Στο όνειρο βρέθηκα στην αυλή του ναού του Σολομώντα σε μια εποχή που θα μπορούσα να ονομάσω του Χριστού ή και πιο πριν. Εκεί είδα κόσμο με ρούχα της εποχής να πηγαινοέρχεται στο πλακόστρωτο. Ξάφνου το βλέμμα μου έπεσε σε μια γυναίκα, νέα στην ηλικία που είχε έρθει στο ναό για να προσφέρει ένα δώρο στον Θεό. Στο πρόσωπο της μπορούσες να διακρίνεις μια αγαθότητα μαζί όμως με άγνοια και ένα είδος ανωριμότητας για το οποίο δεν είχε επίγνωση. Αυτό που είχε φέρει ήταν ένα κολιέ με κάτι άσπρες – μαύρες χάντρες το οποίο φύλαγε μέσα σε ένα ξύλινο κουτί. Τα μάτια της ήταν όλη την ώρα επάνω στο κουτί του κολιέ που ετοιμαζόταν να δώσει στον Κύριο και έδειχνε ότι είχε ιδιαίτερη αξία για αυτή. Την στιγμή εκείνη εμφανίστηκε ένας υπηρέτης του ναού και της είπε ότι αυτό που πάει να προσφέρει στον Κύριο δεν έχει αξία, γιατί είναι φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια. Της είπε επίσης ότι «ο Κύριος θα σου δώσει τι να του προσφέρεις». Τότε ο υπηρέτης της έδειξε μια εσοχή στον τοίχο ακριβώς μπροστά της, στην οποία ήταν τοποθετημένο ένα χρυσό μπαούλο κοσμημένο με πολύτιμες πέτρες. Το χρυσό μπαούλο αν και μπροστά της, δεν μπορούσε να το δει επειδή τα μάτια της ήταν όλη την ώρα επικεντρωμένα στο ξύλινο κουτάκι. Ο υπηρέτης το άνοιξε και έβγαλε από μέσα ένα χρυσό περιδέραιο από ατόφιο χρυσάφι. «Αυτό σου δίνει ο Κύριος να Του προσφέρεις» της είπε. Τότε ξύπνησα.
Πιστεύω ότι ο Κύριος μου έδειξε τον ναό του Σολομώντα για να μου μιλήσει για δυο είδη σοφίας. Ο Σολομώντας ήταν ένας άνδρας του Θεού που είχε λάβει σοφία απ’ τον Θεό. Δεν ήταν πιο έξυπνος από άλλους, αλλά έλαβε χάρη απ’ τον Θεό. Αυτή η σοφία ήταν που έλκυσε ανθρώπους από τα πέρατα της γης να έρθουν και να γνωρίσουν τον Θεό του Ισραήλ.
Η νεαρή κοπέλα αντιπροσωπεύει την εκκλησία της Δύσης που είναι διαποτισμένη από το πνεύμα της ανθρώπινης διανοητικής σοφίας, στην οποία δίνει μεγάλη αξία και με την οποία προσπαθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Αυτό συμβολίζει και το κολιέ με τις χάντρες που ήταν manmade και ήθελε να προσφέρει στον Θεό.
Το χρυσό κολιέ συμβολίζει την σοφία του Θεού αυτή που έρχεται από πάνω και είναι καρπός του Πνεύματος της σοφίας και της αποκάλυψης. Κάτι το οποίο δεν είναι δικό σου, δεν προέρχεται απ’ τον άνθρωπο αλλά σου δίνεται και ανήκει στα χαρισθέντα υπό του Θεού τα οποία μας κάλεσε να γνωρίσουμε και να λάβουμε. Έτσι ώστε να Τον υπηρετήσουμε με την δική του σοφία και δύναμη που μέχρι πρότινος μας ήταν άγνωστη. Είχε μείνει κρυμμένη μέσα σε ένα μπαούλο γιατί κανείς μας δεν το αναζήτησε.
Το χρυσό μπαούλο πιστεύω ότι συμβολίζει τον Χριστό μέσα στον οποίο είναι κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης. Αν και μιλάμε για τον Χριστό, τον αναφέρουμε στα κηρύγματα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την ζωή που κρύβεται μέσα Του και την ζωντανή κοινωνία που μας προσφέρει. Κι αυτό γιατί είμαστε επικεντρωμένοι σε κάθε δική μας ικανότητα, δύναμη, εξοπλισμό τα οποία θεωρούμε επαρκή για να υπηρετήσουμε τον Θεό.
Μόνο όταν καταλάβουμε ότι αυτό που προσφέρουμε στον Θεό δεν είναι δεκτό ούτε έχει ιδιαίτερη αξία στα μάτια Του, θα το απορρίψουμε ώστε να βρεθούμε στην θέση να λάβουμε αυτό που μας προσφέρει Εκείνος να του προσφέρουμε. Και ότι χωρίς το χρίσμα Του είναι αδύνατο να Τον υπηρετήσουμε με τον τρόπο που θέλει Αυτός και να φέρουμε τον καρπό που επιθυμεί. Τον καρπό όχι όπως τον καταλαβαίνουμε εμείς, αλλά όπως τον έχει προσδιορίσει Εκείνος.
