Και έγινε πόλεμος στον ουρανό· ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα, και ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του. Και δεν υπερίσχυσαν ούτε βρέθηκε πλέον τόπος γι’ αυτούς στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο μεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη· και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του. Και άκουσα μια δυνατή φωνή στον ουρανό που έλεγε: Τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμη και η βασιλεία τού Θεού μας, και η εξουσία τού Χριστού του· επειδή, ρίχτηκε κάτω ο κατήγορος των αδελφών μας, που τους κατηγορεί μπροστά στον Θεό μας ημέρα και νύχτα. Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου. (ΑΠΟΚ 12:7-11).
Το σύνηθες θέμα που τίθεται, συζητιέται και σχολιάζεται όταν αναλύεται η συγκεκριμένη περικοπή είναι κυρίως το πότε θα συμβούν τα γεγονότα αυτά. Μας αρέσει με ένα σχεδόν εμμονικό τρόπο να επικεντρωνόμαστε στο πότε και να δίνουμε ημερομηνίες ενώ ταυτόχρονα αδιαφορούμε για το πώς. Ακόμη περισσότερο αγνοούμε πόσο έχουμε εμείς ευθύνη στο να συμβεί αυτό το γεγονός και σε τι μεγάλο βαθμό παίζουμε ρόλο στο να εκπληρωθεί. Μας αρέσει να στεκόμαστε παθητικά αναμένοντας τα γεγονότα σαν τους θεατές στις κερκίδες ενός γηπέδου που παρακολουθούν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα ή σαν τους θεατές κινηματογράφου περιμένοντας το τέλος το έργου. Πως θα σου φαινόταν η ιδέα ότι η πραγματικότητα της πτώσης του διαβόλου από τα επουράνια περνάει από σένα;
Ας δούμε δυο σημαντικές αλήθειες.
1. Στην συγκεκριμένη περικοπή ο διάβολος δεν ονομάζεται γενικά ο άρχων του κόσμου τούτου ή ο κατήγορος των ανθρώπων που αρνούνται τον Θεό αλλά ο κατήγορος των αδελφών!
2. Όταν ακούμε την λέξη ουρανός το μυαλό μας δεν πρέπει να πηγαίνει μόνο στον φυσικό ουρανό της γήινης ατμόσφαιρας, αλλά και στην πνευματική διάσταση. «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς» είπε ο Χριστός. Δηλαδή «Πατέρα μας που είσαι μέσα στους ουρανούς» και όχι Πατέρα μας που είσαι επάνω στο ουρανό. Δεν πρέπει να βλέπουμε τους ουρανούς μόνο ως πατώματα μιας τριώροφης πολυκατοικίας, αλλά ως τρία ξεχωριστά δωμάτια, το ένα πλάι στο άλλο που το ένα αλληλοεπιδρά με το άλλο.
Το πρώτο δωμάτιο είναι εκεί που κατοικούν οι άνθρωποι, το δεύτερο αυτό στο οποίο βρίσκεται στην παρούσα φάση ο σατανάς με τα πονηρά πνεύματα και το τρίτο ο Θεός με τους αγγέλους Του. Ο Θεός διαχέει την Παρουσία Του σε όλα τα δωμάτια γι’ αυτό και λέμε ότι είναι Πανταχού Παρών. Ο διάβολος δεν έχει πρόσβαση στον δωμάτιο του Θεού αλλά εισβάλει στο δικό μας, στο οποίο ενεργεί. Αλλά και όσοι από μας είμαστε αναγεννημένοι και ζούμε Εν Πνεύματι είμαστε ήδη μέρος του τρίτου ουρανού και συγκρουόμαστε και με τον δεύτερο.
Άλλωστε δεν θα μας επηρέαζε αν ο διάβολος με τους αγγέλους του έκοβαν βόλτες στο πλανητικό σύστημα και στην στρατόσφαιρα. Το πρόβλημα δημιουργείται επειδή εργάζεται στο πνεύμα μας και στο σύνολο των πνευμάτων των ανθρώπων που κατοικούν επάνω στην γη, όπου αυτός είναι ο πρώτος ουρανός. Το συγκλονιστικό είναι ότι ο διάβολος δεν επιδρά μόνο στους ανθρώπους που δε γνωρίζουν τον Θεό. Όπως είδαμε στην περικοπή επιδρά στους αδελφούς και γι’ αυτό ονομάζεται ο κατήγορος των αδελφών.
Όταν ακούμε αυτό τον τίτλο το μυαλό πολλών από εμάς πάει σε αμαρτίες ή τυχόν πτώσεις που έχουμε και ότι ο διάβολος μας κατηγορεί στον Θεό. Η λέξη όμως «των αδελφών» (και όχι απλά των πιστών) μας φανερώνει και μια άλλη πραγματικότητα. Ότι δεν μας κατηγορεί μόνο στον Θεό για προσωπικές μας αμαρτίες αλλά κατηγορεί τον έναν στην καρδιά του άλλου.
