Και ύστερα από ημέρες ο Κάιν πρόσφερε από τους καρπούς της γης προσφορά στον Κύριο. Και ο Άβελ πρόσφερε κι αυτός από τα πρωτότοκα των προβάτων του, και από το πάχος τους. Και ο Κύριος κοίταξε με ευμένεια επάνω στον Άβελ, κι επάνω στην προσφορά του· επάνω στον Κάιν, όμως, κι επάνω στην προσφορά του δεν κοίταξε. Και ο Κάιν αγανάκτησε πάρα πολύ, και κατσούφιασε το πρόσωπό του (Γένεση 4:3-5)
Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ
Ο Θεός είχε ήδη δώσει τον τρόπο. Ένα αρνί. Γιατί ένα αρνί; Γιατί με αυτό τον τρόπο μπορούσε να τους δώσει μια εικόνα της θυσίας του Γιου Του. Της θυσίας που θα πρόσφερε, όχι ο άνθρωπος στον Θεό αλλά που ο ίδιος ο Θεός θα έκανε για χάρη του ανθρώπου και μόνο μέσω αυτής θα μπορούσε να γίνει δεκτός μπροστά Του. Ο Κάιν όμως προτίμησε το δικό του τρόπο. Πορτοκάλια και σταφύλια. Τα καλύτερα των κόπων του. Γιατί να μην τα δεχτεί ο Θεός; Όχι, δεν Τον ρώτησε για το αρνί. Δεν μπήκε καν στον κόπο, αυτά ήταν ψιλά γράμματα για αυτόν. Άλλωστε δεν του άρεσε να τα ψάχνει και πολύ…Δεν ήταν ο τύπος του τέτοιος. Ο Θεός δέχτηκε τη θυσία του Άβελ. Όχι, δεν Του ήταν πιο συμπαθής. Και όχι, δε σύγκρινε πρόσωπα ή επαγγέλματα αλλά θυσίες. Ο Άβελ έκανε απλά αυτό που του είπε, πήγε στον Θεό μέσα από το Χριστό. Ο Κάιν παρουσίασε τον εαυτό του και φυσικά δεν έγινε δεκτός. Πριν φύγει οριστικά από το πρόσωπό Του ο Κάιν αποφάσισε να κάνει ένα τελευταίο πράγμα. Να εκδικηθεί τον Θεό σκοτώνοντας, τον κατά την αφελή του εντύπωση, ευνοούμενό Του.
Έτσι η πρώτη θρησκεία ανάγεται στον Κάιν. Είναι ο τρόπος του ανθρώπου να πλησιάζει τον Θεό. Και στο πέρασμα του χρόνου εφηύρε τόσους πολλούς. Όσες φυλές πάνω στο πρόσωπο της γης, τόσες και οι θρησκείες κι άλλα τόσα τα δόγματα και οι δεισιδαιμονίες. Ανάλογα με την εικόνα που η κάθε φυλή είχε διαμορφώσει για τον Θεό, δημιούργησε και την ανάλογη λατρεία. Λατρείες, πολλές φορές φρικτές, αποκρουστικές και απάνθρωπες. Γιατί κάτω από το σκοτάδι της πτώσης, ο διάβολος και τα πονηρά πνεύματα, σφετερίστηκαν το ρόλο του Θεού. Έτσι έχουμε θεούς που αμαρτάνουν όπως οι θνητοί, θεούς με πάθη και αδυναμίες, θεούς που απαιτούν ανθρωποθυσίες, θεούς με πολλά χέρια και κεφάλια ζώων, θεούς κακούς, απειλητικούς, διψασμένους για αίμα. Καμία σχέση με τον Θεό της αγάπης. Ο Θεός δε ζήτησε καμία θυσία από τον άνθρωπο. Έγινε ο ίδιος θυσία για αυτόν.
