Υπάρχει το εξής ερώτημα: Εάν ο Χριστός είναι ο μόνος δρόμος για τον Πατέρα, ο μόνος Σωτήρας, πως θα σωθούν άνθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα σε αθεϊστικά κράτη ή άλλες θρησκείες;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι ο Χριστός δεν είναι θρησκεία, ούτε ήρθε να εγκαθιδρύσει άλλη μια θρησκεία. Είναι ο Θεός που είναι έξω και πάνω απ’ όλα αυτά. Είναι αυτός που μας έπλασε που μας αγαπάει (τον κάθε ένα ξεχωριστά) και ανέλαβε την ευθύνη της σωτηρίας μας απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Με αυτή την έννοια ούτε ο χριστιανισμός σώζει ή το γεγονός ότι κάποιος γεννήθηκε σε ένα «χριστιανικό» κράτος ή σε χριστιανικό δόγμα δεν του εξασφαλίζει την σωτηρία αυτόματα. Μάλιστα γεννιέται στον ίδιο παρανομαστή με κάθε άνθρωπο που γεννιέται σε άλλη θρησκεία και αυτός ο παρανομαστής είναι ο πνευματικός θάνατος. Το γεγονός της γέννησης μέσα σε χριστιανικό περιβάλλον ακόμα και σε χριστιανική οικογένεια δεν σε ζωοποιεί πνευματικά αυτόματα, ούτε σε κάνει παιδί του Θεού. Το μόνο που κάνει είναι να σου παρέχει την δυνατότητα (εάν οι άνθρωποι γύρω σου είναι υγιής) να έρθεις σε επαφή με ερεθίσματα που έχουν να κάνουν με την αλήθεια. Ακόμη λοιπόν και ο χριστιανός (που στην πραγματικότητα είναι κατ’ όνομα) καλείτε να ψάξει και να αναζητήσει όπως και οι άνθρωποι στις άλλες θρησκείες. Ακόμη και τα διάφορα δόγματα μέσα στο χριστιανισμό δεν έχουν όλη την αλήθεια, αλλά συχνά περιέχουν την αλήθεια ανακατεμένη με πλάνες.
Η διανοητική πληροφόρηση των διδασκαλιών ενός δόγματος δεν τον φέρνει αυτόματα σε επαφή με όλη την αλήθεια. Μόνο ο Χριστός έχει όλη την αλήθεια και μόνο Εκείνος με το Άγιο Πνεύμα μπορεί να οδηγήσει σε όλη την αλήθεια. Άλλωστε ο Χριστός είναι βίωμα και μόνο αν κάποιος έρθει σε προσωπική επαφή με το Πρόσωπο Του έρχεται στην αλήθεια, όπου αυτό είναι εμπειρία και όχι μια εξωτερική πληροφόρηση. Επίσης πρέπει να πούμε ότι πολλοί άνθρωποι που γεννιούνται μέσα σε χριστιανικό περιβάλλον δεν γίνονται χριστιανοί, αλλά για διάφορους λόγους άθεοι ή ακολουθούν ένα δρόμο που εκείνοι διαλέγουν. Όπως και άνθρωποι που γεννήθηκαν σε άλλες θρησκείες γίνονται χριστιανοί όχι γιατί τους άρεσε ο χριστιανισμός σαν θρησκεία περισσότερο απ’ την δική τους, αλλά γιατί βρήκαν τον Χριστό που είναι η ζωή, Τον εμπειρίστηκαν και αυτό δεν θέλουν με τίποτα να χάσουν, διότι δεν υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο.
Ας επιστρέψουμε όμως στο αρχικό ερώτημα. Πως μπορεί κάποιος να γνωρίσει τον Χριστό την στιγμή που γεννιέται σε άλλη θρησκεία; Εάν ο άνθρωπος ήταν ρομπότ τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι έρμαιο της μοίρας του. Από μια ηλικία και μετά όμως ο άνθρωπος ανεξάρτητα απ’ το περιβάλλον που βρίσκεται αρχίζει να σκέφτεται τα κρίσιμα πανανθρώπινα ερωτήματα. Από πού προέρχομαι, πως ήρθα εδώ, ποιος ο λόγος της ύπαρξης μου, αν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, αν υπάρχει κάποιος σκοπός. Μέσα σε αυτά τα ερωτήματα είναι βεβαίως και το ερώτημα αν η θρησκεία μέσα στην οποία μεγάλωσα έχει αυτές τις απαντήσεις. Η αν οι απατήσεις που μου παρέχει είναι ικανοποιητικές, έγκυρες ή πρέπει να ψάξω και παραπέρα.
Αυτός που δεν εφησυχάζεται στο σύστημα που βρίσκεται, δεν βολεύεται στις θρησκευτικοφυλετικές νόρμες και παραδόσεις του εκάστοτε έθνους του και αναζητάει την αλήθεια, θα ψάξει, θα τη βρει και θα βγει έξω από αυτό.
Ο Χριστός είπε όποιος με ψάχνει θα με βρει. Είναι υπόσχεση ότι όποιον δει να Τον αναζητά δεν θα τον αφήσει στην άγνοια ή στην αναζήτηση, αλλά θα του αποκαλύψει τον Εαυτό του.
Εάν ο Χριστός δεν είναι άλλη μια θρησκεία από τις πολλές που υπάρχουν, αλλά είναι τελικά ο Δημιουργός, αυτός που μας έπλασε, μας αγαπά και θέλει να έχει κοινωνία μαζί μας, και εάν έχει την δυνατότητα να είναι Πανταχού παρών, θα κάνει Εκείνος την κίνηση να πλησιάσει κάθε έναν που δεν επαναπαύεται σε όσα του έχουν διδάξει ότι είναι αλήθεια. Και δεν υπάρχει τίποτα που να Τον εμποδίσει να πλησιάσει τον οποιονδήποτε άνθρωπο οπουδήποτε κι αν βρίσκεται.
Παρακάτω παραθέτω τέσσερις ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι γεννήθηκαν σε ένα απ’ τα πιο σκληρά περιβάλλοντα του πλανήτη, στο Ισλάμ όπου ακόμη και η αμφισβήτηση της θρησκείας τιμωρείτε με θάνατο. Το αυστηρότατο αυτό περιβάλλον δεν εμπόδισε τον Χριστό να φανερωθεί σε αυτούς και να τους ελκύσει στον εαυτό Του. Διότι Αυτός δεν γνωρίζει από σύνορα και κλειστές πόρτες, ούτε τον κρατούν έξω συρματοπλέγματα, φυλακές (φυσικές και πνευματικές), απειλές, καθεστώτα, τείχη ή φόβοι. Πάει παντού και πιο συγκεκριμένα όπου τον δέχονται. Το μόνο που μπορεί να τον κρατήσει μακριά είναι η άρνηση και η αδιαφορία.