Αφού οι κατηγορίες γίνουν δεκτές και ξεστομισθούν από το στόμα μας, μας κάνει συμμέτοχους της δικής του ενέργειας, κανάλια κατηγορίας, κάτι τρομερά λυπηρό! Απ’ την μια πλευρά ονομαζόμαστε παιδιά του Θεού και απ’ την άλλη κάποιες φορές χρησιμοποιούμαστε ως κανάλια του εχθρού στον πόλεμο που κάνει εναντίον του σώματος του Ιησού πάνω στην γη. Υπάρχουν κατηγορίες για αδελφούς που είναι συκοφαντικές και κατηγορίες που έχουν βάση αλήθειας. Ο Θεός δεν θέλει να είμαστε αναμεταδότες και κανάλια κατηγοριών ακόμα κι αν αυτές έχουν βάση αλήθειας.
ΜΙΑ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!
Η μεγαλύτερη επιδίωξη του διαβόλου δεν είναι να διεκδικήσει συνέπειες για τους πιστούς που αμαρτάνουν ενάντια σε άλλους πιστούς. Ναι οπωσδήποτε κάνει κι αυτό. Όμως εκείνο που τον ενδιαφέρει περισσότερο απ’ όλα και προσπαθεί με μανία να αποδείξει, είναι ότι ο Χριστός πέθανε μάταια για αυτούς και εφόσον συνεχίζει ο ένας να κατηγορεί τον άλλο ο σταυρός δεν έχει κανένα νόημα.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Πολλοί νομίζουν ότι ο διάβολος πρέπει να πάει σε κάποια συγκεκριμένη αίθουσα δικαστηρίου κάπου στον ουρανό. Το δικαστήριο όμως είναι παντού, γιατί ο Θεός είναι παντού που είναι ο Μέγας Κριτής. Απ’ οποιοδήποτε μέρος του σύμπαντος ακουστεί κατηγορία γίνεται αντιληπτή και για κάθε άνθρωπο υπάρχουν εντεταλμένοι άγγελοι που ασχολούνται μόνο με τις υποθέσεις δικαιοσύνης.
Δικαστήρια λαμβάνουν χώρα όλη την ώρα και νέοι «φάκελοι» σχηματίζονται. Ναι, ακόμη και μεταξύ πιστών. Η περικοπή του Αποκάλυψη 12:7-11 αυτό το παρασκήνιο μας αποκαλύπτει, όπως και του Ματθαίου 5:23-26 που είναι ακόμη πιο αποκαλυπτική γιατί μας παρουσιάζει και τις συνέπειες.
ΠΩΣ ΟΡΙΣΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΕΠΙΛΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΔΙΚΙΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ
Υπάρχουν δυο βασικοί τρόποι. Ο τρόπος της δικαιοσύνης και ο τρόπος του ελέους. Ας δούμε πρώτα τον τρόπο της δικαιοσύνης: Και αν ο αδελφός σου αμαρτήσει σε σένα, πήγαινε, και έλεγξέ τον, ανάμεσα σε σένα και σ’ αυτόν, μόνον· αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδελφό σου· αν, όμως, δεν ακούσει, πάρε μαζί σου ακόμα έναν ή δύο, για να επιβεβαιωθεί κάθε λόγος από το στόμα δύο ή τριών μαρτύρων. Και αν τους παρακούσει, πες το στην εκκλησία· αλλά, αν και την εκκλησία παρακούσει, ας είναι σε σένα σαν τον εθνικό ή τον τελώνη (ΜΑΤΘ 18:15-17).
Ο Ιησούς έδωσε μια πολύ απλή οδηγία. Αν κάποιος σε αδικήσει πήγαινε πες του το. Τόσο απλά. Δεν χρειάζονται για την ώρα να εμπλακούν άλλοι. Ο στόχος είναι να λυθεί η παρεξήγηση, να έχει ο αδερφός την ευκαιρία να απολογηθεί, εάν φταίει να ζητήσει συγνώμη, να τον συγχωρήσεις και να αποκατασταθεί η σχέση. Εάν είναι πράγματι αδερφός και μέσα του έχει την φύση του προβάτου εκεί θα καταλήξουν τα πράγματα. Η παρακάτω διαδικασία είναι για να υποταχθεί η σάρκα σε περίπτωση που υπερισχύει και για να βγει έξω από την εκκλησία κάποιος που φανερώθηκε ότι τελικά δεν είναι πρόβατο του Θεού.
Η άλλη επιλογή εάν κάποιος δεν είναι διατεθειμένος να περάσει από αυτή την διαδικασία, είναι να τον συγχωρήσει ειλικρινά μέσα στην καρδιά του κατά την υπόδειξη του Κυρίου για 70 x 7 συγχώρεση. Αυτός είναι ο τρόπος του ελέους.
