του Βίκτωρ Κλάγκα
«Πλήθη πολεμιστών του Θεού θα γεμίσουν τα όρη και ο Θεός θα προσεύχεται μέσα από αυτούς νίκη και θεραπεία πάνω στην γη!»
«σαν αυγή απλώνεται επάνω στα βουνά ένας πολυπληθής λαός και ισχυρός·» (ΙΩΗΛ 2:2)
Μία νύχτα στον ύπνο μου Ο ΘΕΟΣ μου έδειξε ποια είναι η πραγματική προσευχή η οποία είναι σύμφωνη με την ροή του Πνεύματος Του και σύμφωνη με το Άγιο θέλημα Του. Προσπαθούσα πριν κοιμηθώ να προσευχηθώ μία προσευχή για τις ανάγκες μου, μια προσευχή να είμαι σωστός και καλός, να έχω αγάπη, μια προσευχή εύθραυστη, μία προσευχή από εμένα σε εμένα για εμένα και μέχρι εκεί. Και όσο προσευχόμουν τόσο άδειος αισθανόμουν, τόσο ξερός, τόσο νεκρός και τόσο καταθλιμένος, μέχρι που από την κούραση με πήρε ο ύπνος.
Στην μέση της νύχτας προς το ξημέρωμα, είδα ένα όνειρο. Είχα ανέβει στην κορυφή ενός τεράστιου βουνού και σήκωσα ψηλά τα χέρια μου να προσευχηθώ. Τότε ξαφνικά ο ΘΕΟΣ το Πνεύμα άρχισε να προσεύχεται από μέσα μου, με εξουσία, με δύναμή, με σοφία, με όρεξη, με ελπίδα, με δοξολογία, προς τον ΚΥΡΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. Με λίγα λόγια Ο ΘΕΟΣ προσευχότανε από μέσα μου, με το δικό μου στόμα, με το δικό μου πνεύμα. Τα λόγια έρεαν σαν ορμητικό ποτάμι προς πάσα κατεύθυνση προερχόμενα από τον ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ μέσα από τα βάθη της ύπαρξης μου, άγγιζαν τον ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ εξωτερικά. Ήταν η πιο ανάλαφρη προσευχή, η πιο εύκολη, η πιο ελκυστική, η πιο ξεκούραστη, η πιο γευστική, η πιο φωτεινή, η πιο ευγενική, η πιο παρορμητική, η πιο δυναμική, η πιο ελεύθερη και η πιο αποτελεσματική προσευχή που είχα κάνει ποτέ μου. Δηλαδή να μην προσεύχομαι εγώ αλλά Ο ΧΡΙΣΤΟΣ από μέσα μου στον Πατέρα ΘΕΟ του ουρανού.
Εγώ δεν θα μπορούσα να αγγίξω ούτε το ταβάνι αλλά ο αναστημένος ΧΡΙΣΤΟΣ με την ανάληψη του έχει ανοίξει ένα λαμπρό δρόμο προς τον θρόνο του ΘΕΟΥ έως τρίτου ουρανού, εκεί που τρέχουν τα κρυστάλλινα ζωντανά ύδατα και μπορεί αυτός να προσευχηθεί πιο αληθινά από τον οποιοδήποτε από εμάς. Καλές είναι οι προσευχές μας, τις ακούει όλες ο ΘΕΟΣ, αλλά αυτή η εμπειρία να προσεύχεται ο ΘΕΟΣ μέσα από το στόμα μου και μέσα από το πνεύμα μου ήταν το κάτι άλλο, ένιωθα την ΔΟΞΑ ΤΟΥ και την ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ να κυριαρχεί μέσα μου και πάνω μου. Το συγκλονιστικό είναι ότι ένιωθα σαν θεός, θα μπορούσα να μείνω σε εκείνο το όρος της προσευχής για όλη μου την ζωή. Ήταν η πιο πραγματική προσευχή που είχα κάνει ποτέ μου, ο ΘΕΟΣ σαν ποτάμια ζωής, ευλογίας και εξουσίας να τρέχουν από μέσα μου, από το στόμα μου, προς πάσα κατεύθυνση πάνω σε αυτήν την γη.
