Ένας λεκές. Τώρα είμαι σίγουρος ότι θα με ρωτήσεις «τι λεκές είναι αυτός;» Υπάρχουν λεκέδες που λερώνουν το πάτωμα, τις μπλούζες, τα θρανία στο σχολείο, τα βιβλία. Υπάρχουν όμως λεκέδες που λερώνουν την καρδιά. Γι’ αυτούς τους λεκέδες θέλει να σου μιλήσει η συγκεκριμένη ιστορία.
Λεκέδες όπως το να μην ακούω τον μπαμπά μου ή την μαμά μου, το να φιλοξενώ εχθρικά συναισθήματα απέναντι τους, το να θέλω να κάνω το δικό μου, να τα θέλω όλα για τον εαυτό μου, να μην δίνω ποτέ τίποτα σε άλλους, να λέω λόγια που στεναχωρούν, που πληγώνουν, να τσακώνομαι με τα αδέλφια μου, να χτυπάω, να μην βοηθάω τον μπαμπά ή την μαμά όταν μου το ζητούν, να μην συμπονώ κάποιον που πονάει. Επίσης η υπερηφάνεια, ο εγωισμός και το πείσμα είναι απ’ τους μεγαλύτερους λεκέδες.
Μερικοί τούτο τον λεκέ του κακού και της αμαρτίας που βρίσκεται μέσα μας απ’ την μέρα που γεννηθήκαμε, προσπαθούν να τον μπογιατίσουν άσπρο. Λένε ότι αυτό που έκανα δεν είναι λάθος ή δεν είναι και τόσο κακό. Άλλοι λένε ότι ούτε καν υπάρχει αμαρτία και ονομάζουν τα πράγματα με ένα δικό τους όνομα. Ο Θεός μέσα από το στόμα ενός προφήτη είπε: Αλλοίμονο σε αυτούς που λένε το κακό καλό και το καλό κακό. Όσον κι αν μπογιατίζεις τον λεκέ, κάτω απ’ την άσπρη μπογιά η μαυρίλα μένει. Και ακόμα κι αν μπορείς να ξεγελάσεις τους ανθρώπους τον Θεό ποτέ. Εκείνος βλέπει τα πάντα και ποτέ δεν θα ονομάσει τα πράγματα με έναν άλλο τρόπο απ’ αυτό που πραγματικά είναι. Την αμαρτία την λέει αμαρτία.
Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να κρύψουν τον λεκέ πίσω από δικαιολογίες. Δικαιολογίες τύπου: «Δεν φταίω εγώ». «Σε χτύπησα κατά λάθος». « Στα αστεία το έκανα». Ή κάνουν μια απατεωνιά με τέτοιο τρόπο ώστε κανείς να μην τους ανακαλύψει. Ακόμη όμως κι αν δεν τους πιάσουν ποτέ, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον Θεό. Στα μάτια Του οποίου ο λεκές παραμένει λεκές. Η αμαρτία, αμαρτία. Και όπως είπε ο Ιησούς θα έρθει μια μέρα που κάθε τι θα βγει στο φως.
Άλλες φορές στολίζεις τον λεκέ, δείχνοντας στον καθένα τα θετικά σου σημεία. Πόσο καλός είσαι στα αθλήματα. Πόσο καλά τα πήγες σε κάποιο διαγώνισμα. Πόσο ευγενικά μιλάς κάποιες φορές στους μεγάλους. Δεν μπορείς να δεις όμως τις αιτίες που κάνεις όλα αυτά, που πολλές φορές δεν είναι άλλες από το να δείξεις ότι εσύ δεν είσαι σαν κάποιους άλλους, είσαι καλύτερος και το βασικότερο ότι εσύ δεν έχεις λεκέ. Δεν καταλαβαίνεις όμως ότι αυτά τα άνθη με τα οποία τον στολίζεις, στην πραγματικότητα είναι μέρος του και δεν μπορούν να τον κρύψουν. Ότι πίσω από αυτά είναι η υπερηφάνεια, ο εγωισμός, τα χειρότερα σημεία του λεκέ και τα πιο επικίνδυνα.
Επίσης υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνο δεν ντρέπονται για τον λεκέ τους, αλλά τον έχουν συνηθίσει σε τέτοιο βαθμό, που καμαρώνουν γι’ αυτόν. Λένε ότι είναι δικαίωμα μου να κάνω εκείνο ή το άλλο. Ή διηγούνται στους άλλους πως εξαπάτησαν κάποιον, πως έδειραν κάποιον άλλο πως έκαναν βρώμικες πράξεις και πως καταπάτησαν κάθε εντολή του Θεού. Μέσα στον κόσμο αυτό που ζει χωρίς Θεό και περιφρονεί τις αξίες Του, ο λεκές περνιέται για κατόρθωμα. Έτσι πολλοί συγκρίνουν τον λεκέ τους με τους λεκέδες άλλων και χαίρονται να διηγούνται πόσο μεγάλος είναι, ενώ περιμένουν όσοι είναι γύρω να τους χειροκροτούν.