Οπωσδήποτε δεν είναι ορθή επιλογή να μην ακολουθεί κανέναν από τους παραπάνω δρόμους και να διατηρεί την κατηγορία στη καρδιά του, να μιλάει κρυφά εναντίον του αδελφού και να σπέρνει λόγια αριστερά και δεξιά.
Δυστυχώς δεν έχουμε πάρει στα σοβαρά αυτές τις υποδείξεις του Κυρίου και γι’ αυτό υπερισχύει εναντίον μας ο σατανάς. Τι κάνουμε δηλαδή; Αν αισθανθούμε ότι κάποιος μας αδίκησε τον κατηγορούμε στην καρδιά μας και δεν το λέμε στον ίδιο αλλά όταν ερχόμαστε σε επαφή μαζί του δείχνουμε το πρόσωπο του καλού χριστιανού αν και στην πραγματικότητα είμαστε ενοχλημένοι. Δεν θέλουμε να δείξουμε ότι είμαστε ευάλωτοι και ότι θα μπορούσε εμάς κάτι να μας ενοχλήσει. Από πίσω του όμως συνεχίζουμε να μιλάμε αρνητικά και να τον σχολιάζουμε σε τρίτους. Όσον αφορά την οδηγία του Ματθαίου 18:15-17 ούτε καν δίνουμε σημασία.
Σε αυτό βέβαια ευθύνη έχει και η ηγεσία των εκκλησιών που δεν είναι επιμελής στο να φέρνουν τέτοιες υποθέσεις στο φως και να τις λύνουν. Τους φαίνεται φορτικό και ότι θα τους βγάλει από άλλες εκκλησιαστικές δραστηριότητες που θεωρούν πιο σημαντικές. Γι’ αυτό και οι ψυχές δεν ενθαρρύνονται να μπουν σε τέτοια διαδικασία, αντιθέτως αυξάνονται οι πληγωμένοι και οι τραυματισμένοι στις αίθουσες των συναθροίσεων με ρίζες πικρίας που μολύνουν πολλούς ενώ το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά. Δυστυχώς στις συνειδήσεις πολλών πιο ιερό θεωρείτε το πρόγραμμα της «εκκλησίας» από τις σχέσεις των αδελφών που είναι η εκκλησία. Οι σχέσεις όμως δεν λύνονται από μόνες τους ούτε μπορείς να τις βάλεις στον αυτόματο πιλότο.
Οι άλυτες υποθέσεις ή οι δεμένες είναι μια από τις πιο σοβαρές αιτίες που δεν βλέπουμε αναζωπύρωση και τον Κύριο να κινείται δυναμικά ανάμεσα μας. Γιατί ο κατήγορος των αδελφών με τους αγγέλους του συνεχίζει να έχει τόπο στον πνευματικό μας ουρανό.
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΑΩ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΦΗΝΩ
Σαν χριστιανοί μας είναι δοσμένη μια εξουσία. Είτε να αφήνουμε τις αμαρτίες αυτών που αμαρτάνουν σε εμάς είτε να τις κρατάμε. Δεν μιλάω για την εξουσία που δίνει ο Κύριος σε κάποιον που έχει αποστολικό αξίωμα ή μια θέση ηγεσίας στο σώμα του Χριστού σύμφωνα με τον Ιωάννη 20:22-23. Αλλά την εξουσία που έχει δώσει ο Θεός ατομικά στον κάθε πιστό και λειτουργεί ανάμεσα στους αδελφούς. Αυτή την εξουσία μίλησε ο Θεός στον Πέτρο στο Ματθαίο 18:21. Βεβαίως η επιθυμία της καρδιάς του Κυρίου είναι να αφήνω και όχι να κρατάω τις αμαρτίες αυτών που αμαρτάνουν σε μένα σύμφωνα με την προσευχή του Πάτερ ημών: «και συγχώρεσε σε μας τις αμαρτίες μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε σ’ αυτούς που αμαρτάνουν σε μας·» (ΜΑΤΘ 6:12).
Ο νόμος της δικαιοσύνης απαιτεί τιμωρία στον ένοχο και είναι αμείλικτος. Είναι το μάτι αντί για μάτι και δόντι αντί για δόντι. Ο Πατέρας όμως μέσα απ’ την παράδοση του Υιού Του σε θάνατο θέσπισε έναν νέο νόμο. Κι αυτός είναι της άφεσης, του να μην λογαριάσεις σε κάποιον τις αμαρτίες, να τις σκεπάσεις. Καθώς αυτό έκανε σε εμάς ο Θεός δια του Ιησού, το ίδιο επιθυμεί να κάνουμε κι εμείς για τους αδελφούς μας, ανεξάρτητα της βαρύτητας των πράξεων τους.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΕΠΙΛΕΓΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ
Αυτό σημαίνει ότι συνεχίζω να απαγγέλλω κατηγορία στο δικαστήριο του ουρανού να ζητάω εκδίκηση και να ενεργώ ως αντίδικος. Αυτό συνεπάγεται σε ότι μας λένε τα λόγια του Ιησού. (ΜΑΤΘ 5:23-26). Εάν ο αδελφός έχει πράγματι αμαρτήσει ρίχνεται σε φυλακή και δεν βγαίνει μέχρις ότου αποδώσει και το τελευταίο λεπτό.
