησιαστικό χώρο αυτόματα κληρονομεί μαζί με τα θετικά και όλες τις λανθασμένες διδασκαλίες. Γίνεται δηλαδή άλλο ένα δογματικό στρατιωτάκι της συγκεκριμένης απόχρωσης. Στην περίπτωση που κάποιος έρθει αντιμέτωπος με παραπάνω από ένα δόγματα μπορεί να μην εντάσσεται αλλά συγχύζεται, διχάζεται και σε όχι λίγες περιπτώσεις καταλήγει να επιστρέψει στον κόσμο ή να τραβήξει ένα τελείως ξεχωριστό εκκλησιαστικό μονοπάτι (αφού διδάχθηκε ότι αυτό είναι μια θεμιτή επιλογή στην χριστιανική ζωή). Ο πολλαπλασιασμός δηλαδή συνεχίζεται δια της διαιρέσεως και υποδιαιρέσεως.
Το ερώτημα είναι αν θα μπορούσε ο καθένας πρώτα να αναγνωρίσει ότι δεν είναι η απόλυτη αυθεντία και κατά δεύτερον να δει τα δικά του κακά κείμενα και να τα διορθώσει όπου χρειάζεται; Είναι διατεθειμένος να αναγνωρίσει τα θετικά του «άλλου» και να τον δεχτεί ως δικό του σώμα ώστε να υπάρξει επιτέλους μια κοινή γραμμή και πορεία;
Μέχρι πότε η υπερηφάνεια θα μας κάνει να πορευόμαστε χωριστά στο ίδιο Όνομα;
Πότε το πνεύμα της διαίρεσης και του διαχωρισμού θα καταπατηθεί στην Ελλάδα;