Το αποτέλεσμα όμως που στην πραγματικότητα ο λεκές φέρνει στις σχέσεις, είναι πληγές, πόνο, χώρισμα. Όταν τσακωνόμαστε με τους φίλους μας εκείνοι φεύγουν μακριά. Όταν στεναχωρώ την μαμά, την κάνω να κλαίει και αισθάνομαι σαν κάτι να έχει χαλάσει ανάμεσα σε μένα και σε εκείνη. Το ίδιο συμβαίνει με κάθε πρόσωπο που με αγαπά και αγαπώ όταν κάνω κάτι που δεν είναι για το καλό του. Και να ήταν μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους; Το άσχημο είναι ότι αυτό συμβαίνει και ανάμεσα σε μας και τον Θεό. Η αμαρτία μας χωρίζει, μας απομακρύνει και μας κάνει να φεύγουμε μακριά Του.
Τώρα ίσως κατάλαβες πόσο άσχημος είναι ο λεκές. Μάλιστα όσο πιο πολύ καταλαβαίνεις την ύπαρξη του, τόσο τον αισθάνεσαι ως ένα αβάσταχτο φορτίο, το οποίο πιέζει όχι τόσο τους ώμους σου αλλά την ψυχή σου. Ένα φορτίο που κουβαλάς όπου κι αν πας και η σκέψη σου αυθόρμητα αναζητά κάποιον τρόπο απαλλαγής.
Ένας τρόπος που μπορεί να επιδιώξεις για να τον ξεφορτωθείς είναι να ρίξει τις ευθύνες για κάποιες λάθος επιλογές σε άλλους. Να πεις «Οι άλλοι φταίνε που είμαι έτσι». «Δεν θα είχα συμπεριφερθεί με αυτό τον τρόπο αν δεν με ανάγκαζαν να φερθώ». «Δικός τους είναι ο λεκές και εκείνοι πρέπει να τον κουβαλήσουν». Μ’ αυτό τον τρόπο το μόνο που κάνεις είναι να εξαπατάς τον εαυτό σου, ότι δεν έχεις λεκέ. Ή να λες ότι οι άλλοι ευθύνονται για τον λεκέ μου. Λάθος! Ακόμη κι αν οι άλλοι έχουν το δικό τους λεκέ, ο δικός σου είναι ολόδικος σου και δεν μπορείς να δώσεις ούτε καν μέρος του σε κάποιον άλλο. Για το φορτίο της αμαρτίας μας ο καθένας είναι προσωπικά υπεύθυνος μπροστά στον Θεό.
Ένα άλλο πολύ σοβαρό λάθος είναι να προσπαθήσουμε να φορτώσουμε το φορτίο μας σε κάποιον άλλο, να το σηκώνει αυτός αντί για μας. Αυτός ο άλλος είναι πολύ πιθανό να είναι κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο. Ο μπαμπάς ή η μαμά, όπου κατηγορώντας τους για τον δικό μας λεκέ, να τους εξαναγκάσουμε να τον σηκώνουν όλο εκείνοι. Όλο το φταίξιμο δικό τους, διαφορετικά ας μην με έκαναν! «Αφού εκείνοι με έφεραν στο κόσμο εκείνοι ευθύνονται και για κάθε ελάττωμα μου. Εγώ δεν φταίω για τίποτα». Έτσι σε κάθε λάθος μου να τους κατηγορώ σαν υπευθύνους και ύστερα να απαιτώ να μου κάνουν όλα τα χατίρια. Αυτό είναι πολύ μεγάλο λάθος και πολύ κακή στάση που δεν αρέσει καθόλου τον Θεό.
Μερικοί προσπαθούν να νικήσουν το δικό τους φορτίο δείχνοντας το φορτίο του άλλου. Λένε πόσο μεγάλο είναι και το σχολιάζουν για καιρό, δείχνοντας το και σε άλλους. Αυτό όμως δεν ξεκουράζει εσένα απ’ το δικό σου, ούτε κάνεις να μην υπάρχει. Μάλιστα το δικό σου μπορεί να είναι μεγαλύτερο από του διπλανού σου. Γι’ αυτό ο Κύριος είπε «μην κρίνετε για να μην κριθείτε και με όποιο μέτρο κρίνεις, το ίδιο μέτρο θα αντιμετρηθεί και σε σένα». Την στιγμή που ένα σου δάχτυλο δείχνει τον άλλο, τρία δάχτυλα δείχνουν πίσω εσένα. Δεν έχει νόημα λοιπόν να ασχολείσαι με τον λεκέ του άλλου, αλλά πρέπει να κοιτάξεις τι θα κάνεις για να καθαριστεί ο δικός σου λεκές. Μάλιστα όταν τον γνωρίσεις καλά, δεν θα έχεις κανέναν ενδιαφέρον να ασχολείσαι με του άλλου, αλλά μάλλον θα τον βλέπεις με έλεος, όπως θα θελες να βλέπει και σένα ο Θεός.
Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να καθαριστεί παρά μόνο ο σταυρός του Γολγοθά. Εκεί πάνω ο Δυνατός σήκωσε τις αμαρτίες όλου του κόσμου και τις δικές σου. Επάνω στο ξύλο του σταυρού ο Ιησούς τιμωρήθηκε για κάθε δικό μας λεκέ ή λέκιασμα και μας ελευθερώνει από το φορτίο των ενοχών και των πληγών. Ζήτησε Του να σε συγχωρήσει και θα το κάνει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος απελευθέρωσης του φορτίου. Κάθε άλλη προσπάθεια είναι μάταιη. Μάλιστα κάθε φορά που πέφτεις σε κάποιο παράπτωμα, πρέπει πάλι να πηγαίνεις στον σταυρό του Γολγοθά.
Αυτό που περιμένει ο Κύριος από σένα, είναι να Του πας το δικό σου προσωπικό φορτίο, την δική σου συμπυκνωμένη μάζα αμαρτιών. «Εξάλειψα τις παραβάσεις σου», λέει ο Κύριος μέσα από τον προφήτη Ησαϊα, «σαν πυκνή ομίχλη και τις αμαρτίες σου σαν σύννεφο. Γύρνα σε μένα επειδή Εγώ σε λύτρωσα». Και στην Καινή Διαθήκη: «Ελάτε σε μένα όλοι όσοι είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω». Μάλιστα μας δέχεται όλους και δεν υπάρχει φορτίο τόσο μεγάλο που να μην μπορεί να σηκώσει και αμαρτία που να μην μπορεί να καθαρίσει αρκεί να Τον εμπιστευτείς με όλη σου την καρδιά και να μην αμφιβάλεις καθόλου.
Ένα λάθος που κάνουν πολλοί είναι να εξομολογούνται μόνο ένα μέρος του φορτίου τους. Μόνο κάποιες απ’ τις αμαρτίες, κάποιες άλλες όμως που δεν τους βαραίνουν πολύ ή δεν τους φαίνονται τόσο κακές, θέλουν να τις κρατήσουν ακόμα. Αυτό δεν είναι μόνο ανόητο αλλά και επικίνδυνο. Δεν υπάρχει καλή αμαρτία, όσο ευχάριστη κι αν φαίνεται προσωρινά στα δικά μας μάτια. Η αμαρτία είναι αμαρτία και μια μέρα θα οδηγήσει στον θάνατο. Όχι μόνο τον φυσικό, αλλά τον πνευματικό που είναι ο αποχωρισμός από τον Θεό. «Τι ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο χάσει όμως την ψυχή του;» ρώτησε ο Χριστός.
Τώρα λοιπόν που έφερες όλο το βάρος των αμαρτιών σου στον Ιησού, το άγιο αίμα Του σε καθάρισε και μπορείς να ζεις ελεύθερος απ’ την αμαρτία και το σκοτάδι. Εάν πραγματικά τις έχει παραδώσει Εκείνος θα σε βεβαιώσει ότι δεν τις θυμάται, αλλά τις έχει ρίξει στα βάθη των θαλασσών. Αυτό που αξίζει να κάνεις είναι να έχεις ευχαριστία μέσα στην καρδιά σου και από δω και πέρα να ζήσεις για Εκείνον.
Ο Κύριος όμως δεν σου παίρνει μόνο το βάρος των αμαρτιών, δεν σβήνει μόνο την ενοχή, σου δίνει και το Πνεύμα Του, ώστε ο λεκές μέσα σου να μην έχει πλέον δύναμη να σε εξουσιάσει. Το κάλεσμα Του σε σένα είναι να σηκώνεις κάθε μέρα τον σταυρό σου και να κρατάς εκεί καρφωμένο τον λεκέ κάθε φορά που θα θέλει να εκφραστεί. Το Άγιο Πνεύμα είναι που σου δίνει αυτή την δύναμη μέσα σου. Αλλά και κάθε φορά που πέφτεις σε κάποιο λάθος, μπορείς να ζητάς τον Ιησού να σε καθαρίζει με το αίμα Του και να σε στήνει πάλι στα πόδια σου. Θα το κάνει κάθε φορά που το ζητάς. Καθώς ο Δυνατός θα αυξάνει μέσα στην καρδιά σου, θα αυξάνει και η νίκη επάνω στον λεκέ και σε κάθε αρνητική κατάσταση της ζωής σου. Αυτή θα είναι η πορεία σου και ο αγώνας σου εδώ στην γη, μέχρι να φτάσεις στον ουράνιο σπίτι σου.