Η επιλογή της κατηγορίας όμως οδηγεί τον Θεό να κρίνει κι εμένα με το δικό μου μέτρο. Καθώς είναι γραμμένο: «με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας». Αυτό σημαίνει ότι θα μου συμβεί αυτό που είπε ο Ιησούς στον Ματθαίο 18:32-35. «Τότε, αφού τον προσκάλεσε ο κύριός του, του λέει: Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σού το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες· δεν έπρεπε κι εσύ να ελεήσεις τον σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σε ελέησα; Και επειδή ο κύριός του οργίστηκε, τον παρέδωσε στους βασανιστές, μέχρις ότου αποδώσει σ’ αυτόν ολόκληρο εκείνο που όφειλε. Έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μου θα κάνει σε σας, αν δεν συγχωρήσετε από την καρδιά σας κάθε ένας στον αδελφό του τα παραπτώματά τους».
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ
Οι οδηγίες από μέρους του Κυρίου είναι ξεκάθαρες: «άφησε εκεί το δώρο σου, μπροστά στο θυσιαστήριο, και πήγαινε, πρώτα, συμφιλιώσου με τον αδελφό σου». Κι επειδή στην Καινή Διαθήκη οι θυσίες είναι πνευματικές (Α’ ΠΕΤ 2:5) ουσιαστικά ο Κύριος μας λέει: «πάψε να με λατρεύεις και πήγαινε συμφιλιώσου με τον αδελφό σου. Αυτού του είδους την λατρεία θέλω τώρα από σένα».
Ο Κύριος κυριολεκτικά μας λέει πάψε να ψάλλεις σε μένα ύμνους, να σηκώνεις τα χέρια σου και να μιλάς λόγους δοξολογίας προς το Όνομα μου. Η περικοπή αυτή θυμίζει και τα λόγια του Θεού στον Ησαΐα σχετικά με την νηστεία: «Η νηστεία που εγώ διάλεξα, δεν είναι τούτη; Το να λύνεις τούς δεσμούς της κακίας, το να διαλύεις βαριά φορτία, και το να αφήνεις ελεύθερους τους καταδυναστευμένους, και το να συντρίβεις κάθε ζυγό;» (ΗΣ 58:6). Βλέπουμε δηλαδή ότι η αγάπη στον Θεό είναι συνυφασμένη με την αγάπη προς τον πλησίον. «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη δύναμή σου, και με όλη τη διάνοιά σου· και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου» (ΛΟΥΚ10:27). Παρομοίως και ο Ιωάννης μας λέει: «Αν κάποιος πει, ότι: Αγαπάω τον Θεό, όμως μισεί τον αδελφό του, είναι ψεύτης· επειδή, όποιος δεν αγαπάει τον αδελφό του, που τον είδε, τον Θεό που δεν τον είδε, πώς μπορεί να τον αγαπάει;» (Α΄ ΙΩΑΝ 4:20-21).
Ο Θεός δεν είναι θρησκευτικό Ον. Δεν αρέσκεται σε αργόσυρτες ψαλμωδίες και λειτουργίες. Οι σχέσεις της οικογένειας που χτίζει τον ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο. Ο Πατέρας θέλει μια οικογένεια που να την δένουν δεσμοί αγάπης και όχι μίσους και κακίας.
Αν γνωρίζεις λοιπόν ότι κάποιος αδερφός σε κατηγορεί και βαθιά μέσα στην καρδιά σου πιστεύεις ότι πράγματι τον έχεις αδικήσει ή φταις έστω σε ένα βαθμό πρέπει να μετανοήσεις και να πας να του ζητήσεις συγνώμη. Αν τον έχεις βλάψει με πρακτικό τρόπο να κάνεις πράξεις αποκατάστασης. Αν εκείνος για κάποιους λόγους δεν θέλει να σε συγχωρήσει είναι δικό του πρόβλημα.
Εσύ έχεις κάνει τι μέρος σου, όπως λέει η Γραφή: «Αν είναι δυνατόν, όσον αφορά το δικό σας μέρος, ειρηνεύετε με όλους τούς ανθρώπους». (ΡΩΜ 5:18). Έπειτα δεν έχεις κάτι να φοβάσαι καθώς η Γραφή λέει: «Όπως περιφέρεται το σπουργίτι, όπως πετάει ολόγυρα το χελιδόνι, έτσι η άδικη κατάρα δεν θα φτάσει στον σκοπό της».
