Υπάρχουν πολλά είδη αγάπης. Η αγάπη της μάνας για το παιδί, του πατέρα προς τον γιό ή την κόρη, του αδελφή προς τον αδελφό ή την αδελφή, της γιαγιάς προς το εγγόνι, του φίλου προς τον φίλο και ή αγάπη του άντρα προς την γυναίκα, της γυναίκας προς τον άντρα. Μόνο σ’ αυτό το είδος αγάπης εμπεριέχονται ο ερωτικός πόθος και η σεξουαλική επαφή. Αυτού του είδους η σχέση δεν σχεδιάστηκε να λειτουργεί σε καμία από τις παραπάνω σχέσεις, η οποία μάλιστα δόθηκε να λειτουργεί αποκλειστικά μεταξύ των δυο καθώς στους δύο τρίτος δεν χωρεί, όπως λέει και η παροιμία, αλλά αν συμβεί δεν υπάρχει πλέον αγάπη, αλλά κυνήγι σεξουαλικών απολαύσεων. Κι αυτό γιατί η αγάπη έχει το κόστος της πιστότητας μόνο σε έναν. Αν πάψει να υφίσταται αυτό, παύει ουσιαστικά να υπάρχει και η αγάπη.
Μάλιστα οι πολλοί ερωτικοί σύντροφοι χωρίς περιορισμό, είναι και το ξεκίνημα για τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Είναι πολλοί που αφού έχουν φτάσει σε ένα κορεσμό από τις ετεροφυλόφιλες σχέσεις, κάποια στιγμή επιδιώκουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό. Τι γίνεται όμως με αυτούς που γεννιούνται με μια τέτοιου είδους έμφυτη τάση; Μια τέτοια επιθυμία κληρονομείτε από κάποιο πρόγονο που η συγκεκριμένη πράξη για εκείνον ήταν επιλογή. Και υπάρχει και μια τρίτη μερίδα που χάνει την ταυτότητα του, εξαιτίας σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία.
Ο Θεός βλέπει με ιδιαίτερο έλεος τις δεύτερη και την τρίτη ομάδα και η συγχώρεση Του μέσω της θυσίας Του, ισχύει και για τις τρείς. Μια συγχώρεση που γίνεται δική σου υπό τον όρο της μετάνοιας και του αγώνα ενάντια στην τάση αυτή, σηκώνοντας τον σταυρό, όπως τον σήκωσε ο Κύριος χωρίς να έχει δική Του αμαρτία, αλλά έδωσε παράδειγμα και πλήρωσε εκεί πάνω για τις δικές μας αμαρτίες.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
Ο Θεός μας δέχεται όπως είμαστε, όμως δεν μας αφήνει όπως είμαστε, αλλά ο στόχος Του είναι να μας αλλάξει. Το λέω αυτό γιατί πολλοί αντιλαμβάνονται την αγάπη του Θεού ως υποχρεωτική αποδοχή της αμαρτίας τους, χωρίς να θέλουν να αλλάξει κάτι. Στην βασιλεία του Θεού όμως δεν θα μπει τίποτα που μολύνει και προξενεί βδέλυγμα, γιατί ο Θεός εκτός από αγάπη είναι δίκαιος και άγιος. Και ο χρόνος προθεσμίας της προετοιμασίας για την αιωνιότητα και την συμβίωση με τον Θεό, είναι ο χρόνος της γης. Εάν αυτό το χρόνο τον σπαταλήσεις στο να συνεχίσεις να ζεις μέσα στο πάθος και στο να το δικαιολογείς, δεν θα μπορέσεις να μπεις στην βασιλεία του Θεού. Και δεν θα είναι επειδή ο Θεός δεν σε αγαπάει, αλλά γιατί εσύ ο ίδιος διάλεξες τον αντίθετο δρόμο, αυτόν που οδηγεί εκεί που απουσιάζει ο Θεός, εκεί που βρίσκεται κάθε τι το ενάντιο προς Αυτόν και το θέλημα Του.