Η θέα της γης από εκεί ψηλά αντανακλούσε την δόξα του ουρανού. Ο ΘΕΟΣ της βίβλου ήταν κυρίαρχος μέσα από εμένα. Όπως στον δρόμο προς Εμμαούς ο ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ο ίδιος μιλούσε για τον Χριστό στους μαθητές, έτσι και πάνω σε αυτό το όρος, ο περιορισμένος Χριστός από μέσα μου προσευχόταν και δοξολογούσε τον απεριόριστο ΘΕΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, μία τέλεια και χρισμένη σύνδεση! Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΩΣ ΖΩΟΠΟΙΟ ΠΝΕΥΜΑ να δοξάζει τον ΠΑΤΕΡΑ και εγώ να είμαι στην μέση και να γεύομαι, αυτήν την φρεσκάδα της Παρουσίας ΤΟΥ, καθώς συντελούνταν μέσα μου το μυστήριο της θείας Μέθεξης. Το πρωί όταν ξύπνησα είχα μια ελαφριά αίσθηση και μια εικόνα: Τα υψωμένα χέρια μου έτοιμα για μάχη πάνω στο όρος της προσευχής. Ήταν το πιο ασφαλές μέρος πάνω στην γη, ένιωθα ακόμα και τα πόδια μου να στέκονται με την δύναμη του Πνεύματος Του. Ήμουν σαν ένα κομμάτι από το σώμα Του, από το λαό Του.
Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΘΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΟΡΥΦΕΣ ΒΟΥΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΝΙΚΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ, ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΚΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ. ΑΜΗΝ!
ΣΑΛΠΙΣΤΕ σάλπιγγα στη Σιών, και αλαλάξτε στο άγιό μου βουνό· ας τρομάξουν όλοι αυτοί που κατοικούν στη γη· επειδή, έρχεται η ημέρα τού Κυρίου, επειδή [είναι] κοντά· ημέρα με σκοτάδι και πυκνό σκοτάδι, ημέρα με σύννεφο και ομίχλη· σαν αυγή απλώνεται επάνω στα βουνά ένας πολυπληθής λαός και ισχυρός· όμοιός του δεν στάθηκε από τον αιώνα ούτε θα σταθεί ποτέ πλέον ύστερα απ’ αυτόν, σε γενεές γενεών. Φωτιά κατατρώει μπροστά του, και φλόγα κατακαίει πίσω του· η γη είναι μπροστά του σαν τον παράδεισο της Εδέμ, και πίσω του πεδιάδα αφανισμένη· και, βέβαια, απ’ αυτόν δεν θα ξεφύγει τίποτε. Η θέα τους είναι σαν θέα αλόγων· και σαν καβαλάρηδες, έτσι θα τρέχουν. Σαν κρότος αμαξών θα πηδούν επάνω στις κορυφές των βουνών, σαν ήχος φλόγας φωτιάς, που κατατρώει το καλάμι· σαν ισχυρός λαός, παραταγμένος σε μάχη. Μπροστά του οι λαοί θα κατατρομάξουν· όλα τα πρόσωπα θα αποσβολωθούν. Θα τρέξουν σαν μαχητές· σαν άνδρες πολεμιστές θα ανέβουν το τείχος· και θα πάνε κάθε ένας στον δρόμο του, και δεν θα χαλάσουν τις τάξεις τους. Και δεν θα σπρώξουν ο ένας τον άλλον· θα περπατάνε κάθε ένας στον δικό του δρόμο· και πέφτοντας επάνω στα βέλη, δεν θα πληγωθούν. Θα τρέχουν ολόγυρα μέσα στην πόλη· θα τρέξουν επάνω στο τείχος, θα ανεβαίνουν στα σπίτια· θα μπαίνουν από τα παράθυρα σαν κλέφτης. Η γη θα σειστεί μπροστά τους· οι ουρανοί θα τρέμουν· ο ήλιος και το φεγγάρι θα κατασκοτεινιάσουν, και τα αστέρια θα αποσύρουν τη λάμψη τους. Και ο Κύριος θα εκπέμψει τη φωνή του μπροστά από το στράτευμά του· επειδή, το στρατόπεδό του είναι υπερβολικά μεγάλο· επειδή, αυτός που εκτελεί τον λόγο του είναι ισχυρός· επειδή, η ημέρα τού Κυρίου [είναι] μεγάλη και υπερβολικά τρομερή, και ποιος μπορεί να την υποφέρει; (ΙΩΗΛ 2:1-12)
