Κάλλη Σκέιφ
«Εάν ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών»!
Αυτή ήταν η πρώτη φράση της πρώτης ομιλίας του Ιωάννη Καποδίστρια στον ελληνικό λαό, το 1828, στην Αίγινα, όταν ανέλαβε να κυβερνήσει και να δημιουργήσει ένα έθνος εκ του μηδενός, και καταγράφηκε στην ιστορία ως, «ο άγιος της πολιτικής», και «ο πιο σημαντικός Ελληνας των νεοτέρων χρόνων».
Στην μνημειώδη εκείνη ομιλία του είπε μεταξύ άλλων, «..Τα θεμέλια σας θα είναι η πίστη σας στον Θεό, Αυτό θα διδάξετε στα παιδιά σας, αυτό θα υπάρχει στα σχολικά βιβλία…..Τα άθεα γράμματα, δηλαδή η μονομερής ανάπτυξη του πνεύματος χωρίς την χριστιανική διάπλαση της καρδιάς, δεν έχουν θέση στην ζωή του ελληνικού έθνους…. Χωρίς πίστη στον Θεό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα……Με χαρά αποδέχομαι τον ουρανόθεν επιβαρύνοντα μοι σταυρόν…Θα παραμείνω σην χαλάστρα μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μου, κι ας κινδυνεύω να χαθώ». Αυτός ήταν ο άνδρας που διάλεξε ο Θεός να σταθεί ως γεννήτορας και οδηγητής του νεοσύστατου έθνους μας!
Ο διάσημος Κολοκοτρώνης όταν τον ρώτησαν αν είναι αγγλόφιλος, ρωσσόφιλος η γαλλόφιλος, απάντησε, «Εγώ είμαι και θα είμαι πάντοτε Θεόφιλος. Γιατί σαν τον Θεό κανείς δεν αγαπά την Ελλάδα»!
Και ο μοναδικός Μακρυγιάννης, «Στο όνομα του Θεού και της βασιλείας Του σηκώνεται η σημαία της πατρίδας……Κάντε κουράγιο, ενεργάτε με τον φόβο του Θεού και θα κερδίσουμε….. Εις την δόξα Σου Κύριε και εις την βασιλεία Σου προστρέχομεν, εμείς οι ανάξιοι δούλοι σου… όποτε είναι η θέληση της παντοδυναμίας Σου να ευλογήσει το έργο μας…προστρέχομεν εις το έλεός σου, να μας ευλογήσεις και να μας συγχωρήσεις, να μας καθαραρίσεις και να μας αναστήσεις ως τον Λάζαρον, και εις τη οδηγία της παντοδυναμίας Σου να αγωνιστούμε ως χριστιανοι και να χύσομεν το ίδιον μας αίμα και να λάμψει η δικαιοσύνη Σου και ο Σταυρός….»
Ακόμα στον όρκο των αγωνιστών της 3ης Σεπτεμβρίου 1840, διαβάζουμε, «…Εις το όνομα του Θεού. Βάλε την αγαθή θέληση Κύριε Παντοδύναμε να μας φωτίσεις και να μας ενώσεις και να μας δυναμώσεις να ελευθερώσουμε τους αδερφούς μας… να λαμπρυνθεί η πατρίς μας και να δοξαστεί ο Σταυρός……Ορκιζόμαστε, οι υπογεγραμμένοι (60) στο όνομα της Αγίας Τριάδος». Ένας από αυτούς τους ήταν και ο Νεόφυτος Βάμβας. Και ο Κοραής, «Άλλο φως δεν γνωρίζω παρά το Φως εκ Φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, δηλαδή τον Ιησού Χριστό».
Αυτή ήταν η ταυτότητα των ανδρών που έδωσαν την ζωή τους, «για του Θεού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Αυτοί ήταν οι πρωτοστάτες, οι άνδρες που ο Θεός σήκωσε, κάλεσε, και χρησιμοποίησε για να ξετυλίξει ένα καινούργιο κεφάλαιο στην ιστορία της φυλής μας και να γεννήσει και να θεμελιώσει το νεοελληνικό κράτος! Η ανδρεία και η γενναιότητά τους έχει καταγραφεί και πολυδιαφημιστεί, αλλά η στάση και η πίστη τους στον Θεό έχει προ πολλού περιφρονηθεί και ξεχαστεί. Αυτή όμως η πίστη τους και η στάση είναι η εξήγηση της σπουδαιότητας της ιστορικής απελευθέρωσης του 1821.
Η συνειδητή και ασυνείδητη ελπίδα και στάση αυτών των ανδρών που γέννησε τα γεγονότα του 1821, είναι αυτό που μας οδηγεί στην ουσία των γεγονότων και την σημασία που έχουν τα γεγονότα αυτά για το παρόν και το μέλλον μας σαν φυλή. Το μέλλον είναι αυτό που καθορίζει το τέλος και στον Εκκλησιαστή διαβάζουμε ότι, «Καλύτερο το τέλος του πράγματος, παρά η αρχή του» .