Δυστυχώς συχνά αδυνατούμε να δούμε το δικό μας μέρος ευθύνης σε υποθέσεις καθώς η υπερηφάνεια και η αυτοδικαίωση που μας διακατέχει μας τυφλώνει κι έτσι είμαστε καταδικασμένοι να περάσουμε από τις δικές μας «φυλακές» αλλά ούτε τότε είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει.
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ
Είναι ένα απ’ τα πιο υψηλά ιστάμενα πνεύματα στην δαιμονική αλυσίδα που έχει άμεση συνεργασία με τον ίδιο τον σατανά και έχει υπό την εποπτεία του τάγματα δαιμόνων κατηγορίας που έχουν αποσταλεί σε όλο τον πλανήτη για να κάνουν αποκλειστικά αυτή την δουλειά. Το πνεύμα αυτό μισεί όλο το ανθρώπινο γένος. Μπορείς να το δεις σε λόγια κατηγορίας απέναντι στις εξουσίες που έχει θέσει ο Θεός. Είναι αυτό που ότι καλό κι αν κάνουν οι πολιτικοί πάντα θα επικεντρώνεται στις ελλείψεις και θα τονίζει τα αρνητικά. Είναι αυτό που εξουθενώνει ποιμένες υψώνοντας τα λάθη τους. Μπορείς να το δεις σε λόγια αδελφών που με δικαιολογία την υπεράσπιση του δικαίου μιλούν ακατάπαυστα αρνητικά απέναντι σε διακονίες ή άλλους αδελφούς. Μπορείς να το δεις σε μια ανάρτηση στο facebook που γίνεται με μορφή καταγγελίας αλλά από πίσω περιέχει παράπονο και το αίσθημα της εκδίκησης. Το πνεύμα αυτό κατοικεί στα «νερά» της πικρίας, σε πληγές από το παρελθόν και στην οργή που παράγεται από αίσθημα αδικίας μέσα από γεγονότα που έχουν συμβεί. Είναι αυτό που κάνει δυο αδελφούς να μην μιλάνε ακόμα και για μη προφανή λόγο. Εκμεταλλεύεται εντυπώσεις για να χτίσει τείχη, προκαταλήψεις και αρνητικές προδιαθέσεις. Χρησιμοποιεί ψέματα και συκοφαντίες μιλώντας στο μυαλό μας και εισάγοντας σκέψεις χωρίς να γίνεται αντιληπτό. Φράζει τα κανάλια επικοινωνίας, συνεννόησης και συνεργασίας.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Το αντίδοτο είναι η αγάπη. Η αγάπη όμως όχι με την συναισθηματική έννοια. Δεν μιλάμε για το πνεύμα του ουμανισμού ή την προβολή της ανθρώπινης καλοσύνης. Μιλάμε για την αγάπη που έχει να κάνει με την ιερατική φύση του Ιησού για χάρη μας.
Όταν μιλάμε για την ιεροσύνη δεν εννοούμε απλά την προσευχή η την ψαλμωδία στην Κυριακάτικη λειτουργεία αλλά κάτι πολύ πιο βαθύ και πολύ πιο ουσιαστικό. Μιλάμε για την φύση που στέκεται ως συνήγορος ακόμη κι αν αυτός που υπερασπίζεται είναι αυτός που τον σταυρώνει. Αυτό είναι το μεγαλείο του Ιησού. Ήταν τόσο ελεύθερος από τα μίση των ανθρώπων που μπορούσε να κράζει την στιγμή που τον βασάνιζαν «συγχώρεσε τους δεν ξέρουν τι κάνουν». Και ο Πατέρας άκουσε την προσευχή του Ιησού και δεν λογάριασε την ανομία εκείνων που τον σταύρωναν. Στον Ησαϊα είναι γραμμένος για τον Ιησού ο εξής προφητικός λόγος: «υπέρ των ανόμων θα μεσιτεύσει» (ΗΣ 53:12). Ο Ιησούς δεν μεσιτεύει για τους φίλους του ή για καλούς ανθρώπους αλλά για αυτούς που αμαρτάνουν εναντίον του.
Τέτοιους ανθρώπους ψάχνει ο Πατέρας για να σταθούν ανάμεσα στο χάλασμα και θα συλλειτουργήσουν ιερατικά με τον Υιό Του. Καρδιές ευθυγραμμισμένες αποκλειστικά και ακατάπαυστα με το έργο του σταυρού Του. «Μα δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι» θα αντιτείνει κάποιος. Ο Πατέρας το ξέρει. Αλλά ψάχνει ανθρώπους που θα Τον αφήσουν να τους φτιάξει και να τους καταστήσει ιερείς σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ.
Αλλά ακόμη και ο Ιησούς που ήταν ο Λόγος του Θεού ντυμένος το ανθρώπινο σώμα, ως άνθρωπος πέρασε από εκπαίδευση για να φτάσει εκεί. Είναι η εκπαίδευση που περιγράφουν εδάφια της προς Εβραίους επιστολής.
