του πάτερ Ιγνάτιου Σταυρόπουλου
Είδα πρόσφατα την όμορφη ταινία, για τον Άγιο Νεκτάριο, που πρόσφατα κυκλοφόρησε, αλλά δεν μπορώ εύκολα να εξηγήσω την προτίμηση του κοινού που τρέχει να δει το έργο σχηματίζοντας ουρές.
Άκουσα διαφορετικά σχόλια και μου ζήτησαν φίλοι να εκφράσω την άποψή μου.
Επειδή όμως, δεν είμαι ειδικός, δεν κάνω κριτική στο τεχνικό σκέλος. Δίνω μία μαρτυρία, πάνω στο τι σημαντικό κατά την άποψή μου, μας έδωσε η αξιόλογη αυτή ταινία, που αποτελεί μια αγγλόφωνη ελληνορωσική συμπαραγωγή από ορθόδοξους, τους οποίους και ευχαριστώ.
Εκφράζω και την απορία, πως οι εκκλησίες ακόμα δεν καταδίκασαν την ταινία αυτή… Η ταινία, κατά τη γνώμη μου, μας οδηγεί τη σκέψη σε εννέα σημεία:
1. Δείχνει ωμά τη διαπλοκή των ορθόδοξων εκκλησιαστικών κληρικών-παραγόντων, που καταργεί την πίστη στο Θεό, το ήθος και το δίκαιο, αρκεί να επικρατήσει ο στόχος της κάθε κλίκας.
2. Εμφανίζει, ότι η εξουσία της εκκλησιαστικής (ορθόδοξης διοίκησης), μπορεί να ενεργεί άνετα με μαφιόζικη διαδικασία, αλλά και με διαπλοκή σε διεθνές επίπεδο.
3. Αποδεικνύει ότι οι λαϊκοί πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί, δεν καταφέρνουν να σταματήσουν το κακό που αποφασίζουν να εκτελέσουν οι κληρικοί οι διοικούντες την εκκλησία, που την θεωρούν κτήμα τους.
4. Παρουσιάζει την μακροχρόνια απόσταση του θεσμού του μοναχισμού και του θεσμού της κρατικής εκκλησίας.
5. Αποκαλύπτει επιτυχώς ότι η εκκλησιαστική δικαιοσύνη και η απόδοση ποινικού – πειθαρχικού δικαίου προς τους κληρικούς, είναι δύο άσχετες πραγματικότητες. Αποφασίζουν (για τον Άγιο Νεκτάριο) και εκτελούν, κυρίως με βάση το μίσος. Καμία άλλη διαδικασία.
6. Παρουσιάζεται επιτυχώς ο Άγιος Νεκτάριος, ως άνθρωπος του Θεού, δηλαδή ένας άνθρωπος, θυσίας, καλοσύνης, πραότητας, αφιλοχρήματος, άνθρωπος προσευχής, φιλομόναχος, μορφωμένος, όχι φιλόδοξος και όχι αρχομανής, όχι τεμπέλης, όχι γυναικάς κλπ.
7. Αφήνεται στον θεατή να καταλάβει ότι, από την αγάπη του κόσμου προς τον Άγιο Νεκτάριο, φύτρωσε στους κληρικούς το άσβεστο θρησκευτικό μίσος εναντίον του. Το Teologicum Odium (θεολογικό μίσος) που έλεγαν και στη λατινική γλώσσα, που τελικά καταργεί την πίστη στο Θεό, και την αγάπη, και κάνει τη κάθε θρησκεία χωρίς Θεό, επικίνδυνη για τον συνάνθρωπο.
8. Δείχνει ότι στις επιλογές του Αγ. Νεκταρίου, που προσπαθούσε να περισώσει νομικά το μοναστήρι που ίδρυσε στην Αίγινα, υπήρξε και ο εξω-εκκλησιαστικός δρόμος, αυτός του μη κυβερνητικού οργανισμού (αρκετά πρωτότυπο για την εποχή του). Μιάς και η τότε σύνοδος των επισκόπων τον πολεμούσε μέχρι τελικής καταστροφής.
9. Τέλος, η ταινία έδειξε ότι και στην εποχή του Αγίου Νεκταρίου, η μόρφωση, το ήθος, η αγιότητα, η πίστη στο Χριστό, η εργατικότητα, ο ασκητικός βίος κλπ χαρίσματα δεν αποτελούν ικανά προσόντα για την κρατική εκκλησία για ένα κληρικό, όταν αυτός ο κληρικός αποφασίζεται ότι πρέπει να καεί στην πυρά, ως ακατάλληλος για το διεφθαρμένο σύστημα.