Γιορτάζοντας τα ιστορικά γεγονότα του 1821 με μια απλή πατριωτική και ιστορική αναπόληση θολώνουμε τους ορίζοντες του μέλλοντος αλλά και την σημασία της ιστορικής επετείου για την σημερινή μας κατάσταση και εποχή. Αντί απλά να σχολιάζουμε με υπερηφάνεια τα ιστορικά συμβάντα, πρέπει να αναζητήσουμε την σημασία τους για το παρόν και το μέλλον μας. Ο Κύριος δεν θεμελίωσε το Νέο Ελληνικό Έθνος διαλέγοντας άνδρες για την γενναιότητα τους και μόνο, αλλά για τον φόβο και την στάση της καρδιάς τους προς Αυτόν.
Ο Κύριος πάντα εργάζεται αποβλέποντας σε απώτερους και μακρινούς ορίζοντες και δεν παρακάμπτει ποτέ τους αρχικούς του σκοπούς. «Η βουλή του Κυρίου μένει στον αιώνα, οι λογισμοί της καρδιάς Του από γενεά σε γενεά». (ΨΑΛ. 33:11)
Αυτό που ονειρεύτηκε και σχεδίασε ο Κύριος για την Ελλάδα όταν επενέβη και μας απελευθέρωσε με χείρα κραταιά από τους Τούρκους, δεν έχει αλλάξει, και ας έχουμε κάνει χιλιάδες παρεκκλίσεις. Η Βουλή Του παραμένει η ίδια. Ο αρχικός του σκοπός για την φυλή μας δεν ήταν να δοξαστεί το όνομα της Ελλάδας από τους αρχαίους μας προγόνους, αλλά να δοξαστεί το δικό Του όνομα, από έναν λαό που φοβάται και τιμάει το όνομά Του, που είναι θεμελιωμένος πάνω στις κρίσεις και τις διατάξεις Του. Αυτός είναι ο λόγος που σήκωσε άνδρες σαν τον Καποδίστρια, τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη και όλους τους άλλους. Η επίσκεψή Του συνεχίστηκε με την αποστολή του Νεόφυτου Βάμβα, του Ιωνά Κινγκ και άλλων ευαγγελικών ιεραποστόλων, που με την ενθάρρυνση και υποστήριξη του Καποδίστρια εγκαθίδρυσαν μετά την επανάσταση χριστιανικά σχολεία στην Μάνη, στην Αθήνα, στην Τήνο, στην Κέρκυρα, στην Σύρο, τις σχολές Χιλλ, που είχαν σαν βάση τους την Αγία Γραφή.
Αυτή η κατεύθυνση που χαράκτηκε τότε από τον Κύριο, δεν τελεσφόρησε. Το 1821 ήταν, μεταξύ άλλων, μια ακόμα προσπάθεια του Θεού να αφυπνίσει, να τραβήξει και να επαναφέρει την φυλή μας στους αρχικούς Του αιώνιους και αμετάβλητους σκοπούς. Ήταν η χάραξη καινούργιας πορείας πάνω σε καινούργια βάση.
Η αφετηρία καθορίζει το πεπρωμένo και εάν κατανοήσουμε την αφετηρία και τους ορίζοντες του Κυρίου θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα πως κατατάσσονται οι ημέρες μας και η εποχή που ζούμε στους χρόνους και τους σκοπούς του Θεού και πως αγγίζουν αυτά τα ιστορικά γεγονότα την σημερινή μας πορεία σαν φυλή.
Στο τελευταίο του μήνυμα την Πρωτοχρονιά του 2008, λίγο πριν πεθάνει, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, άφησε αυτήν την προτροπή: «Ας μην ξεπουλήσουμε την κληρονομιά και τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά μας τις αλήθειες όπως τις βίωσαν οι αείμνηστοι πατέρες μας. Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει και να υπερασπισθούμε ότι κινδυνεύει»!
Καθώς αυτόν τον μήνα θα γιορταστεί επίσημα η επέτειος της επανάστασης του 1821, μέσα από όλα που θα ακουστούν, εμείς σαν λαός του Κυρίου, ας Του ζητήσουμε να συγχωρήσει τις παρεκκλίσεις και εκτροπές του έθνους μας και επαναφέρει την Ελλάδα στους αρχικούς Του προαιώνιους σκοπούς που έχει για την φυλή μας. Να σηκώσει, και στην γενεά μας, φωνές που μπορούν να βοήσουν στην έρημο των ημερών μας τις κρίσεις και τα διατάγματα του Κυρίου. Να σηκώσει δημόσιους άνδρες και γυναίκες, με αυτοθυσία, που ο φόβος του Θεού αναπαύεται επάνω τους, που θα μπορέσουν τραβήξουν και να οδηγήσουν το έθνος από την παρούσα ξέφρενη και αλόγιστη πορεία του, σε πορεία Ζωής, και την κατεύθυνση που είχε ο Κύριος στο νου Του.
Και ας προσευχηθούμε ο εορτασμός να μην μείνει μόνο μια μάταια ρομαντική αναπόληση των ιστορικών γεγονότων, αλλά να φέρει ο Θεός στην επιφάνεια, στα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, τα γραπτά, τις διακηρύξεις, την πνευματική ταυτότητα και στάση των σπουδαίων ανδρών τους οποίους σήκωσε ο Θεός, και με τους οποίους εργάστηκε και φανέρωσε τους σκοπούς Του το 1821.
Αυτή είναι η επιτακτική ανάγκη αυτής της επετείου και των ημερών μας.