Ο οποίος κατά τις ημέρες τής σάρκας του, αφού με δυνατή κραυγή και δάκρυα πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορεί να τον σώζει από τον θάνατο, και εισακούστηκε εξαιτίας τής ευλάβειάς του, παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε. Και αφού έγινε τέλειος, καταστάθηκε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους αυτούς που τον υπακούν, καθώς ονομάστηκε από τον Θεό αρχιερέας σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ. (ΕΒ 5:7-10)
Επειδή, έπρεπε σ’ αυτόν, για τον οποίο υπάρχουν τα πάντα, και διαμέσου τού οποίου [έγιναν] τα πάντα, φέρνοντας στη δόξα πολλούς γιους, να παραστήσει τέλειον τον αρχηγό τής σωτηρίας τους διαμέσου των παθημάτων. (ΕΒ 2:10)
Γι’ αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας σ’ αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών τού λαού. (ΕΒ 2:17)
Αυτό σημαίνει ότι ο Πατέρας θα μας περάσει από τον ίδιο δρόμο που πέρασε τον Υιό Του, που είναι ένας δρόμος ολοκληρωτικού θανάτου της σάρκας. Θα επιτρέψει να μας αδικήσουν χωρίς να βρίσκουμε δικαίωση ενώ παράλληλα θα μας λέει να συγχωρήσουμε. Θα επιτρέψει να λένε για μας άσχημα λόγια ενώ παράλληλα θα μας καλεί να ευλογούμε. Θα επιτρέψει να μας κάνουν κακό – ακόμα και αδελφοί μας στην πίστη- ενώ Εκείνος θα μας λέει να απαντήσουμε με καλό. Αυτή είναι η εκπαίδευση του ιερέα όπου μέσα από το θάνατο του «εγώ» του, της δόξας του, της καλής του φήμης έμπροσθεν των ανθρώπων, την ανάγκης για δικαίωση, των δικαιωμάτων του, των συμφερόντων του, πλάθει έναν άνθρωπο που αγαπάει άνευ όρων και είναι υπέρ πάντων ανεξάρτητα των πράξεων τους.
Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι σε θέση να ευθυγραμμιστούν με τον Ιησού και να λειτουργούν ως ιερείς μπροστά Του υπέρ των ανθρώπων.
Τέτοιου είδους άνθρωποι συγχωρούν πριν τους ζητήσουν συγνώμη και ανεξάρτητα από τις επιλογές των άλλων, όπως έκανε ο Ιησούς στον σταυρό. Συγχώρεσε τους σταυρωτές του πριν του ζητήσουν συγγνώμη και πριν καταλάβουν τι έκαναν.
ΤΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
1. Θέλει πάντα το καλό όλων των ανθρώπων. Δεν κοιτάει σε φύλα, ηλικίες, εθνικές ταυτότητες, δόγματα. Δεν σκέφτεται αρνητικά για κανένα και στην σκέψη του δεν υπάρχει ίχνος κατηγορίας. Στέκεται υπέρ κάθε ανθρώπου. Στο αρνητικό κλείνει το στόμα του. Στο θετικό το ανοίγει. Ψάχνει πάντα το καλό αυτού που έχε απέναντι και αυτό υψώνει μπροστά στον Θεό. Όπως ένας δικηγόρος χτίζει την υπερασπιστική γραμμή του πελάτη του και ψάχνει θετικά, ελαφρυντικά που θα παρουσιάσει στο δικαστήριο, έτσι στέκεται ο ιερέας του Θεού ώστε να τον φυλάξει από τον διάβολο.
Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να πούμε ότι εντολές του Κυρίου όπως: «Τέλος, αδελφοί μου, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή, και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε» (ΦΙΛΙΠ 4:8). Είναι βαλμένες ως οδηγίες μάχης απέναντι στον εχθρό και όχι ως ηθικές επιταγές όπως ίσως αντιλαμβανόμαστε.
2. Ξέρει να χρησιμοποιεί το αίμα του Ιησού. Ο Νώε μας λέει η Γραφή άλειψε την κιβωτό με πίσσα από πάνω. Το ίδιο έκανε η Ιωχαβέθ στο καλαθάκι του Μωυσή. Αυτές είναι ιερατικές πράξεις και προφητικές προεικονίσεις του Μεσσία που θα γινόταν ο ίδιος η Κιβωτός και θα κάλυπτε με το ίδιο του το αίμα τις αμαρτίες όλων μας. Σαν ιερείς μας έχει δοθεί αυτή η υπηρεσία. Να καλύπτουμε με το αίμα του Ιησού τις αμαρτίες εκείνων που αμαρτάνουν σε εμάς. Όπως έκανε ο Στέφανος λίγο πριν τον θανατώσουν. Είπε: «Κύριε μην τους λογαριάσεις αυτή την αμαρτία». Αυτό σημαίνει ότι έχουμε εξουσία να προσευχόμαστε για αυτούς που μας βλάπτουν και να βάζουμε επάνω τους το αίμα του Ιησού μέσω της προσευχής. Μπορούμε να λέμε: «Κύριε συγχωρώ τον τάδε που με έβλαψε και βάζω το αίμα Σου επάνω Του. Προσεύχομαι ο διάβολος να μην έχει κανένα δικαίωμα να τον βλάψει».