Έχουμε λοιπόν τη θυσία του Θεού για τον άνθρωπο και τις θυσίες των ανθρώπων για τον Θεό – θεούς. Το πρώτο έχει να κάνει αποκλειστικά με την αγάπη. Το δεύτερο με θρησκεία. Γιατί θρησκεία είναι οι τρόποι που εφηύρε ο άνθρωπος για να πλησιάζει τον Θεό. Ο Χριστός όμως, είναι ο τρόπος του Θεού για να πλησιάσει τον άνθρωπο. Γιατί ο Θεός δεν έχει θρησκεία, έχει το Γιο Του, τον οποίο έδωσε στον κόσμο. Κι η αγάπη είναι προσφορά, προσφορά θυσίας. Για αυτό ο Θεός δεν είναι θρησκεία, ούτε ζητάει θρησκεία από μας. Είναι αγάπη και ζητά να δεχτούμε Αυτόν που έδωσε σε μας.
ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ
Η θρησκεία στηρίζεται στην έμφυτη ανάγκη για λατρεία που ο Θεός έχει βάλει μέσα μας, η οποία αδυνατίζει και σβήνει όταν ο άνθρωπος δίνεται στις επιθυμίες της σάρκας ή στις μέριμνες της καθημερινότητας. Επίσης η θρησκεία στηρίζεται στην υποχρέωση που με βάση τη συνείδηση, αισθάνομαι πως έχω απέναντι σε αυτό που αντιλαμβάνομαι ως Θεό. Κάθε φορά που ο άνθρωπος αμαρτάνει, ενοχή σημειώνεται στη συνείδησή του και μετά, φόβος κρίσης. Η θρησκεία είναι ο τρόπος που εφηύρε για να ξορκίζει αυτή την ενοχή από τη συνείδησή του. Μέσω της θρησκείας και των θρησκευτικών εκδηλώσεων που ο ίδιος δημιουργούσε, έψαχνε εξιλέωση.
Η λύση του Θεού είναι η θυσία του Χριστού. Το αντίδοτο της ενοχής είναι ο σταυρός του Χριστού. Εκεί επάνω, κάποιος άλλος φορτώθηκε τη δική σου ενοχή. Πλήρωσε για τη δική σου αμαρτία. Και τώρα είσαι ελεύθερος αν το πιστέψεις, είσαι ελεύθερος αν το δεχτείς. Αν δεχτείς πως πραγματικά έγινε για σένα. Πως αφορά και εσένα. Αν το πιστέψεις με την καρδιά σου, η συνείδησή σου ελευθερώνεται και καθαρίζεται, γίνεται σαν τη συνείδηση ενός μικρού παιδιού. Άφεση έρχεται σε σένα, συμφιλίωση με τον Θεό, χάρισμα δικαίωσης, χάρισμα αιώνιας ζωής! Για αυτό ο Ιησούς είπε: «Όποιος κοιτάει σε Μένα (κι εννοούσε το αιώνιο έργο του σταυρού Του), έχει ζωή αιώνια. Σε κρίση δεν έρχεται αλλά έχει ήδη μεταβεί από το θάνατο στη ζωή».
Έτσι λοιπόν ο Θεός δεν έχει θρησκεία, έχει το Γιο Του, μέσα από τον οποίο έκανε ένα έργο το οποίο οδηγεί σε μία σχέση. Μια σχέση αγάπης. Αυτό το μοναδικό έργο που έκανε για σένα ο Θεός, όταν το συλλογιστείς (όχι επιφανειακά όπως ο Κάιν) και το δεχτείς πως έγινε για σένα, δε μπορεί παρά να σε κινήσει σε ανταπόκριση αγάπης. Συντρίβεσαι και λιώνεις κάτω από το έργο της αγάπης Του ώστε θέλεις να Τον υπακούσεις και να Τον υπηρετήσεις.
Μέσα από το σταυρό, ο Θεός πέτυχε να ελκύσει πολλούς ανθρώπους στον εαυτό Του. Εσένα;