Και πράγματι δεν θα έχει, γιατί αυτού του είδους οι προσευχές γίνονται δεκτές στο θυσιαστήριο του ουρανού και αυτές περιμένει ο Πατέρας καθώς είναι ευθυγραμμισμένες με το φρόνημα του Ιησού. Είναι αυτή η στάση καρδιάς που σκεπάζει πλήθος αμαρτιών (ΙΑΚ 5:20) όπως σκεπάζει τις δικές μας ο Ιησούς και που προτιμάει να αδικηθεί για να κερδίσει ο άλλος. «..γιατί δεν προτιμάτε να αδικείστε; Γιατί δεν προτιμάτε να αποστερείστε;» (Α΄ ΚΟΡ 6:7). Με αυτό τον τρόπο βάζουμε την ψυχή μας υπέρ των αδελφών όπως έκανε ο Ιησούς.
«Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή εκείνος την ψυχή του έβαλε για χάρη μας· κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών». (Α΄ ΙΩΑΝ 3:16).
Αξιοσημείωτο είναι ότι το Ιωάννης 3:16 μιλάει για την αγάπη του Ιησού για μας, ενώ το Α΄ Ιωάννου 3:16 για την αγάπη μας για τους αδελφούς!
Δεν είναι τυχαία η σειρά των εδαφίων. Το Άγιο Πνεύμα μας λέει πως ότι έκανε ο Ιησούς οφείλουμε να πράττουμε κι εμείς ως μαθητές Του. Διότι διαφορετικά είναι αδύνατο να Τον ακολουθούμε, όποιον τίτλο κι αν φέρουμε, πιστός, χριστιανός, αναγεννημένος κ.τ.λ. Αν θεωρώ τον εαυτό μου πιστό μόνο και μόνο επειδή πηγαίνω σε κάποια εκκλησία αλλά όταν με προσπερνάει απότομα ένας οδηγός ανοίγω το παράθυρο και τον βρίζω, εξαπατώ τον εαυτό του και πρέπει να αναθεωρήσω το περπάτημα μου. Όπως ο Απόστολος Παύλος είπε: «Εξετάζετε τον εαυτό σας, αν είστε στην πίστη·» (Β΄ ΚΟΡ 13:5).
Στο σημείο αυτό θυμίζω τον λόγο θεμέλιο του Ιησού: «Τότε, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί» (ΜΑΤΘ 16:24).
3. Ευλογεί και δεν καταριέται. Η ευλογία είναι ιδιότητα του ιερέα. Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη μια απ’ τις βασικότερες εντολές στους ιερείς ήταν να ευλογούν. «ΚΑΙ ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: Μίλησε στον Ααρών, και στους γιους του, ως εξής: Έτσι θα ευλογείτε τους γιους Ισραήλ, λέγοντάς τους,
Ο Κύριος να σε ευλογήσει και να σε φυλάξει!
Ο Κύριος να επιλάμψει το πρόσωπό του επάνω σου, και να σε ελεήσει!
Ο Κύριος να υψώσει το πρόσωπό του επάνω σου, και να σου δώσει ειρήνη!
Και θα βάλουν το όνομά μου επάνω στους γιους Ισραήλ· κι εγώ θα τους ευλογήσω». (ΑΡΙΘ 6:22-27).
Το ίδιο μας συνιστά και ο Παύλος στην Καινή Διαθήκη ως ιερείς του Πνεύματος που είμαστε και όχι του γράμματος. «Ευλογείτε αυτούς που σας καταδιώκουν· ευλογείτε, και μη καταριέστε». (ΡΩΜ 12:14). Ο Ιάκωβος μας διδάσκει ότι η βαθύτερη αιτία που ο Θεός θέλει να ευλογούμε είναι γιατί όλοι οι άνθρωποι αρχικά πλάσθηκαν με τον προορισμό να γίνουν όμοιοι με την εικόνα του Θεού. (ΙΑΚ 3:9). Η ευλογία είναι όπλο απέναντι στον διάβολο. Σκεπάζει τον αμαρτωλό και αφαιρεί το δικαίωμα από τον σατανά να κάνει το οτιδήποτε. Αντιθέτως η κατάρα του ανοίγει την πόρτα και του παρέχει το δικαίωμα. Πολλά δεινά στην ανθρωπότητα και σε ζωές ανθρώπων είναι εξαιτίας λόγων κατάρας που μίλησαν άλλοι άνθρωποι εναντίον τους και ο διάβολος τους εκτέλεσε και συνεχίζει να τους εκτελεί.
Ένας ύμνος εμπνευσμένος από την ευλογία του ιερέα της Παλαιάς Διαθήκης που αποτελεί μια διαχρονική πραγματικότητα και ένα πνευματικό εργαλείο – όπλο που ο ιερέας της Καινής Διαθήκης πρέπει να έχει σε συνεχή χρήση.
Ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει να ντυθούμε σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία και στο τέλος την αγάπη. (ΚΟΛ 3:12-14). Τι ρούχο είναι αυτό; Αυτό είναι το ρούχο του ιερέα της Καινής Διαθήκης κατά την τάξη Μελχισεδέκ.
Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΒΓΑΖΕΙ ΕΞΩ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ!
Φόβος δεν υπάρχει μέσα στην αγάπη, αλλά, η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο· επειδή, ο φόβος έχει κόλαση· (Α΄ ΙΩΑΝ 4:17Β – 18).
Η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο που μέσα του εμπεριέχει κόλαση. Ας τολμήσουμε να το πούμε λίγο διαφορετικά. Η τέλεια αγάπη διώχνει έξω την κόλαση. Κι επειδή η κόλαση σχετίζεται με τον διάβολο μπορούμε να πούμε ότι η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον διάβολο. Η τέλεια αγάπη όμως είναι ο Ιησούς και χωρίς Αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει τέλεια αγάπη. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι όταν ο Ιησούς μορφωθεί μέσα μας σε πληρότητα ο διάβολος δεν θα έχει καμία θέση. Όπως είπε ο Ιησούς «ο άρχοντας αυτού του κόσμου δεν έχει τίποτα μέσα μου». (ΙΩΑΝ 14:30). Όταν ο Ιησούς κατοικήσει μέσα μας στην ηλικία του τέλειου άνδρα ο διάβολος δεν θα έχει κανένα χώρο στην καρδιά μας.
ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΣΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ;
Όταν ως πιστοί αποκτήσουμε αυτή την φύση, δεν μιλάμε για κανένα αρνητικά, ευλογούμε τους πάντες από καρδιάς και όλοι μαζί σαν σώμα του Χριστού στη γη ζούμε στο περιβάλλον της τέλειας αγάπης, ο σατανάς δεν θα μπορεί να σταθεί στον ουρανό μας. Δεν θα έχει άλλο τόπο εκεί. Κι έτσι θα πέσει. Οι άγγελοι του Κυρίου θα τον διώξουν.
Σημ. Από την εμπειρία που έχω πάνω στην εκβολή δαιμονίων έχω καταλάβει ότι άγγελοι παίζουν σημαντικό ρόλο και σε πολλές περιπτώσεις εκείνοι διώχνουν τα ακάθαρτα πνεύματα από το πνεύμα κάποιου.
Αυτό ακριβώς θα συμβεί και τότε ο διάβολος και οι άγγελοι του θα ριχτούν στην γη. Η γη είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν κάνει την μετάβαση από το γήινο επίπεδο στο πνευματικό, δεν έχουν αναγεννηθεί. Ας θυμηθούμε τον λόγο του Κυρίου στο φίδι (αρχαίος όφις) στην Γένεση. «Θα σέρνεσαι στην γη». Αυτό που μας λέει ο Ιωάννης είναι ότι η εξουσία του θα περιοριστεί μόνο στους μη σωσμένους. Ενώ στους νικητές, σε αυτούς δηλαδή που μέσα από παθήματα, θεία εκπαίδευση και επιμονή στην παιδεία του Θεού απέκτησαν την φύση του ιερέα θα δοθούν θέσεις διακυβέρνησης.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΜΕΝΟΣ;
Ψάξε μέσα σου και δες αν υπάρχει πνεύμα κατηγορίας. Αν υπάρχει κάποια φωνή -ίσως ανεπαίσθητη- που σου κατηγορεί άλλους αδελφούς. Που εγχέει φθόνο, μνησικακία για πράγματα που σου έχουν κάνει, το οποίο εκφράζεται μέσα από σένα ως παράπονο που επαναλαμβάνεται και ζητάει εκδίκηση.
Αν ναι, να είσαι σίγουρος ότι δεν είναι μόνο οι σκέψεις σου. Αλλά ένα πνεύμα κατηγορίας έχει αναλάβει να εργάζεται και να ανανεώνει την κατηγορία όποτε πάει να εξασθενίσει. Ζήτα απ’ τον Ιησού την χάρη να συγχωρήσεις. Και ύστερα άρχισε να κινείσαι αντίθετα απ’ όσα το πνεύμα αυτό σου υπαγορεύει. Ξεκίνα να ευλογείς αυτούς που σε έβλαψαν και να εύχεσαι για το καλό τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο από αυτό εναντίον τους διαβόλου. Ύστερα από αυτό δεν μπορεί να κάνει τίποτα αλλά πέφτει. Η τέλεια αγάπη τον βγάζει έξω ενώ εσύ λαμβάνεις τέλεια νίκη επάνω του.
